< ଜହନ୍‌ 2 >

1 ମ୍ୱାର୍‌ ଦିନ୍ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଗାଲିଲୀ ନଗର୍‍ନେ କାନା ଇନିନ୍ନିଆ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ବିଏ ଡିଙ୍ଗ୍‌କେ । ଜିସୁନେ ଇୟାଙ୍ଗ୍‌ଡେ ଆତ୍‌ଅରିଆ ଲେଃକେ ।
তিন দিনৰ দিনা গালীল প্ৰদেশৰ কান্না নগৰত এখন বিয়া হৈছিল আৰু যীচুৰ মাক তাত আছিল।
2 ଜିସୁ ଆରି ମେଁନେ ସିସ୍‍ଇଂ ଡିଗ୍ ଆତେନ୍‌ ବିଃଏ ଟିକାନ୍ନିଆ ୱା ବ ଆର୍‌କେ ।
সেই বিয়ালৈ যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকলকো নিমন্ত্ৰণ কৰা হৈছিল।
3 ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍‌ ଡାୱେଲା ଜିସୁନେ ଇୟାଙ୍ଗ୍ ଆମେକେ ବାଲିର୍‌କେ ମେଁଇଙ୍ଗ୍‌ନେ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍‌ ଣ୍ତୁ ।
পাছত যেতিয়া দ্ৰাক্ষাৰস শেষ হৈ আহিল, তেতিয়া যীচুৰ মাকে আহি যীচুক ক’লে, “তেওঁলোকৰ দ্ৰাক্ষাৰস শেষ হ’ল।”
4 ଆତ୍‌ବାନ୍ ଜିସୁ ଆମେକେ ବାଲିର୍‌କେ, ନା ଆଃତେ ନେଙ୍ଗ୍‌ନେ ମେଃ ସମ୍ପର୍‌କ? ନେଙ୍ଗ୍‌ନେ ବେଲା ଏଜାକ ଆପାଙ୍ଗ୍‍କେ ଣ୍ତୁ ।
যীচুৱে তেওঁক ক’লে, “হে নাৰী, এই কথাত মোৰ সৈতে কি কাম? মোৰ এতিয়াও সময় হোৱা নাই।”
5 ଜିସୁନେ ଇୟାଙ୍ଗ୍ ଗତିରେଇଂକେ ବାଲିର୍‌କେ, “ଜିସୁ ଆପେକେ ମେଃନେ ବାସଙ୍ଗ୍ଏ, ଆତେନ୍‌‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ପା ।”
তেওঁৰ মাকে দাস সকলক ক’লে, “এওঁ তোমালোকক যিহকে কয়, তাকে কৰিবাহঁক।”
6 ଜିଉଦିଇଂନେ ପର୍‌ଚଲ୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍ ନ୍‌ସା ଆତ୍ଅରିଆ ବ୍ରି ଏଃତେ ଆଃରେକ୍ନେ ତୁର୍‌କ୍ଲିଗ୍ ମ୍ନା ମ୍ନା ବ୍ରି ଏଃତେ ଆଃରେକ୍ନେ ଣ୍ତିଆଃକୁଣ୍ତ୍‌ ଲେଃକେ ସାପା ଣ୍ଡିଆ କୁଣ୍ତ୍‌ ଅରିଆ ମାଲ୍‌କୁଡ଼ି ଲିଟର୍‌ ଣ୍ଡିଆ ସାଃମ୍ୟାକେ ।
সেই ঠাইতে ইহুদী সকলৰ ৰীতি অনুসাৰে শুচি হবৰ কাৰণে পাথৰৰ ছয়টা পানী থোৱা শিলৰ পাত্র আছিল। সেইবোৰৰ প্রত্যেকতে প্ৰায় আশীৰ পৰা এশ বিশ লিটাৰ পানী ধৰে।
