ପ୍ରେରିତ୍ 12
1 ଆକେନ୍ ବେଲା ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ହେରୋଦ ମଣ୍ଡଲିନେ ଉଡ଼ିରୁଆ ରେମୁଆଁନେ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଅତ୍ୟାଚାର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ନେ ଆରାମ୍ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ।
১সেই সময়ত হেৰোদ ৰজাই মণ্ডলীৰ কোনো কোনো লোকক অত্যাচাৰ কৰিব ধৰিলে
2 ମେଁ ଜହନ୍ନେ ବୟାଁ ଜାକୁବ୍କେ କାଣ୍ଡା ଏତେ ଆବାଗୁଏ ଆର୍କେ ।
২আৰু তেওঁ যোহনৰ ককায়েক যাকোবক তৰোৱালেৰে বধ কৰিবলৈ হুকুম দিলে৷
3 ଜିଉଦିଇଂକେ ଆତ୍ବା ସନ୍ତସ୍ କେଚେ ମେଁ ପିତର୍କେ ଡିଗ୍ ଗାଗ୍ନ୍ସା ୱେଆର୍କେ । ଆତେନ୍ ବେଲା ଖମିର ସୁନ୍ୟ ରୁଟିନେ ପାଣ୍ଡୁଏ ଲେଃଗେ ।
৩এই কাৰ্যত ইহুদী সকল সন্তুষ্ট হোৱা দেখি, তেওঁ পিতৰকো বন্দী কৰিলে৷ তেতিয়া খমিৰ নোহোৱা পিঠাৰ দিন আছিল৷
4 ପିତର୍ ଆଗାଗ୍ଚେ କଇଦ୍ ଡୁଆନ୍ନିଆ ଲେଃଗେ ବାରି ଅଁଣ୍ଡ୍ରୁଆ ଅଁଣ୍ଡ୍ରୁଆ ମନ୍ତ୍ରିକେ ଡୁଂୱେଚେ ଅଁ ରାସି ମନ୍ତ୍ରିଇଂ ଆମେକେ ଉର୍ ଲେଃଆର୍ଗେ । ଉଦାର୍ ପାଣ୍ଡୁଏ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ରେମୁଆଁଇଂନେ ଡାଗ୍ରା ମେଁ ବିଚାର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ନେ ହେରୋଦନେ ଉଦେସ୍ ଲେଃଗେ ।
৪পিতৰক বন্দী কৰি হেৰোদে বন্দীশালত ৰাখিলে৷ তেওঁক পহৰা দিবৰ কাৰণে চাৰি জনকৈ চাৰিটা সৈন্য দলক নিযুক্ত কৰিলে আৰু তেওঁ মনতে ভাবিলে যে, নিস্তাৰ-পৰ্বৰ পাছত পিতৰক জনসাধাৰণৰ ওচৰত বিচাৰৰ বাবে হাজিৰ কৰাব৷
5 ପିତର୍ କଏଦ୍ ଡୁଆ ଲେଃକେଲା ମଣ୍ଡଲିନେ ରେମୁଆଁଇଂ ମୁଇଂ ମନ୍ରେ ମେଁ ଆତ୍ଲା ଇସ୍ପର୍ ଡାଗ୍ରା ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍ଡିଂଗେ ।
৫এইদৰে পিতৰক বন্দীশালত ৰাখিলে, কিন্তু তেওঁৰ বাবে মণ্ডলীৰ লোক সকলে নিৰন্তৰে ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিল৷
