Hebraeer 13
1 Die Bruderliebe bleibe.
ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੇਮ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੁ| ਅਤਿਥਿਸੇਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਵਿਸ੍ਮਰ੍ੱਯਤਾਂ
2 Der Gastfreundschaft vergesset nicht, denn durch dieselbe haben etliche ohne ihr Wissen Engel beherbergt.
ਯਤਸ੍ਤਯਾ ਪ੍ਰੱਛੰਨਰੂਪੇਣ ਦਿਵ੍ਯਦੂਤਾਃ ਕੇਸ਼਼ਾਞ੍ਚਿਦ੍ ਅਤਿਥਯੋ(ਅ)ਭਵਨ੍|
3 Gedenket der Gefangenen, als Mitgefangene; derer, die Ungemach leiden, als solche, die auch selbst im Leibe sind.
ਬਨ੍ਦਿਨਃ ਸਹਬਨ੍ਦਿਭਿਰਿਵ ਦੁਃਖਿਨਸ਼੍ਚ ਦੇਹਵਾਸਿਭਿਰਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸ੍ਮਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ|
4 Die Ehe sei geehrt in allem, [O. unter allen] und das Bett unbefleckt; Hurer aber und Ehebrecher wird Gott richten.
ਵਿਵਾਹਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ ਸੰਮਾਨਿਤਵ੍ਯਸ੍ਤਦੀਯਸ਼ੱਯਾ ਚ ਸ਼ੁਚਿਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਾਮਿਨਃ ਪਾਰਦਾਰਿਕਾਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਦਣ੍ਡਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
5 Der Wandel sei ohne Geldliebe; begnüget euch [O. indem ihr euch begnüget] mit dem, was vorhanden ist, denn er hat gesagt: "Ich will dich nicht versäumen, noch dich verlassen"; [5. Mose 31,6; Jos. 1,5]
ਯੂਯਮ੍ ਆਚਾਰੇ ਨਿਰ੍ਲੋਭਾ ਭਵਤ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਵਿਸ਼਼ਯੇ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਯਤ ਚ ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰ ਏਵੇਦੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯਥਾ, "ਤ੍ਵਾਂ ਨ ਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਨ ਤ੍ਵਾਂ ਹਾਸ੍ਯਾਮਿ| "
6 so daß wir kühn sagen mögen: "Der Herr ist mein Helfer, und ich will mich nicht fürchten; was wird mir ein Mensch tun?" [Ps. 118,6]
ਅਤਏਵ ਵਯਮ੍ ਉਤ੍ਸਾਹੇਨੇਦੰ ਕਥਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ, "ਮਤ੍ਪਕ੍ਸ਼਼ੇ ਪਰਮੇਸ਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ ਨ ਭੇਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਕਦਾਚਨ| ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਾਨਵਃ ਪਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|| "
7 Gedenket eurer Führer, die euch das Wort Gottes verkündigt [Eig. geredet] haben, und, den Ausgang ihres Wandels anschauend, ahmet ihren Glauben nach.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯੇ ਨਾਯਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸ੍ਮਰ੍ੱਯਨ੍ਤਾਂ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਆਚਾਰਸ੍ਯ ਪਰਿਣਾਮਮ੍ ਆਲੋਚ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ(ਅ)ਨੁਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|
ਯੀਸ਼ੁਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ਼੍ਵੋ(ਅ)ਦ੍ਯ ਸਦਾ ਚ ਸ ਏਵਾਸ੍ਤੇ| (aiōn g165)
9 Laßt euch nicht fortreißen durch mancherlei und fremde Lehren; denn es ist gut, daß das Herz durch Gnade befestigt werde, nicht durch Speisen, von welchen keinen Nutzen hatten, die darin wandelten.
