1 Thessalonicher 3

1 Deshalb, da wir es nicht länger aushalten konnten, gefiel es uns, in Athen allein gelassen zu werden,

διο μηκετι στεγοντες ευδοκησαμεν καταλειφθηναι εν αθηναις μονοι

2 und wir sandten Timotheus, unseren Bruder und Mitarbeiter Gottes [O. unter Gott] in dem Evangelium des Christus, um euch zu befestigen und zu trösten [O. zu ermuntern] eures Glaubens halber,

και επεμψαμεν τιμοθεον τον αδελφον ημων και {VAR1: διακονον } {VAR2: συνεργον } του θεου εν τω ευαγγελιω του χριστου εις το στηριξαι υμας και παρακαλεσαι υπερ της πιστεως υμων

3 auf daß niemand wankend werde in diesen Drangsalen. [Denn ihr selbst wisset, daß wir dazu gesetzt sind;

το μηδενα σαινεσθαι εν ταις θλιψεσιν ταυταις αυτοι γαρ οιδατε οτι εις τουτο κειμεθα

4 denn auch als wir bei euch waren, sagten wir euch vorher, daß wir Drangsale haben würden, wie es auch geschehen ist und ihr wisset.]

και γαρ οτε προς υμας ημεν προελεγομεν υμιν οτι μελλομεν θλιβεσθαι καθως και εγενετο και οιδατε

5 Darum auch, da ich es nicht länger aushalten konnte, sandte ich, um euren Glauben zu erfahren, ob nicht etwa der Versucher euch versucht habe und unsere Arbeit [O. Mühe] vergeblich gewesen sei.

δια τουτο καγω μηκετι στεγων επεμψα εις το γνωναι την πιστιν υμων μη πως επειρασεν υμας ο πειραζων και εις κενον γενηται ο κοπος ημων

6 Da jetzt aber [O. Jetzt aber, da] Timotheus von euch zu uns gekommen ist und uns die gute Botschaft von eurem Glauben und eurer Liebe verkündigt hat, und daß ihr uns allezeit in gutem Andenken habt, indem euch sehr verlangt, uns zu sehen, gleichwie auch uns euch:

αρτι δε ελθοντος τιμοθεου προς ημας αφ υμων και ευαγγελισαμενου ημιν την πιστιν και την αγαπην υμων και οτι εχετε μνειαν ημων αγαθην παντοτε επιποθουντες ημας ιδειν καθαπερ και ημεις υμας

7 deswegen Brüder, sind wir in all unserer Not und Drangsal über euch getröstet worden durch euren Glauben;

δια τουτο παρεκληθημεν αδελφοι εφ υμιν επι παση τη αναγκη και θλιψει ημων δια της υμων πιστεως

8 denn jetzt leben wir, wenn ihr feststehet im Herrn.

οτι νυν ζωμεν εαν υμεις στηκετε εν κυριω

9 Denn was für Dank können wir Gott für euch vergelten über all der Freude, womit wir uns euretwegen freuen vor unserem Gott;

τινα γαρ ευχαριστιαν δυναμεθα τω θεω ανταποδουναι περι υμων επι παση τη χαρα η χαιρομεν δι υμας εμπροσθεν του θεου ημων

10 indem wir Nacht und Tag über die Maßen flehen, daß wir euer Angesicht sehen und vollenden [O. zurechtbringen, berichtigen] mögen, was an eurem Glauben mangelt?

νυκτος και ημερας υπερ εκπερισσου δεομενοι εις το ιδειν υμων το προσωπον και καταρτισαι τα υστερηματα της πιστεως υμων

11 Unser Gott und Vater selbst aber und unser Herr Jesus richte unseren Weg zu euch.

αυτος δε ο θεος και πατηρ ημων και ο κυριος ημων ιησους κατευθυναι την οδον ημων προς υμας

12 Euch aber mache der Herr völlig und überströmend in der Liebe gegeneinander und gegen alle [gleichwie auch wir gegen euch sind],

υμας δε ο κυριος πλεονασαι και περισσευσαι τη αγαπη εις αλληλους και εις παντας καθαπερ και ημεις εις υμας

13 um eure Herzen tadellos in Heiligkeit zu befestigen vor unserem Gott und Vater, bei der Ankunft unseres Herrn Jesus mit allen seinen Heiligen.

εις το στηριξαι υμων τας καρδιας αμεμπτους εν αγιωσυνη εμπροσθεν του θεου και πατρος ημων εν τη παρουσια του κυριου ημων ιησου μετα παντων των αγιων αυτου {VAR2: [αμην] }