6 ଆଣ୍ଡିନ୍ଦିନା ହେରୋଦ ପିତର୍କେ ରେମୁଆଁଇଂନେ ସାମ୍ନେ ଡୁଂପାଙ୍ଗ୍ନ୍ସା ଜଜନା ଡିଙ୍ଗ୍ବଗେ ମେଁନେ ୱେକ୍ନେ ମିଡିଗ୍ ପିତର୍ ମ୍ୱାକିଲିଗ୍ ସିକ୍ଲି ଏତେ ଆଗାଗ୍ଚେ ମ୍ୱାୟା ସନ୍ୟଇଂନେ ମଜେ ଆଡୁଲେଗ୍କେ । କଇଦ୍ ଡୁଆନେ ର୍ଣ୍ଣସାଙ୍ଗ୍ ଡାଗ୍ରା ଜାଗୁଆଲ୍ଇଂ ଉର୍ ଲେଃଆର୍ଗେ ।
৬পাছত হেৰোদে তেওঁক বাহিৰলৈ অানিবৰ বাবে সিদ্ধান্ত লোৱা দিনা খনৰ আগ-ৰাতি, পিতৰ দুজন সৈন্যৰ মাজত দুডাল শিকলিৰে বন্ধা হৈ টোপনিত আছিল আৰু প্ৰহৰীবোৰে দুৱাৰমুখত বন্দীশাল পহৰা দি আছিল৷
7 ଟାପ୍ନା ମାପ୍ରୁନେ ମୁଇଂ ଦୁତ୍ ପାଙ୍ଗ୍ଚେ ତୁଆଁକେ ବାରି ଆତେନ୍ ବାକ୍ରା ଡୁଆ ତାରାସ୍ ବାଚେ ତାର୍କିଗ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ୱେକେ । କିତଂ ଦୁତ୍ ପିତର୍ନେ ଜେବା ଡାଗ୍ରା ଜାର୍ଚେ ଆମେକେ ଡୁଲେଗ୍ଲେକ୍ନେ ବାନ୍ ରୁତୁଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଜିଆ ତଃଡ଼ିଆ!” ଜିଆ ଜିଆ ପିତର୍ନେ ନ୍ତିନ୍ନିଆ ଗାଗ୍ବକ୍ନେ ସିକ୍ଲିଇଂ ପୁଏଃଚଗ୍ ଲଃକେ ।
৭সেই সময়ত প্ৰভুৰ এজন দূত অাহি উপস্থিত হ’ল আৰু সেই কোঠালিটো পোহৰেৰে উজ্বল হৈ উঠিল৷ তাতে চাপৰ মাৰি পিতৰক জগাই দূতে কলে, “বেগাই উঠা৷” তেতিয়া তেওঁৰ হাতৰ পৰা শিকলিৰ বান্ধ সুলকি পৰিল৷
8 ତେନ୍ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ କିତଂ ଦୁତ୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ନ୍ସା ଗାଗ୍ ଜୁତା ତାଙ୍ଗ୍ ।” ପିତର୍ ଆତେନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍କ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ କିତଂ ଦୁତ୍ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ଗାଗ୍ଡ଼େନ୍ନିଆ ରାଗୁ କୁଇଚେ ନେଙ୍ଗ୍ନେ ପ୍ଲା ପାଙ୍ଗ୍ଲା ।”
৮দূতে তেওঁক কলে, “কঁকাল বান্ধি পাদুকা পিন্ধা৷” পিতৰে সেইদৰে কৰিলে৷ দূতে তেওঁক কলে, “তোমাৰ কাপোৰ গাত লৈ মোৰ পাছে পাছে আহা৷”
