Job 3
1 Danach tat Hiob seinen Mund auf und verfluchte seinen Tag.
[Йәттә күндин] кейин, Аюп еғиз ечип [әһвалиға қарита] өзиниң көрүватқан күнигә ләнәт оқуп мундақ деди: —
2 Und Hiob hob an und sprach:
3 Es verschwinde der Tag, an dem ich geboren wurde, und die Nacht, welche sprach: Ein Knäblein ist empfangen!
«Мән туғулған әшу күн болмиған болса боптикән! «Оғул бала апиридә болди!» дейилгән шу кечә болмиған болса боптикән!
4 Jener Tag sei Finsternis! Nicht frage Gott nach ihm droben, und nicht erglänze über ihm das Licht!
Шу күнни зулмәт қаплиған болса боптикән! Әрштә турған Тәңри көз алдидин шу күнни йоқитивәткән болса боптикән, Қуяш нури униң үстигә чүшүрүлмисә боптикән!
5 Finsternis und Todesschatten mögen ihn einlösen, Gewölk lagere sich über ihm, es schrecken ihn Tagesverfinsterungen!
Шу күнни қараңғулуқ һәм өлүмниң көләңгиси өз қойниға алса боптикән! Булутлар уни жутуп кәтсә боптикән, Шу күнни күн қараңғулатқучилар қорқитип кәткүзивәткән болса боптикән!
6 Jene Nacht, Dunkel ergreife sie; sie freue sich nicht unter den Tagen des Jahres, in die Zahl der Monde komme sie nicht!
Шу кәчни — Зулмәт тутуп кәтсә боптикән; Шу күн жил ичидики [башқа] күнләр билән биллә шатланмиса боптикән! Шу күн айниң бир күни болуп саналмиса боптикән!
7 Siehe, jene Nacht sei unfruchtbar, es trete kein Jubel in sie ein!
Мана, шу кечидә туғут болмиса боптикән! У кечидә һеч қандақ шат-хурамлиқ аваз яңримиса боптикән!
8 Verwünschen mögen sie die Verflucher des Tages, die fähig sind, den Leviathan aufzureizen!
Күнләргә ләнәт қилғучилар шу күнгә ләнәт қилса боптикән! Левиатанни қозғашқа петиналайдиғанлар шу күнгә ләнәт қилса боптикән!
9 Verfinstert seien die Sterne ihrer Dämmerung; sie harre auf Licht, und da sei keines; und nicht schaue sie die Wimpern der Morgenröte!
Шу күн таң сәһәрдики юлтузлар қараңғулашса боптикән! У күн қуяш нурини беһудә күтсә боптикән! Шу күн сүбһиниң қапақлириниң ечилишини беһудә күтсә боптикән!
10 Denn sie hat die Pforte meines Mutterschoßes nicht verschlossen und Mühsal nicht verborgen vor meinen Augen. -
Чүнки шу күн мени көтәргән балиятқуниң ишиклирини әтмигән, Мениң көзлиримни дәрд-әләмни көрәлмәс қилмиған.
11 Warum starb ich nicht von Mutterleibe an, kam aus dem Schoße hervor und verschied?
Аһ, немишкә анамниң қосиғидин чүшүпла өлүп кәтмигәндимән?! Немишкә қосақтин чиққандила нәпәстин қалмиғандимән?
12 Weshalb kamen Knie mir entgegen, und wozu Brüste, daß ich sog?
Немишкә мени қобул қилидиған етәкләр болғанду? Немишкә мени емитидиған әмчәкләр болғанду?
13 Denn jetzt würde ich liegen und rasten, ich würde schlafen: dann hätte ich Ruhe,
Мошулар болмиған болса, ундақта мән мәңгү тинич йетип қалаттим, Мәңгүлүк уйқиға кәткән болаттим, шу чағда арам тапқан болаттим.
14 mit Königen und Räten der Erde, welche sich verödete Plätze erbauten,
Шу чағда өзлири үчүнла хилвәт җайларға мазар салған йәр йүзидики падишалар һәм мәслиһәтчиләр билән,
15 oder mit Fürsten, die Gold hatten, die ihre Häuser mit Silber füllten;
Яки алтун жиққан, Өйлири күмүчкә толған бәг-шаһзадиләр билән болаттим;
16 oder, gleich einer verborgenen Fehlgeburt, wäre ich nicht da, gleich Kindern, die das Licht nicht erblickt haben.
Қосақтин мәзгилсиз чүшүп кәткән йошурун балидәк, Нурни көрмәй чачрап кәткән балидәк һаят кәчүрмигән болаттим.
17 Dort lassen die Bösen ab vom Toben, und dort ruhen die an Kraft Erschöpften,
Әшу йәрдә рәзилләр аваричиликтин халий болиду, Әшу йәрдә һалидин кәткәнләр арам тапиду;
18 rasten die Gefangenen allesamt, hören nicht die Stimme des Treibers.
Әшу йәрдә әсирләр раһәттә җәм болиду, Улар әзгүчиләрниң авазини аңлимайду;
19 Der Kleine und der Große, dort sind sie gleich, und der Knecht ist frei von seinem Herrn.
Ғерибларму һәм улуқларму әшу йәрдә туриду, Қул болса ғоҗайинидин азат болиду.
20 Warum gibt er dem Mühseligen Licht, und Leben denen, die bitterer Seele sind;
Җапа тартқучиға немә дәп нур берилиду? Немишкә дәрд-әләмгә чөмгәнләргә һаят берилиду?
21 die auf den Tod harren, und er ist nicht da, und die nach ihm graben, mehr als nach verborgenen Schätzen;
Улар тәшналиқ билән өлүмни күтиду, Бирақ у кәлмәйду; Улар өлүмни йошурун гөһәрни кезип издигәндинму әвзәл билиду,
22 die sich freuen bis zum Jubel, Wonne haben, wenn sie das Grab finden; -
Улар гөрни тапқанда зор хошал болуп, Шат-хурамлиққа чөмиду.
23 dem Manne, dessen Weg ihm verborgen ist, und den Gott eingeschlossen hat ringsum?
Өз йоли ениқсиз адәмгә, Йәни Тәңриниң тосиқи селинған адәмгә немишкә [нур вә һаят] берилиду?
24 Denn gleich meinem Brote kommt mein Seufzen, und wie Wasser ergießt sich mein Gestöhn.
Шуңа тамиғимниң орниға налилирим келиду; Мениң қаттиқ пәрядлирим шарқиратмидәк шарқирайду.
25 Denn ich fürchtete einen Schrecken, und er traf mich, und vor dem mir bangte, das kam über mich.
Чүнки мән дәл қорққан вәһшәт өз бешимға чүшти; Мән дәл қорқидиған иш маңа кәлди.
26 Ich war nicht ruhig, und ich rastete nicht und ruhte nicht, da kam das Toben.
Мәндә һеч арамлиқ йоқтур! Һәм һеч хатирҗәм әмәсмән! Һеч теч-аманлиғим йоқтур! Бирақ паракәндичилик һаман үстүмгә чүшмәктә!».
