< 1 Korinther 14 >

1 Strebet nach der Liebe; eifert aber um die geistlichen Gaben, vielmehr aber, daß ihr weissaget.
Nungsiba tallu, aduga thawaigi oiba khudolsing, thoidok hendokna Tengban Mapugi wa phongdokpabu thawai yaona pamjou.
2 Denn wer in einer Sprache redet, redet nicht Menschen, sondern Gott; denn niemand versteht es, im Geiste aber redet er Geheimnisse.
Khangdaba atoppa lon ngangba mahak aduna madu misingda ngangba natte adubu Tengban Mapudani, maramdi madu mi kana amatana khangde. Adum oinamak thawaigi mapanna mahakna athuppasing adu ngangbani.
3 Wer aber weissagt, redet den Menschen zur Erbauung und Ermahnung und Tröstung.
Adubu Tengban Mapugi wa phongdokpa makhoising aduna misingda ngangduna makhoibu panggal kalhanbi, pukning thougatpi amasung themjinbi.
4 Wer in einer Sprache redet, erbaut sich selbst; wer aber weissagt, erbaut die Versammlung.
Khangdaba atoppa lon ngangbasing aduna makhoi masakhaktabu semgatli adubu Tengban Mapugi wa phongdokpa makhoising aduna singlup apumbabu semgatli.
5 Ich wollte aber, daß ihr alle in Sprachen redetet, vielmehr aber, daß ihr weissagtet. Wer aber weissagt, ist größer, als wer in Sprachen redet, es sei denn, daß er es auslege, auf daß die Versammlung Erbauung empfange.
Nakhoi khudingmakna khangdaba atoppa lon ngangba adu eina pamjei; adubu nakhoida Tengban Mapugi wa phongdokpagi khudol leiba aduna henna eina pamjei. Maramdi singlup semgatnabagidamak kanagumba amana lon handokpiba nattrabadi atoppa khangdaba lon ngangba mi adudagidi Tengban Mapugi wa phongdokpiba mi aduna henna chao-i.
6 Jetzt aber, Brüder, wenn ich zu euch komme und in Sprachen rede, was werde ich euch nützen, wenn ich nicht zu euch rede, entweder in Offenbarung oder in Erkenntnis oder in Weissagung oder in Lehre?
Maram aduna, nungsijaraba ichil-inaosing eina nakhoigi nanakta lakpa matamda eina khangdaba atoppa lon nganglaga nakhoigidamak ei kari kannapham leibage? Eina nakhoida Tengban Mapugi phongdokpiba khara nattraga lousing khara nattraga Tengban Mapugi wa phongdokpiba nattraga tambiba purakpa nattrabadi nakhoida kari amata kanade.
7 Doch auch die leblosen Dinge, die einen Ton von sich geben, es sei Pfeife oder Harfe, wenn sie den Tönen keinen Unterschied geben, wie wird man erkennen, was gepfiffen oder geharft wird?
Makhol thokpa, thawai yaodaba pot, haibadi bashi nattraga bina maknasu, tan kaina khonglabadi kari tanthano haiba kanana kamdouna khanggani?
8 Denn auch wenn die Posaune einen undeutlichen Ton gibt, wer wird sich zum Kampfe rüsten?
Peresingga khongbada sengna makhol thoktrabadi kanana langi thourang tougadage?
9 Also auch ihr, wenn ihr durch die Sprache nicht eine verständliche Rede gebet, wie wird man wissen, was geredet wird? Denn ihr werdet in den Wind reden.
Matou asigumna, nakhoigi leina misingna khangba ngamba wa ngangba nattanadi nakhoina ngangliba adu karino haiba kanana khangba ngamgadage? Nakhoina madu arembada ngangba oigani.
10 Es gibt vielleicht so und so viele Arten von Stimmen in der Welt, und keine Art ist ohne bestimmten Ton.
Malem asida tongan tonganba lon mayam ama lei, adumakpu makhoigi marakta wahandok leitaba lon-di amata leite.
11 Wenn ich nun die Bedeutung der Stimme nicht weiß, so werde ich dem Redenden ein Barbar sein, und der Redende für mich ein Barbar.
Adu oirabadi kanagumba amana ngangba lon amagi wahandok adu eina khangba ngamdrabadi, ngangliba mi adugi maphamda eihak mireibakki mi oirani aduga eigi iphamdana mahak mireibak macha amani.
12 Also auch ihr, da ihr um geistliche Gaben eifert, so suchet, daß ihr überströmend seid zur Erbauung der Versammlung.
Nakhoina Thawaigi khudolsing adu khourangna pamjabagi maramna, pumnamakki mathakta singlup semgatpada mateng pangba khudolsing adubu henna sijinnanaba nakhoina hotnagadabani.
