Apostelgeschichte 2
1 Und als der Tag der Pfingsten erfüllt wurde, waren sie alle an einem Orte beisammen.
అపరఞ్చ నిస్తారోత్సవాత్ పరం పఞ్చాశత్తమే దినే సముపస్థితే సతి తే సర్వ్వే ఏకాచిత్తీభూయ స్థాన ఏకస్మిన్ మిలితా ఆసన్|
2 Und plötzlich geschah aus dem Himmel ein Brausen, wie von einem daherfahrenden, gewaltigen Winde, [O. Wehen] und erfüllte das ganze Haus, wo sie saßen.
ఏతస్మిన్నేవ సమయేఽకస్మాద్ ఆకాశాత్ ప్రచణ్డాత్యుగ్రవాయోః శబ్దవద్ ఏకః శబ్ద ఆగత్య యస్మిన్ గృహే త ఉపావిశన్ తద్ గృహం సమస్తం వ్యాప్నోత్|
3 Und es erschienen ihnen zerteilte Zungen wie von Feuer, und sie setzten sich [Eig. es setze sich] auf jeden einzelnen von ihnen.
తతః పరం వహ్నిశిఖాస్వరూపా జిహ్వాః ప్రత్యక్షీభూయ విభక్తాః సత్యః ప్రతిజనోర్ద్ధ్వే స్థగితా అభూవన్|
4 Und sie wurden alle mit Heiligem Geiste erfüllt und fingen an, in anderen Sprachen [O. Zungen] zu reden, wie der Geist ihnen gab auszusprechen.
తస్మాత్ సర్వ్వే పవిత్రేణాత్మనా పరిపూర్ణాః సన్త ఆత్మా యథా వాచితవాన్ తదనుసారేణాన్యదేశీయానాం భాషా ఉక్తవన్తః|
5 Es wohnten aber in Jerusalem Juden, gottesfürchtige Männer, von jeder Nation derer, die unter dem Himmel sind.
తస్మిన్ సమయే పృథివీస్థసర్వ్వదేశేభ్యో యిహూదీయమతావలమ్బినో భక్తలోకా యిరూశాలమి ప్రావసన్;
6 Als sich aber das Gerücht hiervon verbreitete [Als aber diese Stimme geschehen war, ] kam die Menge zusammen und wurde bestürzt, weil jeder einzelne in seiner eigenen Mundart sie reden hörte.
తస్యాః కథాయాః కింవదన్త్యా జాతత్వాత్ సర్వ్వే లోకా మిలిత్వా నిజనిజభాషయా శిష్యాణాం కథాకథనం శ్రుత్వా సముద్విగ్నా అభవన్|
7 Sie entsetzten sich aber alle und verwunderten sich und sagten: Siehe, sind nicht alle diese, die da reden, Galiläer?
సర్వ్వఏవ విస్మయాపన్నా ఆశ్చర్య్యాన్వితాశ్చ సన్తః పరస్పరం ఉక్తవన్తః పశ్యత యే కథాం కథయన్తి తే సర్వ్వే గాలీలీయలోకాః కిం న భవన్తి?
8 Und wie hören wir sie, ein jeder in unserer eigenen Mundart, in der wir geboren sind:
తర్హి వయం ప్రత్యేకశః స్వస్వజన్మదేశీయభాషాభిః కథా ఏతేషాం శృణుమః కిమిదం?
9 Parther und Meder und Elamiter, und die Bewohner von Mesopotamien und von Judäa und Kappadocien, Pontus und Asien,
పార్థీ-మాదీ-అరామ్నహరయిమ్దేశనివాసిమనో యిహూదా-కప్పదకియా-పన్త-ఆశియా-
10 und Phrygien und Pamphylien, Ägypten und den Gegenden von Libyen gegen Kyrene hin, und die hier weilenden Römer, sowohl Juden als Proselyten,
ఫ్రుగియా-పమ్ఫులియా-మిసరనివాసినః కురీణీనికటవర్త్తిలూబీయప్రదేశనివాసినో రోమనగరాద్ ఆగతా యిహూదీయలోకా యిహూదీయమతగ్రాహిణః క్రీతీయా అరాబీయాదయో లోకాశ్చ యే వయమ్
11 Kreter und Araber-wie hören wir sie die großen Taten Gottes in unseren Sprachen reden?
అస్మాకం నిజనిజభాషాభిరేతేషామ్ ఈశ్వరీయమహాకర్మ్మవ్యాఖ్యానం శృణుమః|
12 Sie entsetzten sich aber alle und waren in Verlegenheit und sagten einer zum anderen: Was mag dies wohl sein?
ఇత్థం తే సర్వ్వఏవ విస్మయాపన్నాః సన్దిగ్ధచిత్తాః సన్తః పరస్పరమూచుః, అస్య కో భావః?