9 କିତଂ ଦୁତ୍ ମେଁ ଡିଡିଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ ଆତେନ୍ ମୁଇଂ ସତ୍ ଗଟ୍ନା ଲେଃ ଣ୍ଡୁ ପିତର୍ ମ୍ୟାଃଆୟାକେ ଣ୍ଡୁ । ମେଁ ମୁସୁଡ଼ିଙ୍ଗ୍ କିକେ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ଡାଗ୍ଚେ ବାବେକେ । ଏଲେଡିଗ୍ ପିତର୍ କଇଦ୍ ଡୁଆବାନ୍ ତାର୍ଚେ କିତଂ ଦୁତ୍ନେ ପ୍ଲା ୱେ ଆର୍କେ ।
৯পাছে পিতৰে দূতক অনুসৰণ কৰি বাহিৰলৈ ওলাই গ’ল৷ কিন্তু দূতে কৰা কৰ্ম যে সঁচা, ইয়াকে নাভাবি দৰ্শন পোৱা বুলি ভাবিলে৷
10 ଉଡ଼ିବେଲା ମେଇଂ ପର୍ତୁମ୍ ବାରି ବାର୍ମୁଇଂ ଜାଗୁଆଲ୍ ଦଲ୍ଇଂକେ ବିଚେ ଆଣ୍ଡିନେ ଗାଲି ବିଚେ ନଗର୍ ୱେ ଡିଙ୍ଗ୍ଏ, ଆତେନ୍ ଡାଗ୍ରା ପାଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ ଆତେନ୍ବେଲା ଆତେନ୍ ର୍ଣ୍ଣସାଙ୍ଗ୍ ମେଁ ମନ୍କେଆ ର୍ଣ୍ଣସାଙ୍ଗ୍ ରଃୱେଗେ ବାରି ମେଇଂ ତାର୍ୱେଚେ ମୁଇଂ ରାଜିନେ ମୁଣ୍ଡେସାଇ ଜାକ ୱେକ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଉଲୁସ୍ତେ ଆତେନ୍ କିତଂ ଦୁତ୍ ମେଇଂନେ ବାନ୍ ମାୟା ଡିଙ୍ଗ୍ୱେଗେ ।
১০এইদৰে প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় প্ৰহৰীবোৰক পাৰ কৰি নগৰলৈ অহা-যোৱা কৰা যিখন লোহাৰ দুৱাৰ আছিল, সেয়া নিজে নিজে তেওঁলোকলৈ মুকলি হৈ গ’ল৷ তাতে তেওঁলোক বাহিৰলৈ আহি বাটৰ এমুৰ পাওঁতে তৎক্ষণাৎ দূতে তেওঁৰ লগ এৰিলে৷
11 ଆତେନ୍ ବେଲା ପିତର୍ ଚେତା ବାଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, ମାପ୍ରୁ ଜେ ମେଁନେ ଦୁତ୍କେ ବେଚେ ହେରୋଦନେ ନ୍ତିବାନ୍ ବାରି ଜିଉଦି ରେମୁଆଁଇଂନେ ସାପା ଦଦ୍ୟା ଚିନ୍ତାବାନ୍ ଆନେଙ୍ଗ୍କେ ରକ୍ୟା ଡିଙ୍ଗ୍ବକେ ଆକେନ୍ ସତେଆ ସତ୍ ଡାଗ୍ଚେ ନେଙ୍ଗ୍ ଏବେ ମ୍ୟାକେ ।
১১তেতিয়া পিতৰে চেতনা পাই কলে, “প্ৰভুৱে তেওঁৰ দূত পঠিয়াই হেৰোদৰ হাতৰ পৰা আৰু ইহুদী লোকৰ সকলো আকাংক্ষাৰ পৰা মোক যে উদ্ধাৰ কৰিলে, এতিয়াহে মই নিশ্চয়কৈ জানিছোঁ৷”
12 ନିଜର୍ ପରିସ୍ଥିତି ବିସୟ୍ରେ ସଚେତନ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ମେଁ ଜହନ୍ ବାରି ମାର୍କନେ ଇୟାଙ୍ଗ୍ଡେ ମରିୟମ୍ନେ ଡୁଆ ୱେଆର୍କେ । ଆତ୍ଅରିଆ ଗୁଲେରୁଆ ମୁଇଂନୁଗ୍ ରିସିଙ୍ଗ୍ଚେ ପାର୍ତନା ଡିଙ୍ଗ୍ଡିଙ୍ଗ୍ଆର୍ଗେ ।
