Job 41
1 Ziehst du den Leviathan [wahrscheinlich das Krokodil] herbei mit der Angel, und senkst du seine Zunge in die Angelschnur?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Kannst du einen Binsenstrick durch seine Nase ziehen, und seinen Kinnbacken mit einem Ringe durchbohren?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Wird er viel Flehens an dich richten, oder dir sanfte Worte geben?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Wird er einen Bund mit dir machen, daß du ihn zum ewigen Knechte nehmest?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Wirst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel, und ihn anbinden für deine Mädchen?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Werden die Fischergenossen ihn verhandeln, ihn verteilen unter Kaufleute?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Kannst du seine Haut mit Spießen füllen, und seinen Kopf mit Fischharpunen?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Lege deine Hand an ihn, -gedenke des Kampfes, tue es nicht wieder!
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Siehe, eines jeden Hoffnung wird betrogen: wird man nicht schon bei seinem Anblick niedergeworfen?
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Niemand ist so kühn, daß er ihn aufreize. Und wer ist es, der sich vor mein Angesicht stellen dürfte?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Wer hat mir zuvor gegeben? und ich werde ihm vergelten. Was unter dem ganzen Himmel ist, ist mein.
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Nicht schweigen will ich von seinen Gliedern und von seiner Kraftfülle [Eig. von dem, was seine Kraftfülle betrifft] und von der Schönheit seines Baues.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Wer deckte die Oberfläche seines Gewandes auf? In sein Doppelgebiß, wer dringt da hinein?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Wer tat die Pforte [Eig. die Türflügel] seines Angesichts auf? Der Kreis seiner Zähne ist ein Schrecken.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Ein Stolz sind seine starken Schilder, [O. die Rinnen seiner Schilder] jedes einzelne verschlossen mit festem Siegel.
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 Eines fügt sich ans andere, und keine Luft dringt dazwischen;
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 Stück an Stück hangen sie fest zusammen, greifen ineinander und trennen sich nicht.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Sein Niesen strahlt Licht aus, und seine Augen sind gleich den Wimpern der Morgenröte.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Aus seinem Rachen gehen Fackeln, sprühen feurige Funken hervor.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Aus seinen Nüstern fährt Rauch, wie aus einem siedenden Topfe und Kessel. [O. und brennende Binsen]
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Sein Hauch entzündet Kohlen, und eine Flamme fährt aus seinem Rachen.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 In seinem Halse wohnt Stärke, und die Angst hüpft vor ihm her.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Die Wampen seines Fleisches schließen an, sind ihm fest angegossen, unbeweglich.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Sein Herz ist hart [Eig. fest, zähe] wie Stein, und hart wie ein unterer Mühlstein.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Vor seinem Erheben fürchten sich Starke, vor Verzagtheit geraten sie außer sich.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Trifft man ihn mit dem Schwerte, es hält nicht stand, noch Speer, noch Wurfspieß, noch Harpune. [O. Wurfpfeil]
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Das Eisen achtet er für Stroh, das Erz für faules Holz.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 Der Pfeil jagt ihn nicht in die Flucht, Schleudersteine verwandeln sich ihm in Stoppeln.
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Wie Stoppeln gilt ihm die Keule, und er verlacht das Sausen des Wurfspießes.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 Unter ihm sind scharfe [Eig. schärfste] Scherben; einen Dreschschlitten breitet er hin auf den Schlamm.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Er macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Meer wie einen Salbenkessel.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Hinter ihm leuchtet der Pfad, man könnte die Tiefe für graues Haar halten.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Auf Erden ist keiner ihm gleich, der geschaffen ist ohne Furcht.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Alles Hohe sieht er an; er ist König über alle wilden Tiere. [S. die Anm. zu Kap. 28,8]
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
