1 Korinther 7

1 Was aber das betrifft, wovon ihr mir geschrieben habt, so ist es gut für einen Menschen, kein Weib zu berühren.

അപരഞ്ച യുഷ്മാഭി ർമാം പ്രതി യത് പത്രമലേഖി തസ്യോത്തരമേതത്, യോഷിതോഽസ്പർശനം മനുജസ്യ വരം;

2 Aber um der Hurerei willen habe ein jeder sein eigenes Weib, und eine jede habe ihren eigenen Mann.

കിന്തു വ്യഭിചാരഭയാദ് ഏകൈകസ്യ പുംസഃ സ്വകീയഭാര്യ്യാ ഭവതു തദ്വദ് ഏകൈകസ്യാ യോഷിതോ ഽപി സ്വകീയഭർത്താ ഭവതു|

3 Der Mann leiste dem Weibe die eheliche Pflicht, gleicherweise aber auch das Weib dem Manne.

ഭാര്യ്യായൈ ഭർത്രാ യദ്യദ് വിതരണീയം തദ് വിതീര്യ്യതാം തദ്വദ് ഭർത്രേഽപി ഭാര്യ്യയാ വിതരണീയം വിതീര്യ്യതാം|

4 Das Weib hat nicht Macht über ihren eigenen Leib, sondern der Mann; gleicherweise aber hat auch der Mann nicht Macht über seinen eigenen Leib, sondern das Weib.

ഭാര്യ്യായാഃ സ്വദേഹേ സ്വത്വം നാസ്തി ഭർത്തുരേവ, തദ്വദ് ഭർത്തുരപി സ്വദേഹേ സ്വത്വം നാസ്തി ഭാര്യ്യായാ ഏവ|

5 Entziehet euch einander nicht, es sei denn etwa nach Übereinkunft eine Zeitlang, auf daß ihr zum Beten Muße habet; und kommet wieder zusammen, auf daß der Satan euch nicht versuche wegen eurer Unenthaltsamkeit.

ഉപോഷണപ്രാർഥനയോഃ സേവനാർഥമ് ഏകമന്ത്രണാനാം യുഷ്മാകം കിയത്കാലം യാവദ് യാ പൃഥക്സ്ഥിതി ർഭവതി തദന്യോ വിച്ഛേദോ യുഷ്മന്മധ്യേ ന ഭവതു, തതഃ പരമ് ഇന്ദ്രിയാണാമ് അധൈര്യ്യാത് ശയതാൻ യദ് യുഷ്മാൻ പരീക്ഷാം ന നയേത് തദർഥം പുനരേകത്ര മിലത|

6 Dieses aber sage ich aus Nachsicht, nicht befehlsweise.

ഏതദ് ആദേശതോ നഹി കിന്ത്വനുജ്ഞാത ഏവ മയാ കഥ്യതേ,

7 Ich wünsche aber, alle Menschen wären wie auch ich selbst; aber ein jeder hat seine eigene Gnadengabe von Gott, der eine so, der andere so.

യതോ മമാവസ്ഥേവ സർവ്വമാനവാനാമവസ്ഥാ ഭവത്വിതി മമ വാഞ്ഛാ കിന്ത്വീശ്വരാദ് ഏകേനൈകോ വരോഽന്യേന ചാന്യോ വര ഇത്ഥമേകൈകേന സ്വകീയവരോ ലബ്ധഃ|

8 Ich sage aber den Unverheirateten und den Witwen: Es ist gut für sie, wenn sie bleiben wie auch ich.

അപരമ് അകൃതവിവാഹാൻ വിധവാശ്ച പ്രതി മമൈതന്നിവേദനം മമേവ തേഷാമവസ്ഥിതി ർഭദ്രാ;

9 Wenn sie sich aber nicht enthalten können, so laßt sie heiraten, denn es ist besser zu heiraten, als Brunst zu leiden.

കിഞ്ച യദി തൈരിന്ദ്രിയാണി നിയന്തും ന ശക്യന്തേ തർഹി വിവാഹഃ ക്രിയതാം യതഃ കാമദഹനാദ് വ്യൂഢത്വം ഭദ്രം|

10 Den Verheirateten aber gebiete nicht ich, sondern der Herr, daß ein Weib nicht vom Manne geschieden werde,

യേ ച കൃതവിവാഹാസ്തേ മയാ നഹി പ്രഭുനൈവൈതദ് ആജ്ഞാപ്യന്തേ|

11 (wenn sie aber auch geschieden ist, so bleibe sie unverheiratet, oder versöhne sich mit dem Manne) und daß ein Mann sein Weib nicht entlasse.