১২ইয়াকে তেওঁ জনাৰ পাছত, মাৰ্ক নামেৰে প্ৰখ্যাত হোৱা যি যোহন, তেওঁৰ মাক মৰিয়মৰ ঘৰলৈ গ’ল; তাতে অনেক লোক গোট খাই প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিল৷
13 ପିତର୍ ର୍ଣ୍ଣସାଙ୍ଗ୍ନେ କାପାଟ୍କେ ଟକ୍ ଟକ୍ ବଗ୍କେ ରୋଦା ମ୍ନିକ୍ନେ ମୁଇଂ ଚାକର୍ବୁଏଃ କାପାଟ୍ ରଃନ୍ସା ପାଙ୍ଗ୍କେ ।
১৩তেতিয়া তেওঁ বাহিৰৰ দুৱাৰত টুকুৰিওৱাত, ৰোদা নামেৰে এজনী চাকৰণীয়ে মাত দিবলৈ আহিল৷
14 ମେଁ ପିତର୍ନେ ବ୍ନାଇର୍ ମ୍ୟାଃଚେ ଏନ୍ତି ସାର୍ଦାରେ ଡିଙ୍ଗ୍କେ ଜେ ମେଁ କାପାଟ୍ ମାରଃଚେ ବିତ୍ରେ ୱିର୍ ଡୁଂୱେଚେ ର୍ଣ୍ଣସାଙ୍ଗ୍ ଡାଗ୍ରା ପିତର୍ ତୁଆଁଲେକେ ଡାଗ୍ଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ ।
১৪তাতে তাই পিতৰৰ মাত শুনি বুজি পাই, আনন্দত দুৱাৰ মেলিবলৈ পাহৰি ভিতৰলৈ লৰি গৈ, পিতৰ দুৱাৰমুখত থিয় হৈ আছে বুলি কলেগৈ৷
15 ମେଇଂ ଆମେକେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ନା ବାଉଡ଼ି ଡିଙ୍ଗ୍ନାଲେକେ ।” ମାତର୍ “ଆକେନ୍ ସତ୍” ଡାଗ୍ଚେ ମେଁ ଡାଟାମ୍ରେ ବାସଙ୍ଗ୍ ନ୍ସା ଲାଗେକେ । ମେଇଂ ବାସଙ୍ଗ୍କେ “ମେଁ ସତ୍ରେ ପିତର୍ନେ ଦୁତ୍ ।”
১৫তেতিয়া তেওঁলোকে তাইক কলে, “তই পাগলি হৈছ৷” কিন্তু তাই সঁচা বুলি দৃঢ়তাৰে নিশ্চিত ভাবে কলে৷ তেওঁলোকে কলে, “তেনেহলে সেই জন তেওঁৰ দূতহে হব৷”
16 ପିତର୍ ପ୍ରେକ୍ପ୍ରେକ୍ କାପାଟ୍ନ୍ନିଆ ଟକ୍ ଟକ୍ ବଗ୍ଡିଙ୍ଗେ । ସାରାସାରି ମେଇଂ କାପାଟ୍ ରଃଚେ ଆମେକେ କେଚେ ବକୁଆ ଡିଙ୍ଗ୍ୱେଆର୍ଗେ ।
১৬কিন্তু পিতৰে দুৱাৰত বাৰে বাৰে টুকুৰিয়াই আছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে দুৱাৰ মেলি দিয়াত, তেওঁক দেখি বিস্ময় মানিলে৷