13 Darum, wer in einer Sprache redet, bete, auf daß er es auslege.
Maram asigidamak atoppa lon ngangba mahak aduna mahakna ngangliba adu handoknabagidamak Tengban Mapuda haijasanu.
14 Denn wenn ich in einer Sprache bete, so betet mein Geist, aber mein Verstand ist fruchtleer.
Maramdi eina atoppa lon amada haijarabadi, madu eigi thawaina haijabani, adubu maduda eigi pukning wakhaldi saruk yade.
15 Was ist es nun? Ich will beten mit dem Geiste, aber ich will auch beten mit dem Verstande; ich will lobsingen mit dem Geiste, aber ich will auch lobsingen mit dem Verstande.
Adu oirabadi eina kari tougani? Eina eigi thawaina haijagani, aduga eigi pukningnasu haijagani; Eigi thawaina isei sakchagani, aduga eigi pukningnasu sakchagani.
16 Sonst, wenn du mit dem Geiste preisen wirst, wie soll der, welcher die Stelle des Unkundigen einnimmt, das Amen sprechen zu deiner Danksagung, da er ja nicht weiß, was du sagst?
Nahakna Tengban Mapubu thagatchaba matamda nahakki thawaina khakta thagatlabadi, tinnaba aduda saruk yariba karisu khangdaba mising aduna nahakna Tengban Mapu thagatchabagi hairiba aduda “Amen” haina karamna haigani? Nahakna hairiba adu makhoina khangnabagi lambi suklei leite.
17 Denn du danksagst wohl gut, aber der andere wird nicht erbaut.
Nahakki Tengban Mapubu thagatchabagi haijaba aduna yamna ningthijaba oirabaphaobada maduna atoppa masingbu semgatloi.
18 Ich danke Gott, ich rede mehr in einer Sprache als ihr alle.
Eina nakhoi pumnamaktagi henna khangdaba atoppa lonsing ngangbagidamak eina Tengban Mapubu thagatli.
19 Aber in der Versammlung will ich lieber fünf Worte reden mit meinem Verstande, auf daß ich auch andere unterweise, als zehntausend Worte in einer Sprache.
Adubu singlup tinnaba matamda eina khangdaba londa wahei lising tara ngangbabudi atoppasingbu tambinabagidamak miyamna khangba ngamgadaba wahei manga ngangbana henna pamjei.
20 Brüder, werdet nicht Kinder am Verstande, sondern an der Bosheit seid Unmündige, am Verstande aber werdet Erwachsene.
Ichil-inaosa nakhoina anganggumna khanba toklo. Phattaba toubagi matangdadi angang oibiyu adubu wakhal khanbadadi ahal oibiyu.
21 Es steht in dem Gesetz geschrieben: “Ich will in anderen Sprachen und durch andere Lippen zu diesem Volke reden, und auch also werden sie nicht auf mich hören, spricht der Herr.”
Mapugi Puyada asumna iduna lei, “Ibungona hai, atoppa lonsing ngangba misinggi mapanna, nganggani eina eigi misingda. Nganggani eina mireibakki chinbalgi mapanna, adubu madu phaobada, taroi makhoina eigi wa.”
22 Daher sind die Sprachen zu einem Zeichen, nicht den Glaubenden, sondern den Ungläubigen; die Weissagung aber nicht den Ungläubigen, sondern den Glaubenden.
Adu oirabadi khangdaba atoppa lon ngangba haibasi khudamgidamakni, madu thajaba misinggidamak natte, adubu thajadaba-singgidamaktani. Adubu Tengban Mapugi wa takthokpa haibasina thajaba-singgidamaktani, thajadaba-singgidamakta natte.
23 Wenn nun die ganze Versammlung an einem Orte zusammenkommt und alle in Sprachen reden, und es kommen Unkundige oder Ungläubige herein, werden sie nicht sagen, daß ihr von Sinnen seid?
Maram aduna singlup apumbana tinnabada mipum khudingmakna khangdaba atoppa lon nganglabadi, karisu khangdaba nattraga thajadaba misingna changlakpada makhoina nakhoi pumnamak ngaore haina hairoidra?
24 Wenn aber alle weissagen, und irgend ein Ungläubiger oder Unkundiger kommt herein, so wird er von allen überführt, von allen beurteilt;
Adubu nakhoi pumnamakna Tengban Mapugi wa sandoktuna leiringeida kanagumba thajadaba nattraga karisu khangdaba mi amana changlaklabadi makhoina tariba aduna makhoigi pap khanghangani amasung makhoina taribasing aduna makhoibu wayengani,
25 das Verborgene seines Herzens wird offenbar, und also, auf sein Angesicht fallend, wird er Gott anbeten und verkündigen, daß Gott wirklich unter euch ist.
Makhoigi aronba wakhal adu phongdokkani; aduga “Tasengnamak nakhoigi narak asida Tengban Mapu lei” haina haidokcharaga nonthajaduna Tengban Mapubu khurumjagani.
