2 Petrus 1
1 Simon Petrus, Knecht und Apostel Jesu Christi, denen, die einen gleich kostbaren Glauben mit uns empfangen haben durch die Gerechtigkeit unseres Gottes und Heilandes Jesus Christus:
យេ ជនា អស្មាភិះ សាទ៌្ធម៑ អស្តទីឝ្វរេ ត្រាតរិ យីឝុខ្រីឞ្ដេ ច បុណ្យសម្ពលិតវិឝ្វាសធនស្យ សមានាំឝិត្វំ ប្រាប្តាស្តាន៑ ប្រតិ យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ ទាសះ ប្រេរិតឝ្ច ឝិមោន៑ បិតរះ បត្រំ លិខតិ។
2 Gnade und Friede sei euch vermehrt in der Erkenntnis Gottes und Jesu, unseres Herrn!
ឦឝ្វរស្យាស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝោឝ្ច តត្វជ្ញានេន យុឞ្មាស្វនុគ្រហឝាន្ត្យោ រ្ពាហុល្យំ វត៌្តតាំ។
3 Da seine göttliche Kraft uns alles in betreff des Lebens und der Gottseligkeit geschenkt hat durch die Erkenntnis dessen, der uns berufen hat durch Herrlichkeit und Tugend,
ជីវនាត៌្ហម៑ ឦឝ្វរភក្ត្យត៌្ហញ្ច យទ្យទ៑ អាវឝ្យកំ តត៑ សវ៌្វំ គៅរវសទ្គុណាភ្យាម៑ អស្មទាហ្វានការិណស្តត្ត្វជ្ញានទ្វារា តស្យេឝ្វរីយឝក្តិរស្មភ្យំ ទត្តវតី។
4 durch welche er uns die größten und kostbaren Verheißungen geschenkt hat, auf daß ihr durch diese Teilhaber der göttlichen Natur werdet, indem ihr dem Verderben entflohen seid, das in der Welt ist durch die Lust;
តត្សវ៌្វេណ ចាស្មភ្យំ តាទ្ឫឝា ពហុមូល្យា មហាប្រតិជ្ញា ទត្តា យាភិ រ្យូយំ សំសារវ្យាប្តាត៑ កុត្សិតាភិលាឞមូលាត៑ សវ៌្វនាឝាទ៑ រក្ឞាំ ប្រាប្យេឝ្វរីយស្វភាវស្យាំឝិនោ ភវិតុំ ឝក្នុថ។
5 ebendeshalb reichet aber auch dar, indem ihr allen Fleiß anwendet, in eurem Glauben die Tugend, in der Tugend aber die Erkenntnis,
តតោ ហេតោ រ្យូយំ សម្បូណ៌ំ យត្នំ វិធាយ វិឝ្វាសេ សៅជន្យំ សៅជន្យេ ជ្ញានំ
6 in der Erkenntnis aber die Enthaltsamkeit, in der Enthaltsamkeit aber das Ausharren, in dem Ausharren aber die Gottseligkeit,
ជ្ញាន អាយតេន្ទ្រិយតាម៑ អាយតេន្ទ្រិយតាយាំ ធៃយ៌្យំ ធៃយ៌្យ ឦឝ្វរភក្តិម្
7 in der Gottseligkeit aber die Bruderliebe, in der Bruderliebe aber die Liebe.
ឦឝ្វរភក្តៅ ភ្រាត្ឫស្នេហេ ច ប្រេម យុង្ក្ត។
8 Denn wenn diese Dinge bei euch sind und reichlich vorhanden, so stellen sie euch nicht träge noch fruchtleer hin bezüglich der Erkenntnis unseres Herrn Jesus Christus.
ឯតានិ យទិ យុឞ្មាសុ វិទ្យន្តេ វទ៌្ធន្តេ ច តហ៌្យស្មត្ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ តត្ត្វជ្ញានេ យុឞ្មាន៑ អលសាន៑ និឞ្ផលាំឝ្ច ន ស្ថាបយិឞ្យន្តិ។
9 Denn bei welchem diese Dinge nicht sind, der ist blind, kurzsichtig und hat die Reinigung seiner vorigen Sünden vergessen.
កិន្ត្វេតានិ យស្យ ន វិទ្យន្តេ សោ ៜន្ធោ មុទ្រិតលោចនះ ស្វកីយបូវ៌្វបាបានាំ មាជ៌្ជនស្យ វិស្ម្ឫតិំ គតឝ្ច។
10 Darum, Brüder, befleißiget euch um so mehr, eure Berufung und Erwählung fest zu machen; denn wenn ihr diese Dinge tut, so werdet ihr niemals straucheln.
តស្មាទ៑ ហេ ភ្រាតរះ, យូយំ ស្វកីយាហ្វានវរណយោ រ្ទ្ឫឍករណេ ពហុ យតធ្វំ, តត៑ ក្ឫត្វា កទាច ន ស្ខលិឞ្យថ។
11 Denn also wird euch reichlich dargereicht werden der Eingang in das ewige Reich unseres Herrn und Heilandes Jesus Christus. (aiōnios g166)
យតោ ៜនេន ប្រការេណាស្មាកំ ប្រភោស្ត្រាត្ឫ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យានន្តរាជ្យស្យ ប្រវេឝេន យូយំ សុកលេន យោជយិឞ្យធ្វេ។ (aiōnios g166)
12 Deshalb will ich Sorge tragen, euch immer an diese Dinge zu erinnern, wiewohl ihr sie wisset und in der gegenwärtigen Wahrheit befestigt seid.
