< Jeremia 36 >

1 Und es geschah im vierten Jahre Jojakims, des Sohnes Josias, des Königs von Juda, da geschah dieses Wort von seiten Jehovas zu Jeremia also:
Hahoi, Judah Siangpahrang Josiah capa Jehoiakim abawinae kum pali navah hete lawk BAWIPA koe hoi Jeremiah koe a pha.
2 Nimm dir eine Buchrolle und schreibe darauf alle die Worte, welche ich zu dir geredet habe über Israel und über Juda und über alle Nationen, von dem Tage an, da ich zu dir geredet habe, von den Tagen Josias an bis auf diesen Tag.
Cakalawng hah lat nateh, hot dawkvah nang koe ka dei e lawknaw pueng hoi Isarel taranlahoi thoseh, Judah taranlahoi thoseh, miphun pueng taranlahoi thoseh nang koe pasuek ka dei e hoi Josiah se koehoi sahnin totouh e lawknaw hah thun haw.
3 Vielleicht wird das Haus Juda auf all das Böse hören, welches ich ihnen zu tun gedenke, damit sie umkehren, ein jeder von seinem bösen Wege, und ich ihre Missetat [O. Schuld] und ihre Sünde vergebe. -
Judah imthungnaw ni a lathueng hawihoehnae ka sak hanlah kakâcainaw pueng a thai awh toteh, a sak payonnae hoi yonnae naw ka ngaithoum thai nahanelah, tami pueng ni amamae hringnuen hoi yonnae hah a kâthung thai yawkaw han doeh, telah ati.
4 Und Jeremia rief Baruk, den Sohn Nerijas; und Baruk schrieb aus dem Munde Jeremias auf eine Buchrolle alle die Worte Jehovas, welche er zu ihm geredet hatte.
Jeremiah ni Neriah capa Baruk hah a kaw teh Baruk ni, BAWIPA e lawknaw pueng ahni koevah a dei pouh. Jeremiah e pahni dawk hoi ka tâcawt e lawknaw hah cakalawng dawk a thut.
5 Und Jeremia gebot Baruk und sprach: Ich bin verhindert, ich kann nicht in das Haus Jehovas gehen;
Jeremiah ni Baruk koevah, kai teh paung e lah ka o dawkvah, BAWIPA e im dawk ka cet thai hoeh.
6 so gehe du hin und lies aus der Rolle, was du aus meinem Munde aufgeschrieben hast, die Worte Jehovas, vor den Ohren des Volkes im Hause Jehovas am Tage des Fastens; und du sollst sie auch vor den Ohren aller Juden [Eig. von ganz Juda] lesen, die aus ihren Städten kommen.
Hatdawkvah, nang cet nateh, BAWIPA e lawk ka pahni dawk hoi ka tâcawt ni teh cakalawng dawk na thut e BAWIPA e lawk hah rawcahai hnin BAWIPA e im dawk e tami pueng ni thainae koe touk pouh. Khopui, khote koehoi ka tho e Judah taminaw pueng ni thainae koehai touk pouh.
7 Vielleicht wird ihr Flehen vor Jehova kommen [Eig. niederfallen, weil der Anbeter vor Gott niederfiel; so auch Kap. 37,20;42,2.9,] so daß sie umkehren, ein jeder von seinem bösen Wege; denn groß ist der Zorn und der Grimm, den Jehova über dieses Volk ausgesprochen hat.
Tami pueng ni hringnuen yonnae naw hah kamlang takhai teh BAWIPA hmalah yon pankângai lahoi a tho thai awh yawkaw han. Bangkongtetpawiteh, hete taminaw lathueng vah lungkhueknae hoi lungkâannae BAWIPA im dawk dei lah kaawm e hah a pataw tangngak, telah kâ a poe.
8 Und Baruk, der Sohn Nerijas, tat nach allem, was der Prophet Jeremia ihm geboten hatte, indem er aus dem Buche die Worte Jehovas im Hause Jehovas vorlas.
