Psalm 66

1 [Dem Vorsänger. Ein Lied, ein Psalm. [Eig. Ein Psalm-Lied] ] Jauchzet Gott, ganze Erde!

۱ برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

2 Besinget die Herrlichkeit seines Namens, machet herrlich sein Lob!

۲ جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

3 Sprechet zu Gott: Wie furchtbar sind deine Werke! Wegen der Größe deiner Stärke unterwerfen sich dir deine Feinde mit Schmeichelei. [S. die Anm. zu Psalm 18,44]

۳ خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

4 Die ganze Erde wird dich anbeten und dir Psalmen singen; sie wird besingen deinen Namen. (Sela)

۴ تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

5 Kommet und sehet die Großtaten Gottes; furchtbar ist er in seinem Tun gegen die Menschenkinder.

۵ بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

6 Er wandelte das Meer in trockenes Land, sie gingen zu Fuß durch den Strom; da [O. dort] freuten wir uns in ihm.

۶ دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

7 Er herrscht durch seine Macht auf ewig; seine Augen beobachten die [Eig. spähen unter den] Nationen. -Daß sich nicht erheben die Widerspenstigen! (Sela)

۷ در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

8 Preiset, ihr Völker, unseren Gott, und lasset hören die Stimme seines Lobes;

۸ ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

9 der unsere Seele am Leben erhalten [W. ins Leben versetzt] und nicht zugelassen hat, daß unsere Füße wankten!

۹ که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

10 Denn du hast uns geprüft, o Gott, du hast uns geläutert, wie man Silber läutert.

۱۰ زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

11 Du hast uns ins Netz gebracht, hast eine drückende Last auf unsere Lenden gelegt.

۱۱ ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

12 Du hast Menschen reiten lassen auf unserem Haupte; wir sind ins Feuer und ins Wasser gekommen, aber du hast uns herausgeführt zu überströmender Erquickung. [W. zur Überströmung; and. l.: ins Weite]

۱۲ مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

13 Ich will eingehen in dein Haus mit Brandopfern, will dir bezahlen meine Gelübde,

۱۳ قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

14 Wozu sich weit aufgetan meine Lippen, und die mein Mund ausgesprochen hat in meiner Bedrängnis.

۱۴ که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

15 Brandopfer von Mastvieh will ich dir opfern samt Räucherwerk von Widdern; Rinder samt Böcken will ich opfern. (Sela)

۱۵ قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

16 Kommet, höret zu, alle, die ihr Gott fürchtet, und ich will erzählen, was er an meiner Seele getan hat.

۱۶ ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

17 Zu ihm rief ich mit meinem Munde, und seine Erhebung war unter meiner Zunge.

۱۷ به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

18 Wenn ich es in meinem Herzen auf Frevel abgesehen hätte, so würde der Herr nicht gehört haben.

۱۸ اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

19 Doch Gott hat gehört, er hat gemerkt auf die Stimme meines Gebets.

۱۹ لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

20 Gepriesen sei Gott, der nicht abgewiesen hat mein Gebet, noch von mir abgewandt seine Güte!

۲۰ متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.