13 Andere aber sagten spottend: Sie sind voll süßen Weines.
అపరే కేచిత్ పరిహస్య కథితవన్త ఏతే నవీనద్రాక్షారసేన మత్తా అభవన్|
14 Petrus aber mit den Elfen aufstehend, erhob seine Stimme und redete zu ihnen: Männer von Judäa, und ihr alle, die ihr zu Jerusalem wohnet, dies sei euch kund, und nehmet zu Ohren meine Worte!
తదా పితర ఏకాదశభి ర్జనైః సాకం తిష్ఠన్ తాల్లోకాన్ ఉచ్చైఃకారమ్ అవదత్, హే యిహూదీయా హే యిరూశాలమ్నివాసినః సర్వ్వే, అవధానం కృత్వా మదీయవాక్యం బుధ్యధ్వం|
15 Denn diese sind nicht trunken, wie ihr meinet, denn es ist die dritte Stunde des Tages;
ఇదానీమ్ ఏకయామాద్ అధికా వేలా నాస్తి తస్మాద్ యూయం యద్ అనుమాథ మానవా ఇమే మద్యపానేన మత్తాస్తన్న|
16 sondern dies ist es, was durch den Propheten Joel gesagt ist:
కిన్తు యోయేల్భవిష్యద్వక్త్రైతద్వాక్యముక్తం యథా,
17 "Und es wird geschehen in den letzten Tagen, spricht Gott, daß ich von meinem Geiste ausgießen werde auf alles Fleisch, und eure Söhne und eure Töchter werden weissagen, und eure Jünglinge werden Gesichte sehen, und eure Ältesten werden Träume haben; [Eig. mit Träumen träumen]
ఈశ్వరః కథయామాస యుగాన్తసమయే త్వహమ్| వర్షిష్యామి స్వమాత్మానం సర్వ్వప్రాణ్యుపరి ధ్రువమ్| భావివాక్యం వదిష్యన్తి కన్యాః పుత్రాశ్చ వస్తుతః| ప్రత్యాదేశఞ్చ ప్రాప్స్యన్తి యుష్మాకం యువమానవాః| తథా ప్రాచీనలోకాస్తు స్వప్నాన్ ద్రక్ష్యన్తి నిశ్చితం|
18 und sogar auf meine Knechte und auf meine Mägde werde ich in jenen Tagen von meinem Geiste ausgießen, und sie werden weissagen.
వర్షిష్యామి తదాత్మానం దాసదాసీజనోపిరి| తేనైవ భావివాక్యం తే వదిష్యన్తి హి సర్వ్వశః|
19 Und ich werde Wunder geben in dem Himmel oben und Zeichen auf der Erde unten: Blut und Feuer und Rauchdampf;
ఊర్ద్ధ్వస్థే గగణే చైవ నీచస్థే పృథివీతలే| శోణితాని బృహద్భానూన్ ఘనధూమాదికాని చ| చిహ్నాని దర్శయిష్యామి మహాశ్చర్య్యక్రియాస్తథా|
20 die Sonne wird verwandelt werden in Finsternis und der Mond in Blut, ehe der große und herrliche Tag [O. der große und Erscheinungs-Tag] des Herrn [S. die Anm. zu Mat. 1,20] kommt.
