Judas 1
1 Judas, Jesu Christi Knecht und des Jakobus Bruder, begrüßt die (zum Heil) Berufenen, die mit Gott dem Vater in Liebe vereint und für Jesus Christus auserwählt sind.
ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਦਾਸੋ ਯਾਕੂਬੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਯਿਹੂਦਾਸ੍ਤਾਤੇਨੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਂਸ਼੍ਚਾਹੂਤਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|
2 Barmherzigkeit, Friede und Liebe werde euch reichlich zuteil!
ਕ੍ਰੁʼਪਾ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਃ ਪ੍ਰੇਮ ਚ ਬਾਹੁਲ੍ਯਰੂਪੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਧਿਤਿਸ਼਼੍ਠਤੁ|
3 Geliebte, während ich gerade mit allem Fleiß dabei bin, euch über unser gemeinsames Heil zu schreiben, sehe ich mich genötigt, euch (zunächst) in diesem Brief zu ermahnen, daß ihr für den Glauben kämpft, der den Heiligen ein für allemal überliefert worden ist.
ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਾਃ, ਸਾਧਾਰਣਪਰਿਤ੍ਰਾਣਮਧਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਲੇਖਿਤੁੰ ਮਮ ਬਹੁਯਤ੍ਨੇ ਜਾਤੇ ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲੇ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਿਤੋ ਯੋ ਧਰ੍ੰਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਾਣਵ੍ਯਯੇਨਾਪਿ ਸਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤੇਤਿ ਵਿਨਯਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪਤ੍ਰਲੇਖਨਮਾਵਸ਼੍ਯਕਮ੍ ਅਮਨ੍ਯੇ|
4 Denn es haben sich gewisse Leute heimlich (bei euch) eingeschlichen, die schon früher geschildert sind als solche, die unter dieses Urteil fallen: "Ruchlos sind sie; sie mißbrauchen die Gnade unseres Gottes, um ein Lasterleben zu führen, und verleugnen unseren alleinigen Gebieter und Herrn Jesus Christus."
ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਤਦ੍ਰੂਪਦਣ੍ਡਪ੍ਰਾਪ੍ਤਯੇ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਲਿਖਿਤਾਃ ਕੇਚਿੱਜਨਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਉਪਸ੍ਰੁʼਪ੍ਤਵਨ੍ਤਃ, ਤੇ (ਅ)ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੰ ਧ੍ਵਜੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਲਮ੍ਪਟਤਾਮ੍ ਆਚਰਨ੍ਤਿ, ਅਦ੍ਵਿਤੀਯੋ (ਅ)ਧਿਪਤਿ ਰ੍ਯੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤੰ ਨਾਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
5 Ich möchte euch nun daran erinnern, wenn euch das alles auch schon bekannt ist, daß der Herr, der zum zweiten Mal ein Volk aus Ägyptenland errettet hat, über die Ungläubigen Verderben kommen ließ.
