Psaumes 95

1 Venez, réjouissons-nous au Seigneur; poussons des cris d’allégresse vers Dieu notre salut.

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Prévenons sa présence par notre louange, et dans des psaumes poussons des cris d’allégresse vers lui.

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 Parce que le Seigneur est le grand Dieu, le grand roi au-dessus de tous les dieux.

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 Parce que dans sa main sont tous les confins de la terre, et que les cimes des montagnes sont à lui.

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 Parce qu’à lui est la mer et que c’est lui-même qui l’a faite, et que ses mains ont formé le continent.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Venez, adorons, et prosternons-nous, et pleurons devant le Seigneur qui nous a faits.

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 Parce que lui-même est le Seigneur notre Dieu, et que nous sommes le peuple de son pâturage, et les brebis de sa main.

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 Aujourd’hui si vous entendez sa voix, n’endurcissez pas vos cœurs,

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 Comme dans l’irritation, au jour de la tentation dans le désert, où vos pères me tentèrent, m’éprouvèrent, et virent mes œuvres.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 Pendant quarante ans, j’ai été courroucé contre cette génération, et j’ai dit: Toujours ils errent de cœur.

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 Et eux, ils n’ont point connu mes voies; ainsi j’ai juré dans ma colère: S’ils entreront dans mon repos.

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.