Romains 4
1 Quel avantage dirons-nous donc qu’Abraham, notre père, a eu selon la chair?
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਕਾਯਿਕਕ੍ਰਿਯਯਾ ਕਿੰ ਲਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਏਤਦਧਿ ਕਿੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
2 Car si Abraham a été justifié par les œuvres, il a de quoi se glorifier, mais non devant Dieu.
ਸ ਯਦਿ ਨਿਜਕ੍ਰਿਯਾਭ੍ਯਃ ਸਪੁਣ੍ਯੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਪਨ੍ਥਾ ਭਵੇਦਿਤਿ ਸਤ੍ਯੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਨਹਿ|
3 En effet, que dit l’Ecriture? Abraham crut à Dieu, et ce lui fut imputé à justice.
ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਕਿੰ ਲਿਖਤਿ? ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨਾਤ੍ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਗਣਿਤੋ ਬਭੂਵ|
4 Or à celui qui travaille, le salaire n’est point imputé comme une grâce, mais comme une dette.
ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣੋ ਯਦ੍ ਵੇਤਨੰ ਤਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਫਲੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਨੋਪਾਰ੍ਜਿਤੰ ਮਨ੍ਤਵ੍ਯਮ੍|
5 Au contraire, à celui qui ne fait pas les œuvres, mais qui croit en celui qui justifie l’impie, sa foi est imputée à justice, selon le décret de la grâce de Dieu.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਪਾਪਿਨੰ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕਰੋਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਕਰ੍ੰਮਹੀਨਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਯੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਗਣ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|
6 C’est ainsi que David appelle heureux l’homme à qui Dieu impute la justice sans les œuvres:
ਅਪਰੰ ਯੰ ਕ੍ਰਿਯਾਹੀਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕਰੋਤਿ ਤਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਦਾਯੂਦ੍ ਵਰ੍ਣਯਾਮਾਸ, ਯਥਾ,
7 Bienheureux ceux dont les iniquités ont été remises, et dont les péchés ont été couverts.
ਸ ਧਨ੍ਯੋ(ਅ)ਘਾਨਿ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਯਸ੍ਯਾਗਾਂਸ੍ਯਾਵ੍ਰੁʼਤਾਨਿ ਚ|
8 Bienheureux l’homme à qui le Seigneur n’a pas imputé de péché.
ਸ ਚ ਧਨ੍ਯਃ ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਪਾਪੰ ਯਸ੍ਯ ਨ ਗਣ੍ਯਤੇ|
9 Or cette béatitude est-elle seulement pour les circoncis? N’est-elle pas aussi pour les incirconcis? Car nous venons de dire que la foi d’Abraham lui a été imputée à justice.
ਏਸ਼਼ ਧਨ੍ਯਵਾਦਸ੍ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨੰ ਵਾ ਕੰ ਪ੍ਰਤਿ ਭਵਤਿ? ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਗਣਿਤ ਇਤਿ ਵਯੰ ਵਦਾਮਃ|
10 Quand donc lui a-t-elle été imputée? Est-ce après la circoncision, ou avant la circoncision? Ce n’est point après la circoncision, mais avant la circoncision.
ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਸ੍ਯ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਕਿਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਪੁਣ੍ਯਮਿਵ ਗਣਿਤਃ? ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ|
11 Et il ne reçut la marque de la circoncision que comme sceau de la justice qu’il avait déjà acquise par la foi, étant encore incirconcis, et pour être le père de tous les croyants incirconcis, afin que la foi leur fût aussi imputée à justice,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਯਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨਾਂ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਭਵੇਤ੍, ਤੇ ਚ ਪੁਣ੍ਯਵੱਤ੍ਵੇਨ ਗਣ੍ਯੇਰਨ੍;
12 Et pour être père de la circoncision, non-seulement des circoncis, mais aussi de ceux qui suivent les traces de la foi qui était en notre père Abraham, encore incirconcis.
ਯੇ ਚ ਲੋਕਾਃ ਕੇਵਲੰ ਛਿੰਨਤ੍ਵਚੋ ਨ ਸਨ੍ਤੋ (ਅ)ਸ੍ਮਤ੍ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਅਛਿੰਨਤ੍ਵਕ੍ ਸਨ੍ ਯੇਨ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮਾਰ੍ਗੇਣ ਗਤਵਾਨ੍ ਤੇਨੈਵ ਤਸ੍ਯ ਪਾਦਚਿਹ੍ਨੇਨ ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨਾਮਪ੍ਯਾਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨੋ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਤ੍ ਪੁਣ੍ਯਮ੍ ਉਤ੍ਪਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਪ੍ਰਮਾਣਸ੍ਵਰੂਪੰ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਚਿਹ੍ਨੰ ਸ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤ੍|
13 Car ce n’est pas en vertu de la loi qu’a été faite à Abraham ou à sa postérité la promesse d’avoir le monde pour héritage, mais c’est en vertu de la justice de la foi.
ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਜਗਤੋ(ਅ)ਧਿਕਾਰੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯੈਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਤੰ ਤਸ੍ਯ ਵੰਸ਼ਞ੍ਚ ਪ੍ਰਤਿ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਕ੍ਰਿਯਤ ਸਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮੂਲਿਕਾ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਜਨ੍ਯਪੁਣ੍ਯਮੂਲਿਕਾ|
14 Et si ceux qui ont reçu la loi sont héritiers, la foi devient vaine, et la promesse est abolie;
ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਵਲਮ੍ਬਿਨੋ ਯਦ੍ਯਧਿਕਾਰਿਣੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਵਿਫਲੋ ਜਾਯਤੇ ਸਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਪਿ ਲੁਪ੍ਤੈਵ|
15 Attendu que la loi opère la colère; car où il n’y a point de loi, il n’y a point de prévarication.
ਅਧਿਕਨ੍ਤੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਕੋਪੰ ਜਨਯਤਿ ਯਤੋ (ਅ)ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਨੰ ਨ ਸਮ੍ਭਵਤਿ|
16 Ainsi c’est à la foi qu’est attachée la promesse, afin qu’elle soit gratuite et assurée à toute la postérité d’Abraham, non seulement à celle qui a reçu la loi, mais encore à celle qui suit la foi d’Abraham, qui est le père de nous tous,
ਅਤਏਵ ਸਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਯਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਫਲੰ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮੂਲਿਕਾ ਯਤਸ੍ਤਥਾਤ੍ਵੇ ਤਦ੍ਵੰਸ਼ਸਮੁਦਾਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯੇ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਤਦ੍ਵੰਸ਼ਸਮ੍ਭਵਾਃ ਕੇਵਲੰ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੀਯਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਤਤ੍ਸਮ੍ਭਵਾਸ੍ਤਾਨਪਿ ਪ੍ਰਤਿ ਸਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਸ੍ਥਾਸ੍ਨੁਰ੍ਭਵਤਿ|
17 (Selon qu’il est écrit: Je t’ai établi père d’une multitude de nations), devant Dieu à qui il a cru, qui vivifie les morts, et appelle les choses qui ne sont pas, comme celles qui sont;
ਯੋ ਨਿਰ੍ਜੀਵਾਨ੍ ਸਜੀਵਾਨ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਨਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਚ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਨਿ ਕਰੋਤਿ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਭੂਮੇਸ੍ਤਸ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ ਆਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ ਲਿਖਿਤੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਬਹੁਜਾਤੀਨਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
18 Qui, ayant espéré contre l’espérance même, a cru qu’il deviendrait le père d’un grand nombre de nations, selon ce qui lui fut dit: Ainsi sera ta postérité.
ਤ੍ਵਦੀਯਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵੰਸ਼ੋ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਯਦਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤੰ ਤਦਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਬਹੁਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਯਦ੍ ਭਵਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸੋ(ਅ)ਨਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵ੍ਯਮਪ੍ਯਪੇਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
19 Et sa foi ne faiblit point, et il ne considéra ni son corps éteint, puisqu’il avait déjà environ cent ans, ni l’impuissance de Sara.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ੀਣਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸ਼ਤਵਤ੍ਸਰਵਯਸ੍ਕਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਜਰਾਂ ਸਾਰਾਨਾਮ੍ਨਃ ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾ ਰਜੋਨਿਵ੍ਰੁʼੱਤਿਞ੍ਚ ਤ੍ਰੁʼਣਾਯ ਨ ਮੇਨੇ|
20 Il n’hésita point, en défiance de la promesse de Dieu; mais il se fortifia par la foi, rendant gloire à Dieu,
ਅਪਰਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਵਚਨੇ ਕਮਪਿ ਸੰਸ਼ਯੰ ਨ ਚਕਾਰ;
21 Pleinement assuré que tout ce qu’il a promis, il est puissant pour le faire.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤੰ ਤਤ੍ ਸਾਧਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਾਞ੍ਚਕਾਰ|
22 Voilà pourquoi ce lui fut même imputé à justice.
ਇਤਿ ਹੇਤੋਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਦੀਯਪੁਣ੍ਯਮਿਵ ਗਣਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
23 Or, ce n’est pas pour lui seul qu’il est écrit que ce lui fut imputé à justice;
ਪੁਣ੍ਯਮਿਵਾਗਣ੍ਯਤ ਤਤ੍ ਕੇਵਲਸ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਨਿਮਿੱਤੰ ਲਿਖਿਤੰ ਨਹਿ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਮਿੱਤਮਪਿ,
24 Mais pour nous aussi, à qui il sera imputé de même, si nous croyons en celui qui a ressuscité d’entre les morts Jésus-Christ Notre Seigneur,
ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪਾਪਨਾਸ਼ਾਰ੍ਥੰ ਸਮਰ੍ਪਿਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪੁਣ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚੋੱਥਾਪਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਯੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯੋੱਥਾਪਯਿਤਰੀਸ਼੍ਵਰੇ
25 Qui a été livré pour nos péchés, et qui est ressuscité pour notre justification.
ਯਦਿ ਵਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਾਕਮਪਿ ਸਏਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪੁਣ੍ਯਮਿਵ ਗਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
