Galater 4
1 Nun meine ich: Solange der Erbe noch nicht mündig ist, unterscheidet er sich in keiner Weise von einem Sklaven, obwohl ihm das ganze Gut gehört;
ਅਹੰ ਵਦਾਮਿ ਸਮ੍ਪਦਧਿਕਾਰੀ ਯਾਵਦ੍ ਬਾਲਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਾਵਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਧਿਪਤਿਃ ਸੰਨਪਿ ਸ ਦਾਸਾਤ੍ ਕੇਨਾਪਿ ਵਿਸ਼਼ਯੇਣ ਨ ਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ
2 sondern er steht bis zu der von seinem Vater bestimmten Zeit unter der Aufsicht von Vormündern und Verwaltern.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਿਤ੍ਰਾ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਸਮਯੰ ਯਾਵਤ੍ ਪਾਲਕਾਨਾਂ ਧਨਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਾਣਾਞ੍ਚ ਨਿਘ੍ਨਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
3 Ebenso standen wir, solange wir (geistlich) noch nicht mündig waren, unter der Knechtschaft der Geistermächte, die in der Welt Einfluß haben.
ਤਦ੍ਵਦ੍ ਵਯਮਪਿ ਬਾਲ੍ਯਕਾਲੇ ਦਾਸਾ ਇਵ ਸੰਸਾਰਸ੍ਯਾਕ੍ਸ਼਼ਰਮਾਲਾਯਾ ਅਧੀਨਾ ਆਸ੍ਮਹੇ|
4 Als aber die Zeit erfüllt war, da sandte Gott seinen Sohn von sich aus, der von einem Weib geboren und unter das Gesetz gestellt ward,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਮਯੇ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਤਾਂ ਗਤਵਤਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਧੀਨਾਨਾਂ ਮੋਚਨਾਰ੍ਥਮ੍
5 damit er die, die dem Gesetz unterworfen waren, loskaufe, auf daß wir die Kindschaft empfingen.
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੁਤ੍ਰਤ੍ਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਾ ਜਾਤੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਧਿਨੀਭੂਤਞ੍ਚ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
6 Weil ihr nun Söhne seid, hat Gott den Geist seines Sohnes in eure Herzen ausgesandt, der da ruft: Abba, Vater!
ਯੂਯੰ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਅਭਵਤ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨਾਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਪ੍ਰਹਿਤਵਾਨ੍ ਸ ਚਾਤ੍ਮਾ ਪਿਤਃ ਪਿਤਰਿਤ੍ਯਾਹ੍ਵਾਨੰ ਕਾਰਯਤਿ|
7 Darum bist du nicht mehr ein Sklave, sondern ein Sohn. Bist du aber ein Sohn, so bist du auch ein Erbe durch Gott.
ਅਤ ਇਦਾਨੀਂ ਯੂਯੰ ਨ ਦਾਸਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਏਵ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਨ੍ਤਾਨਤ੍ਵਾੱਚ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨੇਸ਼੍ਵਰੀਯਸਮ੍ਪਦਧਿਕਾਰਿਣੋ(ਅ)ਪ੍ਯਾਧ੍ਵੇ|
8 Damals freilich, als ihr Gott noch nicht kanntet, habt ihr denen, die in Wirklichkeit nicht Götter sind, als Knechte gedient.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਨ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਯੇ ਸ੍ਵਭਾਵਤੋ(ਅ)ਨੀਸ਼੍ਵਰਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦਾਸਤ੍ਵੇ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
9 Doch wie könnt ihr nun, nachdem ihr Gott erkannt habt oder, richtiger gesagt, von Gott (als sein Eigentum) erkannt worden seid, rückwärtsgehen, indem ihr euch den schwachen und armen Geistermächten zuwendet und Neigung zeigt, euch durch ihren Dienst in eine zweite, neue Knechtschaft zu begeben?
ਇਦਾਨੀਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਯਦਿ ਵੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਜ੍ਞਾਤਾ ਯੂਯੰ ਕਥੰ ਪੁਨਸ੍ਤਾਨਿ ਵਿਫਲਾਨਿ ਤੁੱਛਾਨਿ ਚਾਕ੍ਸ਼਼ਰਾਣਿ ਪ੍ਰਤਿ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ? ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਪੁਨਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦਾਸਾ ਭਵਿਤੁਮਿੱਛਥ?
10 Ihr beobachtet ja schon Feiertage und Neumonde, Festzeiten und Sabbatjahre!
ਯੂਯੰ ਦਿਵਸਾਨ੍ ਮਾਸਾਨ੍ ਤਿਥੀਨ੍ ਸੰਵਤ੍ਸਰਾਂਸ਼੍ਚ ਸੰਮਨ੍ਯਧ੍ਵੇ|
11 Ich fürchte, ich habe mich vergeblich mit euch abgemüht.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਮਯਾ ਯਃ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮੋ(ਅ)ਕਾਰਿ ਸ ਵਿਫਲੋ ਜਾਤ ਇਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧ੍ਯਹੰ ਬਿਭੇਮਿ|
12 Werdet doch, wie ich bin; denn auch ich bin geworden, wie ihr früher wart — ich bitte euch, Brüder! Ihr habt mir ja kein Leid getan.