7 ଜିସୁ ଗୁତିରେଇଂକେ ବାଲିର୍‌କେ, ଣ୍ତିଆଃ କୁଣ୍ତ୍‌ନ୍ନିଆ ଣ୍ଡିଆ ବର୍‌ତି ଡିଙ୍ଗ୍‌ପା ଆତ୍‌ବାନ୍ ଗୁତିରେଇଂକେ ବାଲିର୍‌କେ କୁଣ୍ତ୍‌ନ୍ନିଆ ଣ୍ଡିଆ ବର୍‌ତି ଡିଙ୍ଗ୍‌ଆର୍କେ ।
যীচুৱে দাসবোৰক ক’লে, “এই পাত্রকেইটাত পানী ভৰাই দিয়া।” দাসবোৰে তেতিয়া সেই পাত্রকেইটাৰ কাণলৈকে পূৰ্ণ কৰি পানী ভৰাই দিলে।
8 ବାରି ଜିସୁ ଗୁତିରେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍‌କେ, “ଏକ୍ରେ ଆତ୍‌ବାନ୍ ଇକୁଡ଼ା ଣ୍ଡିଆ ଡୁଂୱେଚେ ବଜିନେ ଦାଇତ୍‌ରେ ଲେଃକ୍ନେ ରେମୁଆଁକେ ବିଃପା ।” ମେଇଂ ଆତେନ୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଆର୍କେ ।
তাৰ পাছত যীচুৱে সিহঁতক ক’লে, “এতিয়া তাৰ পৰা অলপ উলিয়াই ভোজৰ অধিকাৰীৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা।” তাতে দাসবোৰে সেইদৰে কৰিলে।
9 ବଜି ବନେ ରେମୁଆଁ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଲେଃକ୍ନେ ଣ୍ଡିଆ ଚାଲିଃକେ, ଡାଗ୍ଲା ଆକେନ୍ ଆଣ୍ଡିବାନ୍ ଡୁଂପାଙ୍ଗ୍‌ଆର୍କେ, ଆତେନ୍‌ ଆମ୍ୟାକେ ଣ୍ତୁ, ଡାଗ୍ଲା ଆକେନ୍ ଆଣ୍ଡିବାନ୍ ଡୁଂପାଙ୍ଗ୍‌ଆର୍କେ, ଆତେନ୍‌ ଗତିରେଇଂ ମ୍ୟାଲେଃଆର୍କେ । ଆକ୍‌ବାନ୍ ଙ୍ଗିରେକେ ୱାଚେ ବାଲିର୍‌କେ ।
ভোজৰ অধিকাৰীয়ে পানীৰ পৰা হোৱা সেই দ্ৰাক্ষাৰস চাকি চালে; কিন্তু সেই ৰস ক’ৰ পৰা আহিল, তেওঁ নাজানিলে। যি দাসবোৰে পানী তুলিছিল, সিহঁতেহে জানিলে। তেতিয়া ভোজৰ অধিকাৰীয়ে দৰাক মাতি ক’লে,
10 ସାପାରେ ସେନୁଗ୍‌ ନିମାଣ୍ତା ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍‌ ଉଗ୍‌ନ୍‌ସା ବିଃମ୍ୟାକେ ଆରି ରେମୁଆଁ ବୁସାଃକ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ସାଦାରନ୍ ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍‌ ବିଃଆର୍‌ଏ; “ନାଁ ଏଃଜାକ ନିମାଣ୍ତା ଅଙ୍ଗୁର୍ ରସ୍‌ ନାବକେ ।”
১০“সাধাৰণতে সকলো মানুহে প্রথমে উত্তম দ্ৰাক্ষাৰস পৰিবেশন কৰে আৰু অতিথি সকলে সেয়া ইচ্ছামতে খোৱাৰ পাছত, তেওঁলোকক আগতকৈ নিম্নমানৰ দ্রাক্ষাৰস পৰিবেশন কৰে। কিন্তু তোমালোকে হ’লে এতিয়ালৈকে উত্তম দ্ৰাক্ষাৰস ৰাখি থৈছা।”
