Roemers 14
1 Den Schwachen im Glauben aber nehmet auf, doch nicht zur Entscheidung zweifelhafter Fragen. [Eig. von Überlegungen]
ज़ै विश्वासे मां कमज़ोरे, तैस तुस कबूल केरा, पन तैस कुन कियेरू लोड़े ते कुन न लोड़े कियेरू तैस पुड़ बेंस केरनेरे लेइ नईं।
2 Einer glaubt, er dürfe alles essen; der Schwache aber ißt Gemüse.
किजोकि एक्की विश्वासे, कि सब किछ खानू जेइज़े, पन ज़ै विश्वासे मां कमज़ोरे, तै सिर्फ शागां खाते।
3 Wer ißt, verachte den nicht, der nicht ißt; und wer nicht ißt, richte den nicht, der ißt; denn Gott hat ihn aufgenommen.
सब किछ खाने बालो तैस पुड़ दोष न लाए ज़ै सब किछ न खाए, किजोकि परमेशरे तैना दुइये कबूल कियोरेन।
4 Wer bist du, der du den Hausknecht eines anderen richtest? Er steht oder fällt seinem eigenen Herrn. Er wird aber aufrecht gehalten werden, denn der Herr vermag ihn aufrecht zu halten.
तू कौन आस ज़ै होरेरे नौकरे पुड़ दोष लातस? तैनी खरू कियूं या बुरू इसेरो फैसलो तैसेरो मालिके केरेलो, बल्के तै कामयाब भोलो; किजोकि प्रभु तै इस काबल बनोरोए।
5 Der eine hält einen Tag vor dem anderen, der andere aber hält jeden Tag gleich. Ein jeder aber sei in seinem eigenen Sinne völlig überzeugt.
एन्च़रे किछ लोक एक्की दिहाड़ी होरि करां बेधतां मन्तन, ते किछ सब दिहाड़े बराबर मन्तन, हर केन्ची इन याकीन कियेरू लोड़े कि ज़ैन तैना सोचतन तैन ठीके।
6 Wer den Tag achtet, achtet ihn dem Herrn. Und wer ißt, ißt dem Herrn, denn er danksagt Gott; und wer nicht ißt, ißt dem Herrn nicht und danksagt Gott.
ज़ै कोन्ची दिहाड़े मन्ते, तै प्रभुए इज़्ज़त देनेरे लेइ मन्ते। ज़ै सब किछ खाते, तै भी प्रभुए इज़्ज़त देनेरे लेइ खाते, किजोकि तै परमेशरेरू शुक्र केरते, ते ज़ै सब किछ न खाए, प्रभुएरे लेइ न खाए ते परमेशरेरू शुक्र केरते।
7 Denn keiner von uns lebt sich selbst, und keiner stirbt sich selbst.
किजोकि असन मरां कोई न अपने लेइ ज़ींते, ते न कोई अपने लेइ मरते।
8 Denn sei es, daß wir leben, wir leben dem Herrn; sei es, daß wir sterben, wir sterben dem Herrn. Sei es nun, daß wir leben, sei es, daß wir sterben, wir sind des Herrn.
किजोकि अगर अस ज़ींतेम त, प्रभुएरे लेइ ज़ींतेम; ते अगर अस ज़ींम या मरम, अस प्रभुएरेम।
9 Denn hierzu ist Christus gestorben und wieder lebendig geworden, auf daß er herrsche sowohl über Tote als über Lebendige.
किजोकि मसीह एल्हेरेलेइ मरो ते ज़ींतो भी भोव, ताके मर्रोरे ते ज़ींतां दुइयां केरो प्रभु भोए।
10 Du aber, was richtest du deinen Bruder? Oder auch du, was verachtest du deinen Bruder? Denn wir werden alle vor den Richterstuhl Gottes gestellt werden.
तू अपने विश्वासी ढ्लाए पुड़ किजो दोष लातस? या तू फिरी किजो अपने विश्वासी ढ्लाए घटिया समझ़तस? अस सब परमेशरेरे आदालतरे तखतेरे सामने खड़े भोनेम।
11 Denn es steht geschrieben: "So wahr ich lebe, spricht der Herr, mir soll sich jedes Knie beugen, und jede Zunge soll Gott bekennen". [Jes. 45,23]
ज़ेन्च़रे पवित्रशास्त्रे मां लिखोरूए, कि प्रभु ज़ोते, “अवं एप्पू तुसन सेइं वादो केरताईं, हर कोई मीं कां ज़ैधू टिकेलो, ते हर अक ज़िभ परमेशरेरी इकरार केरेली।”
12 Also wird nun ein jeder von uns für sich selbst Gott Rechenschaft geben.
ते असन मरां हर केन्ची अपने-अपने कम्मां केरो लेखो परमेशरे देलो पेनोए।
13 Laßt uns nun nicht mehr einander richten, sondern richtet vielmehr dieses: dem Bruder nicht einen Anstoß oder ein Ärgernis zu geben.
