Romains 9
1 Je dis la vérité dans le Christ, je ne mens pas, ma conscience me rendant témoignage par l’Esprit-Saint,
ਅਹੰ ਕਾਞ੍ਚਿਦ੍ ਕਲ੍ਪਿਤਾਂ ਕਥਾਂ ਨ ਕਥਯਾਮਿ, ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸਤ੍ਯਮੇਵ ਬ੍ਰਵੀਮਿ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨਃ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ ਮਦੀਯੰ ਮਨ ਏਤਤ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਾਤਿ|
2 Qu’il y a une grande tristesse en moi, et une douleur continuelle dans mon cœur.
ਮਮਾਨ੍ਤਰਤਿਸ਼ਯਦੁਃਖੰ ਨਿਰਨ੍ਤਰੰ ਖੇਦਸ਼੍ਚ
3 Car je désirais ardemment d’être moi-même anathème à l’égard du Christ, pour mes frères, qui sont mes proches selon la chair,
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹੰ ਸ੍ਵਜਾਤੀਯਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਨਿਮਿੱਤਾਤ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਾੱਛਾਪਾਕ੍ਰਾਨ੍ਤੋ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਐੱਛਮ੍|
4 Qui sont les Israélites, auxquels appartiennent l’adoption des enfants, la gloire, l’alliance, la loi, le culte et les promesses,
ਯਤਸ੍ਤ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲਸ੍ਯ ਵੰਸ਼ਾ ਅਪਿ ਚ ਦੱਤਕਪੁਤ੍ਰਤ੍ਵੰ ਤੇਜੋ ਨਿਯਮੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਦਾਨੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਭਜਨੰ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਃ ਪਿਤ੍ਰੁʼਪੁਰੁਸ਼਼ਗਣਸ਼੍ਚੈਤੇਸ਼਼ੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਧਿਕਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਤਿ|
5 Dont les pères sont ceux de qui est sorti, selon la chair, le Christ même qui est au-dessus de toutes choses, Dieu béni dans tous les siècles. Amen. (aiōn g165)
ਤਤ੍ ਕੇਵਲੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਃ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਸੱਚਿਦਾਨਨ੍ਦ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸੋ(ਅ)ਪਿ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਸਮ੍ਬਨ੍ਧੇਨ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵੰਸ਼ਸਮ੍ਭਵਃ| (aiōn g165)
6 Non que la parole de Dieu soit restée sans effet; mais tous ceux qui descendent d’Israël ne sont pas Israélites;
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਿਫਲੰ ਜਾਤਮ੍ ਇਤਿ ਨਹਿ ਯਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਵੰਸ਼ੇ ਯੇ ਜਾਤਾਸ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਸ੍ਤੁਤ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ|
7 Ni ceux qui appartiennent à la race d’Abraham ne sont pas tous ses enfants; mais c’est en Isaac que sera ta postérité;
ਅਪਰਮ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵੰਸ਼ੇ ਜਾਤਾ ਅਪਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਸ੍ਯੈਵ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਇਸ੍ਹਾਕੋ ਨਾਮ੍ਨਾ ਤਵ ਵੰਸ਼ੋ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
8 C’est-à-dire, ce ne sont pas les enfants selon la chair qui sont enfants de Dieu, mais ce sont les enfants de la promesse qui sont comptés dans la postérité.
ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਸੰਸਰ੍ਗਾਤ੍ ਜਾਤਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਯਾਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਵਨ੍ਤ ਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰਵਣਾਦ੍ ਯੇ ਜਾਯਨ੍ਤੇ ਤਏਵੇਸ਼੍ਵਰਵੰਸ਼ੋ ਗਣ੍ਯਤੇ|