ഭാര്യ്യാ ഭർത്തൃതഃ പൃഥക് ന ഭവതു| യദി വാ പൃഥഗ്ഭൂതാ സ്യാത് തർഹി നിർവിവാഹാ തിഷ്ഠതു സ്വീയപതിനാ വാ സന്ദധാതു ഭർത്താപി ഭാര്യ്യാം ന ത്യജതു|

12 Den übrigen aber sage ich, nicht der Herr: Wenn ein Bruder ein ungläubiges Weib hat, und sie willigt ein, bei ihm zu wohnen, so entlasse er sie nicht.

ഇതരാൻ ജനാൻ പ്രതി പ്രഭു ർന ബ്രവീതി കിന്ത്വഹം ബ്രവീമി; കസ്യചിദ് ഭ്രാതുര്യോഷിദ് അവിശ്വാസിനീ സത്യപി യദി തേന സഹവാസേ തുഷ്യതി തർഹി സാ തേന ന ത്യജ്യതാം|

13 Und ein Weib, das einen ungläubigen Mann hat, und er willigt ein, bei ihr zu wohnen, so entlasse sie den Mann nicht.

തദ്വത് കസ്യാശ്ചിദ് യോഷിതഃ പതിരവിശ്വാസീ സന്നപി യദി തയാ സഹവാസേ തുഷ്യതി തർഹി സ തയാ ന ത്യജ്യതാം|

14 Denn der ungläubige Mann ist geheiligt durch das Weib, und das ungläubige Weib ist geheiligt durch den Bruder; sonst wären ja eure Kinder unrein, nun aber sind sie heilig.

യതോഽവിശ്വാസീ ഭർത്താ ഭാര്യ്യയാ പവിത്രീഭൂതഃ, തദ്വദവിശ്വാസിനീ ഭാര്യ്യാ ഭർത്രാ പവിത്രീഭൂതാ; നോചേദ് യുഷ്മാകമപത്യാന്യശുചീന്യഭവിഷ്യൻ കിന്ത്വധുനാ താനി പവിത്രാണി സന്തി|

15 Wenn aber der Ungläubige sich trennt, so trenne er sich. Der Bruder oder die Schwester ist in solchen Fällen nicht gebunden; in Frieden aber hat uns Gott berufen.

അവിശ്വാസീ ജനോ യദി വാ പൃഥഗ് ഭവതി തർഹി പൃഥഗ് ഭവതു; ഏതേന ഭ്രാതാ ഭഗിനീ വാ ന നിബധ്യതേ തഥാപി വയമീശ്വരേണ ശാന്തയേ സമാഹൂതാഃ|

16 Denn was weißt du, Weib, ob du den Mann erretten wirst? Oder was weißt du, Mann, ob du das Weib erretten wirst?

ഹേ നാരി തവ ഭർത്തുഃ പരിത്രാണം ത്വത്തോ ഭവിഷ്യതി ന വേതി ത്വയാ കിം ജ്ഞായതേ? ഹേ നര തവ ജായായാഃ പരിത്രാണം ത്വത്തേ ഭവിഷ്യതി ന വേതി ത്വയാ കിം ജ്ഞായതേ?

17 Doch wie der Herr einem jeden ausgeteilt hat, wie Gott einen jeden berufen hat, also wandle er; und also verordne ich in allen Versammlungen.

ഏകൈകോ ജനഃ പരമേശ്വരാല്ലബ്ധം യദ് ഭജതേ യസ്യാഞ്ചാവസ്ഥായാമ് ഈശ്വരേണാഹ്വായി തദനുസാരേണൈവാചരതു തദഹം സർവ്വസമാജസ്ഥാൻ ആദിശാമി|

18 Ist jemand beschnitten berufen worden, so ziehe er keine Vorhaut; ist jemand in der Vorhaut berufen worden, so werde er nicht beschnitten.

ഛിന്നത്വഗ് ഭൃത്വാ യ ആഹൂതഃ സ പ്രകൃഷ്ടത്വക് ന ഭവതു, തദ്വദ് അഛിന്നത്വഗ് ഭൂത്വാ യ ആഹൂതഃ സ ഛിന്നത്വക് ന ഭവതു|

19 Die Beschneidung ist nichts, und die Vorhaut ist nichts, sondern das Halten der Gebote Gottes.

ത്വക്ഛേദഃ സാരോ നഹി തദ്വദത്വക്ഛേദോഽപി സാരോ നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യാജ്ഞാനാം പാലനമേവ|

20 Ein jeder bleibe in dem Beruf, in welchem er berufen worden ist.

യോ ജനോ യസ്യാമവസ്ഥായാമാഹ്വായി സ തസ്യാമേവാവതിഷ്ഠതാം|

21 Bist du als Sklave berufen worden, so laß es dich nicht kümmern; wenn du aber auch frei werden kannst, so benutze es vielmehr.

