Apocalypse 11
1 Et un roseau long comme une perche me fut donné, et il me fut dit: Lève-toi et mesure le temple de Dieu, et l’autel, et ceux qui y adorent.
അനന്തരം പരിമാണദണ്ഡവദ് ഏകോ നലോ മഹ്യമദായി, സ ച ദൂത ഉപതിഷ്ഠൻ മാമ് അവദത്, ഉത്ഥായേശ്വരസ്യ മന്ദിരം വേദീം തത്രത്യസേവകാംശ്ച മിമീഷ്വ|
2 Mais le parvis qui est hors du temple, laisse-le, et ne le mesure pas, parce qu’il a été abandonné aux gentils, et ils fouleront aux pieds la cité sainte pendant quarante-deux mois;
കിന്തു മന്ദിരസ്യ ബഹിഃപ്രാങ്ഗണം ത്യജ ന മിമീഷ്വ യതസ്തദ് അന്യജാതീയേഭ്യോ ദത്തം, പവിത്രം നഗരഞ്ച ദ്വിചത്വാരിംശന്മാസാൻ യാവത് തേഷാം ചരണൈ ർമർദ്ദിഷ്യതേ|
3 Et je donnerai à mes deux témoins de prophétiser pendant mille deux cent soixante jours, revêtus de sacs.
പശ്ചാത് മമ ദ്വാഭ്യാം സാക്ഷിഭ്യാം മയാ സാമർഥ്യം ദായിഷ്യതേ താവുഷ്ട്രലോമജവസ്ത്രപരിഹിതൗ ഷഷ്ഠ്യധികദ്വിശതാധികസഹസ്രദിനാനി യാവദ് ഭവിഷ്യദ്വാക്യാനി വദിഷ്യതഃ|
4 Ce sont les deux oliviers et les deux chandeliers dressés devant le Seigneur de la terre.
താവേവ ജഗദീശ്വരസ്യാന്തികേ തിഷ്ഠന്തൗ ജിതവൃക്ഷൗ ദീപവൃക്ഷൗ ച|
5 Et si quelqu’un veut leur nuire, il sortira de leur bouche un feu qui dévorera leurs ennemis; et si quelqu’un veut les offenser, c’est ainsi qu’il doit être tué.
യദി കേചിത് തൗ ഹിംസിതും ചേഷ്ടന്തേ തർഹി തയോ ർവദനാഭ്യാമ് അഗ്നി ർനിർഗത്യ തയോഃ ശത്രൂൻ ഭസ്മീകരിഷ്യതി| യഃ കശ്ചിത് തൗ ഹിംസിതും ചേഷ്ടതേ തേനൈവമേവ വിനഷ്ടവ്യം|
6 Ils ont le pouvoir de fermer le ciel pour qu’il ne pleuve point durant les jours de leur prophétie, et ils ont pouvoir sur les eaux pour les changer en sang, et pour frapper la terre de toutes sortes de plaies, toutes les fois qu’ils voudront.
തയോ ർഭവിഷ്യദ്വാക്യകഥനദിനേഷു യഥാ വൃഷ്ടി ർന ജായതേ തഥാ ഗഗനം രോദ്ധും തയോഃ സാമർഥ്യമ് അസ്തി, അപരം തോയാനി ശോണിതരൂപാണി കർത്തും നിജാഭിലാഷാത് മുഹുർമുഹുഃ സർവ്വവിധദണ്ഡൈഃ പൃഥിവീമ് ആഹന്തുഞ്ച തയോഃ സാമർഥ്യമസ്തി|
7 Et quand ils auront achevé leur témoignage, la bête qui monte de l’abîme leur fera la guerre, les vaincra et les tuera, (Abyssos g12)
അപരം തയോഃ സാക്ഷ്യേ സമാപ്തേ സതി രസാതലാദ് യേനോത്ഥിതവ്യം സ പശുസ്താഭ്യാം സഹ യുദ്ധ്വാ തൗ ജേഷ്യതി ഹനിഷ്യതി ച| (Abyssos g12)
8 Et les corps seront gisants sur la place de la grande cité, qui est appelée allégoriquement Sodome et Egypte, où même leur Seigneur a été crucifié.
തതസ്തയോഃ പ്രഭുരപി യസ്യാം മഹാപുര്യ്യാം ക്രുശേ ഹതോ ഽർഥതോ യസ്യാഃ പാരമാർഥികനാമനീ സിദോമം മിസരശ്ചേതി തസ്യാ മഹാപുര്യ്യാംഃ സന്നിവേശേ തയോഃ കുണപേ സ്ഥാസ്യതഃ|
9 Et des hommes de toutes les tribus, de tous les peuples, de toutes les langues et de toutes les nations, verront leurs corps étendus trois jours et demi, et ils ne permettront pas qu’ils soient mis dans un tombeau.
തതോ നാനാജാതീയാ നാനാവംശീയാ നാനാഭാഷാവാദിനോ നാനാദേശീയാശ്ച ബഹവോ മാനവാഃ സാർദ്ധദിനത്രയം തയോഃ കുണപേ നിരീക്ഷിഷ്യന്തേ, തയോഃ കുണപയോഃ ശ്മശാനേ സ്ഥാപനം നാനുജ്ഞാസ്യന്തി|
10 Les habitants de la terre se réjouiront à leur sujet; ils feront des fêtes, et s’enverront des présents les uns aux autres, parce que ces deux prophètes tourmentaient ceux qui habitaient sur la terre.
