Epheser 2

1 auch euch, die ihr tot waret in euren Vergehungen und Sünden,

പുരാ യൂയമ് അപരാധൈഃ പാപൈശ്ച മൃതാഃ സന്തസ്താന്യാചരന്ത ഇഹലോകസ്യ സംസാരാനുസാരേണാകാശരാജ്യസ്യാധിപതിമ് (aiōn g165)

2 in welchen ihr einst wandeltet nach dem Zeitlauf dieser Welt, nach dem Fürsten der Gewalt der Luft, des Geistes, der jetzt wirksam ist in den Söhnen des Ungehorsams; (aiōn g165)

അർഥതഃ സാമ്പ്രതമ് ആജ്ഞാലങ്ഘിവംശേഷു കർമ്മകാരിണമ് ആത്മാനമ് അന്വവ്രജത|

3 unter welchen auch wir einst alle unseren Verkehr hatten in den Lüsten unseres Fleisches, indem wir den Willen [W. die Willen, d. h. alles was das Fleisch und die Gedanken wollten] des Fleisches und der Gedanken taten und von Natur Kinder des Zorns waren, wie auch die übrigen.

തേഷാം മധ്യേ സർവ്വേ വയമപി പൂർവ്വം ശരീരസ്യ മനസ്കാമനായാഞ്ചേഹാം സാധയന്തഃ സ്വശരീരസ്യാഭിലാഷാൻ ആചരാമ സർവ്വേഽന്യ ഇവ ച സ്വഭാവതഃ ക്രോധഭജനാന്യഭവാമ|

4 Gott aber, der reich ist an Barmherzigkeit, wegen seiner vielen Liebe, womit er uns geliebt hat,

കിന്തു കരുണാനിധിരീശ്വരോ യേന മഹാപ്രേമ്നാസ്മാൻ ദയിതവാൻ

5 als auch wir in den Vergehungen tot waren, hat uns mit dem Christus lebendig gemacht, -durch Gnade seid ihr errettet-

തസ്യ സ്വപ്രേമ്നോ ബാഹുല്യാദ് അപരാധൈ ർമൃതാനപ്യസ്മാൻ ഖ്രീഷ്ടേന സഹ ജീവിതവാൻ യതോഽനുഗ്രഹാദ് യൂയം പരിത്രാണം പ്രാപ്താഃ|

6 und hat uns mitauferweckt und mitsitzen lassen in den himmlischen Örtern in Christo Jesu,

സ ച ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാസ്മാൻ തേന സാർദ്ധമ് ഉത്ഥാപിതവാൻ സ്വർഗ ഉപവേശിതവാംശ്ച|

7 auf daß er in den kommenden Zeitaltern den überschwenglichen Reichtum seiner Gnade in Güte gegen uns erwiese in Christo Jesu. (aiōn g165)

ഇത്ഥം സ ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാസ്മാൻ പ്രതി സ്വഹിതൈഷിതയാ ഭാവിയുഗേഷു സ്വകീയാനുഗ്രഹസ്യാനുപമം നിധിം പ്രകാശയിതുമ് ഇച്ഛതി| (aiōn g165)

8 Denn durch die Gnade seid ihr errettet, mittelst des Glaubens; und das nicht aus euch, Gottes Gabe ist es;

യൂയമ് അനുഗ്രഹാദ് വിശ്വാസേന പരിത്രാണം പ്രാപ്താഃ, തച്ച യുഷ്മന്മൂലകം നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യൈവ ദാനം,

9 nicht aus Werken, auf daß niemand sich rühme.

തത് കർമ്മണാം ഫലമ് അപി നഹി, അതഃ കേനാപി ന ശ്ലാഘിതവ്യം|

10 Denn wir sind sein Werk, [O. Gebilde] geschaffen in Christo Jesu zu guten Werken, welche Gott zuvor bereitet hat, auf daß wir in ihnen wandeln sollen.

യതോ വയം തസ്യ കാര്യ്യം പ്രാഗ് ഈശ്വരേണ നിരൂപിതാഭിഃ സത്ക്രിയാഭിഃ കാലയാപനായ ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ തേന മൃഷ്ടാശ്ച|

11 Deshalb seid eingedenk, daß ihr, einst die Nationen im Fleische, welche Vorhaut genannt werden von der sogenannten Beschneidung, die im Fleische mit Händen geschieht,

പുരാ ജന്മനാ ഭിന്നജാതീയാ ഹസ്തകൃതം ത്വക്ഛേദം പ്രാപ്തൈ ർലോകൈശ്ചാച്ഛിന്നത്വച ഇതിനാമ്നാ ഖ്യാതാ യേ യൂയം തൈ ര്യുഷ്മാഭിരിദം സ്മർത്തവ്യം

12 daß ihr zu jener Zeit ohne [O. getrennt von, außer Verbindung mit] Christum waret, entfremdet dem Bürgerrecht Israels, und Fremdlinge betreffs der Bündnisse der Verheißung, keine Hoffnung habend, und ohne Gott [O. und Atheisten, d. h. nicht an Gott glaubend] in der Welt.

