Psalm 95

1 Auf, laßt uns Jahwe frohlocken, / Entgegenjauchzen dem Fels unsers Heils!

Chodźcie, śpiewajmy PANU, wykrzykujmy [radośnie] skale naszego zbawienia.

2 Laßt uns mit Dank vor sein Antlitz treten, / In Lobgesängen ihm jubeln!

Przyjdźmy przed jego oblicze z chwałą, [radośnie] śpiewajmy mu psalmy.

3 Denn ein großer Gott ist Jahwe, / Ein großer König über alle Götter.

PAN bowiem [jest] wielkim Bogiem i wielkim Królem nad wszystkimi bogami.

4 In seiner Hand sind der Erde Tiefen, / Und sein sind die Gipfel der Berge.

W jego rękach [są] głębiny ziemi i jego [są] szczyty gór.

5 Sein ist das Meer, er hat es geschaffen, / Auch das Festland haben seine Hände gebildet.

Jego jest morze, bo on je uczynił, i jego ręce ukształtowały suchy ląd.

6 Kommt, laßt uns anbeten und niederfallen, / Knien vor Jahwe, der uns erschaffen!

Chodźcie, oddajmy pokłon i padajmy przed nim; klęknijmy przed PANEM, naszym Stwórcą.

7 Denn er ist unser Gott, / Und wir sind das Volk, das er weidet, / Die Herde, die er leitet mit seiner Hand, / Wenn ihr heut seiner Stimme gehorcht.

On bowiem jest naszym Bogiem, a my ludem jego pastwiska i owcami jego rąk. Dzisiaj, jeśli jego głos usłyszycie;

8 "Verstockt doch nicht euer Herz, wie bei Merîba, / Wie am Tage von Massa in der Wüste,

Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak w czasie kuszenia na pustyni;

9 Wo eure Väter mich versuchten, / Mich prüften, obwohl sie mein Tun gesehn.

Kiedy mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie, doświadczali mnie i widzieli moje dzieła.

10 Vierzig Jahre war mir dies Geschlecht zuwider. / Ich sprach: 'Ein irrendes Volk sind sie, / Das meine Wege nicht erkannt.'

Przez czterdzieści lat czułem odrazę do [tego] pokolenia i powiedziałem: Ten lud błądzi sercem i nie poznał moich dróg;

11 Drum schwur ich in meinem Zorn: / 'Wahrlich, sie sollen nicht kommen / Zu der Ruhstatt, die ich ihnen verheißen.'"

Przysiągłem im w gniewie, że nie wejdą do mego odpoczynku.