Johannes 17
1 Dieses redete Jesus und hob seine Augen auf gen Himmel und sprach: Vater, die Stunde ist gekommen; verherrliche deinen Sohn, auf daß dein Sohn dich verherrliche.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਾਃ ਕਥਾਃ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯੈਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤ੍, ਹੇ ਪਿਤਃ ਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍; ਯਥਾ ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤਵ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯ|
2 Gleichwie du ihm Gewalt gegeben hast über alles Fleisch, auf daß er allen, die du ihm gegeben, [Eig. auf daß alles, was du ihm gegeben, er ihnen usw.] ewiges Leben gebe. (aiōnios g166)
ਤ੍ਵੰ ਯੋੱਲੋਕਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੇ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਨ੍ ਸ ਯਥਾ ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਨਨ੍ਤਾਯੁ ਰ੍ਦਦਾਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਾਣਿਮਾਤ੍ਰਾਣਾਮ੍ ਅਧਿਪਤਿਤ੍ਵਭਾਰੰ ਤਸ੍ਮੈ ਦੱਤਵਾਨ੍| (aiōnios g166)
3 Dies aber ist das ewige Leben, daß sie dich, den allein wahren Gott, und den du gesandt hast, Jesum Christum, erkennen. (aiōnios g166)
ਯਸ੍ਤ੍ਵਮ੍ ਅਦ੍ਵਿਤੀਯਃ ਸਤ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਯਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤਸ਼੍ਚ ਯੀਸ਼ੁਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਏਤਯੋਰੁਭਯੋਃ ਪਰਿਚਯੇ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ(ਅ)ਨਨ੍ਤਾਯੁ ਰ੍ਭਵਤਿ| (aiōnios g166)
4 Ich habe dich verherrlicht auf der Erde; das Werk habe ich vollbracht, welches du mir gegeben hast, daß ich es tun sollte.
ਤ੍ਵੰ ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਰੰ ਮਹ੍ਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍, ਤਤ੍ ਸਮ੍ਪੰਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਜਗਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਵ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਯੰ|
5 Und nun verherrliche du, Vater, mich bei dir selbst mit der Herrlichkeit, die ich bei dir hatte, ehe die Welt war.
ਅਤਏਵ ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਜਗਤ੍ਯਵਿਦ੍ਯਮਾਨੇ ਤ੍ਵਯਾ ਸਹ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਮਮ ਯੋ ਮਹਿਮਾਸੀਤ੍ ਸਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਤਵ ਸਮੀਪੇ ਮਾਂ ਤੰ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪਯ|
6 Ich habe deinen Namen geoffenbart den Menschen, die du mir aus der Welt gegeben hast. Dein waren sie, und du hast sie mir gegeben, und sie haben dein Wort bewahrt. [O. gehalten]
ਅਨ੍ਯੱਚ ਤ੍ਵਮ੍ ਏਤੱਜਗਤੋ ਯਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਦਦਾ ਅਹੰ ਤੇਭ੍ਯਸ੍ਤਵ ਨਾਮ੍ਨਸ੍ਤੱਤ੍ਵਜ੍ਞਾਨਮ੍ ਅਦਦਾਂ, ਤੇ ਤਵੈਵਾਸਨ੍, ਤ੍ਵੰ ਤਾਨ੍ ਮਹ੍ਯਮਦਦਾਃ, ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਤਵੋਪਦੇਸ਼ਮ੍ ਅਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍|
7 Jetzt haben sie erkannt, daß alles, was du mir gegeben hast, von dir ist;
ਤ੍ਵੰ ਮਹ੍ਯੰ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਅਦਦਾਸ੍ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੱਤੋ ਜਾਯਤੇ ਇਤ੍ਯਧੁਨਾਜਾਨਨ੍|
8 denn die Worte, [O. Aussprüche, Mitteilungen] die du mir gegeben hast, habe ich ihnen gegeben, und sie haben sie angenommen und wahrhaftig erkannt, daß ich von dir ausgegangen bin, und haben geglaubt, daß du mich gesandt hast.
ਮਹ੍ਯੰ ਯਮੁਪਦੇਸ਼ਮ੍ ਅਦਦਾ ਅਹਮਪਿ ਤੇਭ੍ਯਸ੍ਤਮੁਪਦੇਸ਼ਮ੍ ਅਦਦਾਂ ਤੇਪਿ ਤਮਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ ਤ੍ਵੱਤੋਹੰ ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਤ੍ਵਯਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤੋਭਵਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਚ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍|
9 Ich bitte für sie; [Eig. betreffs ihrer [der, derer]; so auch v 20] nicht bitte ich für die [Eig. betreffs ihrer [der, derer]; so auch v 20] Welt, sondern für die, [Eig. betreffs ihrer [der, derer]; so auch v 20] welche du mir gegeben hast, denn sie sind dein,
ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਵ ਨਿਮਿੱਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ(ਅ)ਹੰ ਜਗਤੋ ਲੋਕਨਿਮਿੱਤੰ ਨ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਦਦਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਵ ਨਿਮਿੱਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ(ਅ)ਹੰ ਯਤਸ੍ਤੇ ਤਵੈਵਾਸਤੇ|
10 [und alles, was mein ist, ist dein, und was dein ist, mein] und ich bin in ihnen verherrlicht.
