Hebraeer 1

1 Nachdem Gott vielfältig und auf vielerlei Weise ehemals zu den Vätern geredet hat in den Propheten,

പുരാ യ ഈശ്വരോ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിഃ പിതൃലോകേഭ്യോ നാനാസമയേ നാനാപ്രകാരം കഥിതവാൻ

2 hat er am Ende dieser Tage zu uns geredet im Sohne, den er gesetzt hat zum Erben aller Dinge, durch den er auch die Welten gemacht hat; (aiōn g165)

സ ഏതസ്മിൻ ശേഷകാലേ നിജപുത്രേണാസ്മഭ്യം കഥിതവാൻ| സ തം പുത്രം സർവ്വാധികാരിണം കൃതവാൻ തേനൈവ ച സർവ്വജഗന്തി സൃഷ്ടവാൻ| (aiōn g165)

3 welcher, der Abglanz seiner Herrlichkeit und der Abdruck seines Wesens seiend und alle Dinge durch das Wort seiner Macht tragend, nachdem er [durch sich selbst] die Reinigung der Sünden bewirkt, sich gesetzt hat zur Rechten der Majestät in der Höhe;

സ പുത്രസ്തസ്യ പ്രഭാവസ്യ പ്രതിബിമ്ബസ്തസ്യ തത്ത്വസ്യ മൂർത്തിശ്ചാസ്തി സ്വീയശക്തിവാക്യേന സർവ്വം ധത്തേ ച സ്വപ്രാണൈരസ്മാകം പാപമാർജ്ജനം കൃത്വാ ഊർദ്ധ്വസ്ഥാനേ മഹാമഹിമ്നോ ദക്ഷിണപാർശ്വേ സമുപവിഷ്ടവാൻ|

4 indem er um so viel besser geworden ist als die Engel, als er einen vorzüglicheren Namen vor ihnen ererbt hat.

ദിവ്യദൂതഗണാദ് യഥാ സ വിശിഷ്ടനാമ്നോ ഽധികാരീ ജാതസ്തഥാ തേഭ്യോഽപി ശ്രേഷ്ഠോ ജാതഃ|

5 Denn zu welchem der Engel hat er je gesagt: “Du bist mein Sohn, heute habe ich dich gezeugt”? Und wiederum: “Ich will ihm zum Vater, und er soll mir zum Sohne sein”?

യതോ ദൂതാനാം മധ്യേ കദാചിദീശ്വരേണേദം ക ഉക്തഃ? യഥാ, "മദീയതനയോ ഽസി ത്വമ് അദ്യൈവ ജനിതോ മയാ| " പുനശ്ച "അഹം തസ്യ പിതാ ഭവിഷ്യാമി സ ച മമ പുത്രോ ഭവിഷ്യതി| "

6 Wenn er aber den Erstgeborenen wiederum in den Erdkreis einführt, spricht er: “Und alle Engel Gottes sollen ihn anbeten”.

അപരം ജഗതി സ്വകീയാദ്വിതീയപുത്രസ്യ പുനരാനയനകാലേ തേനോക്തം, യഥാ, "ഈശ്വരസ്യ സകലൈ ർദൂതൈരേഷ ഏവ പ്രണമ്യതാം| "

7 Und in Bezug auf die Engel zwar spricht er: “Der seine Engel zu Winden macht und seine Diener zu einer Feuerflamme”; in Bezug auf den Sohn aber:

ദൂതാൻ അധി തേനേദമ് ഉക്തം, യഥാ, "സ കരോതി നിജാൻ ദൂതാൻ ഗന്ധവാഹസ്വരൂപകാൻ| വഹ്നിശിഖാസ്വരൂപാംശ്ച കരോതി നിജസേവകാൻ|| "

8 “Dein Thron, o Gott, ist von Ewigkeit zu Ewigkeit, und ein Zepter der Aufrichtigkeit ist das Zepter deines Reiches; (aiōn g165)

കിന്തു പുത്രമുദ്ദിശ്യ തേനോക്തം, യഥാ, "ഹേ ഈശ്വര സദാ സ്ഥായി തവ സിംഹാസനം ഭവേത്| യാഥാർഥ്യസ്യ ഭവേദ്ദണ്ഡോ രാജദണ്ഡസ്ത്വദീയകഃ| (aiōn g165)

9 du hast Gerechtigkeit geliebt und Gesetzlosigkeit gehaßt; darum hat Gott, dein Gott, dich gesalbt mit Freudenöl über deine Genossen”.

പുണ്യേ പ്രേമ കരോഷി ത്വം കിഞ്ചാധർമ്മമ് ഋതീയസേ| തസ്മാദ് യ ഈശ ഈശസ്തേ സ തേ മിത്രഗണാദപി| അധികാഹ്ലാദതൈലേന സേചനം കൃതവാൻ തവ|| "

10 Und: “Du, Herr, hast im Anfang die Erde gegründet, und die Himmel sind Werke deiner Hände;

പുനശ്ച, യഥാ, "ഹേ പ്രഭോ പൃഥിവീമൂലമ് ആദൗ സംസ്ഥാപിതം ത്വയാ| തഥാ ത്വദീയഹസ്തേന കൃതം ഗഗനമണ്ഡലം|

11 sie werden untergehen, du aber bleibst; und sie alle werden veralten wie ein Kleid,

ഇമേ വിനംക്ഷ്യതസ്ത്വന്തു നിത്യമേവാവതിഷ്ഠസേ| ഇദന്തു സകലം വിശ്വം സംജരിഷ്യതി വസ്ത്രവത്|

12 und wie ein Gewand wirst du sie zusammenwickeln, und sie werden verwandelt werden. Du aber bist derselbe, und deine Jahre werden nicht vergehen.”

സങ്കോചിതം ത്വയാ തത്തു വസ്ത്രവത് പരിവർത്സ്യതേ| ത്വന്തു നിത്യം സ ഏവാസീ ർനിരന്താസ്തവ വത്സരാഃ|| "

13 Zu welchem der Engel aber hat er je gesagt: “Setze dich zu meiner Rechten, bis ich deine Feinde lege zum Schemel deiner Füße”?

അപരം ദൂതാനാം മധ്യേ കഃ കദാചിദീശ്വരേണേദമുക്തഃ? യഥാ, "തവാരീൻ പാദപീഠം തേ യാവന്നഹി കരോമ്യഹം| മമ ദക്ഷിണദിഗ്ഭാഗേ താവത് ത്വം സമുപാവിശ|| "

14 Sind sie nicht alle dienstbare Geister, ausgesandt zum Dienst um derer willen, welche die Seligkeit ererben sollen?

യേ പരിത്രാണസ്യാധികാരിണോ ഭവിഷ്യന്തി തേഷാം പരിചര്യ്യാർഥം പ്രേഷ്യമാണാഃ സേവനകാരിണ ആത്മാനഃ കിം തേ സർവ്വേ ദൂതാ നഹി?