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਪੁਰਾ ਯਦ੍ ਅਵਗਤਾਸ੍ਤਤ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਮਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਿ, ਫਲਤਃ ਪ੍ਰਭੁਰੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਸ੍ਵਪ੍ਰਜਾ ਮਿਸਰਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਉਦਧਾਰ ਯਤ੍ ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਵ੍ਯਨਾਸ਼ਯਤ੍|
6 Auch gewisse Engel, die ihre Herrscherstellung nicht behauptet, sondern die ihnen zugewiesene Wohnung verlassen haben, verwahrt er in der Finsternis, wo sie mit ewigen Ketten gebunden sind, für das Gericht des großen Tages. (aïdios g126)
ਯੇ ਚ ਸ੍ਵਰ੍ਗਦੂਤਾਃ ਸ੍ਵੀਯਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪਦੇ ਨ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਵਾਸਸ੍ਥਾਨੰ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਸ ਮਹਾਦਿਨਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਨ੍ਧਕਾਰਮਯੇ (ਅ)ਧਃਸ੍ਥਾਨੇ ਸਦਾਸ੍ਥਾਯਿਭਿ ਰ੍ਬਨ੍ਧਨੈਰਬਧ੍ਨਾਤ੍| (aïdios g126)
7 Ebenso stehen uns Sodom und Gomorra mit ihren Nachbarstädten, die ähnlich wie die eben erwähnten Engel Unzucht getrieben haben und anderem Fleisch nachgegangen sind, als warnendes Beispiel vor Augen: sie leiden das Strafgericht eines ewigen Feuers. (aiōnios g166)
ਅਪਰੰ ਸਿਦੋਮਮ੍ ਅਮੋਰਾ ਤੰਨਿਕਟਸ੍ਥਨਗਰਾਣਿ ਚੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਵਾਸਿਨਸ੍ਤਤ੍ਸਮਰੂਪੰ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤੋ ਵਿਸ਼਼ਮਮੈਥੁਨਸ੍ਯ ਚੇਸ਼਼੍ਟਯਾ ਵਿਪਥੰ ਗਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਨ੍ਯਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਸ੍ਵਰੂਪਾਣਿ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸਦਾਤਨਵਹ੍ਨਿਨਾ ਦਣ੍ਡੰ ਭੁਞ੍ਜਤੇ| (aiōnios g166)
8 Trotzdem beflecken auch diese Träumer in ähnlicher Weise ihren Leib. Sie wollen von einer Oberhoheit nichts wissen und (voll Hohn und Spott) lästern sie überirdische Mächte.
ਤਥੈਵੇਮੇ ਸ੍ਵਪ੍ਨਾਚਾਰਿਣੋ(ਅ)ਪਿ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰਾਣਿ ਕਲਙ੍ਕਯਨ੍ਤਿ ਰਾਜਾਧੀਨਤਾਂ ਨ ਸ੍ਵੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤ੍ਯੁੱਚਪਦਸ੍ਥਾਨ੍ ਨਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ ਚ|
9 Nun hat nicht einmal der Erzengel Michael, als er mit dem Teufel über Moses Leichnam in Streit und Wortwechsel geriet, ein lästerndes Urteil über ihn auszusprechen gewagt; sondern er sagte nur: "Der Herr strafe dich!"
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਧਾਨਦਿਵ੍ਯਦੂਤੋ ਮੀਖਾਯੇਲੋ ਯਦਾ ਮੂਸਸੋ ਦੇਹੇ ਸ਼ਯਤਾਨੇਨ ਵਿਵਦਮਾਨਃ ਸਮਭਾਸ਼਼ਤ ਤਦਾ ਤਿਸ੍ਮਨ੍ ਨਿਨ੍ਦਾਰੂਪੰ ਦਣ੍ਡੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸਾਹਸੰ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਕਥਯਤ੍ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਭਰ੍ਤ੍ਸਯਤਾਂ|
10 Diese Leute aber lästern das, was sie gar nicht kennen. Sie folgen den sinnlichen Trieben wie die unvernünftigen Tiere, und damit richten sie sich zugrunde.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਮੇ ਯੰਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੰਨਿਨ੍ਦਨ੍ਤਿ ਯੱਚ ਨਿਰ੍ੱਬੋਧਪਸ਼ਵ ਇਵੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੈਰਵਗੱਛਨ੍ਤਿ ਤੇਨ ਨਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
11 Weh ihnen! Sie sind auf dem Weg Kains gewandelt; aus Gewinnsucht haben sie sich in die Verführung Bileams gestürzt, und sie sind in ihrer Empörung umgekommen wie Korah.