ਯੇ ਮਮ ਤੇ ਤਵ ਯੇ ਚ ਤਵ ਤੇ ਮਮ ਤਥਾ ਤੈ ਰ੍ਮਮ ਮਹਿਮਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤੇ|
11 Und ich bin nicht mehr in der Welt, und diese sind in der Welt, und ich komme zu dir. Heiliger Vater! bewahre sie in deinem Namen, den du mir [O. viell.: in welchem du sie mir] gegeben hast, auf daß sie eins seien, gleichwie wir.
ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਿਨ੍ ਜਗਤਿ ਮਮਾਵਸ੍ਥਿਤੇਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਮ੍ ਅਭਵਤ੍ ਅਹੰ ਤਵ ਸਮੀਪੰ ਗੱਛਾਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਜਗਤਿ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ; ਹੇ ਪਵਿਤ੍ਰ ਪਿਤਰਾਵਯੋ ਰ੍ਯਥੈਕਤ੍ਵਮਾਸ੍ਤੇ ਤਥਾ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪ੍ਯੇਕਤ੍ਵੰ ਭਵਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਦਦਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਨਾਮ੍ਨਾ ਰਕ੍ਸ਼਼|
12 Als ich bei ihnen war, bewahrte ich sie in deinem Namen, den du mir gegeben hast; und ich habe sie behütet, [O. nach and. Les.: Namen. Die du mir gegeben hast, habe ich behütet] und keiner von ihnen ist verloren, [O. verdorben] als nur der Sohn des Verderbens, auf daß die Schrift erfüllt werde.
ਯਾਵਨ੍ਤਿ ਦਿਨਾਨਿ ਜਗਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤੈਃ ਸਹਾਹਮਾਸੰ ਤਾਵਨ੍ਤਿ ਦਿਨਾਨਿ ਤਾਨ੍ ਤਵ ਨਾਮ੍ਨਾਹੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍; ਯਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਦਦਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਅਹਮਰਕ੍ਸ਼਼ੰ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕੇਵਲੰ ਵਿਨਾਸ਼ਪਾਤ੍ਰੰ ਹਾਰਿਤੰ ਤੇਨ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਸ੍ਯ ਵਚਨੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ੰ ਭਵਤਿ|
13 Jetzt aber komme ich zu dir; und dieses rede ich in der Welt, auf daß sie meine Freude völlig in sich haben.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਧੁਨਾ ਤਵ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗੱਛਾਮਿ ਮਯਾ ਯਥਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਾਨਨ੍ਦੋ ਭਵਤਿ ਤਦਰ੍ਥਮਹੰ ਜਗਤਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਏਤਾਃ ਕਥਾ ਅਕਥਯਮ੍|
14 Ich habe ihnen dein Wort gegeben, und die Welt hat sie gehaßt, weil sie nicht von der Welt sind, gleichwie ich nicht von der Welt bin.
ਤਵੋਪਦੇਸ਼ੰ ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਦਦਾਂ ਜਗਤਾ ਸਹ ਯਥਾ ਮਮ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੋ ਨਾਸ੍ਤਿ ਤਥਾ ਜਜਤਾ ਸਹ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪਿ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਾਭਾਵਾਜ੍ ਜਗਤੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਰੁʼਤੀਯਨ੍ਤੇ|
15 Ich bitte nicht, daß du sie aus der Welt wegnehmest, sondern daß du sie bewahrest vor dem Bösen.
ਤ੍ਵੰ ਜਗਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਾਣੇਤਿ ਨ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ਼ੁਭਾਦ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ੇਤਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇਹਮ੍|
16 Sie sind nicht von der Welt, gleichwie ich nicht von der Welt bin.
ਅਹੰ ਯਥਾ ਜਗਤ੍ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯੋ ਨ ਭਵਾਮਿ ਤਥਾ ਤੇਪਿ ਜਗਤ੍ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ|
17 Heilige sie durch die [O. in [der]] Wahrheit: dein Wort ist Wahrheit.
ਤਵ ਸਤ੍ਯਕਥਯਾ ਤਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕੁਰੁ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯਮੇਵ ਸਤ੍ਯੰ|
18 Gleichwie du mich in die Welt gesandt hast, habe auch ich sie in die Welt gesandt;
ਤ੍ਵੰ ਯਥਾ ਮਾਂ ਜਗਤਿ ਪ੍ਰੈਰਯਸ੍ਤਥਾਹਮਪਿ ਤਾਨ੍ ਜਗਤਿ ਪ੍ਰੈਰਯੰ|
19 und ich heilige mich selbst für sie, auf daß auch sie Geheiligte seien durch [O. in [der]] Wahrheit.
