Matthaeus 20
1 Denn das Reich der Himmel ist gleich einem Hausherrn, der frühmorgens ausging, um Arbeiter in seinen Weinberg zu dingen.
“स्वर्गेरू राज़ तैस ज़िमदारेरू ज़ेरूए ज़ै झ़ेझ़ां उट्ठतां ते अपने दाछ़री बागी मां मज़दूर कम्मे लाए।
2 Nachdem er aber mit den Arbeitern um einen Denar den Tag übereingekommen war, sandte er sie in seinen Weinberg.
तैनी अक दीनार रोज़ मुजुरी देनेरे लेइ तैना बागी मां भेज़े।
3 Und als er um die dritte Stunde ausging, sah er andere auf dem Markte müßig stehen;
फिरी नौ बज़ेइं बेइर गेइतां तैनी बज़ारे मां काई लोक बेकार खड़े लाए।
4 und zu diesen sprach er: Gehet auch ihr hin in den Weinberg, und was irgend recht ist, werde ich euch geben.
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, ‘तुस भी मेरी बागी मां गाथ, ते ज़ैन किछ जेइज़ भोलू अवं तुसन देलो।’ तैना कम्मे पुड़ जो जे।
5 Sie aber gingen hin. Wiederum aber ging er aus um die sechste und neunte Stunde und tat desgleichen.
फिरी तैनी दुपहरेईं ते ट्लेइ बज़न तगर एन्ने कियूं।
6 Als er aber um die elfte Stunde ausging, fand er andere stehen und spricht zu ihnen: Was stehet ihr hier den ganzen Tag müßig?
पंच़े बज़ेइं तैनी बेइर निस्तां किछ होरे लोक भी खड़खड़े लेइतां तैन पुच़्छ़ू, ‘तुस झ़ेझ़ेरे देंते किजो खेड़ोरेथ?’ तैनेईं जुवाब दित्तो, ‘अस केन्चे कम्मे नईं लोरे।’
7 Sie sagen zu ihm: Weil niemand uns gedungen hat. Er spricht zu ihnen: Gehet auch ihr hin in den Weinberg, und was irgend recht ist, werdet ihr empfangen.
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, ‘तुस भी मेरे बागी मां गाथ ते कम केरा।’”
8 Als es aber Abend geworden war, spricht der Herr des Weinbergs zu seinem Verwalter: Rufe die Arbeiter und zahle ihnen den Lohn, anfangend von den letzten bis zu den ersten.
“ड्लोझ़ी तैनी बागरे मालिके अपने मुन्शी सेइं ज़ोवं कि, ‘पेइले लग्गोरे मज़दूर ते पत्ती कम्मे लग्गोरे मज़दूर सेब्भन अक-अक दीनार दिहाड़ी दे।’
9 Und als die um die elfte Stunde Gedungenen kamen, empfingen sie je einen Denar.
ज़ैना पंच़े बज़ेइं ओरे थिये, तैन भी अक दीनार पूरी दिहाड़ी मैल्ली।
10 Als aber die ersten kamen, meinten sie, daß sie mehr empfangen würden; und auch sie empfingen je einen Denar.
ज़ैना मज़दूर झ़ेझ़ां कम्मे लग्गोरे थिये तैन केरि बारी आई त तैनेईं सोचू कि असन जादे मैलनेन, पन तैन भी अक-अक दीनार मैल्लो।
11 Als sie aber den empfingen, murrten sie wider den Hausherrn
ज़ैखन दिहाड़ी मैल्ली, त तैस मालिकेरे बारे मां तैना एप्पू मांमेइं बुराई केरने लग्गे।
12 und sprachen: Diese letzten haben eine Stunde gearbeitet, und du hast sie uns gleich gemacht, die wir die Last des Tages und die Hitze getragen haben.
‘पत्ती लोरे मज़दूरेईं सिर्फ अक घैन्टो कम कियोरूए, ते तीं तैन भी असन बराबर ज़ैनेईं सैरी दिहैड़ी कम कियां मुजुरी दित्ती।’
13 Er aber antwortete und sprach zu einem von ihnen: Freund, ich tue dir nicht unrecht. Bist du nicht um einen Denar mit mir übereingekommen?
