Hebraeer 9
1 Es hatte nun zwar auch der erste Bund Satzungen des Dienstes und das Heiligtum, ein weltliches.
ส ปฺรถโม นิยม อาราธนายา วิวิธรีติภิไรหิกปวิตฺรสฺถาเนน จ วิศิษฺฏ อาสีตฺฯ
2 Denn eine Hütte wurde zugerichtet, die vordere, in welcher sowohl der Leuchter war als auch der Tisch und die Darstellung der Brote, welche das Heilige genannt wird;
ยโต ทูษฺยเมกํ นิรมียต ตสฺย ปฺรถมโกษฺฐสฺย นาม ปวิตฺรสฺถานมิตฺยาสีตฺ ตตฺร ทีปวฺฤกฺโษ โภชนาสนํ ทรฺศนียปูปานำ เศฺรณี จาสีตฺฯ
3 hinter dem zweiten Vorhang aber eine Hütte, welche das Allerheiligste genannt wird,
ตตฺปศฺจาทฺ ทฺวิตียายาสฺติรษฺกริณฺยา อภฺยนฺตเร 'ติปวิตฺรสฺถานมิตินามกํ โกษฺฐมาสีตฺ,
4 die ein goldenes Räucherfaß hatte und die Lade des Bundes, überall mit Gold überdeckt, in welcher der goldene Krug war, der das Manna enthielt, und der Stab Aarons, der gesproßt hatte, und die Tafeln des Bundes;
ตตฺร จ สุวรฺณมโย ธูปาธาร: ปริต: สุวรฺณมณฺฑิตา นิยมมญฺชูษา จาสีตฺ ตนฺมเธฺย มานฺนายา: สุวรฺณฆโฏ หาโรณสฺย มญฺชริตทณฺฑสฺตกฺษิเตา นิยมปฺรสฺตเรา,
5 oben über derselben aber die Cherubim der Herrlichkeit, den Versöhnungsdeckel überschattend, von welchen Dingen jetzt nicht im einzelnen zu reden ist.
ตทุปริ จ กรุณาสเน ฉายาการิเณา เตโชมเยา กิรูพาวาสฺตามฺ, เอเตษำ วิเศษวฺฤตฺตานฺตกถนาย นายํ สมย: ฯ
6 Da nun dieses also eingerichtet ist, gehen in die vordere Hütte allezeit die Priester hinein und vollbringen den Dienst;
เอเตษฺวีทฺฤกฺ นิรฺมฺมิเตษุ ยาชกา อีศฺวรเสวามฺ อนุติษฺฐนโต ทูษฺยสฺย ปฺรถมโกษฺฐํ นิตฺยํ ปฺรวิศนฺติฯ
7 in die zweite aber einmal des Jahres allein der Hohepriester, nicht ohne Blut, welches er für sich selbst und für die Verirrungen des Volkes darbringt;
กินฺตุ ทฺวิตียํ โกษฺฐํ ปฺรติวรฺษมฺ เอกกฺฤตฺว เอกากินา มหายาชเกน ปฺรวิศฺยเต กินฺตฺวาตฺมนิมิตฺตํ โลกานามฺ อชฺญานกฺฤตปาปานาญฺจ นิมิตฺตมฺ อุตฺสรฺชฺชนียํ รุธิรมฺ อนาทาย เตน น ปฺรวิศฺยเตฯ
8 wodurch der Heilige Geist dieses anzeigt, daß der Weg zum Heiligtum noch nicht geoffenbart ist, solange die vordere Hütte noch Bestand hat,
อิตฺยเนน ปวิตฺร อาตฺมา ยตฺ ชฺญาปยติ ตทิทํ ตตฺ ปฺรถมํ ทูษฺยํ ยาวตฺ ติษฺฐติ ตาวตฺ มหาปวิตฺรสฺถานคามี ปนฺถา อปฺรกาศิตสฺติษฺฐติฯ
9 welches ein Gleichnis auf die gegenwärtige Zeit ist, nach welchem sowohl Gaben als auch Schlachtopfer dargebracht werden, die dem Gewissen nach den nicht vollkommen machen können, der den Gottesdienst übt,
ตจฺจ ทูษฺยํ วรฺตฺตมานสมยสฺย ทฺฤษฺฏานฺต: , ยโต เหโต: สามฺปฺรตํ สํโศธนกาลํ ยาวทฺ ยนฺนิรูปิตํ ตทนุสาราตฺ เสวาการิโณ มานสิกสิทฺธิกรเณ'สมรฺถาภิ:
10 welcher allein in Speisen und Getränken und verschiedenen Waschungen besteht, in Satzungen des Fleisches, auferlegt bis auf die Zeit der Zurechtbringung.
