2 Timotheus 2
1 Du nun, mein Kind, sei stark [O. erstarke] in der Gnade, die in Christo Jesu ist;
ஹே மம புத்ர, க்²ரீஷ்டயீஸு²தோ யோ(அ)நுக்³ரஹஸ்தஸ்ய ப³லேந த்வம்’ ப³லவாந் ப⁴வ|
2 und was du von mir in Gegenwart vieler Zeugen gehört hast, das vertraue treuen Leuten [O. Menschen] an, welche tüchtig sein werden, auch andere zu lehren.
அபரம்’ ப³ஹுபி⁴: ஸாக்ஷிபி⁴: ப்ரமாணீக்ரு’தாம்’ யாம்’ ஸி²க்ஷாம்’ ஸ்²ருதவாநஸி தாம்’ விஸ்²வாஸ்யேஷு பரஸ்மை ஸி²க்ஷாதா³நே நிபுணேஷு ச லோகேஷு ஸமர்பய|
3 Nimm teil an den Trübsalen [Eig. Leide Trübsal mit; vergl. Kap. 1,8] als ein guter Kriegsmann Jesu Christi.
த்வம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்யோத்தமோ யோத்³தே⁴வ க்லேஸ²ம்’ ஸஹஸ்வ|
4 Niemand, der Kriegsdienste tut, [O. in den Krieg zieht] verwickelt sich in die Beschäftigungen des Lebens, auf daß er dem gefalle, der ihn angeworben hat.
யோ யுத்³த⁴ம்’ கரோதி ஸ ஸாம்’ஸாரிகே வ்யாபாரே மக்³நோ ந ப⁴வதி கிந்து ஸ்வநியோஜயித்ரே ரோசிதும்’ சேஷ்டதே|
5 Wenn aber auch jemand kämpft, [Eig. im Kampfspiel kämpft] so wird er nicht gekrönt, er habe denn gesetzmäßig [d. h. nach den Gesetzen des Kampfspiels] gekämpft.
அபரம்’ யோ மல்லை ர்யுத்⁴யதி ஸ யதி³ நியமாநுஸாரேண ந யுத்³த்⁴யதி தர்ஹி கிரீடம்’ ந லப்ஸ்யதே|
6 Der Ackerbauer muß, um die Früchte zu genießen, zuerst arbeiten. [O. Der arbeitende Ackerbauer soll zuerst die Früchte genießen]
அபரம்’ ய: க்ரு’ஷீவல: கர்ம்ம கரோதி தேந ப்ரத²மேந ப²லபா⁴கி³நா ப⁴விதவ்யம்’|
7 Bedenke, was ich sage; denn der Herr wird dir Verständnis geben in allen Dingen.
மயா யது³ச்யதே தத் த்வயா பு³த்⁴யதாம்’ யத: ப்ரபு⁴ஸ்துப்⁴யம்’ ஸர்வ்வத்ர பு³த்³தி⁴ம்’ தா³ஸ்யதி|
8 Halte im Gedächtnis Jesum Christum, auferweckt aus den Toten, aus dem Samen Davids, nach meinem Evangelium,
மம ஸுஸம்’வாத³ஸ்ய வசநாநுஸாராத்³ தா³யூத்³வம்’ஸீ²யம்’ ம்ரு’தக³ணமத்⁴யாத்³ உத்தா²பிதஞ்ச யீஸு²ம்’ க்²ரீஷ்டம்’ ஸ்மர|
9 in welchem ich Trübsal leide bis zu Banden, wie ein Übeltäter; aber das Wort Gottes ist nicht gebunden.