तैनी तैन मरां एक्की जुवाब दित्तो, ‘दोस्त मीं तीं सेइं कोई बेइन्साफी नईं कियोरी, कुन मीं तीं सेइं अक दीनार दिहैड़री गल न थी कियोरी?
14 Nimm das Deine und gehe hin. Ich will aber diesem letzten geben wie auch dir.
एल्हेरेलेइ ज़ै तेरी मज़दूरीए तै ट्ला ते च़लो गा, ए मेरी मर्ज़ीए कि बादे मां लग्गोरे मज़दूर भी एत्रे देईं।
15 Ist es mir nicht erlaubt, mit dem Meinigen zu tun, was ich will? Blickt [W. ist] dein Auge böse, [d. i. neidisch, mißgünstig] weil ich gütig bin?
कुन मीं ए अधिकार नईं कि अपने माले मरां ज़ैन चैईं तैन केरि? तू मीं पुड़ एल्हेरेलेइ ज़लतस कि अवं खुल्ले दिले सेइं देने बालोईं?’
16 Also werden die Letzten Erste, und die Ersten Letzte sein; denn viele sind Berufene, wenige aber Auserwählte.
एल्हेरेलेइ बड़े मैन्हु ज़ैना हुन्ना पेइले आन, तैना बादे मां पत्रोवं भोनेन, ते ज़ैना हुन्ना पत्रोवं आन, तैना बादे मां पेइले भोनेन।”
17 Und als Jesus nach Jerusalem hinaufging, nahm er die zwölf Jünger auf dem Wege besonders zu sich und sprach zu ihnen:
यरूशलेम नगरे जो गांते बार यीशुए अपने 12 चेलन अलग नेइतां तैन सेइं ज़ोवं, कि तैस सेइं कुन भोने बालूए।
18 Siehe, wir gehen hinauf nach Jerusalem, und der Sohn des Menschen wird den Hohenpriestern und Schriftgelehrten überliefert werden, und sie werden ihn zum Tode verurteilen;
“हेरा, अस यरूशलेम नगरे जो च़लोरेम, मैनेरू मट्ठू प्रधान याजकां ते शास्त्री लोकां केरे हवाले कियूं गालू, ते तैना तैस मारनेरे काबल ठैरेले।
19 und sie werden ihn den Nationen überliefern, um ihn zu verspotten und zu geißeln und zu kreuzigen; und am dritten Tage wird er auferstehen.
तैस गैर कौमां केरे हवाले केरेले, तैना मैनेरे मट्ठेरी यानी मेरी हासी बनाले, ते तैस कोड़े बाहेले, ते फिरी तैस क्रूसे पुड़ च़ाढ़ेले, ते अवं ट्लेइयोवं दिहाड़े फिरी ज़ींतो भोलो।”
20 Dann trat die Mutter der Söhne des Zebedäus mit ihren Söhnen zu ihm und huldigte und erbat etwas von ihm.
तैखन जब्दी नंव्वेरे मैनेरां मट्ठां केरि अम्मा अपने मट्ठन सेइं साथी यीशु कां आई, ते तैस कां मिनत केरने लाई ते तैस करां किछ मगने लग्गी।
21 Er aber sprach zu ihr: Was willst du? Sie sagt zu ihm: Sprich, daß diese meine zwei Söhne einer zu deiner Rechten und einer zu deiner Linken sitzen mögen in deinem Reiche.
तैने तैस पुच़्छ़ू, “तीं कुन लोड़ते?” तैसां ज़ोवं, “वचन दे, कि मेरां इन्ना मट्ठां तेरे राज़्ज़े मरां अक तेरे देइने पासे त होरू तेरे बाएं पासे बिश्शन।”
22 Jesus aber antwortete und sprach: Ihr wisset nicht, um was ihr bittet. Könnt ihr den Kelch trinken, den ich trinken werde? [O. zu trinken im Begriff stehe] Sie sagen zu ihm: Wir können es.
पन यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुस न ज़ानथ कि कुन मगने लग्गोरेथ! ज़ेन्च़रे दुख अवं झ़लने बालोईं, कुन तुस झ़ेल्ली सकतथ? तैनेईं जुवाब दित्तो, हाँ झ़ेल्ली सकतम।”
23 Und er spricht zu ihnen: Meinen Kelch werdet ihr zwar trinken, aber das Sitzen zu meiner Rechten und zu meiner Linken steht nicht bei mir zu vergeben, sondern ist für die, welchen es von meinem Vater bereitet ist.
