1 Johannes 3
1 Sehet, welch eine Liebe uns der Vater gegeben hat, daß wir Kinder Gottes heißen sollen! Deswegen erkennt uns die Welt nicht, weil sie ihn nicht erkannt hat.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਇਤਿ ਨਾਮ੍ਨਾਖ੍ਯਾਮਹੇ, ਏਤੇਨ ਪਿਤਾਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਮਹਾਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਦੱਤਵਾਨ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੰਸਾਰਸ੍ਤੰ ਨਾਜਾਨਾਤ੍ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦਸ੍ਮਾਨ੍ ਅਪਿ ਨ ਜਾਨਾਤਿ|
2 Geliebte, jetzt sind wir Kinder Gottes, und es ist noch nicht offenbar geworden, [O. geoffenbart worden] was wir sein werden; wir wissen, daß, wenn es offenbar werden wird, [O. wenn er geoffenbart werden wird; vergl. Kap. 2,28; Kol. 3,4] wir ihm gleich sein werden, denn wir werden ihn sehen, wie er ist.
ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਇਦਾਨੀਂ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਆਸ੍ਮਹੇ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਸ੍ਤਦ੍ ਅਦ੍ਯਾਪ੍ਯਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ੰ ਗਤੇ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਇਤਿ ਜਾਨੀਮਃ, ਯਤਃ ਸ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਰ੍ਦਰ੍ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
3 Und jeder, der diese Hoffnung zu ihm [O. auf ihn] hat, reinigt sich selbst, gleichwie er rein ist.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਏਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਯਸ੍ਯ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਭਵਤਿ ਸ ਸ੍ਵੰ ਤਥਾ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਕਰੋਤਿ ਯਥਾ ਸ ਪਵਿਤ੍ਰੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ|
4 Jeder, der die Sünde tut, tut auch die Gesetzlosigkeit, und die Sünde ist die Gesetzlosigkeit.
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਾਪਮ੍ ਆਚਰਤਿ ਸ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਲਙ੍ਘਨੰ ਕਰੋਤਿ ਯਤਃ ਪਾਪਮੇਵ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਲਙ੍ਘਨੰ|
5 Und ihr wisset, daß er geoffenbart worden ist, auf daß er unsere Sünden wegnehme; und Sünde ist nicht in ihm.
ਅਪਰੰ ਸੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪਾਪਾਨ੍ਯਪਹਰ੍ੱਤੁੰ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਤੈਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ, ਪਾਪਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
6 Jeder, der in ihm bleibt, sündigt nicht; jeder, der sündigt, hat ihn nicht gesehen noch ihn erkannt.
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸ ਪਾਪਾਚਾਰੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਾਪਾਚਾਰੰ ਕਰੋਤਿ ਸ ਤੰ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਨ ਵਾਵਗਤਵਾਨ੍|
7 Kinder, daß niemand euch verführe! Wer die Gerechtigkeit tut, ist gerecht, gleichwie er gerecht ist.
ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਬਾਲਕਾਃ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਭ੍ਰਮੰ ਨ ਜਨਯੇਤ੍, ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰੰ ਕਰੋਤਿ ਸ ਤਾਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕੋ ਭਵਤਿ ਯਾਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਸ ਧਾੰਮਿਕੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ|
8 Wer die Sünde tut, ist aus dem Teufel, denn der Teufel sündigt von Anfang. Hierzu ist der Sohn Gottes geoffenbart worden, auf daß er die Werke des Teufels vernichte.
ਯਃ ਪਾਪਾਚਾਰੰ ਕਰੋਤਿ ਸ ਸ਼ਯਤਾਨਾਤ੍ ਜਾਤੋ ਯਤਃ ਸ਼ਯਤਾਨ ਆਦਿਤਃ ਪਾਪਾਚਾਰੀ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਲੋਪਾਰ੍ਥਮੇਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਃ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਤ|
9 Jeder, der aus Gott geboren [O. von Gott gezeugt] ist, tut nicht Sünde, denn sein Same bleibt in ihm; und er kann nicht sündigen, weil er aus Gott geboren [O. von Gott gezeugt] ist.
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤਃ ਸ ਪਾਪਾਚਾਰੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਵੀਰ੍ੱਯੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਪਾਪਾਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਯਤਃ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤਃ|
10 Hieran sind offenbar die Kinder Gottes und die Kinder des Teufels. Jeder, der nicht Gerechtigkeit tut, ist nicht aus Gott, und wer nicht seinen Bruder liebt.
ਇਤ੍ਯਨੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਸ਼ਯਤਾਨਸ੍ਯ ਚ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਵ੍ਯਕ੍ਤਾ ਭਵਨ੍ਤਿ| ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤੋ ਨਹਿ ਯਸ਼੍ਚ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤਰਿ ਨ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਸੋ (ਅ)ਪੀਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤੋ ਨਹਿ|
11 Denn dies ist die Botschaft, die ihr von Anfang gehört habt, daß wir einander lieben sollen;
ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਯ ਆਦੇਸ਼ ਆਦਿਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸ਼੍ਰੁਤਃ ਸ ਏਸ਼਼ ਏਵ ਯਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|
12 nicht wie Kain aus dem Bösen war und seinen Bruder ermordete; und weshalb ermordete er ihn? weil seine Werke böse waren, die seines Bruders aber gerecht.