9 Car voici les termes de la promesse: En ce temps, je viendrai, et Sara aura un fils.
ਯਤਸ੍ਤਤ੍ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤੇ ਰ੍ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਤ੍, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇ ਸਮਯੇ (ਅ)ਹੰ ਪੁਨਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤਤ੍ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸਾਰਾਯਾਃ ਪੁਤ੍ਰ ਏਕੋ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
10 Et non-seulement elle, mais aussi Rebecca, qui eut deux fils à la fois d’Isaac notre père.
ਅਪਰਮਪਿ ਵਦਾਮਿ ਸ੍ਵਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ਤ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਯੰਨਿਰੂਪਿਤੰ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਤੋ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਹ੍ਵਯਿਤੁ ਰ੍ਜਾਤਮੇਤਦ੍ ਯਥਾ ਸਿੱਧ੍ਯਤਿ
11 Car avant qu’ils fussent nés ou qu’ils eussent fait ni aucun bien, ni aucun mal (afin que le décret de Dieu demeurât ferme selon son élection),
ਤਦਰ੍ਥੰ ਰਿਬ੍ਕਾਨਾਮਿਕਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਾ ਜਨੈਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਇਸ੍ਹਾਕਃ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਦ੍ ਗਰ੍ਭੇ ਧ੍ਰੁʼਤੇ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਨ੍ਤਾਨਯੋਃ ਪ੍ਰਸਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਕਿਞ੍ਚ ਤਯੋਃ ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭਕਰ੍ੰਮਣਃ ਕਰਣਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ
12 Non à cause de leurs œuvres, mais par la volonté de celui qui appelle, il lui fut dit:
ਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਉਕ੍ਤੰ, ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਃ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠੰ ਸੇਵਿਸ਼਼੍ਯਤੇ,
13 L’aîné servira sous le plus jeune, selon qu’il est écrit: J’ai aimé Jacob, et j’ai haï Esaü.
ਯਥਾ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਤਥਾਪ੍ਯੇਸ਼਼ਾਵਿ ਨ ਪ੍ਰੀਤ੍ਵਾ ਯਾਕੂਬਿ ਪ੍ਰੀਤਵਾਨ੍ ਅਹੰ|
14 Que dirons-nous donc? Y a-t-il en Dieu de l’injustice? Nullement.
ਤਰ੍ਹਿ ਵਯੰ ਕਿੰ ਬ੍ਰੂਮਃ? ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਕਿਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਯਕਾਰੀ? ਤਥਾ ਨ ਭਵਤੁ|
15 Car il dit à Moïse: J’aurai pitié de qui j’ai pitié, et je ferai miséricorde à qui je ferai miséricorde.
ਯਤਃ ਸ ਸ੍ਵਯੰ ਮੂਸਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍; ਅਹੰ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੰ ਚਿਕੀਰ੍ਸ਼਼ਾਮਿ ਤਮੇਵਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਮਿ, ਯਞ੍ਚ ਦਯਿਤੁਮ੍ ਇੱਛਾਮਿ ਤਮੇਵ ਦਯੇ|
16 Cela ne dépend donc ni de celui qui veut, ni de celui qui court, mais de Dieu, qui fait miséricorde.
ਅਤਏਵੇੱਛਤਾ ਯਤਮਾਨੇਨ ਵਾ ਮਾਨਵੇਨ ਤੰਨ ਸਾਧ੍ਯਤੇ ਦਯਾਕਾਰਿਣੇਸ਼੍ਵਰੇਣੈਵ ਸਾਧ੍ਯਤੇ|
17 Car l’Ecriture dit à Pharaon: Voici pourquoi je t’ai suscité: c’est pour faire éclater en toi ma puissance, et pour que mon nom soit annoncé dans toute la terre.