ദാസഃ സൻ ത്വം കിമാഹൂതോഽസി? തന്മാ ചിന്തയ, തഥാച യദി സ്വതന്ത്രോ ഭവിതും ശക്നുയാസ്തർഹി തദേവ വൃണു|

22 Denn der als Sklave im Herrn Berufene ist ein Freigelassener des Herrn; gleicherweise [auch] ist der als Freier Berufene ein Sklave Christi.

യതഃ പ്രഭുനാഹൂതോ യോ ദാസഃ സ പ്രഭോ ർമോചിതജനഃ| തദ്വദ് തേനാഹൂതഃ സ്വതന്ത്രോ ജനോഽപി ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാസ ഏവ|

23 Ihr seid um einen Preis erkauft; werdet nicht der Menschen Sklaven.

യൂയം മൂല്യേന ക്രീതാ അതോ ഹേതോ ർമാനവാനാം ദാസാ മാ ഭവത|

24 Ein jeder, worin er berufen worden ist, Brüder, darin bleibe er bei Gott.

ഹേ ഭ്രാതരോ യസ്യാമവസ്ഥായാം യസ്യാഹ്വാനമഭവത് തയാ സ ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് തിഷ്ഠതു|

25 Was aber die Jungfrauen betrifft, so habe ich kein Gebot des Herrn; ich gebe aber eine Meinung, als vom Herrn begnadigt worden, treu zu sein.

അപരമ് അകൃതവിവാഹാൻ ജനാൻ പ്രതി പ്രഭോഃ കോഽപ്യാദേശോ മയാ ന ലബ്ധഃ കിന്തു പ്രഭോരനുകമ്പയാ വിശ്വാസ്യോ ഭൂതോഽഹം യദ് ഭദ്രം മന്യേ തദ് വദാമി|

26 Ich meine nun, daß dies gut sei um der gegenwärtigen Not willen, daß es einem Menschen gut sei, also zu sein.

വർത്തമാനാത് ക്ലേശസമയാത് മനുഷ്യസ്യാനൂഢത്വം ഭദ്രമിതി മയാ ബുധ്യതേ|

27 Bist du an ein Weib gebunden, so suche nicht los zu werden; bist du frei von einem Weibe, so suche kein Weib.

ത്വം കിം യോഷിതി നിബദ്ധോഽസി തർഹി മോചനം പ്രാപ്തും മാ യതസ്വ| കിം വാ യോഷിതോ മുക്തോഽസി? തർഹി ജായാം മാ ഗവേഷയ|

28 Wenn du aber auch heiratest, so hast du nicht gesündigt; und wenn die Jungfrau heiratet, so hat sie nicht gesündigt; aber solche werden Trübsal im Fleische haben; ich aber schone euer.

വിവാഹം കുർവ്വതാ ത്വയാ കിമപി നാപാരാധ്യതേ തദ്വദ് വ്യൂഹ്യമാനയാ യുവത്യാപി കിമപി നാപരാധ്യതേ തഥാച താദൃശൗ ദ്വൗ ജനൗ ശാരീരികം ക്ലേശം ലപ്സ്യേതേ കിന്തു യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ കരുണാ വിദ്യതേ|

29 Dieses aber sage ich, Brüder: Die Zeit ist gedrängt. Übrigens daß auch die, welche Weiber haben, seien, als hätten sie keine,

ഹേ ഭ്രാതരോഽഹമിദം ബ്രവീമി, ഇതഃ പരം സമയോഽതീവ സംക്ഷിപ്തഃ,

30 und die Weinenden als nicht Weinende, und die sich Freuenden als sich nicht Freuende, und die Kaufenden als nicht Besitzende,

അതഃ കൃതദാരൈരകൃതദാരൈരിവ രുദദ്ഭിശ്ചാരുദദ്ഭിരിവ സാനന്ദൈശ്ച നിരാനന്ദൈരിവ ക്രേതൃഭിശ്ചാഭാഗിഭിരിവാചരിതവ്യം

31 und die der Welt Gebrauchenden als ihrer nicht als Eigentum Gebrauchende; denn die Gestalt dieser Welt vergeht.

യേ ച സംസാരേ ചരന്തി തൈ ർനാതിചരിതവ്യം യത ഇഹലേകസ്യ കൗതുകോ വിചലതി|

32 Ich will aber, daß ihr ohne Sorge seid. Der Unverheiratete ist für die Dinge des Herrn besorgt, wie er dem Herrn gefallen möge;

കിന്തു യൂയം യന്നിശ്ചിന്താ ഭവേതേതി മമ വാഞ്ഛാ| അകൃതവിവാഹോ ജനോ യഥാ പ്രഭും പരിതോഷയേത് തഥാ പ്രഭും ചിന്തയതി,

33 der Verheiratete aber ist für die Dinge der Welt besorgt, wie er dem Weibe gefallen möge.