ਪਾਪਾਤ੍ਮਤੋ ਜਾਤੋ ਯਃ ਕਾਬਿਲ੍ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤਰੰ ਹਤਵਾਨ੍ ਤਤ੍ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੈਰਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ| ਸ ਕਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤੰ ਹਤਵਾਨ੍? ਤਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਤਦ੍ਭ੍ਰਾਤੁਸ਼੍ਚ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਧਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਾਸਨ੍ ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਤ੍|
13 Wundert euch nicht, Brüder, wenn die Welt euch haßt.
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਸੰਸਾਰੋ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਦ੍ਵੇਸ਼਼੍ਟਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਨ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ|
14 Wir wissen, daß wir aus dem Tode in das Leben übergegangen sind, weil wir die Brüder lieben; wer den Bruder nicht liebt, bleibt in dem Tode.
ਵਯੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਮ੍ ਉੱਤੀਰ੍ੱਯ ਜੀਵਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਦ੍ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣਾਤ੍ ਜਾਨੀਮਃ| ਭ੍ਰਾਤਰਿ ਯੋ ਨ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਸ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੌ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
15 Jeder, der seinen Bruder haßt, ist ein Menschenmörder, und ihr wisset, daß kein Menschenmörder ewiges Leben in sich bleibend [O. wohnend] hat. (aiōnios g166)
ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤਰੰ ਦ੍ਵੇਸ਼਼੍ਟਿ ਸੰ ਨਰਘਾਤੀ ਕਿਞ੍ਚਾਨਨ੍ਤਜੀਵਨੰ ਨਰਘਾਤਿਨਃ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨ੍ਤਰੇ ਨਾਵਤਿਸ਼਼੍ਠਤੇ ਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ| (aiōnios g166)
16 Hieran haben wir die Liebe erkannt, daß er für uns sein Leben dargelegt hat; auch wir sind schuldig, für die Brüder das Leben darzulegen.
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਂਸ੍ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਇਤ੍ਯਨੇਨ ਵਯੰ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਸ੍ਤੱਤ੍ਵਮ੍ ਅਵਗਤਾਃ, ਅਪਰੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ (ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਰਪਿ ਪ੍ਰਾਣਾਸ੍ਤ੍ਯਕ੍ਤਵ੍ਯਾਃ|
17 Wer aber der Welt Güter [Eig. Lebensunterhalt] hat und sieht seinen Bruder Mangel leiden und verschließt sein Herz [O. Inneres. [W. sein Eingeweide]] vor ihm, wie bleibt die Liebe Gottes in ihm?
ਸਾਂਸਾਰਿਕਜੀਵਿਕਾਪ੍ਰਾਪ੍ਤੋ ਯੋ ਜਨਃ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤਰੰ ਦੀਨੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਵੀਯਦਯਾਂ ਰੁਣੱਧਿ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਰ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਮ ਕਥੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠੇਤ੍?
18 Kinder, laßt uns nicht lieben mit Worten, [W. mit Wort] noch mit der Zunge, sondern in Tat und Wahrheit.
ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਬਾਲਕਾਃ, ਵਾਕ੍ਯੇਨ ਜਿਹ੍ਵਯਾ ਵਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰੇਮ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਾਰ੍ੱਯੇਣ ਸਤ੍ਯਤਯਾ ਚੈਵ|
19 Und hieran werden wir erkennen, daß wir aus der Wahrheit sind, und werden vor ihm unsere Herzen überzeugen, - [O. beschwichtigen, versichern]
ਏਤੇਨ ਵਯੰ ਯਤ੍ ਸਤ੍ਯਮਤਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯਾਸ੍ਤਤ੍ ਜਾਨੀਮਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਸ਼੍ਚ|
20 daß, wenn unser Herz uns verurteilt, Gott größer ist als unser Herz und alles kennt.
ਯਤੋ (ਅ)ਸ੍ਮਦਨ੍ਤਃਕਰਣੰ ਯਦ੍ਯਸ੍ਮਾਨ੍ ਦੂਸ਼਼ਯਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਦਨ੍ਤਃ ਕਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮਹਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਜ੍ਞਸ਼੍ਚ|
21 Geliebte, wenn unser Herz uns nicht verurteilt, so haben wir Freimütigkeit zu Gott,
ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਅਸ੍ਮਦਨ੍ਤਃਕਰਣੰ ਯਦ੍ਯਸ੍ਮਾਨ੍ ਨ ਦੂਸ਼਼ਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਭਾਨ੍ਵਿਤਾ ਭਵਾਮਃ|
22 und was irgend wir bitten, empfangen wir von ihm, weil wir seine Gebote halten und das vor ihm Wohlgefällige tun.
ਯੱਚ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਮਹੇ ਤਤ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਮਃ, ਯਤੋ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਃ ਪਾਲਯਾਮਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਜਨਕਮ੍ ਆਚਾਰੰ ਕੁਰ੍ੰਮਸ਼੍ਚ|
23 Und dies ist sein Gebot, daß wir an den Namen seines Sohnes Jesu Christi glauben und einander lieben, gleichwie er uns ein Gebot gegeben hat.
ਅਪਰੰ ਤਸ੍ਯੇਯਮਾਜ੍ਞਾ ਯਦ੍ ਵਯੰ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਮਸ੍ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਚ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰ੍ੰਮਃ|
24 Und wer seine Gebote hält, bleibt in ihm, und er in ihm; und hieran erkennen wir, daß er in uns bleibt, durch den [O. aus dem] Geist, den er uns gegeben hat.
ਯਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਃ ਪਾਲਯਤਿ ਸ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸੋ(ਅ)ਪਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ; ਸ ਚਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਸੁ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੀਤਿ ਜਾਨੀਮਃ|