11 ଜିସୁ ମେଁନେ ଆକେନ୍ ସେନୁଗ୍‌ ଇରିଆତୁଗ୍ କାମ୍ ଗାଲିଲୀନେ କାନା ଇନିନ୍ନିଆ ଡିଙ୍ଗ୍‌ବ‍କେ ଦେକ୍‌ରକମ୍ ଜିସୁ ମେଁନେ ମ‍ଇମା ଆସୁଏକେ ଆରି ସିସ୍ଇଂ ମେଁନେଡାଗ୍ରା ବିସ୍‌ବାସ୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଆର୍କେ ।
১১গালীল প্ৰদেশৰ কান্না নগৰত এই প্রথম আচৰিত চিনৰ কার্য কৰি যীচুৱে নিজৰ মহিমা প্রকাশ কৰিলে। তাতে তেওঁৰ শিষ্য সকলে তেওঁৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰিলে।
12 ଆକେନ୍ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ ମେଁନେ ଇୟାଙ୍ଗ୍ ବୟାଁଣ୍ଡେଇଂ ଆରି ସିସ୍ଇଂ କପର୍ନାହୂମନ୍ନିଆ ୱେଚେ ଆତ୍‌ଅରିଆ ଉଡ଼ିସି ଲେଃଆର୍‌ଗେ ।
১২তাৰ পাছত যীচুৱে তেওঁৰ মাক, ভায়েকহঁত আৰু শিষ্য সকলৰ সৈতে কফৰনাহূমলৈ গ’ল আৰু তাতে তেওঁলোক কিছুদিন থাকিল।
13 ଆତେନ୍‌ ବେଲା ଜିଉଦିଇଂନେ ଉଦାର୍‌ ପାଣ୍ଡୁଏ ଡାଗ୍ରା ପିଙ୍ଗ୍‍ଚା ଡିଙ୍ଗ୍‌କେ ଆରି ଜିସୁ ଯିରୂଶାଲମନ୍ନିଆ ୱେଗେ ।
১৩ইহুদী সকলৰ নিস্তাৰ-পৰ্ব পালনৰ সময় ওচৰ হোৱাত যীচু যিৰূচালেমলৈ গ’ল।
14 ଆରି ଜିସୁ ମନ୍ଦିର୍‌ନ୍ନିଆ ଅରେଃ ମେଣ୍ଡା ଆରି କୁକୁର୍ୟାଃ ବେପାର୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଣ୍ଡ୍ରେକେ କଲେଃକ୍ନେ କେକେ ।
১৪তেওঁ তাত গৈ দেখিলে যে মন্দিৰৰ মাজত লোক সকলে ষাঁড়-গৰু, মেৰ, কপৌ চৰাই বেচি আছে আৰু ধন সলোৱা লোক সকলো তাত বহি আছে।
15 ଆତ୍‌ବାନ୍ ମେଁ ଗେଏଃନେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ଚାବୁକ୍ ଆଃରେଚେ ଅରେଃ ମେଣ୍ଡାଇଂକେ ମନ୍ଦିର୍‌ବାନ୍‌ ଆନ୍ତାର୍‌ବିକେ । ଡାବୁ ବେପାର୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଣ୍ଡ୍ରେଇଂନେ ଚାମ୍‌ଡା ସାପା ପାଲେଗ୍‌ଜଗ୍‌ତ୍ଲିଗ୍‌ଚେ ଡାବୁ ଆଣ୍ଡେଙ୍ଗ୍ ବୁନ୍ଦେ ପିର୍‌ବିଃକେ ।