Hot patetlah, Neriah capa Baruk ni, profet Jeremiah ni ahni koe kâ a poe e patetlah BAWIPA im dawk BAWIPA e lawk, cauk thung e a touk.
9 Und es geschah im fünften Jahre Jojakims, des Sohnes Josias, des Königs von Juda, im neunten Monat, da rief man ein Fasten aus vor Jehova allem Volke in Jerusalem und allem Volke, das aus den Städten Judas nach Jerusalem kam.
Hahoi, Judah siangpahrang Josiah capa Jehoiakim abawinae kum panga, thapa yung tako nah, Jerusalem e taminaw pueng hoi Judah khopui thung e Jerusalem hoi kathonaw pueng ni rawcahai hanelah a pathang awh.
10 Und Baruk las aus dem Buche die Worte Jeremias im Hause Jehovas, in der Zelle Gemarjas, des Sohnes Schaphans, des Schreibers, im oberen Vorhof, im Eingang des neuen Tores des Hauses Jehovas, vor den Ohren des ganzen Volkes.
Baruk ni BAWIPA im takhang kâennae dawk a lathueng lah kaawm e ca kathutkung Shaphan capa Gemariah e imrakhan, BAWIPA im dawk kaawm e hah taminaw pueng ni thainae koe a touk.
11 Und Mikaja, der Sohn Gemarjas, des Sohnes Schaphans, hörte alle Worte Jehovas aus dem Buche,
Shaphan capa Gemariah capa Mikaiah ni cauk thung kaawm e BAWIPA e lawknaw pueng a thai toteh,
12 und er ging zum Hause des Königs hinab in das Gemach des Schreibers; und siehe, daselbst saßen alle Fürsten [d. h. die Obersten von Jerusalem]: Elischama, der Schreiber, und Delaja, der Sohn Schemajas, und Elnathan, der Sohn Akbors, und Gemarja, der Sohn Schaphans, und Zedekia, der Sohn Hananjas, und alle Fürsten.
Siangpahrang im dawk a kum teh cakathutkung e imrakhan dawk a kâen. Hahoi khenhaw, hote kahrawikungnaw pueng cakathutkung Elishama, Shemaiah capa Delai, Abor capa Elnathan, Shaphan capa Gemariah, Hananiah capa Zedekiah hoi kahrawikungnaw pueng a tahung awh.
13 Und Mikaja berichtete ihnen alle die Worte, die er gehört hatte, als Baruk vor den Ohren des Volkes aus dem Buche las.
Mikaiah ni tamihunaw pueng ka thai lah Baruk ni cauk touk e kong a thai e naw pueng hah ahnimouh koe a pâpho pouh.
14 Da sandten alle Fürsten Jehudi, den Sohn Nethanjas, des Sohnes Schelemjas, des Sohnes Kuschis, zu Baruk und ließen ihm sagen: Die Rolle, aus welcher du vor den Ohren des Volkes gelesen hast, nimm sie in deine Hand und komm! Und Baruk, der Sohn Nerijas, nahm die Rolle in seine Hand und kam zu ihnen.
Hatdawkvah, kahrawikungnaw pueng ni Kushi capa, Shelemiah capa, Nathaniah capa Jehudi teh Baruk koe a patoun awh teh, ahni koevah, tamihunaw pueng ni ka thai lah na touk e cauk hah hrawm nateh tho, telah atipouh awh. Hattoteh Neriah capa Baruk teh cakalawng hrawm lahoi ahnimouh koe a tho.
15 Und sie sprachen zu ihm: Setze dich doch und lies sie vor unseren Ohren. Und Baruk las vor ihren Ohren.
Hahoi, ahni koevah tahung nateh kaimouh hnâthainae koe touk haw atipouh awh. Hottelah Baruk ni ahnimouh ka thai lah a touk pouh.
16 Und es geschah, als sie alle die Worte hörten, sahen sie einander erschrocken an und sprachen zu Baruk: Wir müssen dem König alle diese Worte berichten.