17 ମେଁ ନ୍ତିନ୍ନିଆ ଚିନା ବିଚେ ବୁଙ୍ଗ୍ ଲେନ୍ସା ବାସଙ୍ଗ୍କେ ବାରି ମାପ୍ରୁ ଆମେକେ ଡିରକମ୍ କଇଦ୍ ଡୁଆବାନ୍ ଆତାର୍ ଡୁଙ୍ଗ୍ପାଙ୍ଗ୍କେ ଆତେନ୍ ବିସୟ୍ ମେଇଂନେ ଡାଗ୍ରା ବାସଙ୍ଗ୍ବିକେ । ତେନ୍ ଇଡ଼ିଂ ଆକେନ୍ ସାପା ସାମୁଆଁ ଜାକୁବ୍ ବାରି ବିନ୍ ସାପା ବୟାଁଇଂକେ ଆଃମ୍ୟାଃନ୍ସା ଆଦେସ୍ ବିଚେ ମେଁ ଆତ୍ବା ବିନ୍ପାକା ୱେକେ ।
১৭পিতৰে নিজম দি থাকিবলৈ হাতেৰে ইংগিত দি, প্ৰভুৱে কেনেকৈ তেওঁক বন্দীশালৰ পৰা মুকলি কৰি আনিলে, তাৰ বৃত্তান্ত তেওঁলোকৰ আগত বৰ্ণনা কৰিলে৷ আৰু কলে, “তোমালোকে যাকোব আৰু ভাই সকলক এই সংবাদ দিবা৷” ইয়াকে কৈ তেতিয়াই তেওঁ ওলাই আন ঠাইলৈ গুচি গ’ল৷
18 ତୁଗୁଆ ମାର୍ତଡ଼େ ଞ୍ଜିର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଲା ପିତର୍ ଆଣ୍ଡି ୱେଗେ ଡାଗ୍ଚେ ଜାଗୁଆଲ୍ଇଂନେ ବିତ୍ରେ କିରମର ଲାଗେକେ ।
১৮পাছে ৰাতিপুৱা হ’ল, পিতৰৰ নো কি হ’ল, এই বুলি সৈন্য সকলৰ মাজত বৰ হুলস্থুল লাগিল৷
19 ହେରୋଦ ଆମେକେ ତୁର୍ନ୍ସା ଆଦେସ୍ ବିକେ । ମାତର୍ ମେଇଂ ଆମେକେ ଆଅବାକେ ଣ୍ଡୁ । ସାରାସାରି ଜାଗୁଆଲ୍ଇଂକେ ପ୍ରସ୍ନ ଡିଙ୍ଗ୍କ୍ନେ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ଆମେଇଂକେ ଗୁଏନେ ଡଣ୍ଡ୍ ବିନ୍ସା ଆଦେସ୍ ବିକେ । ଆକେନ୍ ଇଡ଼ିଙ୍ଗ୍ ହେରୋଦ ଜିଉଦା ପ୍ରଦେସ୍ବାନ୍ ୱେଚେ କାଇସରିୟା ଲେଃଆର୍କେ ।
১৯তেতিয়া হেৰোদে তেওঁক বিচাৰি নাপাই, প্ৰহৰী সকলৰ সোধ-বিচাৰ কৰি প্ৰাণদণ্ডৰ আজ্ঞা দিলে৷ তেতিয়া তেওঁ যিহুদীয়াৰ পৰা চীজাৰিয়ালৈ গ’ল আৰু তাতে থাকিল৷
20 ଆତେନ୍ ବେଲା ହେରୋଦ ସୋର ବାରି ସିଦନନେ ରେମୁଆଁଇଂନେ ଆଡ଼ାତ୍ରା ଜାବର୍ ରିସା ଡିଙ୍ଗ୍ଲେଗେ । ମେଇଂ ଦଲ୍ ଦଲ୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଚେ ଆମେକେ କେନ୍ସା ପାଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ । ମେଇଂ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ଡୁଲେଗ୍ନେ ଡୁଆନେ ମୁଇଂ ଚାକ୍ରିଆ ବ୍ଲାଷ୍ଟସ୍ନେ ସାଇଜ୍ୟ ବାଆର୍କେ । ତେନ୍ ଇଡ଼ିଂ ମେଇଂ ହେରୋଦ ଏତେ ସାନ୍ତିରେ ଲେନ୍ସା ବିକ୍ ସାଲ୍ୟାଃଆର୍କେ ଡାଗ୍ଲା ହେରଦନେ ରାଜ୍ୟବାନ୍ ମେଇଂନେ ଦେସ୍ନ୍ନିଆ ଚୁଚଙ୍ଗ୍ନେ ଜିନିସ୍ଇଂ ଡୁଂପାଙ୍ଗ୍ ଆର୍ ଡିଙ୍ଗ୍ଗେ ।
