Psalm 147

1 Lobet Jah! / Denn köstlich ist's, unsern Gott zu preisen; / Ja, lieblich ist's, es ziemt sich Lobgesang.

۱ هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

2 Jahwe bauet Jerusalem, / Die Vertriebnen Israels sammelt er wieder.

۲ خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Er heilt die zerbrochnen Herzen, / Und ihre Wunden verbindet er.

۳ شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

4 Er bestimmt den Sternen ihre Zahl, / Sie alle ruft er bei Namen.

۴ عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

5 Groß ist unser Herr und reich an Kraft, / Seine Einsicht ist unermeßlich.

۵ خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

6 Den Duldern hilft Jahwe auf, / Aber Frevler erniedrigt er tief zu Boden.

۶ خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

7 Stimmt für Jahwe ein Danklied an, / Spielt unserm Gott auf der Zither!

۷ خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

8 Er bedeckt den Himmel mit Wolken, / Er spendet Regen der Erde, / Läßt Gras auf den Bergen sprossen.

۸ که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

9 Er gibt dem Vieh sein Futter, / Den jungen Raben, wenn sie schrein.

۹ که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

10 Nicht an des Rosses Stärke hat er Gefallen, / Er hat nicht Lust an des Mannes Beinen.

۱۰ در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

11 Lust hat Jahwe an seinen Frommen, / Die da harren auf seine Huld.

۱۱ رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

12 Preise, Jerusalem, Jahwe, / Lobe, Zion, deinen Gott!

۱۲ ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

13 Denn er hat deiner Tore Riegel gestärkt, / Hat deine Kinder gesegnet in dir.

۱۳ زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

14 Er hat deinem Lande Frieden geschenkt, / Dich mit dem besten Weizen gesättigt.

۱۴ که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

15 Er sendet sein Machtwort nieder zur Erde, / Eilend läuft sein Gebot.

۱۵ که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

16 Er gibt Schnee wie Wolle, / Streut Reif wie Asche aus.

۱۶ که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

17 Er wirft seinen Hagel herab in Stücken: / Wer hält vor seiner Kälte stand?

۱۷ که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

18 Sendet er aber sein Wort, so zerschmelzt er sie. / Er läßt seinen Tauwind wehn, so rinnen Gewässer.

۱۸ کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

19 Er hat für Jakob sein Wort verkündet, / Seine Satzungen und Rechte für Israel.

۱۹ کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

20 So hat er sonst keinem Volke getan; / Drum kennen sie auch seine Rechte nicht. / Lobt Jah!

۲۰ با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!