പൃഥിവീനിവാസിനശ്ച തയോ ർഹേതോരാനന്ദിഷ്യന്തി സുഖഭോഗം കുർവ്വന്തഃ പരസ്പരം ദാനാനി പ്രേഷയിഷ്യന്തി ച യതസ്താഭ്യാം ഭവിഷ്യദ്വാദിഭ്യാം പൃഥിവീനിവാസിനോ യാതനാം പ്രാപ്താഃ|
11 Mais après trois jours et demi, un esprit de vie venant de Dieu entra en eux. Et ils se relevèrent sur leurs pieds, et une grande crainte saisit ceux qui les virent.
തസ്മാത് സാർദ്ധദിനത്രയാത് പരമ് ഈശ്വരാത് ജീവനദായക ആത്മനി തൗ പ്രവിഷ്ടേ തൗ ചരണൈരുദതിഷ്ഠതാം, തേന യാവന്തസ്താവപശ്യൻ തേ ഽതീവ ത്രാസയുക്താ അഭവൻ|
12 Alors ils entendirent une voix forte du ciel, qui leur dit: Montez ici. Et ils montèrent au ciel dans une nuée, et leurs ennemis les virent.
തതഃ പരം തൗ സ്വർഗാദ് ഉച്ചൈരിദം കഥയന്തം രവമ് അശൃണുതാം യുവാം സ്ഥാനമ് ഏതദ് ആരോഹതാം തതസ്തയോഃ ശത്രുഷു നിരീക്ഷമാണേഷു തൗ മേഘേന സ്വർഗമ് ആരൂഢവന്തൗ|
13 À cette même heure, il se fit un grand tremblement de terre; la dixième partie de la ville tomba, et sept mille hommes périrent dans le tremblement de terre; les autres furent pris de frayeur et rendirent gloire au Dieu du ciel.
തദ്ദണ്ഡേ മഹാഭൂമികമ്പേ ജാതേ പുര്യ്യാ ദശമാംശഃ പതിതഃ സപ്തസഹസ്രാണി മാനുഷാശ്ച തേന ഭൂമികമ്പേന ഹതാഃ, അവശിഷ്ടാശ്ച ഭയം ഗത്വാ സ്വർഗീയേശ്വരസ്യ പ്രശംസാമ് അകീർത്തയൻ|
14 Le second malheur est passé, et voici que le troisième viendra bientôt.
ദ്വിതീയഃ സന്താപോ ഗതഃ പശ്യ തൃതീയഃ സന്താപസ്തൂർണമ് ആഗച്ഛതി|
15 Le septième ange sonna de la trompette; et le ciel retentit de grandes voix, qui disaient: Le royaume de ce monde est devenu le royaume de Notre Seigneur et de son Christ, et il régnera dans les siècles des siècles. Amen. (aiōn g165)
അനന്തരം സപ്തദൂതേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാം സ്വർഗ ഉച്ചൈഃ സ്വരൈർവാഗിയം കീർത്തിതാ, രാജത്വം ജഗതോ യദ്യദ് രാജ്യം തദധുനാഭവത്| അസ്മത്പ്രഭോസ്തദീയാഭിഷിക്തസ്യ താരകസ്യ ച| തേന ചാനന്തകാലീയം രാജത്വം പ്രകരിഷ്യതേ|| (aiōn g165)
16 Alors les vingt-quatre vieillards qui sont assis sur leurs trônes devant Dieu tombèrent sur leurs faces et adorèrent Dieu, disant:
അപരമ് ഈശ്വരസ്യാന്തികേ സ്വകീയസിംഹാസനേഷൂപവിഷ്ടാശ്ചതുർവിംശതിപ്രാചീനാ ഭുവി ന്യങ്ഭൂഖാ ഭൂത്വേശ്വരം പ്രണമ്യാവദൻ,
17 Nous vous rendons grâces, Seigneur Dieu tout-puissant, qui êtes, qui étiez, et qui devez venir, parce que vous avez saisi votre grande puissance, et que vous régnez.
ഹേ ഭൂത വർത്തമാനാപി ഭവിഷ്യംശ്ച പരേശ്വര| ഹേ സർവ്വശക്തിമൻ സ്വാമിൻ വയം തേ കുർമ്മഹേ സ്തവം| യത് ത്വയാ ക്രിയതേ രാജ്യം ഗൃഹീത്വാ തേ മഹാബലം|
18 Les nations se sont irritées, et alors est arrivée votre colère, et le temps de juger les morts, et de donner la récompense aux prophètes vos serviteurs, aux saints et à ceux qui craignent votre nom, aux petits et aux grands, et d’exterminer ceux qui ont corrompu la terre.
വിജാതീയേഷു കുപ്യത്സു പ്രാദുർഭൂതാ തവ ക്രുധാ| മൃതാനാമപി കാലോ ഽസൗ വിചാരോ ഭവിതാ യദാ| ഭൃത്യാശ്ച തവ യാവന്തോ ഭവിഷ്യദ്വാദിസാധവഃ| യേ ച ക്ഷുദ്രാ മഹാന്തോ വാ നാമതസ്തേ ഹി ബിഭ്യതി| യദാ സർവ്വേഭ്യ ഏതേഭ്യോ വേതനം വിതരിഷ്യതേ| ഗന്തവ്യശ്ച യദാ നാശോ വസുധായാ വിനാശകൈഃ||
19 Alors le temple de Dieu fut ouvert dans le ciel, et l’on vit l’arche de son alliance dans son temple, et il se fit des éclairs, des voix, un tremblement de terre et une grosse grêle.
അനന്തരമ് ഈശ്വരസ്യ സ്വർഗസ്ഥമന്ദിരസ്യ ദ്വാരം മുക്തം തന്മന്ദിരമധ്യേ ച നിയമമഞ്ജൂഷാ ദൃശ്യാഭവത്, തേന തഡിതോ രവാഃ സ്തനിതാനി ഭൂമികമ്പോ ഗുരുതരശിലാവൃഷ്ടിശ്ചൈതാനി സമഭവൻ|