தத்ஸுஸம்’வாத³காரணாத்³ அஹம்’ து³ஷ்கர்ம்மேவ ப³ந்த⁴நத³ஸா²பர்ய்யந்தம்’ க்லேஸ²ம்’ பு⁴ஞ்ஜே கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய வாக்யம் அப³த்³த⁴ம்’ திஷ்ட²தி|
10 Deswegen erdulde ich alles um der Auserwählten willen, auf daß auch sie die Seligkeit [O. Errettung] erlangen, die in Christo Jesu ist, mit ewiger Herrlichkeit. (aiōnios g166)
க்²ரீஷ்டேந யீஸு²நா யத்³ அநந்தகௌ³ரவஸஹிதம்’ பரித்ராணம்’ ஜாயதே தத³பி⁴ருசிதை ர்லோகைரபி யத் லப்⁴யேத தத³ர்த²மஹம்’ தேஷாம்’ நிமித்தம்’ ஸர்வ்வாண்யேதாநி ஸஹே| (aiōnios g166)
11 Das Wort ist gewiß; [O. zuverlässig, treu] denn wenn wir mitgestorben sind, so werden wir auch mitleben;
அபரம் ஏஷா பா⁴ரதீ ஸத்யா யதி³ வயம்’ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ம்ரியாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ஜீவிவ்யாம: , யதி³ ச க்லேஸ²ம்’ ஸஹாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ராஜத்வமபி கரிஷ்யாமஹே|
12 wenn wir ausharren, so werden wir auch mitherrschen; wenn wir verleugnen, so wird auch er uns verleugnen;
யதி³ வயம்’ தம் அநங்கீ³குர்ம்மஸ்தர்ஹி ஸோ (அ)ஸ்மாநப்யநங்கீ³கரிஷ்யதி|
13 wenn wir untreu sind, er bleibt treu, denn er kann sich selbst nicht verleugnen.
யதி³ வயம்’ ந விஸ்²வாஸாமஸ்தர்ஹி ஸ விஸ்²வாஸ்யஸ்திஷ்ட²தி யத: ஸ்வம் அபஹ்நோதும்’ ந ஸ²க்நோதி|
14 Dies bringe in Erinnerung, indem du ernstlich vor dem Herrn bezeugst, nicht Wortstreit zu führen, was zu nichts nütze, sondern zum Verderben der Zuhörer ist.
த்வமேதாநி ஸ்மாரயந் தே யதா² நிஷ்ப²லம்’ ஸ்²ரோத்ரு’ணாம்’ ப்⁴ரம்’ஸ²ஜநகம்’ வாக்³யுத்³த⁴ம்’ ந குர்ய்யஸ்ததா² ப்ரபோ⁴: ஸமக்ஷம்’ த்³ரு’ட⁴ம்’ விநீயாதி³ஸ²|
15 Befleißige dich, dich selbst Gott bewährt darzustellen als einen Arbeiter, der sich nicht zu schämen hat, der das Wort der Wahrheit recht teilt. [Eig. in gerader Richtung schneidet]
அபரம்’ த்வம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸ்வம்’ பரீக்ஷிதம் அநிந்த³நீயகர்ம்மகாரிணஞ்ச ஸத்யமதஸ்ய வாக்யாநாம்’ ஸத்³விப⁴ஜநே நிபுணஞ்ச த³ர்ஸ²யிதும்’ யதஸ்வ|
16 Die ungöttlichen eitlen Geschwätze aber vermeide; denn sie [d. h. die Menschen, welche solche Geschwätze führen] werden zu weiterer Gottlosigkeit fortschreiten,
கிந்த்வபவித்ரா அநர்த²ககதா² தூ³ரீகுரு யதஸ்ததா³லம்பி³ந உத்தரோத்தரம் அத⁴ர்ம்மே வர்த்³தி⁴ஷ்யந்தே,
17 und ihr Wort wird um sich fressen wie ein Krebs; unter welchen Hymenäus ist und Philetus,
தேஷாஞ்ச வாக்யம்’ க³லிதக்ஷதவத் க்ஷயவர்த்³த⁴கோ ப⁴விஷ்யதி தேஷாம்’ மத்⁴யே ஹுமிநாய: பி²லீதஸ்²சேதிநாமாநௌ த்³வௌ ஜநௌ ஸத்யமதாத்³ ப்⁴ரஷ்டௌ ஜாதௌ,
18 die von der Wahrheit abgeirrt sind, [S. d. Anm. zu 1. Tim. 6,21] indem sie sagen, daß die Auferstehung schon geschehen sei, und den Glauben etlicher zerstören. [O. umstürzen]
ம்ரு’தாநாம்’ புநருத்தி²தி ர்வ்யதீதேதி வத³ந்தௌ கேஷாஞ்சித்³ விஸ்²வாஸம் உத்பாடயதஸ்²ச|
19 Doch der feste Grund Gottes steht und hat dieses Siegel: Der Herr kennt, die sein sind; und: Jeder, der den Namen des Herrn nennt, stehe ab von der Ungerechtigkeit!
