2 Timotheus 1

1 Paulus, Apostel Jesu Christi [O. nach and. Les.: Christi Jesu; so auch Kap. 2,3] durch Gottes Willen, nach Verheißung des Lebens, das in Christo Jesu ist,

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਯਾ ਜੀਵਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਤਾਮਧੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇੱਛਯਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯੈਕਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਃ ਪੌਲੋ(ਅ)ਹੰ ਸ੍ਵਕੀਯੰ ਪ੍ਰਿਯੰ ਧਰ੍ੰਮਪੁਤ੍ਰੰ ਤੀਮਥਿਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਾਮਿ|

2 Timotheus, meinem geliebten Kinde: Gnade, Barmherzigkeit, Friede von Gott, dem Vater, und Christo Jesu, unserem Herrn!

ਤਾਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ਼੍ਚ ਤ੍ਵਯਿ ਪ੍ਰਸਾਦੰ ਦਯਾਂ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਞ੍ਚ ਕ੍ਰਿਯਾਸ੍ਤਾਂ|

3 Ich danke [Eig. bin dankbar] Gott, dem ich von meinen Voreltern her mit reinem Gewissen diene, wie unablässig ich [O. wie ich unablässig] deiner gedenke in meinen Gebeten, [Eig. Bitten] Nacht und Tag,

ਅਹਮ੍ ਆ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਤ੍ ਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪਵਿਤ੍ਰਮਨਸਾ ਸੇਵੇ ਤੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਨੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਅਹਮ੍ ਅਹੋਰਾਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਸਮਯੇ ਤ੍ਵਾਂ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਸ੍ਮਰਾਮਿ|

4 voll Verlangen, dich zu sehen, indem ich eingedenk bin deiner Tränen, auf daß ich mit Freude erfüllt sein möge;

ਯਸ਼੍ਚ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪ੍ਰਥਮੇ ਲੋਯੀਨਾਮਿਕਾਯਾਂ ਤਵ ਮਾਤਾਮਹ੍ਯਾਮ੍ ਉਨੀਕੀਨਾਮਿਕਾਯਾਂ ਮਾਤਰਿ ਚਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ ਤਵਾਨ੍ਤਰੇ(ਅ)ਪਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੀਤਿ ਮਨ੍ਯੇ

5 indem ich mich erinnere des ungeheuchelten Glaubens in dir, der zuerst wohnte in deiner Großmutter Lois und deiner Mutter Eunike, ich bin aber überzeugt, auch in dir.

ਤਵ ਤੰ ਨਿਸ਼਼੍ਕਪਟੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਮਨਸਿ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਤਵਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੰ ਸ੍ਮਰਨ੍ ਯਥਾਨਨ੍ਦੇਨ ਪ੍ਰਫੱਲੋ ਭਵੇਯੰ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਵ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਆਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇ|

6 Um welcher Ursache willen ich dich erinnere, die Gnadengabe Gottes anzufachen, die in dir ist durch das Auflegen meiner Hände.

ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਮਮ ਹਸ੍ਤਾਰ੍ਪਣੇਨ ਲਬ੍ਧੋ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਯਿ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਮ੍ ਉੱਜ੍ਵਾਲਯਿਤੁੰ ਤ੍ਵਾਂ ਸ੍ਮਾਰਯਾਮਿ|

7 Denn Gott hat uns nicht einen Geist der Furchtsamkeit gegeben, sondern der Kraft und der Liebe und der Besonnenheit. [O. des gesunden Sinnes. And. üb.: der Zurechtweisung, Zucht]

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਭਯਜਨਕਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਅਦੱਤ੍ਵਾ ਸ਼ਕ੍ਤਿਪ੍ਰੇਮਸਤਰ੍ਕਤਾਨਾਮ੍ ਆਕਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍|

8 So schäme dich nun nicht des Zeugnisses unseres Herrn noch meiner, seines Gefangenen, sondern leide Trübsal mit dem Evangelium, nach der Kraft Gottes;

ਅਤਏਵਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਮਧਿ ਤਸ੍ਯ ਵਨ੍ਦਿਦਾਸੰ ਮਾਮਧਿ ਚ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਾਤੁੰ ਨ ਤ੍ਰਪਸ੍ਵ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਸ਼ਕ੍ਤ੍ਯਾ ਸੁਸੰਵਾਦਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਦੁਃਖਸ੍ਯ ਸਹਭਾਗੀ ਭਵ|

9 der uns errettet hat und berufen mit heiligem Rufe, nicht nach unseren Werken, sondern nach seinem eigenen Vorsatz und der Gnade, die uns in Christo Jesu vor den Zeiten der Zeitalter gegeben, (aiōnios g166)

ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਨ੍ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਪਾਤ੍ਰਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਹ੍ਵਾਨੇਨਾਹੂਤਵਾਂਸ਼੍ਚ; ਅਸ੍ਮਤ੍ਕਰ੍ੰਮਹੇਤੁਨੇਤਿ ਨਹਿ ਸ੍ਵੀਯਨਿਰੂਪਾਣਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸਾਦਸ੍ਯ ਚ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍| ਸ ਪ੍ਰਸਾਦਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇਃ ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲੇ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਯੀਸ਼ੁਨਾਸ੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਅਦਾਯਿ, (aiōnios g166)