১৫তেতিয়া তেওঁ কিছুমান ৰছীৰে এডাল চাবুক বনাই ললে আৰু সেইডালেৰে ষাঁড়-গৰু, মেৰবোৰেৰে সৈতে সকলোকে মন্দিৰৰ পৰা খেদাই দিলে, আৰু ধন সলোৱা সকলৰ টকা-পইচা সকলো বাকি দি সিহঁতৰ মেজবোৰ লুটিয়াই পেলালে।
16 ଆରି ଜିସୁ କୁକୁର୍ୟାଃ ବେପାର୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଣ୍ଡ୍ରେଇଂକେ ବାସଙ୍ଗ୍‌କେ ଆକେନ୍ ଆଣ୍ଡେଙ୍ଗ୍ ଆକ୍‌ବାନ୍ ଡୁଂୱେଲାପା ନେଙ୍ଗ୍ ଆବାନେ ଡୁଆକେ ବେପାର୍‌ନେ ଡୁଆ ଆରାଡିଙ୍ଗ୍‌ପା ।
১৬যি সকলে পাৰচৰাই বেচিছিল, তেওঁলোকক ক’লে, “ইয়াৰ পৰা এইবোৰ লৈ যোৱা! মোৰ পিতৃৰ গৃহক ব্যৱসায়ৰ গৃহ নকৰিবা।”
17 ଆକେନ୍ କେଚେ ସାସ୍ତର୍‌ନ୍ନିଆ ଗୁଆର୍ ବକ୍ନେ ମୁଇଙ୍ଗ୍ ବ୍ନାଲିର୍ ସିସ୍ଇଂନେ ମନେ ପଡ଼େକେ “ନାଁନେ ଡୁଆ ଆଡ଼ାତ୍ରା ନେଙ୍ଗ୍‌ନେ ଜତନ୍‌ ନେଙ୍ଗ୍ ବିତ୍ରେ ସୁଆରକମ୍‌ ଡୁଆଡିଙ୍କେ ।”
১৭ইয়াতে শাস্ত্রত লিখা এই কথা তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মনত পৰিল: “তোমাৰ গৃহৰ প্রতি মোৰ আগ্ৰহে মোক গ্ৰাস কৰিব।”
18 ଆତ୍‌ବାନ୍ ଜିଉଦିଇଂ ଜିସୁନେ ଡାଗ୍ରା ପାଙ୍ଗ୍‌ଚେ ଆକେନ୍ ପ୍ରସ୍‌ନ ସାଲିଆକୁ ଆର୍‌କେ ନାଁ ଆକେନ୍ ସାପା କାମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍‌ନ୍‌ସା ଅଦିକାର୍ ବାନାଲେଃକେ ଡାଗ୍‌ଚେ ନେ ଡିରକମ୍ ନେମ୍ୟାଏ? ଆରି ଆଣ୍ତିନେ ଚିନାବାନ୍ ଆନେକେ ଆତେନ୍‌ ଆସୁଏ ନାଡିଙ୍ଗ୍‌ ।
১৮তেতিয়া ইহুদী নেতা সকলে যীচুক সুধিলে, “এইবোৰ আচৰিত কাৰ্য কৰিবলৈ তুমি যে অধিকাৰ পাইছা, তাৰে কি প্রমাণ তুমি আমাক দেখুৱাব পাৰিবা?”
19 ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ଉତର୍ ବିକେ ପେଇଂ ଆକେନ୍ ମନ୍ଦିର୍‌କେ ପାକ୍‍ଚି ବିଃପା ଆରି ନେଙ୍ଗ୍ ଞ୍ଜିଦିନା ବିତ୍ରେ ଆତେନ୍‌ ମନ୍ଦିର୍‌କେ ଆରେମ୍ୱିଏ ।
১৯যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোকে এই মন্দিৰ ভাঙি পেলোৱা, মই তিনি দিনত তাক তুলি ধৰিম।”
20 ଆତ୍‌ବାନ୍ ଜିଉଦିଇଂ ବାଲିର୍‌କେ ଆକେନ୍ ମନ୍ଦିର୍‌କେ ଆରେନ୍‌ସା ଚୟାଲିସ୍‌ ମେମୁଆଁ ଲାଗେଲେଃକେ; ଆରି ନାଁ ମେଃନେ ଆମେକେ ଞ୍ଜିଦିନା ବିତ୍ରେ ଆରେନାବିଏ?
