Sprueche 8

1 Ruft nicht die Weisheit, und läßt nicht die Einsicht ihre Stimme erschallen?

آیا ندای حکمت را نمی‌شنوید و به آواز بصیرت گوش نمی‌دهید؟

2 Oben auf den Erhöhungen am Wege, da wo Pfade zusammenstoßen, hat sie sich aufgestellt.

حکمت دم دروازه‌های شهر و سر چهارراه‌ها و جلوی در هر خانه‌ای ایستاده، می‌گوید:

3 Zur Seite der Tore, wo die Stadt sich auftut, am Eingang der Pforten schreit sie:

4 Zu euch, ihr Männer, rufe ich, und meine Stimme ergeht an die Menschenkinder.

«ای مردم، شما را صدا می‌زنم.

5 Lernet [Eig. Gewinnet Einsicht in] Klugheit, ihr Einfältigen, und ihr Toren, lernet [Eig. Gewinnet Einsicht in] Verstand!

ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید.

6 Höret! denn Vortreffliches will ich reden, und das Auftun meiner Lippen soll Geradheit sein.

به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان می‌کنم و از ناراستی نفرت دارم.

7 Denn mein Gaumen spricht Wahrheit aus, und Gesetzlosigkeit ist meinen Lippen ein Greuel.

8 Alle Worte meines Mundes sind in Gerechtigkeit; es ist nichts Verdrehtes und Verkehrtes in ihnen.

سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمی‌کند.

9 Sie alle sind richtig [Eig. geradeaus gehend] dem Verständigen, und gerade denen, die Erkenntnis erlangt haben.

سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است.

10 Nehmet an meine Unterweisung, und nicht Silber, und Erkenntnis lieber als auserlesenes, feines Gold.

تعلیمی که من می‌دهم از طلا و نقره گرانبهاتر است.

11 Denn Weisheit ist besser als Korallen, und alles, was man begehren mag, kommt [O. und alle Kostbarkeiten kommen] ihr nicht gleich. -

ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمی‌توان با من مقایسه کرد.

12 Ich, Weisheit, bewohne die Klugheit, und finde die Erkenntnis der Besonnenheit. [O. der wohl durchdachten Entschlüsse]

«من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار می‌باشم.

13 Die Furcht Jehovas ist: das Böse hassen. Hoffart und Hochmut und den Weg des Bösen und den Mund der Verkehrtheit hasse ich.

اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم.

14 Mein sind Rat und Einsicht; [S. die Anm. zu Kap. 2,7] ich bin der Verstand, mein ist die Stärke.

«منم که هدایت می‌کنم و فهم و بصیرت می‌بخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت می‌کنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت می‌نمایند.

15 Durch mich regieren Könige, und Fürsten treffen gerechte Entscheidungen; [W. beschließen Gerechtigkeit]

16 durch mich herrschen Herrscher und Edle, alle Richter der Erde.

تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی می‌کنند.

17 Ich liebe, die mich lieben; und die mich früh [O. eifrig] suchen, werden mich finden.

«من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست می‌دارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت.

18 Reichtum und Ehre sind bei mir, bleibendes Gut und Gerechtigkeit.

ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است.

19 Meine Frucht ist besser als feines Gold und gediegenes Gold, und mein Ertrag als auserlesenes Silber.

بخشش‌های من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است.

20 Ich wandle auf dem Pfade der Gerechtigkeit, mitten auf den Steigen des Rechts;

راههای من عدل و حق است.

21 um die, die mich lieben, beständiges Gut [Eig. Vorhandenes, Wirkliches] erben zu lassen, und um ihre Vorratskammern zu füllen.

ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانه‌های ایشان را پر می‌سازم.

22 Jehova besaß mich im [O. als] Anfang seines Weges, vor seinen Werken von jeher.

«در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت.

23 Ich war eingesetzt von Ewigkeit her, von Anbeginn, vor den Uranfängen der Erde.

از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم.

24 Ich war geboren, als die Tiefen [S. die Anm. zu Ps. 33,7; so auch v 27 u. 28] noch nicht waren, als noch keine Quellen [Eig. Quellenorte] waren, reich an Wasser.

قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب،

25 Ehe die Berge eingesenkt wurden, vor den Hügeln war ich geboren;

قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند،

26 als er die Erde und die Fluren noch nicht gemacht hatte, und den Beginn der Schollen [O. die Summe des Staubes] des Erdkreises.

قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم.

27 Als er die Himmel feststellte, war ich da, als er einen Kreis abmaß über der Fläche der Tiefe;

«هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم.

28 als er die Wolken [S. die Anm. zu Hiob 35,5] droben befestigte, als er Festigkeit gab den Quellen der Tiefe; [O. als die Quellen der Tiefe festen Halt gewannen]

وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود،

29 als er dem Meere seine Schranken setzte, daß die Wasser seinen Befehl nicht überschritten, als er die Grundfesten der Erde feststellte:

وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد،

30 da war ich Schoßkind [Eig. Pflegling, Liebling; oder Künstler, Werkmeister] bei ihm, [Eig. an seiner Seite] und war Tag für Tag seine Wonne, [O. lauter Wonne] vor ihm mich ergötzend allezeit,

من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم.

31 mich ergötzend auf dem bewohnten Teile [Eig. dem Erdreich] seiner Erde; und meine Wonne war bei den Menschenkindern.

دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند.

32 Nun denn, ihr Söhne, höret auf mich: Glückselig sind, die meine Wege bewahren!

«پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند.

33 Höret Unterweisung und werdet weise, und verwerfet sie nicht!

به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید.

34 Glückselig der Mensch, der auf mich hört, indem er an meinen Türen wacht Tag für Tag, die Pfosten meiner Tore hütet!

خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد،

35 Denn wer mich findet, hat das Leben gefunden und Wohlgefallen erlangt von Jehova.

زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛

36 Wer aber an mir sündigt, [O. mich verfehlt] tut seiner Seele Gewalt an; alle, die mich hassen, lieben den Tod.

اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»