तैनी तैन सेइं ज़ोवं, “तुस मेरे ज़ेरो दुःख झ़ल्लेले, पन एन मेरू कम नईं कि एक्की देइने पासे ते होरि बांए पासे बिशैली, ए ठार ज़ेसेरे लेइ मेरे बाजेरे तरफां रखोरीए तै तैसेरे लेइए।”
24 Und als die Zehn es hörten, wurden sie unwillig über die zwei Brüder.
एन शुन्तां होरि दश चेलेईं तैन दूई ढ्लान पुड़ नराज़ भोइ जे।
25 Jesus aber rief sie herzu und sprach: Ihr wisset, daß die Regenten der Nationen über dieselben herrschen und die Großen Gewalt über sie üben.
यीशुए अपने सारे चेले नेड़े कुजेइतां, तैन सेइं ज़ोवं, “होरि कौमां केरे प्रधान अपने लोकन पुड़ राज़ केरतन, ते तैन केरे मालिक तैन पुड़ अधिकार रखतन।
26 Unter euch soll es nicht also sein; sondern wer irgend unter euch groß werden will, soll euer Diener sein,
पन तुसन मां एरू न लोड़े भोरू, बल्के तुसन मां ज़ै बड्डो बन्नो चाते, तै सेब्भी केरो सेवक बने।
27 und wer irgend unter euch der Erste sein will, soll euer Knecht sein;
ज़ै कोई तुसन मां प्रधान बन्नू चाए, तै सेब्भी केरो गुलाम बने,
28 gleichwie der Sohn des Menschen nicht gekommen ist, um bedient zu werden, sondern um zu dienen und sein Leben zu geben als Lösegeld für viele.
ज़ेन्च़रे कि मैनेरू मट्ठू एल्हेरेलेइ नईं ओरूए कि कोई तैसेरी सेवा केरे, बल्के एल्हेरेलेइ कि सेवा केरे, ते अपनि जान बड़े लोकां केरे छुटकारेरे लेइ दे।”
29 Und als sie von Jericho auszogen, folgte ihm eine große Volksmenge.
ज़ैखन यीशु त तैसेरे चेले यरीहो नगरे मरां च़लोरे थिये, त बड़े लोक तैस पत्पती च़ले।
30 Und siehe, zwei Blinde, die am Wege saßen, als sie hörten, daß Jesus vorübergehe, schrieen und sprachen: Erbarme dich unser, Herr, Sohn Davids!
दूई काने बत्ती मां बिश्शोरे थिये, तैनेईं एन शुनू कि यीशु इस बत्तां च़लोरोए, त तैना चिन्डां मारने लग्गे, “हे प्रभु दाऊदेरा मट्ठां असन पुड़ दया केर।”
31 Die Volksmenge aber bedrohte sie, daß sie schweigen sollten. Sie aber schrieen noch mehr und sprachen: Erbarme dich unser, Herr, Sohn Davids!
लोक तैन झ़िड़कने ते ज़ोने लग्गे कि च़ुप राथ, पन तैना मना चिन्डां मारने लग्गे, “हे प्रभु, दाऊदेरा मट्ठां असन पुड़ दया केर।”
32 Und Jesus blieb stehen und rief sie und sprach: Was wollt ihr, daß ich euch tun soll?
तैखन यीशु खेड़ोव ते तैन कुजेइतां पुच्छ़ने लगो, “तुस कुन चातस अवं तुश्शे लेइ केरि?”
33 Sie sagen zu ihm: Herr, daß unsere Augen aufgetan werden.
तैन कानेईं जुवाब दित्तो, “हे प्रभु अस चातम कि इश्शी एछ़्छ़न लौ एज्जे।”
34 Jesus aber, innerlich bewegt, rührte ihre Augen an; und alsbald wurden ihre Augen sehend, und sie folgten ihm nach.
यीशुए तैन पुड़ बड़ो तरस अव, ते तैनी तैन केरे एछ़्छ़न पुड़ हथ रख्खो ते तैना लहने लग्गे, ते दुइये काने यीशु पत्ती च़ले जे।