২০তেতিয়া ইহুদী সকলে ক’লে, “এই মন্দিৰ নির্ম্মাণ কৰোঁতে ছয়চল্লিশ বছৰ লাগিছিল আৰু তুমি তাক তিন দিনতে তুলিবা নে?”
21 ଡାଗ୍ଲା ଜିସୁ ମେଁନେ ନିଜର୍ ଗାଗ୍‌ଡ଼େନେ ରୁପ୍‌ ମନ୍ଦିର୍‌କେ ଆସୁଏଚେ ଆକେନ୍ ସାମୁଆଁ ବାଲିର୍‌ବକେ ।
২১কিন্তু যীচুৱে মন্দিৰ বুলি নিজৰ দেহ-মন্দিৰৰ বিষয়লৈহে সেই কথা কৈছিল।
22 ଜିସୁ ଗୁଏଚ ତଡ଼ିଆକ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ସିସ୍ଇଂନେ ମନେ ପଡ଼େକେ ଜେ ମେଁ ଆକେନ୍ ବାସଙ୍ଗ୍‌ ବକେ । ତେସା ମେଇଂ ଦର୍ମ ସାସ୍ତର୍‌ ଆରି ଜିସୁନେ ସାମୁଆଁକେ ବିସ୍‍ବାସ୍‌ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଆର୍କେ ।
২২সেয়ে, পাছত যেতিয়া যীচুক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তোলা হ’ল, তেতিয়া তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মনত পৰিল যে তেওঁ এই কথাই কৈছিল। তেতিয়া তেওঁলোকে ধৰ্মশাস্ত্ৰৰ কথাত আৰু যীচুৰ এই কথাত বিশ্বাস কৰিলে।
23 ଉଦାର୍ ପାଣ୍ତୁଏ ବେଲା ଯିରୂଶାଲମନ୍ନିଆ ଜିସୁ ଲେଃକ୍ନେବେଲା ଗୁଲେ ଜିସୁନେ ଇରିଆତୁଗ୍ କାମ୍ ସାପା କେଚେ ଜିସୁନେ ଡାଗ୍ରା ବିସ୍‌ବାସ୍ ଡିଙ୍ଗ୍‌ଆର୍କେ ।
২৩নিস্তাৰ-পৰ্বৰ সময়ত যিৰূচালেমত থাকোতে যীচুৱে যিবোৰ আচৰিত কাম কৰি চিন দেখুৱালে, সেইবোৰ দেখি বহু মানুহে তেওঁৰ নামত বিশ্বাস কৰিলে।
24 ଡାଗ୍ଲା ଜିସୁ ମେଇଂନେ ଆଡ଼ାତ୍ରା ବିସ୍‌ବାସ୍ ଆଡିଙ୍ଗ୍‌କେ ଣ୍ତୁ ଡାଗ୍ଲା ଜିସୁ ଆମେଇଂକେ ବଲ୍‌ ବାବ୍‌ରେ ମ୍ୟାଲେଃକେ ।
২৪কিন্তু যীচুৱে হ’লে তেওঁলোকৰ ওপৰত নিজে কোনো বিশ্বাস স্থাপন নকৰিলে, কাৰণ তেওঁ সকলো লোককে জানিছিল।
25 ମେଁଇଂନେ ବିସୟ୍‌ରେ ଆମେଇଂକେ ଜାଣ୍ଡେ ମେଃଡିଗ୍‌ ବାଲିର୍‌ନେ ଦର୍‌କାର୍ ଆଲେଃକେ ଣ୍ତୁ ଡାଗ୍ଲା ଜିସୁ ମେଁଇଂନେ ବିତ୍ରେନେ ସାମୁଆଁ ମ୍ୟାଃଡିଂକେ ।
২৫মানুহৰ সম্পর্কে কোনো লোকৰ সাক্ষ্যৰ প্ৰয়োজন তেওঁৰ নাছিল; কিয়নো মানুহৰ অন্তৰত কি আছে, তেওঁ নিজে তাক জানিছিল।

< ଜହନ୍‌ 2 >