ਤਾਨ੍ ਧਿਕ੍, ਤੇ ਕਾਬਿਲੋ ਮਾਰ੍ਗੇ ਚਰਨ੍ਤਿ ਪਾਰਿਤੋਸ਼਼ਿਕਸ੍ਯਾਸ਼ਾਤੋ ਬਿਲਿਯਮੋ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿਮਨੁਧਾਵਨ੍ਤਿ ਕੋਰਹਸ੍ਯ ਦੁਰ੍ੰਮੁਖਤ੍ਵੇਨ ਵਿਨਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਚ|
12 Diese Menschen schmausen als Schandflecke schamlos mit bei euern Liebesmahlen und mästen sich. Sie sind Wolken ohne Wasser, die von den Winden hinweggetrieben werden. Sie gleichen Bäumen im Spätherbst, an denen man keine Frucht mehr findet. Ja sie sind zweimal erstorben und mit der Wurzel ausgerissen.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰੇਮਭੋਜ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਤੇ ਵਿਘ੍ਨਜਨਕਾ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਆਤ੍ਮਮ੍ਭਰਯਸ਼੍ਚ ਭੂਤ੍ਵਾ ਨਿਰ੍ਲੱਜਯਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੁਞ੍ਜਤੇ| ਤੇ ਵਾਯੁਭਿਸ਼੍ਚਾਲਿਤਾ ਨਿਸ੍ਤੋਯਮੇਘਾ ਹੇਮਨ੍ਤਕਾਲਿਕਾ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾ ਦ੍ਵਿ ਰ੍ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਉਨ੍ਮੂਲਿਤਾ ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਃ,
13 Wilde Meereswogen sind sie, die ihre eigene Schande ausschäumen. Irrsternen gleichen sie: die Dunkelheit der Finsternis erwartet sie auf ewig. (aiōn g165)
ਸ੍ਵਕੀਯਲੱਜਾਫੇਣੋਦ੍ਵਮਕਾਃ ਪ੍ਰਚਣ੍ਡਾਃ ਸਾਮੁਦ੍ਰਤਰਙ੍ਗਾਃ ਸਦਾਕਾਲੰ ਯਾਵਤ੍ ਘੋਰਤਿਮਿਰਭਾਗੀਨਿ ਭ੍ਰਮਣਕਾਰੀਣਿ ਨਕ੍ਸ਼਼ਤ੍ਰਾਣਿ ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ| (aiōn g165)
14 Ihnen gilt, was Henoch, Adams siebenter Nachkomme, geweissagt hat: "Der Herr", so spricht er, "ist gekommen mit viel tausend seiner heiligen Engel,
ਆਦਮਤਃ ਸਪ੍ਤਮਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਯੋ ਹਨੋਕਃ ਸ ਤਾਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯਥਾ, ਪਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਕੀਯਪੁਣ੍ਯਾਨਾਮ੍ ਅਯੁਤੈ ਰ੍ਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ|
15 um über alle Gericht zu halten und alle Gottlosen zu strafen wegen all ihrer ruchlosen Werke, womit sie gefrevelt, und wegen aller Lästerworte, die sie, die gottlosen Sünder, gegen ihn geredet haben."
ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵਿਚਾਰਾਜ੍ਞਾਸਾਧਨਾਯਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਤਦਾ ਚਾਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਾਤਾ ਯੈਰਪਰਾਧਿਨਃ| ਵਿਧਰ੍ੰਮਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮੇਵ ਕਾਰਣਾਤ੍| ਤਥਾ ਤਦ੍ਵੈਪਰੀਤ੍ਯੇਨਾਪ੍ਯਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰਿਪਾਪਿਨਾਂ| ਉਕ੍ਤਕਠੋਰਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮਪਿ ਕਾਰਣਾਤ੍| ਪਰਮੇਸ਼ੇਨ ਦੋਸ਼਼ਿਤ੍ਵੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ||
16 Mit ihrer Stellung unzufrieden, murren diese Leute, während sie nach ihren Lüsten wandeln. Ihr Mund führt stolze Reden, und dabei kriechen sie vor solchen Leuten, von denen sie Gewinn erhoffen.
