Judas 1
1 Judas, Knecht [O. Sklave] Jesu Christi und Bruder des Jakobus, den in Gott, dem Vater, geliebten und in Jesu Christo [O. für, oder durch Jesum Christum] bewahrten Berufenen:
ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਦਾਸੋ ਯਾਕੂਬੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਯਿਹੂਦਾਸ੍ਤਾਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਂਸ਼੍ਚਾਹੂਤਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|
2 Barmherzigkeit und Friede und Liebe sei euch [O. Barmherzigkeit euch, und Friede und Liebe sei] vermehrt!
ਕ੍ਰੁʼਪਾ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਃ ਪ੍ਰੇਮ ਚ ਬਾਹੁਲ੍ਯਰੂਪੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਧਿਤਿਸ਼਼੍ਠਤੁ|
3 Geliebte, indem ich allen Fleiß anwandte, euch über unser gemeinsames Heil zu schreiben, war ich genötigt, euch zu schreiben und zu ermahnen, für den einmal den Heiligen überlieferten Glauben zu kämpfen.
ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਾਃ, ਸਾਧਾਰਣਪਰਿਤ੍ਰਾਣਮਧਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਲੇਖਿਤੁੰ ਮਮ ਬਹੁਯਤ੍ਨੇ ਜਾਤੇ ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲੇ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤੋ ਯੋ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਾਣਵ੍ਯਯੇਨਾਪਿ ਸਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤੇਤਿ ਵਿਨਯਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰਲੇਖਨਮਾਵਸ਼੍ਯਕਮ੍ ਅਮਨ੍ਯੇ|
4 Denn gewisse Menschen haben sich nebeneingeschlichen, die schon vorlängst zu diesem Gericht [O. Urteil] zuvor aufgezeichnet waren, Gottlose, welche die Gnade unseres Gottes in Ausschweifung verkehren und unseren alleinigen Gebieter und Herrn Jesus Christus [O. den alleinigen Gebieter und unseren Herrn Jesus Christus] verleugnen.
ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਤਦ੍ਰੂਪਦਣ੍ਡਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਲਿਖਿਤਾਃ ਕੇਚਿੱਜਨਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਉਪਸ੍ਰੁʼਪ੍ਤਵਨ੍ਤਃ, ਤੇ (ਅ)ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਧ੍ਵਜੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਲਮ੍ਪਟਤਾਮ੍ ਆਚਰਨ੍ਤਿ, ਅਦ੍ਵਿਤੀਯੋ (ਅ)ਧਿਪਤਿ ਰ੍ਯੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤੰ ਨਾਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
5 Ich will euch aber, die ihr einmal alles wußtet, daran erinnern, daß der Herr, nachdem er das Volk aus dem Lande Ägypten gerettet hatte, zum anderenmal die vertilgte, welche nicht geglaubt haben;
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਪੁਰਾ ਯਦ੍ ਅਵਗਤਾਸ੍ਤਤ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਿ, ਫਲਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਸ੍ਵਪ੍ਰਜਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਉਦਧਾਰ ਯਤ੍ ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਵ੍ਯਨਾਸ਼ਯਤ੍|
6 und Engel, die ihren ersten Zustand nicht bewahrt, sondern ihre eigene Behausung verlassen haben, hat er zum Gericht des großen Tages mit ewigen Ketten unter der Finsternis verwahrt. (aïdios g126)
ਯੇ ਚ ਸ੍ਵਰ੍ਗਦੂਤਾਃ ਸ੍ਵੀਯਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪਦੇ ਨ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਵਾਸਸ੍ਥਾਨੰ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਸ ਮਹਾਦਿਨਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਨ੍ਧਕਾਰਮਯੇ (ਅ)ਧਃਸ੍ਥਾਨੇ ਸਦਾਸ੍ਥਾਯਿਭਿ ਰ੍ਬਨ੍ਧਨੈਰਬਧ੍ਨਾਤ੍| (aïdios g126)
7 Wie Sodom und Gomorra und die umliegenden Städte, die sich, gleicherweise wie jene, [Eig. diese] der Hurerei ergaben und anderem Fleische nachgingen, als ein Beispiel vorliegen, indem sie des ewigen Feuers Strafe leiden. (aiōnios g166)
ਅਪਰੰ ਸਿਦੋਮਮ੍ ਅਮੋਰਾ ਤੰਨਿਕਟਸ੍ਥਨਗਰਾਣਿ ਚੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਵਾਸਿਨਸ੍ਤਤ੍ਸਮਰੂਪੰ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤੋ ਵਿਸ਼਼ਮਮੈਥੁਨਸ੍ਯ ਚੇਸ਼਼੍ਟਯਾ ਵਿਪਥੰ ਗਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਨ੍ਯਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਸ੍ਵਰੂਪਾਣਿ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸਦਾਤਨਵਹ੍ਨਿਨਾ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਞ੍ਜਤੇ| (aiōnios g166)