ਫਿਰੌਣਿ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਲਿਖਤਿ, ਅਹੰ ਤ੍ਵੱਦ੍ਵਾਰਾ ਮਤ੍ਪਰਾਕ੍ਰਮੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਨਿਜਨਾਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁਞ੍ਚ ਤ੍ਵਾਂ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|
18 Donc il a pitié de qui il veut, et il endurcit qui il veut.
ਅਤਃ ਸ ਯਮ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਇੱਛਤਿ ਤਮੇਵਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ, ਯਞ੍ਚ ਨਿਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਇੱਛਤਿ ਤੰ ਨਿਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ|
19 Certainement vous me direz: De quoi se plaint-il encore? car qui résiste à sa volonté?
ਯਦਿ ਵਦਸਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਦੋਸ਼਼ੰ ਕੁਤੋ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ? ਤਦੀਯੇੱਛਾਯਾਃ ਪ੍ਰਤਿਬਨ੍ਧਕਤ੍ਵੰ ਕਰ੍ੱਤੰ ਕਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ?
20 Ô homme, qui es-tu, pour contester avec Dieu? Le vase dit-il au potier: Pourquoi m’as-tu fait ainsi?
ਹੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਪਕ੍ਸ਼਼ ਮਰ੍ਤ੍ਯ ਤ੍ਵੰ ਕਃ? ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾਂ ਕੁਤਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍? ਇਤਿ ਕਥਾਂ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਰਸ਼਼੍ਟ੍ਰੇ ਕਿੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
21 N’a-t-il pas le pouvoir, le potier, de faire de la même masse d’argile un vase d’honneur et un autre d’ignominie?
ਏਕਸ੍ਮਾਨ੍ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਪਿਣ੍ਡਾਦ੍ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਪਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ ਦ੍ਵਿਵਿਧੌ ਕਲਸ਼ੌ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕਿੰ ਕੁਲਾਲਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯੰ ਨਾਸ੍ਤਿ?
22 Que si Dieu, voulant manifester sa colère et signaler sa puissance, a supporté avec une patience extrême les vases de colère propres à être détruits,
ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਕੋਪੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਨਿਜਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚੇੱਛਨ੍ ਯਦਿ ਵਿਨਾਸ਼ਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯਾਨਿ ਕ੍ਰੋਧਭਾਜਨਾਨਿ ਪ੍ਰਤਿ ਬਹੁਕਾਲੰ ਦੀਰ੍ਘਸਹਿਸ਼਼੍ਣੁਤਾਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਤਿ;
23 Afin de manifester les richesses de sa gloire sur les vases de miséricorde qu’il a préparés pour la gloire,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਿਭਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਨਿਯੁਕ੍ਤਾਨ੍ਯਨੁਗ੍ਰਹਪਾਤ੍ਰਾਣਿ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਜਵਿਭਵਸ੍ਯ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਕੇਵਲਯਿਹੂਦਿਨਾਂ ਨਹਿ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ਿਨਾਮਪਿ ਮਧ੍ਯਾਦ੍
24 En nous qu’il a de plus appelés, non-seulement d’entre les Juifs, mais aussi d’entre les gentils,
ਅਸ੍ਮਾਨਿਵ ਤਾਨ੍ਯਾਹ੍ਵਯਤਿ ਤਤ੍ਰ ਤਵ ਕਿੰ?
25 Comme il dit dans Osée: J’appellerai celui qui n’est pas mon peuple, mon peuple; celle qui n’est pas bien-aimée, bien-aimée; celle qui n’a point obtenu miséricorde, objet de miséricorde:
ਹੋਸ਼ੇਯਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਯਥਾ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਯੋ ਲੋਕੋ ਮਮ ਨਾਸੀਤ੍ ਤੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਮਦੀਯਕੰ| ਯਾ ਜਾਤਿ ਰ੍ਮੇ(ਅ)ਪ੍ਰਿਯਾ ਚਾਸੀਤ੍ ਤਾਂ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਪ੍ਰਿਯਾਂ|
26 Et il arrivera que dans le lieu même où il leur fut dit: Vous n’êtes point mon peuple, ils seront appelés enfants du Dieu vivant.