एल्हेरेलेइ अग्रोवं जो अस एक्की होरि पुड़ दोष न लाम, पन तुस एने थापा, कि कोई भी तुश्शे वजाई सेइं तुश्शो विश्वासी ढ्ला या बेइन पाप न केरे।
14 Ich weiß und bin überzeugt in dem Herrn Jesus, daß nichts an sich selbst gemein [O. unrein; so auch nachher] ist; nur dem, der etwas für gemein achtet, dem ist es gemein.
अवं ज़ानताईं, ते प्रभु यीशुएरे तरफां मीं पक्कू याकीन भोवं, कि कोई खानेरी चीज़ अपने आपे सेइं अशुद्ध नईं, पन ज़ै तैस अशुद्ध समझ़ते, तैसेरेलेइ अशुद्ध आए।
15 Denn wenn dein Bruder wegen einer Speise betrübt wird, so wandelst du nicht mehr nach der Liebe. Verdirb nicht mit deiner Speise den, für welchen Christus gestorben ist.
अगर तेरो विश्वासी ढ्लाए या बेइन तेरे खाने सेइं दुःख पुज़े ते तै अग्रोवं जो परमेशरे पुड़ विश्वास केरनो शारे, त फिरी तू प्यारेरे रीति पुड़ न च़लस, एरी चीज़ां न खा। ज़ेसेरे लेइ मसीह मरो ते तू अपने खाने सेइं तैस नाश न केर।
16 Laßt nun euer Gut nicht verlästert werden.
एल्हेरेलेइ ज़ैन कम तुश्शे लेइ रोड़ू आए ते जेइज़े, तैसेरे बारे मां होरन तुहीन केरनेरो मौको न दे।
17 Denn das Reich Gottes ist nicht Essen und Trinken, sondern Gerechtigkeit und Friede und Freude im Heiligen Geiste.
किजोकि परमेशरेरे राज़्ज़े मां खानू पीनू माईने न रख्खे; माईने रखते धार्मिकतारी ज़िन्दगी ज़ींनी ते मेल मलाप, ते आनन्द तै आए ज़ै पवित्र आत्मा देते।
18 Denn wer in diesem dem Christus dient, ist Gott wohlgefällig und den Menschen bewährt.
ज़ै कोई इस रीति सेइं मसीहेरी सेवा केरते, तैस सेइं परमेशरे खुश भोते, ते मैन्हु भी तैसेरे बारे मां रोड़ू ज़ोतन।
19 Also laßt uns nun dem nachstreben, was des Friedens ist, und dem, was zur gegenseitigen Erbauung dient.
एल्हेरेलेइ असेईं तैना कम्मां कियोरां लोड़न ज़ैन सेइं लोक मेल मिलापे सेइं रेइ बटन, ते एक्की होरि विश्वासे मां मज़बूत केरम।
20 Zerstöre nicht einer Speise wegen das Werk Gottes. Alles zwar ist rein, aber es ist böse für den Menschen, der mit Anstoß isset.
तुस ज़ेरू खानू चातथ तैसेरे वजाई सेइं परमेशरेरू कम न बगाड़ा। सब किछ शुद्ध त आए, पन तुश्शे खाने सेइं अगर होरो कोई मैन्हु परमेशरे पुड़ विश्वास केरनो शारे त तैसेरेलेइ बुरू आए।
21 Es ist gut, kein Fleisch zu essen, noch Wein zu trinken, noch etwas zu tun, worin dein Bruder sich stößt oder sich ärgert oder schwach ist.
रोड़ू त इन्ने, कि तू न मास खास, ते न शराब पीस, ज़ेसेरे वजाई सेइं तेरे ढ्ला या बेइन पाप केरे।
22 Hast du Glauben? habe ihn für dich selbst vor Gott. Glückselig, wer sich selbst nicht richtet in dem, was er gutheißt!
तेरो इन चीज़ां केरे बारे मां ज़ै विश्वासे, तै तेरे ते परमेशरेरे दरमियाने मां आए, धने तैए, ज़ै तैस गल्ली मां, ज़ै तै ठीक समझ़े, अपने आपे दोषी न ठहराए।
23 Wer aber zweifelt, wenn er isset, ist verurteilt, weil er es nicht aus Glauben tut. Alles aber, was nicht aus Glauben ist, ist Sünde.
पन ज़ै शक केरतां खाते, तै सज़ारे काबल भोइ जेव, किजोकि तै विश्वासे सेइं न खाए, ते ज़ैन किछ केरस ते विश्वास केरस कि एन ठीक नईं त तू पाप केरतस।