8 Doch gleicherweise beflecken auch diese Träumer das Fleisch und verachten die Herrschaft und lästern Herrlichkeiten. [O. Würden, Gewalten]
ਤਥੈਵੇਮੇ ਸ੍ਵਪ੍ਨਾਚਾਰਿਣੋ(ਅ)ਪਿ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰਾਣਿ ਕਲਙ੍ਕਯਨ੍ਤਿ ਰਾਜਾਧੀਨਤਾਂ ਨ ਸ੍ਵੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤ੍ਯੁੱਚਪਦਸ੍ਥਾਨ੍ ਨਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ ਚ|
9 Michael aber, der Erzengel, als er, mit dem Teufel streitend, Wortwechsel hatte um den Leib Moses, wagte nicht ein lästerndes Urteil über ihn zu fällen, sondern sprach: Der Herr schelte dich!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਧਾਨਦਿਵ੍ਯਦੂਤੋ ਮੀਖਾਯੇਲੋ ਯਦਾ ਮੂਸਸੋ ਦੇਹੇ ਸ਼ਯਤਾਨੇਨ ਵਿਵਦਮਾਨਃ ਸਮਭਾਸ਼਼ਤ ਤਦਾ ਤਿਸ੍ਮਨ੍ ਨਿਨ੍ਦਾਰੂਪੰ ਦਣ੍ਡੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸਾਹਸੰ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਕਥਯਤ੍ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਭਰ੍ਤ੍ਸਯਤਾਂ|
10 Diese aber lästern, was [Eig. was irgend] sie nicht kennen; was irgend sie aber von Natur wie die unvernünftigen Tiere verstehen, darin verderben sie sich.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਮੇ ਯੰਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੰਨਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ ਯੱਚ ਨਿਰ੍ੱਬੋਧਪਸ਼ਵ ਇਵੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੈਰਵਗੱਛਨ੍ਤਿ ਤੇਨ ਨਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
11 Wehe ihnen! denn sie sind den Weg Kains gegangen und haben sich für Lohn dem Irrtum Balaams überliefert, und in dem Widerspruch Korahs sind sie umgekommen.
ਤਾਨ੍ ਧਿਕ੍, ਤੇ ਕਾਬਿਲੋ ਮਾਰ੍ਗੇ ਚਰਨ੍ਤਿ ਪਾਰਿਤੋਸ਼਼ਿਕਸ੍ਯਾਸ਼ਾਤੋ ਬਿਲਿਯਮੋ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿਮਨੁਧਾਵਨ੍ਤਿ ਕੋਰਹਸ੍ਯ ਦੁਰ੍ੰਮੁਖਤ੍ਵੇਨ ਵਿਨਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ|
12 Diese sind Flecken [O. Klippen] bei euren Liebesmahlen, indem sie ohne Furcht Festessen mit euch halten und sich selbst weiden; Wolken ohne Wasser, von Winden hingetrieben; spätherbstliche Bäume, fruchtleer, zweimal erstorben, entwurzelt;
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰੇਮਭੋਜ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਤੇ ਵਿਘ੍ਨਜਨਕਾ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਆਤ੍ਮਮ੍ਭਰਯਸ਼੍ਚ ਭੂਤ੍ਵਾ ਨਿਰ੍ਲੱਜਯਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੁਞ੍ਜਤੇ| ਤੇ ਵਾਯੁਭਿਸ਼੍ਚਾਲਿਤਾ ਨਿਸ੍ਤੋਯਮੇਘਾ ਹੇਮਨ੍ਤਕਾਲਿਕਾ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾ ਦ੍ਵਿ ਰ੍ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਉਨ੍ਮੂਲਿਤਾ ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਃ,
13 wilde Meereswogen, die ihre eigenen Schändlichkeiten ausschäumen; Irrsterne, denen das Dunkel der Finsternis in Ewigkeit aufbewahrt ist. (aiōn g165)
ਸ੍ਵਕੀਯਲੱਜਾਫੇਣੋਦ੍ਵਮਕਾਃ ਪ੍ਰਚਣ੍ਡਾਃ ਸਾਮੁਦ੍ਰਤਰਙ੍ਗਾਃ ਸਦਾਕਾਲੰ ਯਾਵਤ੍ ਘੋਰਤਿਮਿਰਭਾਗੀਨਿ ਭ੍ਰਮਣਕਾਰੀਣਿ ਨਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਰਾਣਿ ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ| (aiōn g165)
14 Es hat aber auch Henoch, der siebte von Adam, von diesen geweissagt und gesagt: "Siehe, der Herr ist gekommen inmitten seiner [O. mit seinen] heiligen Tausende,
ਆਦਮਤਃ ਸਪ੍ਤਮਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਯੋ ਹਨੋਕਃ ਸ ਤਾਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯਥਾ, ਪਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਕੀਯਪੁਣ੍ਯਾਨਾਮ੍ ਅਯੁਤੈ ਰ੍ਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ|
15 Gericht auszuführen wider alle und völlig zu überführen alle ihre Gottlosen von allen ihren Werken der Gottlosigkeit, die sie gottlos verübt haben, und von all den harten Worten, welche gottlose Sünder wider ihn geredet haben".
ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵਿਚਾਰਾਜ੍ਞਾਸਾਧਨਾਯਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਤਦਾ ਚਾਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਾਤਾ ਯੈਰਪਰਾਧਿਨਃ| ਵਿਧਰ੍ੰਮਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮੇਵ ਕਾਰਣਾਤ੍| ਤਥਾ ਤਦ੍ਵੈਪਰੀਤ੍ਯੇਨਾਪ੍ਯਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰਿਪਾਪਿਨਾਂ| ਉਕ੍ਤਕਠੋਰਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮਪਿ ਕਾਰਣਾਤ੍| ਪਰਮੇਸ਼ੇਨ ਦੋਸ਼਼ਿਤ੍ਵੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ||
16 Diese sind Murrende, mit ihrem Lose Unzufriedene, die nach ihren Lüsten wandeln; und ihr Mund redet stolze Worte, und Vorteils halber bewundern sie Personen. [O. viell.: Unzufriedene, obwohl sie wandeln; und ihr Mund redet stolze Worte, obwohl sie. Personen bewundern]
ਤੇ ਵਾੱਕਲਹਕਾਰਿਣਃ ਸ੍ਵਭਾਗ੍ਯਨਿਨ੍ਦਕਾਃ ਸ੍ਵੇੱਛਾਚਾਰਿਣੋ ਦਰ੍ਪਵਾਦਿਮੁਖਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾ ਲਾਭਾਰ੍ਥੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਤਾਵਕਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|
17 Ihr aber, Geliebte, gedenket an die von den Aposteln unseres Herrn Jesu Christi zuvor gesprochenen Worte,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਰਿਤੈ ਰ੍ਯਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਿਤੰ ਤਤ੍ ਸ੍ਮਰਤ,
18 daß sie euch sagten, daß am Ende der Zeit Spötter sein werden, die nach ihren eigenen Lüsten der Gottlosigkeit wandeln.
ਫਲਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਸਮਯੇ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤੋ (ਅ)ਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰਿਣੋ ਨਿਨ੍ਦਕਾ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤੀਤਿ|
19 Diese sind es, die sich absondern, [O. die Parteiungen machen] natürliche [O. seelische] Menschen, die den Geist nicht haben.
ਏਤੇ ਲੋਕਾਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃ ਸਾਂਸਾਰਿਕਾ ਆਤ੍ਮਹੀਨਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|
20 Ihr aber, Geliebte, euch selbst erbauend auf euren allerheiligsten Glauben, betend im Heiligen Geiste,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਤਿਪਵਿਤ੍ਰਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇ ਨਿਚੀਯਮਾਨਾਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤ
21 erhaltet euch selbst [Eig. habet euch selbst erhalten, d. h. seid in diesem Zustande] in der Liebe Gottes, indem ihr die Barmherzigkeit unseres Herrn Jesu Christi erwartet zum ewigen Leben. (aiōnios g166)
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤ, ਅਨਨ੍ਤਜੀਵਨਾਯ ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੰ| (aiōnios g166)
22 Und die einen, welche streiten, [O. zweifeln] weiset zurecht, [O. überführet]
ਅਪਰੰ ਯੂਯੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਾਂਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਨੁਕਮ੍ਪਧ੍ਵੰ
23 die anderen aber rettet mit Furcht, sie aus dem Feuer reißend, [O. nach and. Les.: andere aber rettet, sie aus dem Feuer reißend, anderer aber erbarmet euch mit Furcht] indem ihr auch das von dem Fleische befleckte Kleid [Eig. Unterkleid, Leibrock] hasset.
ਕਾਂਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਗ੍ਨਿਤ ਉੱਧ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਭਯੰ ਪ੍ਰਦਰ੍ਸ਼੍ਯ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤ, ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਭਾਵੇਨ ਕਲਙ੍ਕਿਤੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਪਿ ਰੁʼਤੀਯਧ੍ਵੰ|
24 Dem aber, der euch ohne Straucheln zu bewahren und vor seiner Herrlichkeit tadellos darzustellen vermag mit Frohlocken,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਖਲਨਾਦ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਉੱਲਾਸੇਨ ਸ੍ਵੀਯਤੇਜਸਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਨਿਰ੍ੱਦੋਸ਼਼ਾਨ੍ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਸਮਰ੍ਥੋ
25 dem alleinigen Gott, unserem Heilande, durch Jesum Christum, unseren Herrn, sei Herrlichkeit, Majestät, Macht und Gewalt vor aller Zeit und jetzt und in alle Zeitalter! Amen. (aiōn g165)
ਯੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਦ੍ਵਿਤੀਯਸ੍ਤ੍ਰਾਣਕਰ੍ੱਤਾ ਸਰ੍ੱਵਜ੍ਞ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਮਹਿਮਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮਃ ਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਞ੍ਚੇਦਾਨੀਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਕਾਲੰ ਯਾਵਦ੍ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ੍| (aiōn g165)