మహాభయానకస్యైవ తద్దినస్య పరేశితుః| పురాగమాద్ రవిః కృష్ణో రక్తశ్చన్ద్రో భవిష్యతః|
21 Und es wird geschehen, ein jeder, der irgend den Namen des Herrn anrufen wird, wird errettet werden." [Joel 2,28-32]
కిన్తు యః పరమేశస్య నామ్ని సమ్ప్రార్థయిష్యతే| సఏవ మనుజో నూనం పరిత్రాతో భవిష్యతి||
22 Männer von Israel, höret diese Worte: Jesum, den Nazaräer, einen Mann, von Gott an euch erwiesen durch mächtige Taten und Wunder und Zeichen, die Gott durch ihn in eurer Mitte tat, wie ihr selbst wisset-
అతో హే ఇస్రాయేల్వంశీయలోకాః సర్వ్వే కథాయామేతస్యామ్ మనో నిధద్ధ్వం నాసరతీయో యీశురీశ్వరస్య మనోనీతః పుమాన్ ఏతద్ ఈశ్వరస్తత్కృతైరాశ్చర్య్యాద్భుతకర్మ్మభి ర్లక్షణైశ్చ యుష్మాకం సాక్షాదేవ ప్రతిపాదితవాన్ ఇతి యూయం జానీథ|
23 diesen, übergeben nach dem bestimmten Ratschluß und nach Vorkenntnis Gottes, habt ihr durch die Hand von Gesetzlosen ans Kreuz geheftet und umgebracht.
తస్మిన్ యీశౌ ఈశ్వరస్య పూర్వ్వనిశ్చితమన్త్రణానిరూపణానుసారేణ మృత్యౌ సమర్పితే సతి యూయం తం ధృత్వా దుష్టలోకానాం హస్తైః క్రుశే విధిత్వాహత|
24 Den hat Gott auferweckt, nachdem er die Wehen des Todes aufgelöst hatte, wie es denn nicht möglich war, daß er von demselben behalten würde.
కిన్త్వీశ్వరస్తం నిధనస్య బన్ధనాన్మోచయిత్వా ఉదస్థాపయత్ యతః స మృత్యునా బద్ధస్తిష్ఠతీతి న సమ్భవతి|
25 Denn David sagt über [Eig. auf] ihn: "Ich sah [Eig. sah im voraus] den Herrn allezeit vor mir; denn er ist zu meiner Rechten, auf daß ich nicht wanke.
ఏతస్తిన్ దాయూదపి కథితవాన్ యథా, సర్వ్వదా మమ సాక్షాత్తం స్థాపయ పరమేశ్వరం| స్థితే మద్దక్షిణే తస్మిన్ స్ఖలిష్యామి త్వహం నహి|
26 Darum freute sich mein Herz, und meine Zunge frohlockte; ja, auch mein Fleisch wird in [O. auf] Hoffnung ruhen;
ఆనన్దిష్యతి తద్ధేతో ర్మామకీనం మనస్తు వై| ఆహ్లాదిష్యతి జిహ్వాపి మదీయా తు తథైవ చ| ప్రత్యాశయా శరీరన్తు మదీయం వైశయిష్యతే|
27 denn du wirst meine Seele nicht im Hades zurücklassen, noch zugeben, daß dein Frommer [O. Heiliger, Barmherziger, Gnädiger] Verwesung sehe. [O. deinen Frommen hingeben [eig. geben], Verwesung zu sehen] (Hadēs g86)
పరలోకే యతో హేతోస్త్వం మాం నైవ హి త్యక్ష్యసి| స్వకీయం పుణ్యవన్తం త్వం క్షయితుం నైవ దాస్యసి| ఏవం జీవనమార్గం త్వం మామేవ దర్శయిష్యసి| (Hadēs g86)
28 Du hast mir kundgetan Wege des Lebens; du wirst mich mit Freude erfüllen mit deinem Angesicht." [Ps. 16,8-11]
స్వసమ్ముఖే య ఆనన్దో దక్షిణే స్వస్య యత్ సుఖం| అనన్తం తేన మాం పూర్ణం కరిష్యసి న సంశయః||
29 Brüder, [wie Kap. 1,16] es sei erlaubt, mit Freimütigkeit zu euch zu reden über den Patriarchen David, daß er sowohl gestorben als auch begraben ist, und sein Grab ist unter uns bis auf diesen Tag.
