Job 17
1 Mein Geist ist verstört, meine Tage erlöschen, die Gräber sind für mich.
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Sind nicht Spöttereien um mich her, und muß nicht mein Auge weilen auf ihren Beleidigungen?
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Setze doch ein, leiste Bürgschaft für mich bei dir selbst! wer ist es sonst, der in meine Hand einschlagen wird?
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Denn ihre Herzen hast du der Einsicht verschlossen; darum wirst du ihnen nicht die Oberhand geben.
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Wenn einer die Freunde zur Beute ausbietet, so werden die Augen seiner Kinder verschmachten.
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 Und er hat mich hingestellt zum Sprichwort der Völker, [O. der Leute; wie Kap. 12,2] und ich bin zum Anspeien ins Angesicht.
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Und mein Auge ist trübe geworden vor Gram, und wie der Schatten sind alle meine Glieder.
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 Die Aufrichtigen werden sich hierüber entsetzen, und der Schuldlose wird aufgebracht werden über [O. wird sich erheben wider] den Ruchlosen.
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 Doch der Gerechte wird an seinem Wege festhalten, und der an Händen Reine wird an Stärke zunehmen.
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 Aber ihr alle, kommet nur wieder heran! und einen Weisen werde ich nicht unter euch finden.
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Meine Tage sind vorüber, zerrissen sind meine Pläne, das Eigentum meines Herzens.
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 Die Nacht machen sie [d. h. die Freunde Hiobs] zum Tage, das Licht nahe vor lauter Finsternis.
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
13 Wenn ich hoffe, so ist der Scheol mein Haus, in der Finsternis bette ich mein Lager. (Sheol h7585)
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
14 Zur Verwesung rufe ich: Du bist mein Vater! zu dem Gewürm: Meine Mutter und meine Schwester!
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 Wo denn also ist meine Hoffnung? ja, meine Hoffnung, wer wird sie schauen?
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
