1 Timotheus 2
1 Ich ermahne nun vor allen Dingen, daß Flehen, Gebete, Fürbitten, Danksagungen getan werden für alle Menschen,
ਮਮ ਪ੍ਰਥਮ ਆਦੇਸ਼ੋ(ਅ)ਯੰ, ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਵਿਨਯਨਿਵੇਦਨਧਨ੍ਯਵਾਦਾਃ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਾਃ,
2 für Könige und alle, die in Hoheit sind, auf daß wir ein ruhiges und stilles Leben führen mögen in aller Gottseligkeit und würdigem Ernst.
ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਵਯੰ ਯਤ੍ ਸ਼ਾਨ੍ਤਤ੍ਵੇਨ ਨਿਰ੍ੱਵਿਰੋਧਤ੍ਵੇਨ ਚੇਸ਼੍ਚਰਭਕ੍ਤਿੰ ਵਿਨੀਤਤ੍ਵਞ੍ਚਾਚਰਨ੍ਤਃ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਨ੍ਰੁʼਪਤੀਨਾਮ੍ ਉੱਚਪਦਸ੍ਥਾਨਾਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤੇ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਾਃ|
3 Denn dieses ist gut und angenehm vor unserem Heiland-Gott,
ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਤਾਰਕਸ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤਦੇਵੋੱਤਮੰ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯਞ੍ਚ ਭਵਤਿ,
4 welcher will, daß alle Menschen errettet werden und zur Erkenntnis der Wahrheit kommen.
ਸ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਵਾਨਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਸਤ੍ਯਜ੍ਞਾਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਞ੍ਚੇੱਛਤਿ|
5 Denn Gott ist einer, und einer Mittler [O. da ist ein Gott und ein Mittler] zwischen Gott und Menschen, der Mensch Christus Jesus,
ਯਤ ਏਕੋ(ਅ)ਦ੍ਵਿਤੀਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਕਿਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੇ ਮਾਨਵੇਸ਼਼ੁ ਚੈਕੋ (ਅ)ਦ੍ਵਿਤੀਯੋ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਃ
6 der sich selbst gab zum Lösegeld für alle, wovon das Zeugnis zu seiner Zeit [W. zu seinen Zeiten] verkündigt werden sollte,
ਸ ਨਰਾਵਤਾਰਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮੁਕ੍ਤੇ ਰ੍ਮੂਲ੍ਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਦਾਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍| ਏਤੇਨ ਯੇਨ ਪ੍ਰਮਾਣੇਨੋਪਯੁਕ੍ਤੇ ਸਮਯੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਵ੍ਯੰ,
7 wozu ich bestellt worden bin als Herold [O. Prediger] und Apostel [ich sage die Wahrheit, ich lüge nicht], ein Lehrer der Nationen, in Glauben und Wahrheit.
ਤਦ੍ਘੋਸ਼਼ਯਿਤਾ ਦੂਤੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇ ਸਤ੍ਯਧਰ੍ੰਮੇ ਚ ਭਿੰਨਜਾਤੀਯਾਨਾਮ੍ ਉਪਦੇਸ਼ਕਸ਼੍ਚਾਹੰ ਨ੍ਯਯੂਜ੍ਯੇ, ਏਤਦਹੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਯਥਾਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ ਨਾਨ੍ਰੁʼਤੰ ਕਥਯਾਮਿ|
8 Ich will nun, daß die Männer an jedem Orte beten, indem sie heilige [O. reine, fromme] Hände aufheben, ohne Zorn und zweifelnde Überlegung.
ਅਤੋ ਮਮਾਭਿਮਤਮਿਦੰ ਪੁਰੁਸ਼਼ੈਃ ਕ੍ਰੋਧਸਨ੍ਦੇਹੌ ਵਿਨਾ ਪਵਿਤ੍ਰਕਰਾਨ੍ ਉੱਤੋਲ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ|
9 Desgleichen auch, daß die Weiber in bescheidenem [O. anständigem ehrbarem] Äußeren [O. Auftreten] mit Schamhaftigkeit und Sittsamkeit [O. Besonnenheit, gesundem Sinn; so auch v 15] sich schmücken, nicht mit Haarflechten und Gold oder Perlen oder kostbarer Kleidung,
ਤਦ੍ਵਤ੍ ਨਾਰ੍ੱਯੋ(ਅ)ਪਿ ਸਲੱਜਾਃ ਸੰਯਤਮਨਸਸ਼੍ਚ ਸਤ੍ਯੋ ਯੋਗ੍ਯਮਾੱਛਾਦਨੰ ਪਰਿਦਧਤੁ ਕਿਞ੍ਚ ਕੇਸ਼ਸੰਸ੍ਕਾਰੈਃ ਕਣਕਮੁਕ੍ਤਾਭਿ ਰ੍ਮਹਾਰ੍ਘ੍ਯਪਰਿੱਛਦੈਸ਼੍ਚਾਤ੍ਮਭੂਸ਼਼ਣੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਤ੍ਯਃ
10 sondern was Weibern geziemt, die sich zur Gottesfurcht bekennen, durch gute Werke.
ਸ੍ਵੀਕ੍ਰੁʼਤੇਸ਼੍ਵਰਭਕ੍ਤੀਨਾਂ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾਂ ਯੋਗ੍ਯੈਃ ਸਤ੍ਯਰ੍ੰਮਭਿਃ ਸ੍ਵਭੂਸ਼਼ਣੰ ਕੁਰ੍ੱਵਤਾਂ|
11 Ein Weib lerne in der Stille in aller Unterwürfigkeit.
ਨਾਰੀ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਵਿਨੀਤਤ੍ਵੇਨ ਨਿਰ੍ਵਿਰੋਧੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਤਾਂ|
12 Ich erlaube aber einem Weibe nicht, zu lehren, noch über den Mann zu herrschen, sondern still zu sein,
ਨਾਰ੍ੱਯਾਃ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਦਾਨੰ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਯਾਜ੍ਞਾਦਾਨੰ ਵਾਹੰ ਨਾਨੁਜਾਨਾਮਿ ਤਯਾ ਨਿਰ੍ੱਵਿਰੋਧਤ੍ਵਮ੍ ਆਚਰਿਤਵ੍ਯੰ|
13 denn Adam wurde zuerst gebildet, danach Eva;
ਯਤਃ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਆਦਮਸ੍ਤਤਃ ਪਰੰ ਹਵਾਯਾਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਬਭੂਵ|
14 und Adam wurde nicht betrogen, das Weib aber wurde betrogen und fiel in Übertretung.
ਕਿਞ੍ਚਾਦਮ੍ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤੋ ਨਾਭਵਤ੍ ਯੋਸ਼਼ਿਦੇਵ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤਾ ਭੂਤ੍ਵਾਤ੍ਯਾਚਾਰਿਣੀ ਬਭੂਵ|
15 Sie wird aber gerettet werden in Kindesnöten, wenn sie bleiben in Glauben und Liebe und Heiligkeit [Eig. Geheiligtsein] mit Sittsamkeit.
ਤਥਾਪਿ ਨਾਰੀਗਣੋ ਯਦਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਿ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾਯਾਂ ਸੰਯਤਮਨਸਿ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਪਤ੍ਯਪ੍ਰਸਵਵਰ੍ਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ|
