Psalm 18
1 Dem Sangmeister. Vom Knechte Jahwes, von David, der vor Jahwe die Worte dieses Liedes redete, als ihn Jahwe errettet hatte aus der Hand aller seiner Feinde, auch aus der Hand Sauls.
Voor muziekbegeleiding. Van den Dienaar van Jahweh; van David, die tot Jahweh de woorden van dit lied heeft gericht, toen Jahweh hem had verlost uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul. En hij sprak: Ik heb U lief, o Jahweh, mijn kracht;
2 Er sprach: Von Herzen lieb ich dich, Jahwe, meine Stärke!
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen, Mijn schild, de hoorn van mijn heil, en mijn schutse.
3 Jahwe, mein Fels, meine Burg, mein Retter bist du! / Mein Gott ist mein Hort, zu dem ich fliehe. / Mein Schild, das Horn meines Heils, meine Feste ist er.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
4 Preiswürdig, ruf ich, ist Jahwe, / Ich ward errettet von meinen Feinden!
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven der onderwereld sloegen over mij heen;
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
6 Der Unterwelt Bande umringten mich, / Es ergriffen mich Schlingen des Todes.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En schreide om hulp tot mijn God. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
7 In meiner Angst rief ich Jahwe an / Und schrie zu meinem Gott. / Da vernahm er mein Beten aus seinem Palast, / Mein Schreien drang in seine Ohren.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten der bergen; Want Hij was in woede ontstoken,
8 Es wankte und schwankte die Erde, / Der Berge Grundfesten bebten / Und zitterten, weil er zornig war.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
9 In seiner Nase stieg Rauch empor, / Aus seinem Munde fraß Feuer, / Glühende Kohlen flammten aus ihm.
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten;
10 Er neigte den Himmel und fuhr herab, / Unter seinen Füßen war Wolkennacht.
Hij besteeg den Cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
11 Er fuhr auf dem Kerub und flog einher, / Schwebte auf den Schwingen des Windes.
Hij sloeg de duisternis als een dek om Zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent;
12 Er machte Dunkel zu seiner Hülle, / Zu seinem Gezelte ringsumher; / Es umgab ihn Wasserflut und dickes Gewölk.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken hagel en vurige kolen.
13 Vom Glanz vor ihm her durchzuckten die Wolken / Hagel und feurige Kohlen.
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
14 Es donnerte Jahwe vom Himmel her, / Der Höchste ließ seine Stimme schallen / (Mit Hagel und feurigen Kohlen).
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde zijn bliksems, en joeg ze uiteen.
15 Er schoß seine Pfeile, zerstreute sie.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot: Door uw dreigen, o Jahweh, Door het snuivend gebries van uw neus.
16 Da wurden sichtbar die Betten des Meeres, / Bloßgelegt des Erdrunds Gründe / Vor deinem Schelten, Jahwe, / Vor deines Zornhauchs Schnauben.
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
17 Er griff aus der Höhe, erfaßte mich / Und zog mich aus tiefen Wassern.
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
18 Von meinem Todfeind befreite er mich, / Von meinen Hassern, die mir zu mächtig waren.
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
19 An meinem Unglückstag überfielen sie mich, / Aber Jahwe ward meine Stütze.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
20 Er führte mich ins Freie hinaus; / Er rettete mich, weil er mich liebte.
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
21 Jahwe vergalt mir nach meiner Gerechtigkeit, / Nach meiner Hände Reinheit lohnte er mir.
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
22 Denn Jahwes Wege bin ich gewandelt, / Nicht abgefallen von meinem Gott.
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
23 Nein, all seine Rechte befolgte ich treu, / Von seinen Satzungen wich ich nicht.
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard;
24 Ich war ohne Tadel vor ihm / Und hütete mich vor Missetat.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid van handen in zijn ogen.
25 Drum vergalt mir Jahwe nach meiner Gerechtigkeit, / Nach meiner Lauterkeit, die ihm bekannt.
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen;
26 Dem Guten erzeigst du dich gütig, / Mit dem redlichen Manne verfährst du redlich;
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig.
27 Dem Reinen zeigst du dich rein, / Dem Falschen vergiltst du nach seinem Verhalten.
Ja, Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken;
28 Denn du hilfst den bedrückten Leuten, / Doch stolze Augen erniedrigst du.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
29 Du machst meine Leuchte licht; / Jahwe, mein Gott, erhellet mein Dunkel.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
30 Denn im Vertrauen auf dich greif ich Heerhaufen an, / Und mit meinem Gott überspringe ich Mauern.
God! Volmaakt zijn zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
31 Gottes Wege sind makellos, / Jahwes Wort ist bewährt; / Ein Schild ist er allen, die zu ihm fliehn.
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
32 Denn wer ist Eloah als Jahwe allein? / Und wer ist ein Hort außer unserem Gott?
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
33 Gott ist's, der mich mit Kraft gegürtet, / Der meinen Weg ohn Anstoß machte.
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
34 Er gab mir der Hindin Schnelligkeit / Und stellte mich auf die Höhen.
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
35 Er übte meine Hände zum Kampf, / Daß meine Arme den ehernen Bogen spannten.
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw rechterhand heeft mij gestut, uw goedheid maakte mij groot.
36 Du gabst mir den Schild deines Heils, / Deine Rechte stützte mich, / Und deine Milde machte mich groß.
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
37 Du ließest mich frei meines Weges gehn, / Und meine Knöchel wankten nicht.
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen;
38 Ich verfolgte die Feinde und holte sie ein; / Ich kehrte nicht um, bis ich sie vernichtet.
Ik heb ze verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
39 Ich zerschellte sie, daß sie nimmer aufstanden, / Zu meinen Füßen sanken sie hin.
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
40 Du gürtetest mich mit Kraft zum Streit, / Du beugtest meine Gegner unter mich.
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien, Mijn haters heb ik verdelgd.
41 Meine Feinde ließest du vor mir fliehn, / Und meine Hasser zerschellte ich.
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
42 Sie schrien, aber kein Helfer war da; / Sie schrien zu Jahwe — er hörte sie nicht.
Ik vermaal ze als stof voor de wind, En vertrap ze als slijk op de straten.
43 Ich zerrieb sie wie Staub vor dem Winde, / Wie Gassenkot zertrat ich sie.
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren, En mij aan het hoofd van de naties gesteld:
44 Du halfst mir aus Volkesfehden, / Setztest mich ein zum Herrscher der Heiden: / Leute, mir unbekannt, wurden mir dienstbar.
Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar, Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
45 Schon als sie hörten (von meinen Siegen), gehorchten sie mir, / Des Auslands Bewohner schmeichelten mir.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
46 Des Auslands Bewohner welkten dahin / Und kamen zitternd aus ihren Burgen.
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God van mijn heil!
47 Jahwe lebt, mein Hort sei gepriesen, / Erhoben der Gott meines Heils,
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
48 Der Gott, der mir Rache verliehn / Und Völker mir unterworfen,
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd!
49 Der mich gerettet von meinen Feinden! / Über meine Gegner erhebst du mich. / Entreißt mich dem Mann der Gewalttat.
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw Naam verheerlijken onder de volken!
50 Drum preis ich dich, Jahwe, unter den Völkern, / Deinem Namen will ich lobsingen. Denn Jahwe schenkt seinem Könige Heil / Und erweiset Gnade seinem Gesalbten: / David und seinem Samen auf ewig!
Machtige hulp verleent Hij zijn Koning, En genade aan zijn Gezalfde: Aan David en zijn geslacht voor altijd!