హే భ్రాతరోఽస్మాకం తస్య పూర్వ్వపురుషస్య దాయూదః కథాం స్పష్టం కథయితుం మామ్ అనుమన్యధ్వం, స ప్రాణాన్ త్యక్త్వా శ్మశానే స్థాపితోభవద్ అద్యాపి తత్ శ్మశానమ్ అస్మాకం సన్నిధౌ విద్యతే|
30 Da er nun ein Prophet war und wußte, daß Gott ihm mit einem Eide geschworen hatte, von der Frucht seiner Lenden auf seinen Thron zu setzen,
ఫలతో లౌకికభావేన దాయూదో వంశే ఖ్రీష్టం జన్మ గ్రాహయిత్వా తస్యైవ సింహాసనే సమువేష్టుం తముత్థాపయిష్యతి పరమేశ్వరః శపథం కుత్వా దాయూదః సమీప ఇమమ్ అఙ్గీకారం కృతవాన్,
31 hat er, voraussehend, von der Auferstehung des Christus geredet, daß er nicht im Hades zurückgelassen worden ist, noch sein Fleisch die Verwesung gesehen hat. (Hadēs g86)
ఇతి జ్ఞాత్వా దాయూద్ భవిష్యద్వాదీ సన్ భవిష్యత్కాలీయజ్ఞానేన ఖ్రీష్టోత్థానే కథామిమాం కథయామాస యథా తస్యాత్మా పరలోకే న త్యక్ష్యతే తస్య శరీరఞ్చ న క్షేష్యతి; (Hadēs g86)
32 Diesen Jesus hat Gott auferweckt, wovon wir alle Zeugen sind.
అతః పరమేశ్వర ఏనం యీశుం శ్మశానాద్ ఉదస్థాపయత్ తత్ర వయం సర్వ్వే సాక్షిణ ఆస్మహే|
33 Nachdem er nun durch die Rechte Gottes erhöht worden ist und die Verheißung des Heiligen Geistes vom Vater empfangen hat, hat er dieses ausgegossen, was ihr sehet und höret.
స ఈశ్వరస్య దక్షిణకరేణోన్నతిం ప్రాప్య పవిత్ర ఆత్మిన పితా యమఙ్గీకారం కృతవాన్ తస్య ఫలం ప్రాప్య యత్ పశ్యథ శృణుథ చ తదవర్షత్|
34 Denn nicht David ist in die Himmel aufgefahren; er sagt aber selbst: "Der Herr sprach zu meinem Herrn: Setze dich zu meiner Rechten,
యతో దాయూద్ స్వర్గం నారురోహ కిన్తు స్వయమ్ ఇమాం కథామ్ అకథయద్ యథా, మమ ప్రభుమిదం వాక్యమవదత్ పరమేశ్వరః|
35 bis ich deine Feinde lege zum Schemel deiner Füße". [Ps. 110,1]
తవ శత్రూనహం యావత్ పాదపీఠం కరోమి న| తావత్ కాలం మదీయే త్వం దక్షవార్శ్వ ఉపావిశ|
36 Das ganze Haus Israel wisse nun zuverlässig, daß Gott ihn sowohl zum Herrn als auch zum Christus gemacht hat, diesen Jesus, den ihr gekreuzigt habt.
అతో యం యీశుం యూయం క్రుశేఽహత పరమేశ్వరస్తం ప్రభుత్వాభిషిక్తత్వపదే న్యయుంక్తేతి ఇస్రాయేలీయా లోకా నిశ్చితం జానన్తు|
37 Als sie aber das hörten, drang es ihnen durchs Herz, und sie sprachen zu Petrus und den anderen Aposteln:
ఏతాదృశీం కథాం శ్రుత్వా తేషాం హృదయానాం విదీర్ణత్వాత్ తే పితరాయ తదన్యప్రేరితేభ్యశ్చ కథితవన్తః, హే భ్రాతృగణ వయం కిం కరిష్యామః?
38 Was sollen wir tun, Brüder? Petrus aber sprach zu ihnen: Tut Buße, und ein jeder von euch werde getauft auf den Namen Jesu Christi zur Vergebung der Sünden, und ihr werdet die Gabe des Heiligen Geistes empfangen.
