Galater 4
1 Nun meine ich: Solange der Erbe noch nicht mündig ist, unterscheidet er sich in keiner Weise von einem Sklaven, obwohl ihm das ganze Gut gehört;
อหํ วทามิ สมฺปทธิการี ยาวทฺ พาลสฺติษฺฐติ ตาวตฺ สรฺวฺวสฺวสฺยาธิปติ: สนฺนปิ ส ทาสาตฺ เกนาปิ วิษเยณ น วิศิษฺยเต
2 sondern er steht bis zu der von seinem Vater bestimmten Zeit unter der Aufsicht von Vormündern und Verwaltern.
กินฺตุ ปิตฺรา นิรูปิตํ สมยํ ยาวตฺ ปาลกานำ ธนาธฺยกฺษาณาญฺจ นิฆฺนสฺติษฺฐติฯ
3 Ebenso standen wir, solange wir (geistlich) noch nicht mündig waren, unter der Knechtschaft der Geistermächte, die in der Welt Einfluß haben.
ตทฺวทฺ วยมปิ พาลฺยกาเล ทาสา อิว สํสารสฺยากฺษรมาลายา อธีนา อาสฺมเหฯ
4 Als aber die Zeit erfüllt war, da sandte Gott seinen Sohn von sich aus, der von einem Weib geboren und unter das Gesetz gestellt ward,
อนนฺตรํ สมเย สมฺปูรฺณตำ คตวติ วฺยวสฺถาธีนานำ โมจนารฺถมฺ
5 damit er die, die dem Gesetz unterworfen waren, loskaufe, auf daß wir die Kindschaft empfingen.
อสฺมากํ ปุตฺรตฺวปฺราปฺตฺยรฺถญฺเจศฺวร: สฺตฺริยา ชาตํ วฺยวสฺถายา อธินีภูตญฺจ สฺวปุตฺรํ เปฺรษิตวานฺฯ
6 Weil ihr nun Söhne seid, hat Gott den Geist seines Sohnes in eure Herzen ausgesandt, der da ruft: Abba, Vater!
ยูยํ สนฺตานา อภวต ตตฺการณาทฺ อีศฺวร: สฺวปุตฺรสฺยาตฺมานำ ยุษฺมากมฺ อนฺต: กรณานิ ปฺรหิตวานฺ ส จาตฺมา ปิต: ปิตริตฺยาหฺวานํ การยติฯ
7 Darum bist du nicht mehr ein Sklave, sondern ein Sohn. Bist du aber ein Sohn, so bist du auch ein Erbe durch Gott.
อต อิทานีํ ยูยํ น ทาสา: กินฺตุ: สนฺตานา เอว ตสฺมาตฺ สนฺตานตฺวาจฺจ ขฺรีษฺเฏเนศฺวรียสมฺปทธิการิโณ'ปฺยาเธฺวฯ
8 Damals freilich, als ihr Gott noch nicht kanntet, habt ihr denen, die in Wirklichkeit nicht Götter sind, als Knechte gedient.
อปรญฺจ ปูรฺวฺวํ ยูยมฺ อีศฺวรํ น ชฺญาตฺวา เย สฺวภาวโต'นีศฺวราเสฺตษำ ทาสเตฺว'ติษฺฐตฯ
9 Doch wie könnt ihr nun, nachdem ihr Gott erkannt habt oder, richtiger gesagt, von Gott (als sein Eigentum) erkannt worden seid, rückwärtsgehen, indem ihr euch den schwachen und armen Geistermächten zuwendet und Neigung zeigt, euch durch ihren Dienst in eine zweite, neue Knechtschaft zu begeben?
อิทานีมฺ อีศฺวรํ ชฺญาตฺวา ยทิ เวศฺวเรณ ชฺญาตา ยูยํ กถํ ปุนสฺตานิ วิผลานิ ตุจฺฉานิ จากฺษราณิ ปฺรติ ปราวรฺตฺติตุํ ศกฺนุถ? ยูยํ กึ ปุนเสฺตษำ ทาสา ภวิตุมิจฺฉถ?
10 Ihr beobachtet ja schon Feiertage und Neumonde, Festzeiten und Sabbatjahre!
ยูยํ ทิวสานฺ มาสานฺ ติถีนฺ สํวตฺสรำศฺจ สมฺมนฺยเธฺวฯ
11 Ich fürchte, ich habe mich vergeblich mit euch abgemüht.
ยุษฺมทรฺถํ มยา ย: ปริศฺรโม'การิ ส วิผโล ชาต อิติ ยุษฺมานธฺยหํ พิเภมิฯ
12 Werdet doch, wie ich bin; denn auch ich bin geworden, wie ihr früher wart — ich bitte euch, Brüder! Ihr habt mir ja kein Leid getan.
