Job 41
1 Ziehst du den Leviathan [wahrscheinlich das Krokodil] herbei mit der Angel, und senkst du seine Zunge in die Angelschnur?
Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
2 Kannst du einen Binsenstrick durch seine Nase ziehen, und seinen Kinnbacken mit einem Ringe durchbohren?
Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
3 Wird er viel Flehens an dich richten, oder dir sanfte Worte geben?
Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
4 Wird er einen Bund mit dir machen, daß du ihn zum ewigen Knechte nehmest?
Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
5 Wirst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel, und ihn anbinden für deine Mädchen?
Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
6 Werden die Fischergenossen ihn verhandeln, ihn verteilen unter Kaufleute?
Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
7 Kannst du seine Haut mit Spießen füllen, und seinen Kopf mit Fischharpunen?
Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
8 Lege deine Hand an ihn, -gedenke des Kampfes, tue es nicht wieder!
Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
9 Siehe, eines jeden Hoffnung wird betrogen: wird man nicht schon bei seinem Anblick niedergeworfen?
Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
10 Niemand ist so kühn, daß er ihn aufreize. Und wer ist es, der sich vor mein Angesicht stellen dürfte?
Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
11 Wer hat mir zuvor gegeben? und ich werde ihm vergelten. Was unter dem ganzen Himmel ist, ist mein.
Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
12 Nicht schweigen will ich von seinen Gliedern und von seiner Kraftfülle [Eig. von dem, was seine Kraftfülle betrifft] und von der Schönheit seines Baues.
Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
13 Wer deckte die Oberfläche seines Gewandes auf? In sein Doppelgebiß, wer dringt da hinein?
Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
14 Wer tat die Pforte [Eig. die Türflügel] seines Angesichts auf? Der Kreis seiner Zähne ist ein Schrecken.
Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
15 Ein Stolz sind seine starken Schilder, [O. die Rinnen seiner Schilder] jedes einzelne verschlossen mit festem Siegel.
[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
16 Eines fügt sich ans andere, und keine Luft dringt dazwischen;
Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
17 Stück an Stück hangen sie fest zusammen, greifen ineinander und trennen sich nicht.
Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
18 Sein Niesen strahlt Licht aus, und seine Augen sind gleich den Wimpern der Morgenröte.
Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
19 Aus seinem Rachen gehen Fackeln, sprühen feurige Funken hervor.
Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
20 Aus seinen Nüstern fährt Rauch, wie aus einem siedenden Topfe und Kessel. [O. und brennende Binsen]
Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
21 Sein Hauch entzündet Kohlen, und eine Flamme fährt aus seinem Rachen.
Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
22 In seinem Halse wohnt Stärke, und die Angst hüpft vor ihm her.
W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
23 Die Wampen seines Fleisches schließen an, sind ihm fest angegossen, unbeweglich.
Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
24 Sein Herz ist hart [Eig. fest, zähe] wie Stein, und hart wie ein unterer Mühlstein.
Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
25 Vor seinem Erheben fürchten sich Starke, vor Verzagtheit geraten sie außer sich.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Trifft man ihn mit dem Schwerte, es hält nicht stand, noch Speer, noch Wurfspieß, noch Harpune. [O. Wurfpfeil]
Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
27 Das Eisen achtet er für Stroh, das Erz für faules Holz.
Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
28 Der Pfeil jagt ihn nicht in die Flucht, Schleudersteine verwandeln sich ihm in Stoppeln.
Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
29 Wie Stoppeln gilt ihm die Keule, und er verlacht das Sausen des Wurfspießes.
Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
30 Unter ihm sind scharfe [Eig. schärfste] Scherben; einen Dreschschlitten breitet er hin auf den Schlamm.
Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
31 Er macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Meer wie einen Salbenkessel.
Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
32 Hinter ihm leuchtet der Pfad, man könnte die Tiefe für graues Haar halten.
Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
33 Auf Erden ist keiner ihm gleich, der geschaffen ist ohne Furcht.
Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
34 Alles Hohe sieht er an; er ist König über alle wilden Tiere. [S. die Anm. zu Kap. 28,8]
Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
