Psalm 50

1 [Ein Psalm; von Asaph.] Der Mächtige, [El] Gott, Jehova, hat geredet und die Erde gerufen vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang.

Psalm Asafa. Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.

2 Aus Zion, der Schönheit Vollendung, ist Gott hervorgestrahlt.

Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.

3 Unser Gott kommt, und er wird nicht schweigen; Feuer frißt vor ihm her, und rings um ihn stürmt es gewaltig.

Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.

4 Er ruft dem Himmel droben und der Erde, um sein Volk zu richten:

Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:

5 "Versammelt mir meine Frommen, die meinen Bund geschlossen haben beim Opfer!"

Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.

6 Und die Himmel verkünden seine Gerechtigkeit, denn Gott ist es, der richtet. [O. denn Gott steht im Begriff zu richten] (Sela)

Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg [jest] sędzią. (Sela)

7 "Höre, mein Volk, und ich will reden, Israel, und ich will wider dich zeugen! Ich, ich bin Gott, dein Gott.

Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja [jestem] Bogiem, twoim Bogiem.

8 Nicht wegen deiner Schlachtopfer tadle ich dich, und deine Brandopfer sind beständig vor mir.

Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.

9 Nicht werde ich Farren nehmen aus deinem Hause, noch Böcke aus deinen Hürden.

Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.

10 Denn mein ist alles Getier des Waldes, das Vieh auf tausend Bergen.

Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.

11 Ich kenne alles Gevögel der Berge, und das Wild [Eig. was sich tummelt; so auch Ps. 80,13] des Gefildes ist mir bekannt.

Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.

12 Wenn mich hungerte, ich würde es dir nicht sagen: denn mein ist der Erdkreis und seine Fülle.

Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój [jest] świat i wszystko, co go napełnia.

13 Sollte ich das Fleisch von Stieren [Eig. von Starken] essen und das Blut von Böcken trinken?

Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

14 Opfere Gott Lob, [O. Dank] und bezahle dem Höchsten deine Gelübde;

Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;

15 Und rufe mich an am Tage der Bedrängnis: ich will dich erretten, und du wirst mich verherrlichen!"

I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a [ty] mnie uwielbisz.

16 Zu dem Gesetzlosen aber spricht Gott: "Was hast du meine Satzungen herzusagen und meinen Bund in deinen Mund zu nehmen?

Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;

17 Du hast ja die Zucht [O. Unterweisung, Zurechtweisung] gehaßt und hinter dich geworfen meine Worte.

Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?

18 Wenn du einen Dieb sahst, so gingst du gern mit ihm um, und dein Teil war mit Ehebrechern.

Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.

19 Deinen Mund ließest du los zum Bösen, und Trug flocht deine Zunge.

Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.

20 Du saßest da, redetest wider deinen Bruder, wider den Sohn deiner Mutter stießest du Schmähung aus.

Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.

21 Solches hast du getan, und ich schwieg; du dachtest, ich sei ganz wie du. Ich werde dich strafen [O. überführen] und es dir vor Augen stellen."

To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, [ale] będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.

22 Merket doch dieses, die ihr Gottes [Eloah] vergesset, damit ich nicht zerreiße, und kein Erretter sei da!

Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym [was] nie rozszarpał, a nie byłoby [nikogo], kto [by] was ocalił.

23 Wer Lob [O. Dank] opfert, verherrlicht mich, und wer seinen Weg einrichtet, ihn werde ich das Heil Gottes sehen lassen.

Kto [mi] ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi [prostą] drogą, ukażę Boże zbawienie.