ਯੂਯੰ ਨਾਨਾਵਿਧਨੂਤਨਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਭਿ ਰ੍ਨ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਧ੍ਵੰ ਯਤੋ(ਅ)ਨੁਗ੍ਰਹੇਣਾਨ੍ਤਃਕਰਣਸ੍ਯ ਸੁਸ੍ਥਿਰੀਭਵਨੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੰ ਨ ਚ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੈਃ| ਯਤਸ੍ਤਦਾਚਾਰਿਣਸ੍ਤੈ ਰ੍ਨੋਪਕ੍ਰੁʼਤਾਃ|
10 Wir haben einen Altar, von welchem kein Recht haben zu essen, die der Hütte dienen.
ਯੇ ਦਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਸੇਵਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਯਸ੍ਯਾ ਦ੍ਰਵ੍ਯਭੋਜਨਸ੍ਯਾਨਧਿਕਾਰਿਣਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਯਜ੍ਞਵੇਦਿਰਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|
11 Denn von den Tieren, deren Blut für die Sünde in das Heiligtum [O. in das Allerheiligste] hineingetragen wird durch den Hohenpriester, werden die Leiber außerhalb des Lagers verbrannt.
ਯਤੋ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਪਸ਼ੂਨਾਂ ਸ਼ੋਣਿਤੰ ਪਾਪਨਾਸ਼ਾਯ ਮਹਾਯਾਜਕੇਨ ਮਹਾਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਥਾਨਸ੍ਯਾਭ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਨੀਯਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਰੀਰਾਣਿ ਸ਼ਿਬਿਰਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਦਹ੍ਯਨ੍ਤੇ|
12 Darum hat auch Jesus, auf daß er durch sein eigenes Blut das Volk heiligte, außerhalb des Tores gelitten.
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਪਿ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਰੁਧਿਰੇਣ ਪ੍ਰਜਾਃ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕੁਰ੍ੱਯਾਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਨਗਰਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਬਹਿ ਰ੍ਮ੍ਰੁʼਤਿੰ ਭੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
13 Deshalb laßt uns zu ihm hinausgehen, außerhalb des Lagers, seine Schmach tragend.
ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਸ੍ਮਾਭਿਰਪਿ ਤਸ੍ਯਾਪਮਾਨੰ ਸਹਮਾਨੈਃ ਸ਼ਿਬਿਰਾਦ੍ ਬਹਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯੰ|
14 Denn wir haben hier keine bleibende Stadt, sondern wir suchen [O. begehren] die zukünftige.
ਯਤੋ (ਅ)ਤ੍ਰਾਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਥਾਯਿ ਨਗਰੰ ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਭਾਵਿ ਨਗਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਰਨ੍ਵਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
15 Durch ihn nun laßt uns Gott stets ein Opfer des Lobes darbringen, das ist die Frucht der Lippen, die seinen Namen bekennen. [O. segnen]
ਅਤਏਵ ਯੀਸ਼ੁਨਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਿਤ੍ਯੰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਰੂਪੋ ਬਲਿਰਰ੍ਥਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਨਾਮਾਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੱਵਤਾਮ੍ ਓਸ਼਼੍ਠਾਧਰਾਣਾਂ ਫਲਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਦਾਤਵ੍ਯੰ|
16 Des Wohltuns aber und Mitteilens vergesset nicht, denn an solchen Opfern hat Gott Wohlgefallen.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਰੋਪਕਾਰੋ ਦਾਨਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਵਿਸ੍ਮਰ੍ੱਯਤਾਂ ਯਤਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਬਲਿਦਾਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਰੋਚਤੇ|
17 Gehorchet euren Führern und seid unterwürfig; denn sie wachen über eure Seelen [als die da Rechenschaft geben sollen], auf daß sie dies mit Freuden tun und nicht mit Seufzen; denn dies wäre euch nicht nützlich.
ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਨਾਯਕਾਨਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੋ ਵਸ਼੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਭਵਤ ਯਤੋ ਯੈਰੁਪਨਿਧਿਃ ਪ੍ਰਤਿਦਾਤਵ੍ਯਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਲੋਕਾ ਇਵ ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦੀਯਾਤ੍ਮਨਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਣਾਰ੍ਥੰ ਜਾਗ੍ਰਤਿ, ਅਤਸ੍ਤੇ ਯਥਾ ਸਾਨਨ੍ਦਾਸ੍ਤਤ੍ ਕੁਰ੍ੱਯੁ ਰ੍ਨ ਚ ਸਾਰ੍ੱਤਸ੍ਵਰਾ ਅਤ੍ਰ ਯਤਧ੍ਵੰ ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਆਰ੍ੱਤਸ੍ਵਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਇਸ਼਼੍ਟਜਨਕੋ ਨ ਭਵੇਤ੍|
18 Betet für uns; denn wir halten dafür, daß wir ein gutes Gewissen haben, da wir in allem ehrbar zu wandeln begehren.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯਮ੍ ਅਸ੍ਮੰਨਿਮਿੱਤਿੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰੁਤ ਯਤੋ ਵਯਮ੍ ਉੱਤਮਮਨੋਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਃ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਸਦਾਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਇੱਛੁਕਾਸ਼੍ਚ ਭਵਾਮ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਜਾਨੀਮਃ|
19 Ich bitte euch aber um so mehr, dies zu tun, auf daß ich euch desto schneller wiedergegeben werde.
ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ(ਅ)ਹੰ ਯਥਾ ਤ੍ਵਰਯਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਪੁਨ ਰ੍ਦੀਯੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯੈ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਅਧਿਕੰ ਵਿਨਯੇ|
20 Der Gott des Friedens aber, der aus den Toten wiederbrachte [Eig. der Wiederbringer aus den Toten; eine charakteristische Bezeichnung Gottes] unseren Herrn Jesum, den großen Hirten der Schafe, in dem [d. h. in der Kraft des] Blute des ewigen Bundes, [Vergl. Hes. 37,26] (aiōnios g166)
ਅਨਨ੍ਤਨਿਯਮਸ੍ਯ ਰੁਧਿਰੇਣ ਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟੋ ਮਹਾਨ੍ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕੋ ਯੇਨ ਮ੍ਰੁʼਤਗਣਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਪੁਨਰਾਨਾਯਿ ਸ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਦਾਯਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ (aiōnios g166)
21 vollende euch in jedem guten Werke, um seinen Willen zu tun, [Eig. getan zu haben] in euch schaffend, was vor ihm wohlgefällig ist, durch Jesum Christum, welchem die Herrlichkeit sei von Ewigkeit zu Ewigkeit! [W. in die Zeitalter der Zeitalter] Amen. (aiōn g165)
ਨਿਜਾਭਿਮਤਸਾਧਨਾਯ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਿੱਧਾਨ੍ ਕਰੋਤੁ, ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ ਚ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਜਨਕੰ ਤਦੇਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸਾਧਯਤੁ| ਤਸ੍ਮੈ ਮਹਿਮਾ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ੍| (aiōn g165)
22 Ich bitte euch aber, Brüder, ertraget das Wort der Ermahnung; denn ich habe euch auch mit kurzen Worten geschrieben.
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਵਿਨਯੇ(ਅ)ਹੰ ਯੂਯਮ੍ ਇਦਮ੍ ਉਪਦੇਸ਼ਵਾਕ੍ਯੰ ਸਹਧ੍ਵੰ ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਸੰਕ੍ਸ਼਼ੇਪੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਲਿਖਿਤਵਾਨ੍|
23 Wisset, daß unser Bruder Timotheus freigelassen ist, mit welchem, wenn er bald [Eig. bälder] kommt, ich euch sehen werde.
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤੀਮਥਿਯੋ ਮੁਕ੍ਤੋ(ਅ)ਭਵਦ੍ ਇਤਿ ਜਾਨੀਤ, ਸ ਚ ਯਦਿ ਤ੍ਵਰਯਾ ਸਮਾਗੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰਮ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
24 Grüßet alle eure Führer und alle Heiligen. Es grüßen euch die von Italien.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਨਾਯਕਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕਾਂਸ਼੍ਚ ਨਮਸ੍ਕੁਰੁਤ| ਅਪਰਮ੍ ਇਤਾਲਿਯਾਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਨਮਸ੍ਕਾਰੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਥ|
25 Die Gnade sei mit euch allen! Amen.
ਅਨੁਗ੍ਰਹੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਹਾਯੋ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ੍|
