< Psalm 63 >

1 Ein Psalm Davids, als er in der Wüste Juda war.
Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ. [Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea; quam multipliciter tibi caro mea!
2 Elohim, mein Gott bist du; dich suche ich. / Es dürstet nach dir meine Seele; / es schmachtet nach dir mein Leib / Im dürren Lande — da ist er ermattet aus Wassermangel.
In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam.
3 So hab ich einst nach dir im Heiligtum geschaut, / Um deine Macht und Herrlichkeit zu sehn.
Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te.
4 Denn deine Gnade ist besser als Leben; / Meine Lippen sollen dich loben.
Sic benedicam te in vita mea, et in nomine tuo levabo manus meas.
5 So will ich dich preisen mein Leben lang, / In deinem Namen die Hände erheben.
Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.
6 Dann bin ich satt wie von Mark und Fett. / Und mit jubelnden Lippen lobsingt mein Mund,
Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.
7 Wenn ich dein gedenke auf meinem Lager, / In den Nachtwachen über dich sinne.
Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo.
8 Denn du bist mein Beistand gewesen, / Im Schatten deiner Flügel juble ich.
Adhæsit anima mea post te; me suscepit dextera tua.
9 Meine Seel bleibt treu bei dir, / Mich hält deine Rechte fest.
Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam: introibunt in inferiora terræ;
10 Doch sie, die mein Leben mir rauben wollen — / In die Tiefen der Erde sollen sie fahren!
tradentur in manus gladii: partes vulpium erunt.
11 Man wird sie dem Schwert übergeben, / Sie müssen der Schakale Beute sein. Doch der König wird in Elohim sich freun. / Es rühmt sich jeder, der bei ihm schwört. / Denn der Lügner Mund muß verstummen.
Rex vero lætabitur in Deo; laudabuntur omnes qui jurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua.]

< Psalm 63 >