ਤੇ ਵਾੱਕਲਹਕਾਰਿਣਃ ਸ੍ਵਭਾਗ੍ਯਨਿਨ੍ਦਕਾਃ ਸ੍ਵੇੱਛਾਚਾਰਿਣੋ ਦਰ੍ਪਵਾਦਿਮੁਖਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾ ਲਾਭਾਰ੍ਥੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਤਾਵਕਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|
17 Ihr aber, meine Lieben, erinnert euch der Worte, die von den Aposteln unseres Herrn Jesus Christus einst zu euch geredet sind!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਰਿਤੈ ਰ੍ਯਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਿਤੰ ਤਤ੍ ਸ੍ਮਰਤ,
18 Sie haben euch gesagt: "In der letzten Zeit werden Spötter auftreten, die nach ihren gottlosen Lüsten wandeln."
ਫਲਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਸਮਯੇ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤੋ (ਅ)ਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰਿਣੋ ਨਿਨ੍ਦਕਾ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤੀਤਿ|
19 Dies sind Leute, die Spaltungen in den Gemeinden anrichten: sie sind seelisch und haben keinen Geist.
ਏਤੇ ਲੋਕਾਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃ ਸਾਂਸਾਰਿਕਾ ਆਤ੍ਮਹੀਨਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|
20 Ihr aber, meine Lieben, erbaut euch auf dem Grund eures allerheiligsten Glaubens und betet in der Kraft des Heiligen Geistes!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਤਮਾਃ, ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਤਿਪਵਿਤ੍ਰਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇ ਨਿਚੀਯਮਾਨਾਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤ
21 Bleibt dadurch fest in Gottes Liebe und wartet auf die Barmherzigkeit unseres Herrn Jesus Christus, die euch zum ewigen Leben führen wird! (aiōnios g166)
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤ, ਅਨਨ੍ਤਜੀਵਨਾਯ ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੰ| (aiōnios g166)
22 Mit den Schwankenden habt Erbarmen:
ਅਪਰੰ ਯੂਯੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਾਂਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਨੁਕਮ੍ਪਧ੍ਵੰ
23 rettet sie und reißt sie aus dem Feuer! Auch den anderen helft in erbarmender Liebe! Doch seid dabei auf der Hut: verabscheut sogar das vom Fleisch befleckte Unterkleid!
ਕਾਂਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਗ੍ਨਿਤ ਉੱਧ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਭਯੰ ਪ੍ਰਦਰ੍ਸ਼੍ਯ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤ, ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਭਾਵੇਨ ਕਲਙ੍ਕਿਤੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਪਿ ਰੁʼਤੀਯਧ੍ਵੰ|
24 Dem aber, der euch vor allem Straucheln bewahren und tüchtig machen kann, unsträflich und mit Jauchzen zu erscheinen vor seiner Herrlichkeit:
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ੍ਖਲਨਾਦ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਉੱਲਾਸੇਨ ਸ੍ਵੀਯਤੇਜਸਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਨਿਰ੍ੱਦੋਸ਼਼ਾਨ੍ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਸਮਰ੍ਥੋ
25 ihm, dem alleinigen Gott, der uns errettet durch Jesus Christus, unseren Herrn, gebührt Herrlichkeit und Hoheit, Macht und Gewalt vor aller Zeit, jetzt und in alle Ewigkeit! Amen. (aiōn g165)
ਯੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਦ੍ਵਿਤੀਯਸ੍ਤ੍ਰਾਣਕਰ੍ੱਤਾ ਸਰ੍ੱਵਜ੍ਞ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਗੌਰਵੰ ਮਹਿਮਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮਃ ਕਰ੍ਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਞ੍ਚੇਦਾਨੀਮ੍ ਅਨਨ੍ਤਕਾਲੰ ਯਾਵਦ੍ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ੍| (aiōn g165)
