Job 27

1 Und Hiob fuhr fort, seinen Spruch anzuheben, und sprach:

Potem dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 So wahr Gott lebt, der mir mein Recht entzogen, und der Allmächtige, der meine Seele bitter gemacht hat,

Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

3 so lange mein Odem in mir ist, und der Hauch Gottes in meiner Nase:

Że póki staje tchu we mnie, i ducha Bożego w nozdrzach moich,

4 wenn meine Lippen Unrecht reden werden, und wenn meine Zunge Trug aussprechen wird!

Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

5 Fern sei es von mir, daß ich euch recht geben sollte; bis ich verscheide, werde ich meine Unsträflichkeit nicht von mir weichen lassen.

Nie daj Boże, żebym was miał usprawiedliwiać; póki dech we mnie, nie odstąpię od niewinności mojej.

6 An meiner Gerechtigkeit halte ich fest und werde sie nicht fahren lassen: mein Herz schmäht nicht einen von meinen Tagen.

Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

7 Mein Feind sei wie der Gesetzlose, und der wider mich auftritt wie der Ungerechte.

Nieprzyjaciel mój będzie jako niezbożnik, a który powstaje przeciwko mnie, jako złośnik.

8 Denn was ist des Ruchlosen Hoffnung, wenn Gott abschneidet, wenn er seine Seele herauszieht?

Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.

9 Wird Gott sein Geschrei hören, wenn Bedrängnis über ihn kommt?

Izali Bóg usłyszy wołanie jego, gdy nań ucisk przyjdzie?

10 Oder wird er sich an dem Allmächtigen ergötzen, Gott anrufen zu aller Zeit?

Izaż się w Wszechmocnym rozkocha? a będzie wzywał Boga na każdy czas?

11 Ich will euch belehren über die Hand Gottes; was bei dem Allmächtigen ist, will ich nicht verhehlen.

Uczę was, będąc w ręce Bożej, a jako idę z Wszechmocnym, nie taję.

12 Siehe, ihr selbst habt es alle erschaut, und warum denn schwatzet ihr so eitel?

Oto wy to wszyscy widzicie; przeczże wżdy próżność mówicie?

13 Dies ist das Teil des gesetzlosen Menschen bei Gott, und das Erbe der Gewalttätigen, welches sie von dem Allmächtigen empfangen:

Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.

14 Wenn seine Kinder sich mehren, so ist er für das Schwert, und seine Sprößlinge, sie haben nicht satt Brot.

Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.

15 Seine Übriggebliebenen werden begraben durch den Tod, und seine Witwen weinen nicht.

Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;

16 Wenn er Silber aufhäuft wie Staub, und Kleider bereitet wie Lehm:

Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:

17 er bereitet sie, aber der Gerechte bekleidet sich damit; und Schuldlose teilen sich in das Silber.

Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.

18 Er hat sein Haus gebaut wie die Motte, und der Hütte gleich, die ein Wächter sich macht.

Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.

19 Reich legt er sich ihn, und er tut es nicht wieder; er schlägt die Augen auf, und ist nicht mehr.

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.

20 Schrecken ereilen ihn wie Wasser, des Nachts entführt ihn ein Sturmwind.

Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.

21 Der Ostwind hebt ihn empor, daß er dahinfährt, und stürmt ihn fort von seiner Stätte.

Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.

22 Und Gott schleudert auf ihn ohne Schonung; seiner Hand möchte er flüchtend entfliehen.

Toć Bóg nań dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.

23 Man klatscht über ihn in die Hände, und zischt ihm nach von seiner Stätte aus.

Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.