കിന്തു കൃതവിവാഹോ ജനോ യഥാ ഭാര്യ്യാം പരിതോഷയേത് തഥാ സംസാരം ചിന്തയതി|

34 Es ist ein Unterschied zwischen dem Weibe und der Jungfrau. Die Unverheiratete ist für die Dinge des Herrn besorgt, auf daß sie heilig sei, sowohl an Leib als Geist; die Verheiratete aber ist für die Dinge der Welt besorgt, wie sie dem Manne gefallen möge.

തദ്വദ് ഊഢയോഷിതോ ഽനൂഢാ വിശിഷ്യതേ| യാനൂഢാ സാ യഥാ കായമനസോഃ പവിത്രാ ഭവേത് തഥാ പ്രഭും ചിന്തയതി യാ ചോഢാ സാ യഥാ ഭർത്താരം പരിതോഷയേത് തഥാ സംസാരം ചിന്തയതി|

35 Dies aber sage ich zu eurem eigenen Nutzen, nicht auf daß ich euch eine Schlinge überwerfe, sondern zur Wohlanständigkeit und zu ungeteiltem Anhangen an dem Herrn.

അഹം യദ് യുഷ്മാൻ മൃഗബന്ധിന്യാ പരിക്ഷിപേയം തദർഥം നഹി കിന്തു യൂയം യദനിന്ദിതാ ഭൂത്വാ പ്രഭോഃ സേവനേഽബാധമ് ആസക്താ ഭവേത തദർഥമേതാനി സർവ്വാണി യുഷ്മാകം ഹിതായ മയാ കഥ്യന്തേ|

36 Wenn aber jemand denkt, er handle ungeziemend mit seiner Jungfrauschaft, wenn er über die Jahre der Blüte hinausgeht, und es muß also geschehen, so tue er, was er will; er sündigt nicht: sie mögen heiraten.

കസ്യചിത് കന്യായാം യൗവനപ്രാപ്തായാം യദി സ തസ്യാ അനൂഢത്വം നിന്ദനീയം വിവാഹശ്ച സാധയിതവ്യ ഇതി മന്യതേ തർഹി യഥാഭിലാഷം കരോതു, ഏതേന കിമപി നാപരാത്സ്യതി വിവാഹഃ ക്രിയതാം|

37 Wer aber im Herzen feststeht und keine Not, sondern Gewalt hat über seinen eigenen Willen und dies in seinem Herzen beschlossen hat, seine Jungfrauschaft zu bewahren, der tut wohl.

കിന്തു ദുഃഖേനാക്ലിഷ്ടഃ കശ്ചിത് പിതാ യദി സ്ഥിരമനോഗതഃ സ്വമനോഽഭിലാഷസാധനേ സമർഥശ്ച സ്യാത് മമ കന്യാ മയാ രക്ഷിതവ്യേതി മനസി നിശ്ചിനോതി ച തർഹി സ ഭദ്രം കർമ്മ കരോതി|

38 Also, wer heiratet, tut wohl, und wer nicht heiratet, tut besser.

അതോ യോ വിവാഹം കരോതി സ ഭദ്രം കർമ്മ കരോതി യശ്ച വിവാഹം ന കരോതി സ ഭദ്രതരം കർമ്മ കരോതി|

39 Ein Weib ist gebunden, so lange Zeit ihr Mann lebt; wenn aber der Mann entschlafen ist, so ist sie frei, sich zu verheiraten, an wen sie will, nur im Herrn.

യാവത്കാലം പതി ർജീവതി താവദ് ഭാര്യ്യാ വ്യവസ്ഥയാ നിബദ്ധാ തിഷ്ഠതി കിന്തു പത്യൗ മഹാനിദ്രാം ഗതേ സാ മുക്തീഭൂയ യമഭിലഷതി തേന സഹ തസ്യാ വിവാഹോ ഭവിതും ശക്നോതി, കിന്ത്വേതത് കേവലം പ്രഭുഭക്താനാം മധ്യേ|

40 Glückseliger ist sie aber, wenn sie also bleibt, nach meiner Meinung; ich denke aber, daß auch ich Gottes Geist habe.

തഥാച സാ യദി നിഷ്പതികാ തിഷ്ഠതി തർഹി തസ്യാഃ ക്ഷേമം ഭവിഷ്യതീതി മമ ഭാവഃ| അപരമ് ഈശ്വരസ്യാത്മാ മമാപ്യന്ത ർവിദ്യത ഇതി മയാ ബുധ്യതേ|