เกวลํ ขาทฺยเปเยษุ วิวิธมชฺชเนษุ จ ศารีริกรีติภิ รฺยุกฺตานิ ไนเวทฺยานิ พลิทานานิ จ ภวนฺติฯ
11 Christus aber, gekommen als Hoherpriester der zukünftigen Güter, in Verbindung mit der größeren und vollkommneren Hütte, die nicht mit Händen gemacht (das heißt nicht von dieser Schöpfung ist),
อปรํ ภาวิมงฺคลานำ มหายาชก: ขฺรีษฺฏ อุปสฺถายาหสฺตนิรฺมฺมิเตนารฺถต เอตตฺสฺฤษฺเฏ รฺพหิรฺภูเตน เศฺรษฺเฐน สิทฺเธน จ ทูเษฺยณ คตฺวา
12 auch nicht mit Blut von Böcken und Kälbern, sondern mit seinem eigenen Blute, ist ein für allemal in das Heiligtum eingegangen, als er eine ewige Erlösung erfunden hatte. (aiōnios g166)
ฉาคานำ โควตฺสานำ วา รุธิรมฺ อนาทาย สฺวียรุธิรมฺ อาทาไยกกฺฤตฺว เอว มหาปวิตฺรสฺถานํ ปฺรวิศฺยานนฺตกาลิกำ มุกฺตึ ปฺราปฺตวานฺฯ (aiōnios g166)
13 Denn wenn das Blut von Böcken und Stieren und die Asche einer jungen Kuh, auf die Unreinen gesprengt, zur Reinigkeit des Fleisches heiligt,
วฺฤษฉาคานำ รุธิเรณ ควีภสฺมน: ปฺรกฺเษเปณ จ ยทฺยศุจิโลกา: ศารีริศุจิตฺวาย ปูยนฺเต,
14 wieviel mehr wird das Blut des Christus, der durch den ewigen Geist sich selbst ohne Flecken Gott geopfert hat, euer Gewissen reinigen von toten Werken, um den lebendigen Gott zu dienen! (aiōnios g166)
ตรฺหิ กึ มนฺยเธฺว ย: สทาตเนนาตฺมนา นิษฺกลงฺกพลิมิว สฺวเมเวศฺวราย ทตฺตวานฺ, ตสฺย ขฺรีษฺฏสฺย รุธิเรณ ยุษฺมากํ มนำสฺยมเรศฺวรสฺย เสวาไย กึ มฺฤตฺยุชนเกภฺย: กรฺมฺมโภฺย น ปวิตฺรีการิษฺยนฺเต? (aiōnios g166)
15 Und darum ist er Mittler eines neuen Bundes, damit, da der Tod stattgefunden hat zur Erlösung von den Übertretungen unter dem ersten Bunde, die Berufenen die Verheißung des ewigen Erbes empfingen; (aiōnios g166)
ส นูตนนิยมสฺย มธฺยโสฺถ'ภวตฺ ตสฺยาภิปฺราโย'ยํ ยตฺ ปฺรถมนิยมลงฺฆนรูปปาเปโภฺย มฺฤตฺยุนา มุกฺเตา ชาตายามฺ อาหูตโลกา อนนฺตกาลียสมฺปท: ปฺรติชฺญาผลํ ลเภรนฺฯ (aiōnios g166)
16 (denn wo ein Testament ist, da muß notwendig der Tod dessen eintreten, der das Testament gemacht hat.
ยตฺร นิยโม ภวติ ตตฺร นิยมสาธกสฺย พเล รฺมฺฤตฺยุนา ภวิตวฺยํฯ
17 Denn ein Testament ist gültig, wenn der Tod eingetreten ist, weil es niemals Kraft hat, solange der lebt, der das Testament gemacht hat; )
ยโต หเตน พลินา นิยม: สฺถิรีภวติ กินฺตุ นิยมสาธโก พลิ รฺยาวตฺ ชีวติ ตาวตฺ นิยโม นิรรฺถกสฺติษฺฐติฯ
18 daher ist auch der erste Bund nicht ohne Blut eingeweiht worden.
ตสฺมาตฺ ส ปูรฺวฺวนิยโม'ปิ รุธิรปาตํ วินา น สาธิต: ฯ
19 Denn als jedes Gebot nach dem Gesetz von Moses zu dem ganzen Volke geredet war, nahm er das Blut der Kälber und Böcke mit Wasser und Purpurwolle und Ysop und besprengte sowohl das Buch selbst als auch das ganze Volk, und sprach:
ผลต: สรฺวฺวโลกานฺ ปฺรติ วฺยวสฺถานุสาเรณ สรฺวฺวา อาชฺญา: กถยิตฺวา มูสา ชเลน สินฺทูรวรฺณโลมฺนา เอโษวตฺฤเณน จ สารฺทฺธํ โควตฺสานำ ฉาคานาญฺจ รุธิรํ คฺฤหีตฺวา คฺรนฺเถ สรฺวฺวโลเกษุ จ ปฺรกฺษิปฺย พภาเษ,
20 “Dies ist das Blut des Bundes, den Gott für euch geboten hat”.
