Job 13
1 Siehe, das alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt.
Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.
2 So viel ihr wisset, weiß auch ich; ich stehe nicht hinter euch zurück.
Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.
3 Doch zu dem Allmächtigen will ich reden, und vor Gott [El] mich zu rechtfertigen begehre ich;
Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.
4 ihr hingegen seid Lügenschmiede, nichtige Ärzte, ihr alle!
Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.
5 O daß ihr doch stille schwieget! das würde euch zur Weisheit gereichen.
Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.
6 Höret doch meine Rechtfertigung, und horchet auf die Beweisgründe meiner Lippen!
Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.
7 Wollt ihr für Gott [El] Unrecht reden, und für ihn Trug reden?
Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?
8 Wollt ihr für ihn Partei nehmen? oder wollt ihr für Gott [El] rechten?
Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?
9 Ist es gut für euch, daß er euch erforsche? oder werdet ihr ihn täuschen, wie man einen Menschen täuscht?
Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?
10 Strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet.
Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.
11 Wird nicht seine Hoheit euch bestürzen, und sein Schrecken auf euch fallen?
Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?
12 Eure Denksprüche sind Sprüche von Asche, eure Schutzwehren erweisen sich als Schutzwehren von Lehm.
Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.
13 Schweiget, laßt mich, und ich will reden, was auch über mich ergehen möge.
Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.
14 Warum sollte ich mein Fleisch zwischen meine Zähne nehmen, und mein Leben meiner Hand anvertrauen? [O. wie anderswo: mein Leben aufs Spiel setzen]
Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?
15 Siehe, tötet er mich, ich werde auf ihn warten, [O. hoffen. Nach and. Les.: Siehe er will mich töten, ich habe nichts zu hoffen] nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht rechtfertigen.
Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
16 Auch das wird mir zur Rettung sein, daß ein Ruchloser nicht vor sein Angesicht kommen darf.
Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;
17 Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!
Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.
18 Siehe doch, ich habe die Rechtssache gerüstet! Ich weiß, daß ich Recht behalten werde.
Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.
19 Wer ist es, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.
Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?
20 Nur zweierlei tue mir nicht; dann werde ich mich nicht vor deinem Angesicht verbergen.
Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.
21 Deine Hand entferne von mir, und dein Schrecken ängstige mich nicht.
Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.
22 So rufe denn, und ich will antworten, oder ich will reden, und erwidere mir!
Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.
23 Wie viele Missetaten und Sünden habe ich? Laß mich meine Übertretung und meine Sünde wissen!
Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
24 Warum verbirgst du dein Angesicht, und hältst mich für deinen Feind?
Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?
25 Willst du ein verwehtes Blatt hinwegschrecken, und die dürre Stoppel verfolgen?
Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?
26 Denn Bitteres verhängst [Eig. schreibst, verfügst] du über mich, und lässest mich erben die Missetaten meiner Jugend;
Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;
27 und meine Füße legst du in den Stock, und beobachtest alle meine Pfade, grenzest dir ein die Sohlen meiner Füße;
I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.
28 da ich doch zerfalle [Eig. da er doch zerfällt; nämlich der vorher beschriebene Mann] wie Moder, wie ein Kleid, das die Motte zerfressen hat.
Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.