ਯੂਯੰ ਮਦੀਯਲੋਕਾ ਨ ਯਤ੍ਰੇਤਿ ਵਾਕ੍ਯਮੌਚ੍ਯਤ| ਅਮਰੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾ ਇਤਿ ਖ੍ਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਤ੍ਰ ਤੇ|
27 Et Isaïe s’écrie à l’égard d’Israël: Le nombre des enfants d’Israël fût-il comme le sable de la mer, il n’y aura qu’un reste de sauvé.
ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਯਿਸ਼ਾਯਿਯੋ(ਅ)ਪਿ ਵਾਚਮੇਤਾਂ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਤ੍, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਵੰਸ਼ਾਨਾਂ ਯਾ ਸੰਖ੍ਯਾ ਸਾ ਤੁ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ| ਸਮੁਦ੍ਰਸਿਕਤਾਸੰਖ੍ਯਾਸਮਾਨਾ ਯਦਿ ਜਾਯਤੇ| ਤਥਾਪਿ ਕੇਵਲੰ ਲੋਕੈਰਲ੍ਪੈਸ੍ਤ੍ਰਾਣੰ ਵ੍ਰਜਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
28 Or le Seigneur accomplira cette parole et l’abrégera avec équité; oui, le Seigneur abrégera cette parole sur la terre;
ਯਤੋ ਨ੍ਯਾਯੇਨ ਸ੍ਵੰ ਕਰ੍ੰਮ ਪਰੇਸ਼ਃ ਸਾਧਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਦੇਸ਼ੇ ਸਏਵ ਸੰਕ੍ਸ਼਼ੇਪਾੰਨਿਜੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
29 Et comme Isaïe avait dit auparavant: Si le Seigneur Sabaoth ne nous avait réservé un rejeton, nous serions devenus comme Sodome, et semblables à Gomorrhe.
ਯਿਸ਼ਾਯਿਯੋ(ਅ)ਪਰਮਪਿ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਸੈਨ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਚੇਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿੰਨੋਦਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤ| ਤਦਾ ਵਯੰ ਸਿਦੋਮੇਵਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਵਿਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ| ਯਦ੍ਵਾ ਵਯਮ੍ ਅਮੋਰਾਯਾ ਅਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਤੁਲ੍ਯਤਾਂ|
30 Que dirons-nous donc? Que les gentils qui ne cherchaient point la justice ont embrassé la justice; mais la justice qui vient de la foi.
ਤਰ੍ਹਿ ਵਯੰ ਕਿੰ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਇਤਰਦੇਸ਼ੀਯਾ ਲੋਕਾ ਅਪਿ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਯਤਮਾਨਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਪੁਣ੍ਯਮ੍ ਅਲਭਨ੍ਤ;
31 Et qu’Israël, au contraire, en recherchant la loi de justice, n’est point parvenu à la loi de justice.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਾਲਨੇਨ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਯਤਮਾਨਾਸ੍ਤਨ੍ ਨਾਲਭਨ੍ਤ|
32 Et pourquoi? Parce que ce n’est point par la foi, mais comme par les œuvres qu’ils l’ont recherchée; car ils se sont heurtés contre la pierre de l’achoppement,
ਤਸ੍ਯ ਕਿੰ ਕਾਰਣੰ? ਤੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਃ ਕ੍ਰਿਯਯਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਖਲਨਜਨਕੇ ਪਾਸ਼਼ਾਣੇ ਪਾਦਸ੍ਖਲਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
33 Comme il est écrit: Voici que je mets en Sion une pierre d’achoppement et une pierre de scandale; et quiconque croit en lui ne sera point confondu.
ਲਿਖਿਤੰ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਪਸ਼੍ਯ ਪਾਦਸ੍ਖਲਾਰ੍ਥੰ ਹਿ ਸੀਯੋਨਿ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰਨ੍ਤਥਾ| ਬਾਧਾਕਾਰਞ੍ਚ ਪਾਸ਼਼ਾਣੰ ਪਰਿਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨਹਮ੍| ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਸ੍ਤਤ੍ਰ ਸ ਜਨੋ ਨ ਤ੍ਰਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