ததா²பீஸ்²வரஸ்ய பி⁴த்திமூலம் அசலம்’ திஷ்ட²தி தஸ்மிம்’ஸ்²சேயம்’ லிபி ர்முத்³ராங்கிதா வித்³யதே| யதா², ஜாநாதி பரமேஸ²ஸ்து ஸ்வகீயாந் ஸர்வ்வமாநவாந்| அபக³ச்சே²த்³ அத⁴ர்ம்மாச்ச ய: கஸ்²சித் க்²ரீஷ்டநாமக்ரு’த்||
20 In einem großen Hause aber sind nicht allein goldene und silberne Gefäße, sondern auch hölzerne und irdene, und die einen zur Ehre, die anderen aber zur Unehre.
கிந்து ப்³ரு’ஹந்நிகேதநே கேவல ஸுவர்ணமயாநி ரௌப்யமயாணி ச பா⁴ஜநாநி வித்³யந்த இதி தர்ஹி காஷ்ட²மயாநி ம்ரு’ண்மயாந்யபி வித்³யந்தே தேஷாஞ்ச கியந்தி ஸம்மாநாய கியந்தபமாநாய ச ப⁴வந்தி|
21 Wenn nun jemand sich von diesen reinigt, [Eig. sich von diesen wegreinigt, d. h. sich reinigt, in dem er sich von ihnen absondert] so wird er ein Gefäß zur Ehre sein, geheiligt, nützlich [O. brauchbar] dem Hausherrn, zu jedem guten Werke bereitet.
அதோ யதி³ கஸ்²சித்³ ஏதாத்³ரு’ஸே²ப்⁴ய: ஸ்வம்’ பரிஷ்கரோதி தர்ஹி ஸ பாவிதம்’ ப்ரபோ⁴: கார்ய்யயோக்³யம்’ ஸர்வ்வஸத்கார்ய்யாயோபயுக்தம்’ ஸம்மாநார்த²கஞ்ச பா⁴ஜநம்’ ப⁴விஷ்யதி|
22 Die jugendlichen Lüste aber fliehe; strebe aber nach Gerechtigkeit, Glauben, Liebe, Frieden mit denen, die den Herrn anrufen aus reinem Herzen.
யௌவநாவஸ்தா²யா அபி⁴லாஷாஸ்த்வயா பரித்யஜ்யந்தாம்’ த⁴ர்ம்மோ விஸ்²வாஸ: ப்ரேம யே ச ஸு²சிமநோபி⁴: ப்ரபு⁴ம் உத்³தி³ஸ்²ய ப்ரார்த²நாம்’ குர்வ்வதே தை: ஸார்த்³த⁴ம் ஐக்யபா⁴வஸ்²சைதேஷு த்வயா யத்நோ விதீ⁴யதாம்’|
23 Aber die törichten und ungereimten Streitfragen weise ab, da du weißt, daß sie Streitigkeiten erzeugen.
அபரம்’ த்வம் அநர்த²காந் அஜ்ஞாநாம்’ஸ்²ச ப்ரஸ்²நாந் வாக்³யுத்³தோ⁴த்பாத³காந் ஜ்ஞாத்வா தூ³ரீகுரு|
24 Ein Knecht [O. Sklave] des Herrn aber soll nicht streiten, sondern gegen alle milde sein, lehrfähig, duldsam,
யத: ப்ரபோ⁴ ர்தா³ஸேந யுத்³த⁴ம் அகர்த்தவ்யம்’ கிந்து ஸர்வ்வாந் ப்ரதி ஸா²ந்தேந ஸி²க்ஷாதா³நேச்சு²கேந ஸஹிஷ்ணுநா ச ப⁴விதவ்யம்’, விபக்ஷாஸ்²ச தேந நம்ரத்வேந சேதிதவ்யா: |
25 der in Sanftmut die Widersacher zurechtweist, [O. unterweist] ob ihnen Gott nicht etwa Buße gebe zur Erkenntnis der Wahrheit,
ததா² க்ரு’தே யதீ³ஸ்²வர: ஸத்யமதஸ்ய ஜ்ஞாநார்த²ம்’ தேப்⁴யோ மந: பரிவர்த்தநரூபம்’ வரம்’ த³த்³யாத்,
26 und sie wieder nüchtern werden aus dem Fallstrick des Teufels, die von ihm gefangen sind, für seinen [W. für jenes; bezieht sich wahrscheinlich auf "Gott" v 25] Willen.
தர்ஹி தே யேந ஸ²யதாநேந நிஜாபி⁴லாஷஸாத⁴நாய த்⁴ரு’தாஸ்தஸ்ய ஜாலாத் சேதநாம்’ ப்ராப்யோத்³தா⁴ரம்’ லப்³து⁴ம்’ ஸ²க்ஷ்யந்தி|