ยุษฺมานฺ อธีศฺวโร ยํ นิยมํ นิรูปิตวานฺ ตสฺย รุธิรเมตตฺฯ
21 Und auch die Hütte und alle Gefäße des Dienstes besprengte er gleicherweise mit dem Blute;
ตทฺวตฺ ส ทูเษฺย'ปิ เสวารฺถเกษุ สรฺวฺวปาเตฺรษุ จ รุธิรํ ปฺรกฺษิปฺตวานฺฯ
22 und fast alle Dinge werden mit Blut gereinigt nach dem Gesetz, und ohne Blutvergießung gibt es keine Vergebung.
อปรํ วฺยวสฺถานุสาเรณ ปฺรายศ: สรฺวฺวาณิ รุธิเรณ ปริษฺกฺริยนฺเต รุธิรปาตํ วินา ปาปโมจนํ น ภวติ จฯ
23 Es war nun nötig, daß die Abbilder der Dinge in den Himmeln hierdurch gereinigt wurden, die himmlischen Dinge selbst aber durch bessere Schlachtopfer als diese.
อปรํ ยานิ สฺวรฺคียวสฺตูนำ ทฺฤษฺฏานฺตาเสฺตษามฺ เอไต: ปาวนมฺ อาวศฺยกมฺ อาสีตฺ กินฺตุ สากฺษาตฺ สฺวรฺคียวสฺตูนามฺ เอเตภฺย: เศฺรษฺเฐ รฺพลิทาไน: ปาวนมาวศฺยกํฯ
24 Denn der Christus ist nicht eingegangen in das mit Händen gemachte Heiligtum, ein Gegenbild des wahrhaftigen, sondern in den Himmel selbst, um jetzt vor dem Angesicht Gottes für uns zu erscheinen;
ยต: ขฺรีษฺฏ: สตฺยปวิตฺรสฺถานสฺย ทฺฤษฺฏานฺตรูปํ หสฺตกฺฤตํ ปวิตฺรสฺถานํ น ปฺรวิษฺฏวานฺ กินฺตฺวสฺมนฺนิมิตฺตมฺ อิทานีมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อุปสฺถาตุํ สฺวรฺคเมว ปฺรวิษฺฏ: ฯ
25 auch nicht, auf daß er sich selbst oftmals opferte, wie der Hohepriester alljährlich in das Heiligtum hineingeht mit fremdem Blut;
ยถา จ มหายาชก: ปฺรติวรฺษํ ปรโศณิตมาทาย มหาปวิตฺรสฺถานํ ปฺรวิศติ ตถา ขฺรีษฺเฏน ปุน: ปุนราตฺโมตฺสรฺโค น กรฺตฺตวฺย: ,
26 sonst hätte er oftmals leiden müssen von Grundlegung der Welt an; jetzt aber ist er einmal in der Vollendung der Zeitalter geoffenbart worden zur Abschaffung der Sünde durch sein Opfer. (aiōn g165)
กรฺตฺตเวฺย สติ ชคต: สฺฤษฺฏิกาลมารภฺย พหุวารํ ตสฺย มฺฤตฺยุโภค อาวศฺยโก'ภวตฺ; กินฺตฺวิทานีํ ส อาตฺโมตฺสรฺเคณ ปาปนาศารฺถมฺ เอกกฺฤโตฺว ชคต: เศษกาเล ปฺรจกาเศฯ (aiōn g165)
27 Und ebenso wie es den Menschen gesetzt ist, einmal zu sterben, danach aber das Gericht, also wird auch der Christus,
อปรํ ยถา มานุษไสฺยกกฺฤโตฺว มรณํ ตตฺ ปศฺจาทฺ วิจาโร นิรูปิโต'สฺติ,
28 nachdem er einmal geopfert worden ist, um vieler Sünden zu tragen, zum zweiten Male denen, die ihn erwarten, ohne Sünde erscheinen zur Seligkeit.
ตทฺวตฺ ขฺรีษฺโฏ'ปิ พหูนำ ปาปวหนารฺถํ พลิรูเปไณกกฺฤตฺว อุตฺสสฺฤเช, อปรํ ทฺวิตียวารํ ปาปาทฺ ภินฺน: สนฺ เย ตํ ปฺรตีกฺษนฺเต เตษำ ปริตฺราณารฺถํ ทรฺศนํ ทาสฺยติฯ