เห ภฺราตร: , อหํ ยาทฺฤโศ'สฺมิ ยูยมปิ ตาทฺฤศา ภวเตติ ปฺรารฺถเย ยโต'หมปิ ยุษฺมตฺตุโลฺย'ภวํ ยุษฺมาภิ รฺมม กิมปิ นาปราทฺธํฯ
13 Ihr wißt: Als ich euch das erste Mal die Heilsbotschaft verkündigte, wurde ich durch Krankheit veranlaßt, bei euch zu verweilen.
ปูรฺวฺวมหํ กเลวรสฺย เทารฺพฺพเลฺยน ยุษฺมานฺ สุสํวาทมฺ อชฺญาปยมิติ ยูยํ ชานีถฯ
14 Aber trotz meines körperlichen Leidens habt ihr mich nicht verachtet und verabscheut; sondern wie einen Engel Gottes, ja wie Christus Jesus selbst habt ihr mich aufgenommen.
ตทานีํ มม ปรีกฺษกํ ศารีรเกฺลศํ ทฺฤษฺฏฺวา ยูยํ มามฺ อวชฺญาย ฤตียิตวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺย ทูตมิว สากฺษาตฺ ขฺรีษฺฏ ยีศุมิว วา มำ คฺฤหีตวนฺต: ฯ
15 Wo ist nun eure frühere Begeisterung geblieben? Ich muß euch das Zeugnis geben: Ihr hättet euch damals wo möglich die Augen ausgerissen und sie mir gegeben.
อตสฺตทานีํ ยุษฺมากํ ยา ธนฺยตาภวตฺ สา กฺก คตา? ตทานีํ ยูยํ ยทิ เสฺวษำ นยนานฺยุตฺปาฏฺย มหฺยํ ทาตุมฺ อศกฺษฺยต ตรฺหิ ตทปฺยกริษฺยเตติ ปฺรมาณมฺ อหํ ททามิฯ
16 Bin ich denn jetzt euer Feind geworden, weil ich euch die Wahrheit vorgehalten habe?
สามฺปฺรตมหํ สตฺยวาทิตฺวาตฺ กึ ยุษฺมากํ ริปุ รฺชาโต'สฺมิ?
17 Der Eifer, womit sie um eure Gunst werben, ist nicht lauter; sondern sie möchten euch von mir losreißen, damit ihr dann um ihre Gunst werbt.
เต ยุษฺมตฺกฺฤเต สฺปรฺทฺธนฺเต กินฺตุ สา สฺปรฺทฺธา กุตฺสิตา ยโต ยูยํ ตานธิ ยตฺ สฺปรฺทฺธธฺวํ ตทรฺถํ เต ยุษฺมานฺ ปฺฤถกฺ กรฺตฺตุมฺ อิจฺฉนฺติฯ
18 Schön ist's freilich, im Dienst einer guten Sache eifrig umworben zu werden, und zwar allezeit und nicht nur dann, wenn ich bei euch bin.
เกวลํ ยุษฺมตฺสมีเป มโมปสฺถิติสมเย ตนฺนหิ, กินฺตุ สรฺวฺวไทว ภทฺรมธิ สฺปรฺทฺธนํ ภทฺรํฯ
19 Meine Kinder, die ich noch einmal mit Schmerzen gebäre, bis Christus in euch Gestalt gewinnt,
เห มม พาลกา: , ยุษฺมทนฺต รฺยาวตฺ ขฺรีษฺโฏ มูรฺติมานฺ น ภวติ ตาวทฺ ยุษฺมตฺการณาตฺ ปุน: ปฺรสวเวทเนว มม เวทนา ชายเตฯ
20 wie gern möchte ich jetzt bei euch sein und in anderem Ton zu euch reden! Denn im Augenblick weiß ich mir keinen Rat mit euch.
อหมิทานีํ ยุษฺมากํ สนฺนิธึ คตฺวา สฺวรานฺตเรณ ยุษฺมานฺ สมฺภาษิตุํ กามเย ยโต ยุษฺมานธิ วฺยากุโล'สฺมิฯ
21 Ihr, die ihr unter dem Gesetz stehen wollt, sagt mir doch: Hört ihr denn das Gesetz nicht vorlesen?
เห วฺยวสฺถาธีนตากางฺกฺษิณ: ยูยํ กึ วฺยวสฺถายา วจนํ น คฺฤหฺลีถ?
