Romains 3
1 Qu’est-ce donc que le Juif a de plus? ou de quoi sert la circoncision?
τι ουν το περισσον του ιουδαιου η τις η ωφελεια της περιτομης
2 Beaucoup, de toute manière. Premièrement, parce que c’est aux Juifs que les oracles de Dieu ont été confiés;
πολυ κατα παντα τροπον πρωτον μεν γαρ οτι επιστευθησαν τα λογια του θεου
3 Car qu’importe si quelques-uns d’entre eux n’ont pas cru? Leur infidélité rendra-t-elle vaine la fidélité de Dieu? Non, sans doute.
τι γαρ ει ηπιστησαν τινες μη η απιστια αυτων την πιστιν του θεου καταργησει
4 Dieu est vrai, mais tout homme, menteur; selon qu’il est écrit: Afin que vous soyez reconnu fidèle dans vos paroles, et victorieux quand on vous juge.
μη γενοιτο γινεσθω δε ο θεος αληθης πας δε ανθρωπος ψευστης καθως γεγραπται οπως αν δικαιωθης εν τοις λογοις σου και νικησεις εν τω κρινεσθαι σε
5 Que si notre iniquité relève la justice de Dieu, que dirons-nous? Dieu n’est-il pas injuste d’envoyer sa colère?
ει δε η αδικια ημων θεου δικαιοσυνην συνιστησιν τι ερουμεν μη αδικος ο θεος ο επιφερων την οργην κατα ανθρωπον λεγω
6 (Je parle humainement.) Point du tout. Autrement comment Dieu jugera-t-il ce monde?
μη γενοιτο επει πως κρινει ο θεος τον κοσμον
7 Car si, par mon infidélité, la vérité de Dieu a éclaté davantage pour sa gloire, pourquoi suis-je encore jugé comme pécheur?
ει γαρ η αληθεια του θεου εν τω εμω ψευσματι επερισσευσεν εις την δοξαν αυτου τι ετι καγω ως αμαρτωλος κρινομαι
8 Et pourquoi ne ferons-nous pas le mal pour qu’il en arrive du bien (conformément au blasphème qu’on nous impute, et à ce que quelques-uns nous font dire)? La condamnation de ceux-là est juste.
και μη καθως βλασφημουμεθα και καθως φασιν τινες ημας λεγειν οτι ποιησωμεν τα κακα ινα ελθη τα αγαθα ων το κριμα ενδικον εστιν
9 Quoi donc? Sommes-nous au-dessus d’eux? Nullement. Car nous avons convaincu les Juifs et les Grecs d’être tous sous le péché,
τι ουν προεχομεθα ου παντως προητιασαμεθα γαρ ιουδαιους τε και ελληνας παντας υφ αμαρτιαν ειναι
10 Selon qu’il est écrit: Pas un seul n’est juste;
καθως γεγραπται οτι ουκ εστιν δικαιος ουδε εις
11 Il n’y a personne qui comprenne, il n’y a personne qui cherche Dieu.
ουκ εστιν ο συνιων ουκ εστιν ο εκζητων τον θεον
12 Tous ont décliné, tous sont devenus inutiles; il n’en est pas qui fasse le bien, il n’en est pas même un seul.
παντες εξεκλιναν αμα ηχρειωθησαν ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα ουκ εστιν εως ενος
13 Leur gosier est un sépulcre ouvert, leur langue un instrument de fraude; un venin d’aspic est sous leurs lèvres;
ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων
14 Leur bouche est remplie de malédiction et d’amertume;
ων το στομα αρας και πικριας γεμει
15 Leurs pieds sont vites pour répandre le sang;
οξεις οι ποδες αυτων εκχεαι αιμα
16 La destruction et le malheur sont dans leurs voies,
συντριμμα και ταλαιπωρια εν ταις οδοις αυτων
17 Et la voie de la paix, ils ne l’ont pas connue;
και οδον ειρηνης ουκ εγνωσαν
18 La crainte de Dieu n’est pas devant leurs yeux.
ουκ εστιν φοβος θεου απεναντι των οφθαλμων αυτων
19 Or nous savons que tout ce que dit la loi, elle le dit à ceux qui sont sous la loi; de sorte que toute bouche soit fermée, et que tout le monde devienne soumis à Dieu;
οιδαμεν δε οτι οσα ο νομος λεγει τοις εν τω νομω λαλει ινα παν στομα φραγη και υποδικος γενηται πας ο κοσμος τω θεω
20 Parce que nulle chair ne sera justifiée devant lui par les œuvres de la loi. Car, par la loi, on n’a que la connaissance du péché.
διοτι εξ εργων νομου ου δικαιωθησεται πασα σαρξ ενωπιον αυτου δια γαρ νομου επιγνωσις αμαρτιας
21 Tandis que maintenant, sans la loi, la justice de Dieu a été manifestée, étant confirmée par le témoignage de la loi et des prophètes;
νυνι δε χωρις νομου δικαιοσυνη θεου πεφανερωται μαρτυρουμενη υπο του νομου και των προφητων
22 Or la justice de Dieu par la foi en Jésus-Christ est pour tous ceux et sur tous ceux qui croient en lui; car il n’y a point de distinction;
δικαιοσυνη δε θεου δια πιστεως ιησου χριστου εις παντας και επι παντας τους πιστευοντας ου γαρ εστιν διαστολη
23 Parce que tous ont péché et ont besoin de la gloire de Dieu.
παντες γαρ ημαρτον και υστερουνται της δοξης του θεου
24 Etant justifiés gratuitement par sa grâce, par la rédemption qui est dans le Christ Jésus,
δικαιουμενοι δωρεαν τη αυτου χαριτι δια της απολυτρωσεως της εν χριστω ιησου
25 Que Dieu a établi propitiation par la foi en son sang, pour montrer sa justice par la rémission des péchés précédents,
ον προεθετο ο θεος ιλαστηριον δια της πιστεως εν τω αυτου αιματι εις ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου δια την παρεσιν των προγεγονοτων αμαρτηματων
26 Que Dieu a supportés, pour montrer sa justice en ce temps, afin qu’il soit juste lui-même, et qu’il justifie celui qui a la foi en Jésus-Christ.
εν τη ανοχη του θεου προς ενδειξιν της δικαιοσυνης αυτου εν τω νυν καιρω εις το ειναι αυτον δικαιον και δικαιουντα τον εκ πιστεως ιησου
27 Où est donc le sujet de ta gloire? Il est exclu. Par quelle loi? Des œuvres? Non, mais par la loi de la foi.
που ουν η καυχησις εξεκλεισθη δια ποιου νομου των εργων ουχι αλλα δια νομου πιστεως
28 Car nous reconnaissons que l’homme est justifié par la foi, sans les œuvres de la loi.
λογιζομεθα ουν πιστει δικαιουσθαι ανθρωπον χωρις εργων νομου
29 Dieu est-il le Dieu des Juifs seulement? Ne l’est-il pas aussi des gentils? Oui, certes, des gentils aussi;
η ιουδαιων ο θεος μονον ουχι δε και εθνων ναι και εθνων
30 Puisqu’il n’y a qu’un seul Dieu qui justifie les circoncis par la foi, et les incirconcis par la foi.
επειπερ εις ο θεος ος δικαιωσει περιτομην εκ πιστεως και ακροβυστιαν δια της πιστεως
31 Nous détruisons donc la loi par la foi? Loin de là; car nous établissons la loi.
νομον ουν καταργουμεν δια της πιστεως μη γενοιτο αλλα νομον ιστωμεν