យទ្យបិ យូយម៑ ឯតត៑ សវ៌្វំ ជានីថ វត៌្តមានេ សត្យមតេ សុស្ថិរា ភវថ ច តថាបិ យុឞ្មាន៑ សវ៌្វទា តត៑ ស្មារយិតុម៑ អហម៑ អយត្នវាន៑ ន ភវិឞ្យាមិ។
13 Ich halte es aber für recht, solange ich in dieser Hütte bin, euch durch Erinnerung aufzuwecken,
យាវទ៑ ឯតស្មិន៑ ទូឞ្យេ តិឞ្ឋាមិ តាវទ៑ យុឞ្មាន៑ ស្មារយន៑ ប្រពោធយិតុំ វិហិតំ មន្យេ។
14 da ich weiß, daß das Ablegen meiner Hütte bald geschieht, wie auch unser Herr Jesus Christus mir kundgetan hat.
យតោ ៜស្មាកំ ប្រភុ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដោ មាំ យត៑ ជ្ញាបិតវាន៑ តទនុសារាទ៑ ទូឞ្យមេតត៑ មយា ឝីឃ្រំ ត្យក្តវ្យម៑ ឥតិ ជានាមិ។
15 Ich will mich aber befleißigen, daß ihr auch zu jeder Zeit nach meinem Abschiede imstande seid, euch diese Dinge ins Gedächtnis zu rufen.
មម បរលោកគមនាត៑ បរមបិ យូយំ យទេតានិ ស្មត៌្តុំ ឝក្ឞ្យថ តស្មិន៑ សវ៌្វថា យតិឞ្យេ។
16 Denn wir haben euch die Macht und Ankunft unseres Herrn Jesus Christus nicht kundgetan, indem wir künstlich erdichteten Fabeln folgten, sondern als die da Augenzeugen seiner herrlichen Größe gewesen sind.
យតោ ៜស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ បរាក្រមំ បុនរាគមនញ្ច យុឞ្មាន៑ ជ្ញាបយន្តោ វយំ កល្បិតាន្យុបាខ្យានាន្យន្វគច្ឆាមេតិ នហិ កិន្តុ តស្យ មហិម្នះ ប្រត្យក្ឞសាក្ឞិណោ ភូត្វា ភាឞិតវន្តះ។
17 Denn er empfing von Gott, dem Vater, Ehre und Herrlichkeit, als von der prachtvollen Herrlichkeit eine solche Stimme an ihn erging: “Dieser ist mein geliebter Sohn, an welchem ich Wohlgefallen gefunden habe”.
យតះ ស បិតុរីឝ្វរាទ៑ គៅរវំ ប្រឝំសាញ្ច ប្រាប្តវាន៑ វិឝេឞតោ មហិមយុក្តតេជោមធ្យាទ៑ ឯតាទ្ឫឝី វាណី តំ ប្រតិ និគ៌តវតី, យថា, ឯឞ មម ប្រិយបុត្រ ឯតស្មិន៑ មម បរមសន្តោឞះ។
18 Und diese Stimme hörten wir vom Himmel her erlassen, als wir mit ihm auf dem heiligen Berge waren.
ស្វគ៌ាត៑ និគ៌តេយំ វាណី បវិត្របវ៌្វតេ តេន សាទ៌្ធំ វិទ្យមានៃរស្មាភិរឝ្រាវិ។
19 Und so besitzen wir das prophetische Wort befestigt, auf welches zu achten ihr wohl tut, als auf eine Lampe, welche an einem dunklen Orte leuchtet, bis der Tag anbreche und der Morgenstern aufgehe in euren Herzen;
អបរម៑ អស្មត្សមីបេ ទ្ឫឍតរំ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ វិទ្យតេ យូយញ្ច យទិ ទិនារម្ភំ យុឞ្មន្មនះសុ ប្រភាតីយនក្ឞត្រស្យោទយញ្ច យាវត៑ តិមិរមយេ ស្ថានេ ជ្វលន្តំ ប្រទីបមិវ តទ៑ វាក្យំ សម្មន្យធ្វេ តហ៌ិ ភទ្រំ ករិឞ្យថ។
20 indem ihr dies zuerst wisset, daß keine Weissagung der Schrift von eigener Auslegung ist.
ឝាស្ត្រីយំ កិមបិ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ មនុឞ្យស្យ ស្វកីយភាវពោធកំ នហិ, ឯតទ៑ យុឞ្មាភិះ សម្យក៑ ជ្ញាយតាំ។
21 Denn die Weissagung wurde niemals durch den Willen des Menschen hervorgebracht, sondern heilige Männer Gottes redeten, getrieben vom Heiligen Geiste.
យតោ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ បុរា មានុឞាណាម៑ ឥច្ឆាតោ នោត្បន្នំ កិន្ត្វីឝ្វរស្យ បវិត្រលោកាះ បវិត្រេណាត្មនា ប្រវត៌្តិតាះ សន្តោ វាក្យម៑ អភាឞន្ត។