22 Da steht ja geschrieben: Abraham hatte zwei Söhne, einen von der Sklavin und einen von der Freien.
ตนฺมำ วทตฯ ลิขิตมาเสฺต, อิพฺราหีโม เทฺวา ปุตฺราวาสาเต ตโยเรโก ทาสฺยำ ทฺวิตียศฺจ ปตฺนฺยำ ชาต: ฯ
23 Aber der Sohn der Sklavin ist auf dem natürlichen Weg erzeugt worden, der Sohn der Freien dagegen kraft der (göttlichen) Verheißung.
ตโย โรฺย ทาสฺยำ ชาต: ส ศารีริกนิยเมน ชชฺเญ ยศฺจ ปตฺนฺยำ ชาต: ส ปฺรติชฺญยา ชชฺเญฯ
24 Das hat eine tiefere Bedeutung. Die beiden Frauen sind ein Bild von zwei (göttlichen) Verordnungen. Die eine (Verordnung) stammt von dem Berg Sinai; sie bringt Knechtschaft. Darauf weist Hagar hin.
อิทมาขฺยานํ ทฺฤษฺฏนฺตสฺวรูปํฯ เต เทฺว โยษิตาวีศฺวรียสนฺธี ตโยเรกา สีนยปรฺวฺวตาทฺ อุตฺปนฺนา ทาสชนยิตฺรี จ สา ตุ หาชิราฯ
25 Denn das Wort Hagar bedeutet bei den Arabern den Berg Sinai. Und Hagar entspricht dem jetzigen Jerusalem. Das ist ja mit seinen Kindern noch immer in Knechtschaft.
ยสฺมาทฺ หาชิราศพฺเทนารวเทศสฺถสีนยปรฺวฺวโต โพธฺยเต, สา จ วรฺตฺตมานายา ยิรูศาลมฺปุรฺยฺยา: สทฺฤศีฯ ยต: สฺวพาไล: สหิตา สา ทาสตฺว อาเสฺตฯ
26 Aber das obere Jerusalem ist frei, und dies (Jerusalem) ist unsere Mutter.
กินฺตุ สฺวรฺคียา ยิรูศาลมฺปุรี ปตฺนี สรฺเวฺวษามฺ อสฺมากํ มาตา จาเสฺตฯ
27 Denn es steht geschrieben: Freue dich, du Unfruchtbare, die du nicht gebierst! Brich aus in Jubelruf, die du keine Wehen hast! Denn die Vereinsamte hat viel mehr Kinder als die Vermählte.
ยาทฺฤศํ ลิขิตมฺ อาเสฺต, "วนฺเธฺย สนฺตานหีเน ตฺวํ สฺวรํ ชยชยํ กุรุฯ อปฺรสูเต ตฺวโยลฺลาโส ชยาศพฺทศฺจ คียตำฯ ยต เอว สนาถายา โยษิต: สนฺตเต รฺคณาตฺฯ อนาถา ยา ภเวนฺนารี ตทปตฺยานิ ภูริศ: ๚ "
28 Ihr, liebe Brüder, seid nun ähnlich wie Isaak Kinder kraft (göttlicher) Verheißung.
เห ภฺราตฺฤคณ, อิมฺหากฺ อิว วยํ ปฺรติชฺญยา ชาตา: สนฺตานา: ฯ
29 Doch wie damals der nach dem Fleisch Erzeugte den nach dem Geist Erzeugten verfolgte, ebenso ist es auch jetzt.
กินฺตุ ตทานีํ ศารีริกนิยเมน ชาต: ปุโตฺร ยทฺวทฺ อาตฺมิกนิยเมน ชาตํ ปุตฺรมฺ อุปาทฺรวตฺ ตถาธุนาปิฯ
30 Aber was sagt die Schrift? Verstoße die Sklavin und ihren Sohn; denn der Sklavin Sohn soll nicht erben mit dem Sohn der Freien!
กินฺตุ ศาสฺเตฺร กึ ลิขิตํ? "ตฺวมฺ อิมำ ทาสีํ ตสฺยา: ปุตฺรญฺจาปสารย ยต เอษ ทาสีปุตฺร: ปตฺนีปุเตฺรณ สมํ โนตฺตราธิการี ภวิยฺยตีติฯ "
31 Also, Brüder, sind wir nicht Kinder der Sklavin, sondern der Freien.
อเตอว เห ภฺราตร: , วยํ ทาสฺยา: สนฺตานา น ภูตฺวา ปาตฺนฺยา: สนฺตานา ภวาม: ฯ