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਹਿਤਾਰ੍ਥੰ ਯਥਾਹੰ ਸ੍ਵੰ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕਰੋਮਿ ਤਥਾ ਸਤ੍ਯਕਥਯਾ ਤੇਪਿ ਪਵਿਤ੍ਰੀਭਵਨ੍ਤੁ|
20 Aber nicht für diese allein bitte ich, sondern auch für die, welche durch ihr Wort an mich glauben;
ਕੇਵਲੰ ਏਤੇਸ਼਼ਾਮਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ(ਅ)ਹਮ੍ ਇਤਿ ਨ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਤੇਸ਼਼ਾਮੁਪਦੇਸ਼ੇਨ ਯੇ ਜਨਾ ਮਯਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪ੍ਯਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥੇਯੇ(ਅ)ਹਮ੍|
21 auf daß sie alle eins seien, gleichwie du, Vater, in mir und ich in dir, auf daß auch sie in uns eins seien, auf daß die Welt glaube, daß du mich gesandt hast.
ਹੇ ਪਿਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕਤ੍ਵੰ ਭਵਤੁ ਤਵ ਯਥਾ ਮਯਿ ਮਮ ਚ ਯਥਾ ਤ੍ਵੱਯੇਕਤ੍ਵੰ ਤਥਾ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪ੍ਯਾਵਯੋਰੇਕਤ੍ਵੰ ਭਵਤੁ ਤੇਨ ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਜਗਤੋ ਲੋਕਾਃ ਪ੍ਰਤਿਯਨ੍ਤੁ|
22 Und die Herrlichkeit, die du mir gegeben hast, habe ich ihnen gegeben, auf daß sie eins seien, gleichwie wir eins sind;
ਯਥਾਵਯੋਰੇਕਤ੍ਵੰ ਤਥਾ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪ੍ਯੇਕਤ੍ਵੰ ਭਵਤੁ ਤੇਸ਼਼੍ਵਹੰ ਮਯਿ ਚ ਤ੍ਵਮ੍ ਇੱਥੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਮੇਕਤ੍ਵੰ ਭਵਤੁ, ਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਮਯਿ ਯਥਾ ਪ੍ਰੀਯਸੇ ਚ ਤਥਾ ਤੇਸ਼਼੍ਵਪਿ ਪ੍ਰੀਤਵਾਨ੍ ਏਤਦ੍ਯਥਾ ਜਗਤੋ ਲੋਕਾ ਜਾਨਨ੍ਤਿ
23 ich in ihnen und du in mir, auf daß sie in eins vollendet seien, und auf daß die Welt erkenne, daß du mich gesandt und sie geliebt hast, gleichwie du mich geliebt hast.
ਤਦਰ੍ਥੰ ਤ੍ਵੰ ਯੰ ਮਹਿਮਾਨੰ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਦਦਾਸ੍ਤੰ ਮਹਿਮਾਨਮ੍ ਅਹਮਪਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦੱਤਵਾਨ੍|
24 Vater, ich will, daß die, welche du mir gegeben hast, auch bei mir seien, wo ich bin, [W. Vater, die [nach and. Les.: was] du mir gegeben hast, -ich will, wo ich bin, auch jene bei mir seien] auf daß sie meine Herrlichkeit schauen, die du mir gegeben hast, denn du hast mich geliebt vor Grundlegung der Welt.
ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਜਗਤੋ ਨਿਰ੍ੰਮਾਣਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਯਿ ਸ੍ਨੇਹੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯੰ ਮਹਿਮਾਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਮਮ ਤੰ ਮਹਿਮਾਨੰ ਯਥਾ ਤੇ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਮਹ੍ਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ ਯਤ੍ਰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਿ ਤੇਪਿ ਯਥਾ ਤਤ੍ਰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਮਮੈਸ਼਼ਾ ਵਾਞ੍ਛਾ|
25 Gerechter Vater! -und die Welt hat dich nicht erkannt; ich aber habe dich erkannt, und diese haben erkannt, daß du mich gesandt hast.
ਹੇ ਯਥਾਰ੍ਥਿਕ ਪਿਤ ਰ੍ਜਗਤੋ ਲੋਕੈਸ੍ਤ੍ਵੱਯਜ੍ਞਾਤੇਪਿ ਤ੍ਵਾਮਹੰ ਜਾਨੇ ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤਵਾਨ੍ ਇਤੀਮੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਜਾਨਨ੍ਤਿ|
26 Und ich habe ihnen deinen Namen kundgetan und werde ihn kundtun, auf daß die Liebe, womit du mich geliebt hast, in ihnen sei und ich in ihnen.
ਯਥਾਹੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਿ ਤਥਾ ਮਯਿ ਯੇਨ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਪ੍ਰੇਮਾਕਰੋਸ੍ਤਤ੍ ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਵ ਨਾਮਾਹੰ ਤਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਪੁਨਰਪਿ ਜ੍ਞਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
