Job 13

1 Siehe, das alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt.

من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

2 So viel ihr wisset, weiß auch ich; ich stehe nicht hinter euch zurück.

3 Doch zu dem Allmächtigen will ich reden, und vor Gott [El] mich zu rechtfertigen begehre ich;

ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

4 ihr hingegen seid Lügenschmiede, nichtige Ärzte, ihr alle!

و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

5 O daß ihr doch stille schwieget! das würde euch zur Weisheit gereichen.

اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

6 Höret doch meine Rechtfertigung, und horchet auf die Beweisgründe meiner Lippen!

حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

7 Wollt ihr für Gott [El] Unrecht reden, und für ihn Trug reden?

آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

8 Wollt ihr für ihn Partei nehmen? oder wollt ihr für Gott [El] rechten?

می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

9 Ist es gut für euch, daß er euch erforsche? oder werdet ihr ihn täuschen, wie man einen Menschen täuscht?

10 Strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet.

بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

11 Wird nicht seine Hoheit euch bestürzen, und sein Schrecken auf euch fallen?

آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

12 Eure Denksprüche sind Sprüche von Asche, eure Schutzwehren erweisen sich als Schutzwehren von Lehm.

بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

13 Schweiget, laßt mich, und ich will reden, was auch über mich ergehen möge.

حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

14 Warum sollte ich mein Fleisch zwischen meine Zähne nehmen, und mein Leben meiner Hand anvertrauen? [O. wie anderswo: mein Leben aufs Spiel setzen]

بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

15 Siehe, tötet er mich, ich werde auf ihn warten, [O. hoffen. Nach and. Les.: Siehe er will mich töten, ich habe nichts zu hoffen] nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht rechtfertigen.

اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

16 Auch das wird mir zur Rettung sein, daß ein Ruchloser nicht vor sein Angesicht kommen darf.

من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

17 Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

18 Siehe doch, ich habe die Rechtssache gerüstet! Ich weiß, daß ich Recht behalten werde.

دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

19 Wer ist es, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.

کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

20 Nur zweierlei tue mir nicht; dann werde ich mich nicht vor deinem Angesicht verbergen.

ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

21 Deine Hand entferne von mir, und dein Schrecken ängstige mich nicht.

مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

22 So rufe denn, und ich will antworten, oder ich will reden, und erwidere mir!

آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

23 Wie viele Missetaten und Sünden habe ich? Laß mich meine Übertretung und meine Sünde wissen!

حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

24 Warum verbirgst du dein Angesicht, und hältst mich für deinen Feind?

چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

25 Willst du ein verwehtes Blatt hinwegschrecken, und die dürre Stoppel verfolgen?

آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

26 Denn Bitteres verhängst [Eig. schreibst, verfügst] du über mich, und lässest mich erben die Missetaten meiner Jugend;

تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

27 und meine Füße legst du in den Stock, und beobachtest alle meine Pfade, grenzest dir ein die Sohlen meiner Füße;

مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

28 da ich doch zerfalle [Eig. da er doch zerfällt; nämlich der vorher beschriebene Mann] wie Moder, wie ein Kleid, das die Motte zerfressen hat.