10 jetzt aber geoffenbart worden ist durch die Erscheinung unseres Heilandes Jesus Christus, welcher den Tod zunichte gemacht, aber Leben und Unverweslichkeit [O. Unvergänglichkeit] ans Licht gebracht hat durch das Evangelium,

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਧੁਨਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪਰਿਤ੍ਰਾਤੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੋਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਗਮਨੇਨ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਤ| ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਪਰਾਜਿਤਵਾਨ੍ ਸੁਸੰਵਾਦੇਨ ਚ ਜੀਵਨਮ੍ ਅਮਰਤਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵਾਨ੍|

11 zu welchem ich bestellt worden bin als Herold [O. Prediger] und Apostel und Lehrer der Nationen.

ਤਸ੍ਯ ਘੋਸ਼਼ਯਿਤਾ ਦੂਤਸ਼੍ਚਾਨ੍ਯਜਾਤੀਯਾਨਾਂ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਕਸ਼੍ਚਾਹੰ ਨਿਯੁਕ੍ਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|

12 Um welcher Ursache willen ich dies auch leide; aber ich schäme mich nicht, denn ich weiß, wem ich geglaubt habe, und bin überzeugt, daß er mächtig ist, das ihm von mir anvertraute Gut auf jenen Tag zu bewahren.

ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਮਮਾਯੰ ਕ੍ਲੇਸ਼ੋ ਭਵਤਿ ਤੇਨ ਮਮ ਲੱਜਾ ਨ ਜਾਯਤੇ ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਵਾਨ੍ ਤਮਵਗਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਮਹਾਦਿਨੰ ਯਾਵਤ੍ ਮਮੋਪਨਿਧੇ ਰ੍ਗੋਪਨਸ੍ਯ ਸ਼ਕ੍ਤਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਜਾਨਾਮਿ|

13 Halte fest das [O. Habe ein] Bild [O. Umriß, Form, Muster] gesunder Worte, die du von mir gehört hast, in Glauben und Liebe, die in Christo Jesu sind. [O. ist]

ਹਿਤਦਾਯਕਾਨਾਂ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਮ੍ ਆਦਰ੍ਸ਼ਰੂਪੇਣ ਮੱਤਃ ਸ਼੍ਰੁਤਾਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਯੀਸ਼ੌ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਪ੍ਰੇਮ੍ਨੋਃ ਕਥਾ ਧਾਰਯ|

14 Bewahre das schöne anvertraute Gut durch den Heiligen Geist, der in uns wohnt.

ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਦਨ੍ਤਰ੍ਵਾਸਿਨਾ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਤਾਮੁੱਤਮਾਮ੍ ਉਪਨਿਧਿੰ ਗੋਪਯ|

15 Du weißt dieses, daß alle, die in Asien sind, sich von mir abgewandt haben, unter welchen Phygelus ist und Hermogenes.

ਆਸ਼ਿਯਾਦੇਸ਼ੀਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਾਂ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਨ੍ਤ ਇਤਿ ਤ੍ਵੰ ਜਾਨਾਸਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਫੂਗਿੱਲੋ ਹਰ੍ੰਮਗਿਨਿਸ਼੍ਚ ਵਿਦ੍ਯੇਤੇ|

16 Der Herr gebe dem Hause des Onesiphorus Barmherzigkeit, denn er hat mich oft erquickt und sich meiner Kette nicht geschämt;

ਪ੍ਰਭੁਰਨੀਸ਼਼ਿਫਰਸ੍ਯ ਪਰਿਵਾਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਵਿਦਧਾਤੁ ਯਤਃ ਸ ਪੁਨਃ ਪੁਨ ਰ੍ਮਾਮ੍ ਆਪ੍ਯਾਯਿਤਵਾਨ੍

17 sondern als er in Rom war, suchte er mich fleißig auf und fand mich.

ਮਮ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੇਨ ਨ ਤ੍ਰਪਿਤ੍ਵਾ ਰੋਮਾਨਗਰੇ ਉਪਸ੍ਥਿਤਿਸਮਯੇ ਯਤ੍ਨੇਨ ਮਾਂ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਤ੍ਵਾ ਮਮੋੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਾਨ੍|

18 Der Herr gebe ihm, daß er von seiten des Herrn Barmherzigkeit finde an jenem Tage! Und wieviel er in Ephesus diente, weißt du am besten.

ਅਤੋ ਵਿਚਾਰਦਿਨੇ ਸ ਯਥਾ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕ੍ਰੁʼਪਾਭਾਜਨੰ ਭਵੇਤ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਰੰ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਦੇਯਾਤ੍| ਇਫਿਸ਼਼ਨਗਰੇ(ਅ)ਪਿ ਸ ਕਤਿ ਪ੍ਰਕਾਰੈ ਰ੍ਮਾਮ੍ ਉਪਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਸਮ੍ਯਗ੍ ਵੇਤ੍ਸਿ|