യത് തസ്മിൻ സമയേ യൂയം ഖ്രീഷ്ടാദ് ഭിന്നാ ഇസ്രായേലലോകാനാം സഹവാസാദ് ദൂരസ്ഥാഃ പ്രതിജ്ഞാസമ്ബലിതനിയമാനാം ബഹിഃ സ്ഥിതാഃ സന്തോ നിരാശാ നിരീശ്വരാശ്ച ജഗത്യാധ്വമ് ഇതി|

13 Jetzt aber, in Christo Jesu, seid ihr, die ihr einst fern waret, durch das Blut des Christus nahe geworden.

കിന്ത്വധുനാ ഖ്രീഷ്ടേ യീശാവാശ്രയം പ്രാപ്യ പുരാ ദൂരവർത്തിനോ യൂയം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശോണിതേന നികടവർത്തിനോഽഭവത|

14 Denn er ist unser Friede, der aus beiden eines gemacht und abgebrochen hat die Zwischenwand der Umzäunung,

യതഃ സ ഏവാസ്മാകം സന്ധിഃ സ ദ്വയമ് ഏകീകൃതവാൻ ശത്രുതാരൂപിണീം മധ്യവർത്തിനീം പ്രഭേദകഭിത്തിം ഭഗ്നവാൻ ദണ്ഡാജ്ഞായുക്തം വിധിശാസ്ത്രം സ്വശരീരേണ ലുപ്തവാംശ്ച|

15 nachdem er in seinem Fleische die Feindschaft, das Gesetz der Gebote in Satzungen, hinweggetan hatte, auf daß er die zwei, Frieden stiftend, in sich selbst zu einem neuen Menschen schüfe,

യതഃ സ സന്ധിം വിധായ തൗ ദ്വൗ സ്വസ്മിൻ ഏകം നുതനം മാനവം കർത്തും

16 und die beiden in einem Leibe mit Gott versöhnte durch das Kreuz, nachdem er durch dasselbe die Feindschaft getötet hatte.

സ്വകീയക്രുശേ ശത്രുതാം നിഹത്യ തേനൈവൈകസ്മിൻ ശരീരേ തയോ ർദ്വയോരീശ്വരേണ സന്ധിം കാരയിതും നിശ്ചതവാൻ|

17 Und er kam und verkündigte [W. evangelisierte] Frieden, euch, den Fernen, und Frieden den Nahen.

സ ചാഗത്യ ദൂരവർത്തിനോ യുഷ്മാൻ നികടവർത്തിനോ ഽസ്മാംശ്ച സന്ധേ ർമങ്ഗലവാർത്താം ജ്ഞാപിതവാൻ|

18 Denn durch ihn haben wir beide den Zugang durch einen Geist zu dem Vater.

യതസ്തസ്മാദ് ഉഭയപക്ഷീയാ വയമ് ഏകേനാത്മനാ പിതുഃ സമീപം ഗമനായ സാമർഥ്യം പ്രാപ്തവന്തഃ|

19 Also seid ihr denn nicht mehr Fremdlinge und ohne Bürgerrecht, [O. und Beisassen] sondern ihr seid Mitbürger der Heiligen und Hausgenossen Gottes,

അത ഇദാനീം യൂയമ് അസമ്പർകീയാ വിദേശിനശ്ച ന തിഷ്ഠനതഃ പവിത്രലോകൈഃ സഹവാസിന ഈശ്വരസ്യ വേശ്മവാസിനശ്ചാധ്വേ|

20 aufgebaut auf die Grundlage der Apostel und Propheten, indem Jesus Christus selbst Eckstein ist,

അപരം പ്രേരിതാ ഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച യത്ര ഭിത്തിമൂലസ്വരൂപാസ്തത്ര യൂയം തസ്മിൻ മൂലേ നിചീയധ്വേ തത്ര ച സ്വയം യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടഃ പ്രധാനഃ കോണസ്ഥപ്രസ്തരഃ|

21 in welchem der ganze Bau, wohl zusammengefügt, wächst zu einem heiligen Tempel im Herrn,

തേന കൃത്സ്നാ നിർമ്മിതിഃ സംഗ്രഥ്യമാനാ പ്രഭോഃ പവിത്രം മന്ദിരം ഭവിതും വർദ്ധതേ|

22 in welchem auch ihr mitaufgebaut werdet zu einer Behausung Gottes im Geiste.

യൂയമപി തത്ര സംഗ്രഥ്യമാനാ ആത്മനേശ്വരസ്യ വാസസ്ഥാനം ഭവഥ|