తతః పితరః ప్రత్యవదద్ యూయం సర్వ్వే స్వం స్వం మనః పరివర్త్తయధ్వం తథా పాపమోచనార్థం యీశుఖ్రీష్టస్య నామ్నా మజ్జితాశ్చ భవత, తస్మాద్ దానరూపం పరిత్రమ్ ఆత్మానం లప్స్యథ|
39 Denn euch ist die Verheißung und euren Kindern und allen, die in der Ferne sind, so viele irgend der Herr, unser Gott, herzurufen wird.
యతో యుష్మాకం యుష్మత్సన్తానానాఞ్చ దూరస్థసర్వ్వలోకానాఞ్చ నిమిత్తమ్ అర్థాద్ అస్మాకం ప్రభుః పరమేశ్వరో యావతో లాకాన్ ఆహ్వాస్యతి తేషాం సర్వ్వేషాం నిమిత్తమ్ అయమఙ్గీకార ఆస్తే|
40 Und mit vielen anderen Worten beschwor und ermahnte er sie, indem er sagte: Laßt euch retten von diesem verkehrten Geschlecht!
ఏతదన్యాభి ర్బహుకథాభిః ప్రమాణం దత్వాకథయత్ ఏతేభ్యో విపథగామిభ్యో వర్త్తమానలోకేభ్యః స్వాన్ రక్షత|
41 Die nun sein Wort aufnahmen, [Eig. in Fülle od. als wahr aufnahmen] wurden getauft; und es wurden an jenem Tage hinzugetan bei dreitausend Seelen.
తతః పరం యే సానన్దాస్తాం కథామ్ అగృహ్లన్ తే మజ్జితా అభవన్| తస్మిన్ దివసే ప్రాయేణ త్రీణి సహస్రాణి లోకాస్తేషాం సపక్షాః సన్తః
42 Sie verharrten aber in der Lehre der Apostel und in der Gemeinschaft, [O. in der Lehre [od. Belehrung] und in der Gemeinschaft der Apostel] im Brechen des Brotes und in den Gebeten.
ప్రేరితానామ్ ఉపదేశే సఙ్గతౌ పూపభఞ్జనే ప్రార్థనాసు చ మనఃసంయోగం కృత్వాతిష్ఠన్|
43 Es kam aber jede Seele Furcht an, und es geschahen viele Wunder und Zeichen durch die Apostel.
ప్రేరితై ర్నానాప్రకారలక్షణేషు మహాశ్చర్య్యకర్మమసు చ దర్శితేషు సర్వ్వలోకానాం భయముపస్థితం|
44 Alle aber, welche glaubten, waren beisammen und hatten alles gemein;
విశ్వాసకారిణః సర్వ్వ చ సహ తిష్ఠనతః| స్వేషాం సర్వ్వాః సమ్పత్తీః సాధారణ్యేన స్థాపయిత్వాభుఞ్జత|
45 und sie verkauften die Güter und die Habe und verteilten sie an alle, jenachdem einer irgend Bedürfnis hatte.
ఫలతో గృహాణి ద్రవ్యాణి చ సర్వ్వాణి విక్రీయ సర్వ్వేషాం స్వస్వప్రయోజనానుసారేణ విభజ్య సర్వ్వేభ్యోఽదదన్|
46 Und indem sie täglich einmütig im Tempel [die Gebäude] verharrten und zu Hause das Brot brachen, nahmen sie Speise mit Frohlocken und Einfalt des Herzens,
సర్వ్వ ఏకచిత్తీభూయ దినే దినే మన్దిరే సన్తిష్ఠమానా గృహే గృహే చ పూపానభఞ్జన్త ఈశ్వరస్య ధన్యవాదం కుర్వ్వన్తో లోకైః సమాదృతాః పరమానన్దేన సరలాన్తఃకరణేన భోజనం పానఞ్చకుర్వ్వన్|
47 lobten Gott und hatten Gunst bei dem ganzen Volke. Der Herr aber tat täglich zu der Versammlung hinzu, die gerettet werden sollten. [d. h. den Überrest aus Israel, welchen Gott vor den Gerichten retten wollte, indem er ihn der Versammlung [christl. Gemeinde] hinzufügte]
పరమేశ్వరో దినే దినే పరిత్రాణభాజనై ర్మణ్డలీమ్ అవర్ద్ధయత్|