২০তুৰীয়া আৰু চীদোনীয়া সকলৰ প্ৰতি হেৰোদৰ অতিশয় ক্ৰোধ আছিল৷ কিন্তু তেওঁলোকে একে আলোচনাৰে তেওঁৰ আগলৈ গৈ, ব্লাস্ত নামেৰে ৰজাৰ ভিতৰুৱাল ফুকনক তেওঁলোকৰ ফলীয়া কৰি, শান্তি স্হাপন কৰিবলৈ নিবেদন কৰিলে, কাৰণ এই ৰজাৰ দেশৰ পৰাই তেওঁলোকৰ দেশলৈ খোৱা বস্তুবোৰ আহিছিল৷
21 ହେରୋଦ ମୁଇଂ କାମ୍ ଣ୍ଡୁନେ ଦିନା ଆମେଇଂକେ କେନ୍ସା ମନ୍ ପାଞ୍ଜେକେ । ଆତେନ୍ ଦିନା ମେଁ ଇଃସାଙ୍ଗ୍ ରକମ୍ନେ ସକା ସଃଚେ ବିଚାର୍ ଡୁଆନ୍ନିଆ କଚେ ରେମୁଆଁଇଂକେ ବାଲିର୍ଡିଂକେ ।
২১এটা নিৰূপিত দিনত হেৰোদে ৰাজকীয় বস্ত্ৰ পিন্ধি বিচাৰৰ আসনত বহিছিল আৰু সেইদিনা তাৰ পৰা তেওঁলোকলৈ ভাষণ দিছিল৷
22 ରେମୁଆଁଇଂ କିରଚେ ବାସଙ୍ଗ୍କେ, “ଆକେନ୍ ଇସ୍ପର୍ନେ ବ୍ନାଲିର୍ ରେମୁଆଁନେ ଣ୍ଡୁ ।”
২২তেতিয়া লোক সকলে ৰিঙিয়াই কলে, “এয়া এজন ঈশ্বৰৰ মাত, মানুহৰ মাত নহয়!”
23 ହେରୋଦ ନିଜେନେ ଆକେନ୍ ପ୍ରସଂସା ଅଁକେ ମାତର୍ ମେଁ ପର୍ମେସର୍କେ ମେଁନେ ସନ୍ମାନ୍ ଆରାଃମ୍ୟାକେ ଣ୍ଡୁ । ତେସା ମାପ୍ରୁନେ ମୁଇଂ ଦୁତ୍ ମାରିଆଃତୁଗ୍ ଆମେକେ ବଗ୍କେ ବାରି ମେଁନେ ଗାଗ୍ଡ଼େକେ ବିଂବିଂଇଂ ଚଙ୍ଗ୍ଆର୍କେ । ସାରାସାରି କେଲା ମେଁ ଗୁଏୱେଗେ ।
২৩কিন্তু সেই প্ৰশংসা ঈশ্বৰক নিদিয়াত, প্ৰভুৰ দূতে তেতিয়াই তেওঁক আঘাত কৰিলে আৰু পোকে খোৱাত, তেওঁ প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে৷
24 ଆକେନ୍ ବେଲା ବିତ୍ରେ ଇସ୍ପର୍ନେ ସାମୁଆଁ ମ୍ନାଃଚେ ପିତୁର୍ ପାକା ବେପ୍ରେ ୱେଗେ ।
২৪কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাক্য ব্যাপক হাৰত বিয়পি গ’ল৷
25 ବର୍ଣ୍ଣବା ବାରି ଶାଉଲ ମେଇଂନେ ସେବା କାମ୍ ଆଡାଚେ ମାର୍କ ମ୍ନିରେ ସ୍ନାମୁଁଆଃ ଜହନ୍କେ ସାଚେ ଯିରୂଶାଲାମ୍ବାନ୍ ଆଣ୍ଡେ ୱିଗ୍ଆର୍ଗେ ।
২৫এইদৰে বাৰ্ণব্বা আৰু চৌলে যি পৰিচৰ্যা কৰ্মৰ দায়িত্ব পাইছিল, সেয়া তেওঁলোকে সিদ্ধ কৰিলে, আৰু মাৰ্ক নামেৰে প্ৰখ্যাত হোৱা যোহনক লগত লৈ যিৰূচালেমৰ পৰা উভতি আহিল৷