Hahoi, hote lawk a thai awh toteh, lungpuen laihoi buet touh hoi buet touh kâkhet awh teh Baruk koevah, hete hnonaw pueng heh siangpahrang ka dei pouh roeroe han, telah ati awh.
17 Und sie fragten Baruk und sprachen: Teile uns doch mit, wie du alle diese Worte aus seinem Munde aufgeschrieben hast.
Hahoi Baruk koe, hete lawknaw pueng a pahni dawk hoi e bangtelamaw na thut, na dei pouh haw, telah a pacei awh.
18 Und Baruk sprach zu ihnen: Aus seinem Munde sagte er mir alle diese Worte vor, und ich schrieb sie mit Tinte in das Buch.
Baruk ni hete lawknaw pueng a pahni dawk hoi a dei teh cahang hoi cauk dawk ka thut e doeh, telah atipouh.
19 Und die Fürsten sprachen zu Baruk: Geh, verbirg dich, du und Jeremia, daß niemand wisse, wo ihr seid. -
Ahnimouh ni Baruk koevah, cet nateh Jeremiah hoi kâhrawk roi, apini na o roinae panuek hanh naseh, telah atipouh awh.
20 Und sie gingen zu dem König in den Hof [d. h. den inneren Hof des königlichen Palastes; ] die Rolle aber hatten sie in dem Gemach Elischamas, des Schreibers, niedergelegt; und sie berichteten alle die Worte vor den Ohren des Königs.
Hote rapan thung siangpahrang teh cakathutkung Elishama e imrakhan dawk a hruek, a thung e lawknaw pueng pahni hoi siangpahrang koe a dei awh.
21 Da sandte der König den Jehudi, um die Rolle zu holen; und er holte sie aus dem Gemach Elischamas, des Schreibers; und Jehudi las sie vor den Ohren des Königs und vor den Ohren aller Fürsten, die um den König standen.
Hahoi siangpahrang ni cakalawng la hanelah Jehudi a patoun teh cakathutkung Elishama imrakhan thung e a la. Hahoi Jehudi ni siangpahrang hoi siangpahrang teng kangdout e kahrawikungnaw hnâthainae koe a touk.
22 Der König aber saß im Winterhause, im neunten Monat, und der Kohlentopf war vor ihm angezündet.
Thapa yung takonae kasik tue nah siangpahrang teh, hmaisaan a kamben.
23 Und es geschah, sooft Jehudi drei oder vier Spalten vorgelesen hatte, zerschnitt sie der König [W. er] mit dem Schreibermesser und warf sie in das Feuer, das im Kohlentopf war, bis die ganze Rolle in dem Feuer des Kohlentopfes vernichtet war.
Hahoi, Jehudi ni rui hni, rui thum touh a touk toteh siangpahrang ni saraica hoi vekvek a sei teh hmai dawk a phum teh he a kak.
24 Und der König und alle seine Knechte, welche alle diese Worte hörten, erschraken nicht und zerrissen nicht ihre Kleider.
Siangpahrang hoi thaw katawkkungnaw, hete lawk kathainaw pueng apinihai taket awh hoeh, a khohnanaw hai phi awh hoeh.
25 Und obwohl Elnathan und Delaja und Gemarja den König angingen, daß er die Rolle nicht verbrennen möchte, hörte er doch nicht auf sie.
Hothloilah, Elnathan hoi Delaiai hoi Gemariah tinaw ni cakalawng hmai phum hoeh nahanelah siangpahrang koe a kâhei, hatei banglah noutna hoeh.
26 Und der König gebot Jerachmeel, dem Königssohne [d. h. einem Prinzen aus dem königl. Geschlecht; wie in 1. Kön. 22,26; 2. Kön. 11,2,] und Seraja, dem Sohne Asriels, und Schelemja, dem Sohne Abdeels, Baruk, den Schreiber, und Jeremia, den Propheten, zu greifen; aber Jehova hatte sie verborgen.