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਅਹੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਯੂਯਮਪਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਤੇਤਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ ਯਤੋ(ਅ)ਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤੁਲ੍ਯੋ(ਅ)ਭਵੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਮਮ ਕਿਮਪਿ ਨਾਪਰਾੱਧੰ|
13 Ihr wißt: Als ich euch das erste Mal die Heilsbotschaft verkündigte, wurde ich durch Krankheit veranlaßt, bei euch zu verweilen.
ਪੂਰ੍ੱਵਮਹੰ ਕਲੇਵਰਸ੍ਯ ਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸੁਸੰਵਾਦਮ੍ ਅਜ੍ਞਾਪਯਮਿਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ|
14 Aber trotz meines körperlichen Leidens habt ihr mich nicht verachtet und verabscheut; sondern wie einen Engel Gottes, ja wie Christus Jesus selbst habt ihr mich aufgenommen.
ਤਦਾਨੀਂ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੂਯੰ ਮਾਮ੍ ਅਵਜ੍ਞਾਯ ਰੁʼਤੀਯਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤਮਿਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਯੀਸ਼ੁਮਿਵ ਵਾ ਮਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ|
15 Wo ist nun eure frühere Begeisterung geblieben? Ich muß euch das Zeugnis geben: Ihr hättet euch damals wo möglich die Augen ausgerissen und sie mir gegeben.
ਅਤਸ੍ਤਦਾਨੀਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਾ ਧਨ੍ਯਤਾਭਵਤ੍ ਸਾ ੱਕ ਗਤਾ? ਤਦਾਨੀਂ ਯੂਯੰ ਯਦਿ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਨਯਨਾਨ੍ਯੁਤ੍ਪਾਟ੍ਯ ਮਹ੍ਯੰ ਦਾਤੁਮ੍ ਅਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ ਤਰ੍ਹਿ ਤਦਪ੍ਯਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇਤਿ ਪ੍ਰਮਾਣਮ੍ ਅਹੰ ਦਦਾਮਿ|
16 Bin ich denn jetzt euer Feind geworden, weil ich euch die Wahrheit vorgehalten habe?
ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤਮਹੰ ਸਤ੍ਯਵਾਦਿਤ੍ਵਾਤ੍ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਰਿਪੁ ਰ੍ਜਾਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ?
17 Der Eifer, womit sie um eure Gunst werben, ist nicht lauter; sondern sie möchten euch von mir losreißen, damit ihr dann um ihre Gunst werbt.
ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸ੍ਪਰ੍ੱਧਨ੍ਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾ ਸ੍ਪਰ੍ੱਧਾ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾ ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਤਾਨਧਿ ਯਤ੍ ਸ੍ਪਰ੍ੱਧਧ੍ਵੰ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਇੱਛਨ੍ਤਿ|
18 Schön ist's freilich, im Dienst einer guten Sache eifrig umworben zu werden, und zwar allezeit und nicht nur dann, wenn ich bei euch bin.
ਕੇਵਲੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਸਮੀਪੇ ਮਮੋਪਸ੍ਥਿਤਿਸਮਯੇ ਤੰਨਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਦੈਵ ਭਦ੍ਰਮਧਿ ਸ੍ਪਰ੍ੱਧਨੰ ਭਦ੍ਰੰ|
19 Meine Kinder, die ich noch einmal mit Schmerzen gebäre, bis Christus in euch Gestalt gewinnt,
ਹੇ ਮਮ ਬਾਲਕਾਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਨ੍ਤ ਰ੍ਯਾਵਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਮੂਰ੍ਤਿਮਾਨ੍ ਨ ਭਵਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਸਵਵੇਦਨੇਵ ਮਮ ਵੇਦਨਾ ਜਾਯਤੇ|
20 wie gern möchte ich jetzt bei euch sein und in anderem Ton zu euch reden! Denn im Augenblick weiß ich mir keinen Rat mit euch.
ਅਹਮਿਦਾਨੀਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰਾਨ੍ਤਰੇਣ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼ਿਤੁੰ ਕਾਮਯੇ ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧਿ ਵ੍ਯਾਕੁਲੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|
21 Ihr, die ihr unter dem Gesetz stehen wollt, sagt mir doch: Hört ihr denn das Gesetz nicht vorlesen?
ਹੇ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਧੀਨਤਾਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਿਣਃ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਚਨੰ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਥ?
22 Da steht ja geschrieben: Abraham hatte zwei Söhne, einen von der Sklavin und einen von der Freien.
ਤਨ੍ਮਾਂ ਵਦਤ| ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਦ੍ਵੌ ਪੁਤ੍ਰਾਵਾਸਾਤੇ ਤਯੋਰੇਕੋ ਦਾਸ੍ਯਾਂ ਦ੍ਵਿਤੀਯਸ਼੍ਚ ਪਤ੍ਨ੍ਯਾਂ ਜਾਤਃ|
23 Aber der Sohn der Sklavin ist auf dem natürlichen Weg erzeugt worden, der Sohn der Freien dagegen kraft der (göttlichen) Verheißung.
