Psalm 38

1 [Ein Psalm von David zum Gedächtnis.] Jehova, strafe mich nicht in deinem Zorn, noch züchtige mich in deinem Grimm!

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 Denn deine Pfeile sind in mich eingedrungen, und deine Hand hat sich auf mich herabgesenkt.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 Nichts Heiles ist an meinem Fleische wegen deines Zürnens, kein Frieden [O. nichts Unversehrtes] in meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 Denn meine Ungerechtigkeiten sind über mein Haupt gegangen, wie eine schwere Last sind sie zu schwer für mich.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Es stinken, es eitern meine Wunden wegen meiner Torheit.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 Ich bin gekrümmt, über die Maßen gebeugt; den ganzen Tag gehe ich trauernd einher.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 Denn voll Brand sind meine Lenden, und nichts Heiles ist an meinem Fleische.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 Ich bin ermattet und über die Maßen zerschlagen, ich heule vor Gestöhn meines Herzens.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Herr, vor dir ist all mein Begehr, und mein Seufzen ist nicht vor dir verborgen.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 Mein Herz pocht, verlassen hat mich meine Kraft; und das Licht meiner Augen, auch das ist nicht bei mir.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 Meine Lieben und meine Genossen stehen fernab von meiner Plage, und meine Verwandten stehen von ferne.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Und die nach meinem Leben trachten, legen mir Schlingen; und die mein Unglück suchen, reden von Schadentun [O. Verderben] und sinnen auf [O. sprechen] Trug den ganzen Tag.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 Ich aber, wie ein Tauber, höre nicht, und bin wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Und ich bin wie ein Mann, der nicht hört, und in dessen Munde keine Gegenreden [O. Rechtfertigungsgründe] sind.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 Denn auf dich, Jehova, harre ich; du, du wirst antworten, Herr, mein Gott.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 Denn ich sprach: Daß sie sich nicht über mich freuen! beim Wanken meines Fußes tun sie groß wider mich. [O. die beim Wanken meines Fußes wider mich großtun]

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 Denn ich bin nahe daran zu hinken, [O. zu fallen] und mein Schmerz ist beständig vor mir.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 Denn ich tue kund meine Ungerechtigkeit; ich bin bekümmert wegen meiner Sünde.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 Meine Feinde aber leben, sind stark, [O. zahlreich] und viele sind derer, die ohne Grund mich hassen;

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Und Böses für Gutes vergeltend, feinden sie mich an, weil ich dem Guten nachjage.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Verlaß mich nicht, Jehova; mein Gott, sei nicht fern von mir!

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Eile zu meiner Hülfe, Herr, meine Rettung!

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!