26 Was ist es nun, Brüder? Wenn ihr zusammenkommet, so hat ein jeder [von euch] einen Psalm, hat eine Lehre, hat eine Sprache, hat eine Offenbarung, hat eine Auslegung; alles geschehe zur Erbauung.
Adunadi eikhoina kari haigani, ichil inaosa? Nakhoina Tengban Mapubu thagat-khurumjanabagidamak tinnaba matamda, amana thagat esei sakpa, amana tambiba, atoppa amana Tengban Mapugi phongdokpiba adu phongdokpa, atoppa amana khangdaba atoppa lon ngangba, aduga atoppa amana amuk hairiba adu handokpa nakhoi amamamna tou. Adubu pumnamak adu singlup adu semgatnaba oigadabani.
27 Wenn nun jemand in einer Sprache redet, so sei es zu zwei oder höchstens drei und nacheinander, und einer lege aus.
Nakhoina khangdaba atoppa lon nganglabadi, nakhoi ani nattraga ahumdagi hendana madu mathang manao naina ngangsanu, aduga ngangliba adu kanagumba amana handoksanu.
28 Wenn aber kein Ausleger da ist, so schweige er in der Versammlung, rede aber sich selbst und Gott.
Adubu madu handoknaba mi amata leitrabadi ngangliba mahak aduna singlupta tuminna leisanu amasung madu masa mathantada amadi Tengban Mapuda ngangjasanu.
29 Propheten aber laßt zwei oder drei reden, und die anderen laßt urteilen.
Tengban Mapugi wa phongdokpa ani nattraga ahumna ngangsanu aduga ateising aduna makhoina hairiba adu chang yengjasanu.
30 Wenn aber einem anderen, der dasitzt, eine Offenbarung wird, so schweige der erste.
Adubu tinnaba aduda phamliba kanagumba amana Tengban Mapudagi paojel phangjarabadi, hanna ngangliba mahakna ngangba lepkadabani.
31 Denn ihr könnt einer nach dem anderen alle weissagen, auf daß alle lernen und alle getröstet werden.
Pumnamakna tamjanaba amadi pukning thougatpiba phangjanaba nakhoi pumnamakna amamam oina Tengban Mapugi wa adu phongdokpa yai.
32 Und die Geister der Propheten sind den Propheten untertan.
Tengban Mapugi wa phongdokpagi khudol adu ngangliba mahakki makha polhangadabani.
33 Denn Gott ist nicht ein Gott der Unordnung, sondern des Friedens, wie in allen Versammlungen der Heiligen.
Maramdi Tengban Mapudi mawong maril naidabagi Mapu natte adubu ingthabagini. Aduga Tengban Mapugi misingna tinnaba khudingmakta toubagum,
34 [Eure] Weiber sollen schweigen in den Versammlungen, denn es ist ihnen nicht erlaubt zu reden, sondern unterwürfig zu sein, wie auch das Gesetz sagt.
Singlup tinnabada nupisingna tuminna leisanu. Makhoida wa ngangbagi ayaba leite, adubu wayel yathangna haibagumna makhoina makha ponna leigadabani.
35 Wenn sie aber etwas lernen wollen, so sollen sie daheim ihre eigenen Männer fragen; denn es ist schändlich für ein Weib, in der Versammlung zu reden.
Makhoina karigumba amagi maramda khangning hangningba pamlabadi, makhoina mayumda masa masagi nupasingda hangsanu. Maramdi nupina singlup tinnaba matamda wa ngangba haibasi ikainingaini.
36 Oder ist das Wort Gottes von euch ausgegangen? Oder ist es zu euch allein gelangt?
Nattraga Tengban Mapugi wahei adu nangondagi lakpa oiribra? Nattraga madu lakkhiba adu nakhoikhaktadara?
37 Wenn jemand sich dünkt, ein Prophet zu sein oder geistlich, so erkenne er, was ich euch schreibe, daß es ein Gebot des Herrn ist.
Kanagumbana mahak Tengban Mapugi wa phongdokpa nattraga thawaigi khudol lei haina khanjarabadi, eina nakhoida iriba asi Ibungogi yathangni haiba adu mahakna khangsanu.
38 Wenn aber jemand unwissend ist, so sei er unwissend.
Adubu masida mahakna thousadrabadi mahakpusu thaoiruganu.
39 Daher, Brüder, eifert danach zu weissagen, und wehret nicht, in Sprachen zu reden.
Maram aduna, ichil inaosa, Tengban Mapugi wa phongdokpada pukning luppu, aduga atoppa lonsing ngangba thingganu.
40 Alles aber geschehe anständig und in Ordnung.
Pumnamaksing asi ningthina amadi mathang manao naiba mawongda tougadabani.

< 1 Korinther 14 >