Job 36

1 Und Elihu fuhr fort und sprach:

Elihu mówił jeszcze:

2 Harre mir ein wenig, und ich will dir berichten; denn noch sind Worte da für Gott.

Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.

3 Ich will mein Wissen von weither holen, und meinem Schöpfer Gerechtigkeit geben.

Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.

4 Denn wahrlich, meine Worte sind keine Lüge; ein an Wissen Vollkommener ist bei dir.

Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.

5 Siehe, Gott ist mächtig, und doch verachtet er niemand, mächtig an Kraft des Verstandes.

Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.

6 Er erhält den Gesetzlosen nicht am Leben, und das Recht der Elenden gewährt er.

Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.

7 Er zieht seine Augen nicht ab von dem Gerechten, und mit Königen auf den Thron, dahin setzt er sie auf immerdar, und sie sind erhöht.

Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.

8 Und wenn sie mit Fesseln gebunden sind, in Stricken des Elends gefangen werden,

A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;

9 dann macht er ihnen kund ihr Tun und ihre Übertretungen, daß sie sich trotzig gebärdeten;

Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.

10 und er öffnet ihr Ohr der Zucht und spricht, daß sie umkehren sollen vom Frevel.

Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.

11 Wenn sie hören und sich unterwerfen, so werden sie ihre Tage in Wohlfahrt verbringen und ihre Jahre in Annehmlichkeiten.

Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.

12 Wenn sie aber nicht hören, so rennen sie ins Geschoß und verscheiden ohne Erkenntnis.

Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.

13 Aber die ruchlosen Herzens sind, hegen Zorn: sie rufen nicht um Hilfe, wenn er sie gefesselt hat.

Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.

14 Ihre Seele stirbt dahin in der Jugend, und ihr Leben unter den Schandbuben.

Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.

15 Den Elenden errettet er in seinem Elend, und in der Drangsal öffnet er ihnen das Ohr.

Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.

16 So hätte er auch dich aus dem Rachen der Bedrängnis in einen weiten Raum geführt, wo keine Beengung gewesen, und die Besetzung deines Tisches würde voll Fett sein.

Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.

17 Aber du bist mit dem Urteil des Gesetzlosen erfüllt: Urteil und Gericht werden dich ergreifen.

Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.

18 Denn der Grimm, möge er dich ja nicht verlocken zur Verhöhnung, und die Größe des Lösegeldes verleite dich nicht!

Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.

19 Soll dich dein Schreien außer Bedrängnis stellen und alle Anstrengungen der Kraft?

Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.

20 Sehne dich nicht nach der Nacht, welche Völker plötzlich hinwegheben wird.

Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.

21 Hüte dich, wende dich nicht zum Frevel, denn das hast du dem Elend vorgezogen.

Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.

22 Siehe, Gott handelt erhaben in seiner Macht; wer ist ein Lehrer wie er?

Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?

23 Wer hat ihm seinen Weg vorgeschrieben, und wer dürfte sagen: Du hast Unrecht getan?

Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?

24 Gedenke daran, daß du sein Tun erhebest, welches Menschen besingen.

Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.

25 Alle Menschen schauen es an, der Sterbliche erblickt es aus der Ferne.

Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.

26 Siehe, Gott ist zu erhaben für unsere Erkenntnis; die Zahl seiner Jahre, sie ist unerforschlich.

Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.

27 Denn er zieht Wassertropfen herauf; von dem Dunst, den er bildet,

On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;

28 träufeln sie als Regen, den die Wolken rieseln und tropfen lassen auf viele Menschen.

Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.

29 Versteht man gar das Ausbreiten des Gewölks, das Krachen seines Zeltes?

(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?

30 Siehe, er breitet sein Licht um sich aus, und die Gründe des Meeres bedeckt er.

Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.

31 Denn durch dieses richtet er Völker, gibt Speise im Überfluß.

Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.

32 Seine Hände umhüllt er mit dem Blitz, und er entbietet ihn gegen denjenigen, den er treffen soll.

Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).

33 Sein Rollen kündigt ihn an, sogar das Vieh sein Heranziehen.

Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.