ਤਯੋ ਰ੍ਯੋ ਦਾਸ੍ਯਾਂ ਜਾਤਃ ਸ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਨਿਯਮੇਨ ਜਜ੍ਞੇ ਯਸ਼੍ਚ ਪਤ੍ਨ੍ਯਾਂ ਜਾਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਯਾ ਜਜ੍ਞੇ|
24 Das hat eine tiefere Bedeutung. Die beiden Frauen sind ein Bild von zwei (göttlichen) Verordnungen. Die eine (Verordnung) stammt von dem Berg Sinai; sie bringt Knechtschaft. Darauf weist Hagar hin.
ਇਦਮਾਖ੍ਯਾਨੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤਸ੍ਵਰੂਪੰ| ਤੇ ਦ੍ਵੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਸਨ੍ਧੀ ਤਯੋਰੇਕਾ ਸੀਨਯਪਰ੍ੱਵਤਾਦ੍ ਉਤ੍ਪੰਨਾ ਦਾਸਜਨਯਿਤ੍ਰੀ ਚ ਸਾ ਤੁ ਹਾਜਿਰਾ|
25 Denn das Wort Hagar bedeutet bei den Arabern den Berg Sinai. Und Hagar entspricht dem jetzigen Jerusalem. Das ist ja mit seinen Kindern noch immer in Knechtschaft.
ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਹਾਜਿਰਾਸ਼ਬ੍ਦੇਨਾਰਵਦੇਸ਼ਸ੍ਥਸੀਨਯਪਰ੍ੱਵਤੋ ਬੋਧ੍ਯਤੇ, ਸਾ ਚ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਾਯਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰ੍ੱਯਾਃ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ| ਯਤਃ ਸ੍ਵਬਾਲੈਃ ਸਹਿਤਾ ਸਾ ਦਾਸਤ੍ਵ ਆਸ੍ਤੇ|
26 Aber das obere Jerusalem ist frei, und dies (Jerusalem) ist unsere Mutter.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੀ ਪਤ੍ਨੀ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਮਾਤਾ ਚਾਸ੍ਤੇ|
27 Denn es steht geschrieben: Freue dich, du Unfruchtbare, die du nicht gebierst! Brich aus in Jubelruf, die du keine Wehen hast! Denn die Vereinsamte hat viel mehr Kinder als die Vermählte.
ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, "ਵਨ੍ਧ੍ਯੇ ਸਨ੍ਤਾਨਹੀਨੇ ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਰੰ ਜਯਜਯੰ ਕੁਰੁ| ਅਪ੍ਰਸੂਤੇ ਤ੍ਵਯੋੱਲਾਸੋ ਜਯਾਸ਼ਬ੍ਦਸ਼੍ਚ ਗੀਯਤਾਂ| ਯਤ ਏਵ ਸਨਾਥਾਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਸਨ੍ਤਤੇ ਰ੍ਗਣਾਤ੍| ਅਨਾਥਾ ਯਾ ਭਵੇੰਨਾਰੀ ਤਦਪਤ੍ਯਾਨਿ ਭੂਰਿਸ਼ਃ|| "
28 Ihr, liebe Brüder, seid nun ähnlich wie Isaak Kinder kraft (göttlicher) Verheißung.
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ, ਇਮ੍ਹਾਕ੍ ਇਵ ਵਯੰ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਯਾ ਜਾਤਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ|
29 Doch wie damals der nach dem Fleisch Erzeugte den nach dem Geist Erzeugten verfolgte, ebenso ist es auch jetzt.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾਨੀਂ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਨਿਯਮੇਨ ਜਾਤਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਆਤ੍ਮਿਕਨਿਯਮੇਨ ਜਾਤੰ ਪੁਤ੍ਰਮ੍ ਉਪਾਦ੍ਰਵਤ੍ ਤਥਾਧੁਨਾਪਿ|
30 Aber was sagt die Schrift? Verstoße die Sklavin und ihren Sohn; denn der Sklavin Sohn soll nicht erben mit dem Sohn der Freien!
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਕਿੰ ਲਿਖਿਤੰ? "ਤ੍ਵਮ੍ ਇਮਾਂ ਦਾਸੀਂ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪੁਤ੍ਰਞ੍ਚਾਪਸਾਰਯ ਯਤ ਏਸ਼਼ ਦਾਸੀਪੁਤ੍ਰਃ ਪਤ੍ਨੀਪੁਤ੍ਰੇਣ ਸਮੰ ਨੋੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਭਵਿੱਯਤੀਤਿ| "
31 Also, Brüder, sind wir nicht Kinder der Sklavin, sondern der Freien.
ਅਤਏਵ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਵਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪਾਤ੍ਨ੍ਯਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਭਵਾਮਃ|