Siangpahrang ni siangpahrang capa Jerahmeel hoi Azriel capa Seraiah hoi Abdel capa Shelemiah hah cakathutkung Baruk hoi profet Jeremiah man hanelah kâ a poe. Hateiteh, BAWIPA ni ahnimouh roi teh a hro.
27 Und das Wort Jehovas geschah zu Jeremia, nachdem der König die Rolle und die Worte, welche Baruk aus dem Munde Jeremias aufgeschrieben, verbrannt hatte, also:
Hote cakalawng hoi Jeremiah e pahni thung e Baruk ni a thut e lawknaw pueng siangpahrang ni hmai he a sawi hnukkhu BAWIPA e lawk Jeremiah koe a pha.
28 Nimm dir wieder eine andere Rolle und schreibe darauf alle die vorigen Worte, die auf der vorigen Rolle waren, welche Jojakim, der König von Juda, verbrannt hat.
Cakalawng alouke lat haw. Cakalawng apasuek dawk e lawknaw pueng Judah siangpahrang Jehoiakim ni hmai a sawi e naw hah bout thun haw.
29 Und über Jojakim, den König von Juda, sollst du sprechen: So spricht Jehova: Du hast diese Rolle verbrannt, indem du sprachst: "Warum hast du darauf geschrieben: Der König von Babel wird gewißlich kommen und dieses Land verderben und Menschen und Vieh daraus vertilgen?"
Hahoi, Judah siangpahrang Jehoiakim e kong dawk hettelah na dei han. BAWIPA ni hettelah a dei. Babilon siangpahrang a tho roeroe vaiteh, hete ram raphoe vaiteh, hete taminaw hoi saringnaw pueng he a pâmit han, telah thut e hah, bangkongmaw hot patetlae lawk na thut telah cakalawng thut e hah hmai a sawi.
30 Darum spricht Jehova also über Jojakim, den König von Juda: Er wird niemand haben, der auf dem Throne Davids sitze; und sein Leichnam wird hingeworfen sein der Hitze bei Tage und der Kälte bei Nacht [Vergl. Kap. 22,19.]
Hatdawkvah, Judah siangpahrang Jehoiakim e kong dawk BAWIPA ni hettelah a dei. Devit e bawitungkhung dawk ka tahung hane tami tawn mahoeh. A ro hai kanîthun kâan poung e hoi tangmin tadamtui um vah tâkhawng lah ao han.
31 Und ich will an ihm und an seinem Samen und an seinen Knechten ihre Missetat [O. Schuld] heimsuchen, und will über sie und über die Bewohner von Jerusalem und über die Männer von Juda all das Unglück bringen, welches ich über sie geredet habe; aber sie haben nicht gehört. -
Hahoi a yonnae dawkvah ama hoi a catounnaw hoi a thaw katawknaw ka rek han. Hahoi amamouh hoi Jerusalem vah kho kasaknaw hoi Judahnaw e lathueng ahnimouh koe ka pâpho pouh e hoi a thai ngai awh hoeh e hawihoehnae pueng ka pha sak han, telah ati.
32 Und Jeremia nahm eine andere Rolle und gab sie Baruk, dem Sohne Nerijas, dem Schreiber. Und er schrieb darauf aus dem Munde Jeremias alle Worte des Buches, welche Jojakim, der König von Juda, im Feuer verbrannt hatte. Und es wurden noch viele Worte gleichen Inhalts [W. gleich jenen] hinzugefügt.
Hottelah Jeremiah ni cakalawng alouke a la teh cakathutkung Neriah capa Baruk koe a poe. Ahni ni hawvah Jeremiah e pahni dawk hoi ka tâcawt e cakalawng dawk thut e naw pueng Jehoiakim ni hmaisawi e lawk hah bout a thut e hloilah hot hoi kâvan e lawknaw moikapap a thut sin.

< Jeremia 36 >