Psaumes 95

1 Venez, réjouissons-nous au Seigneur; poussons des cris d’allégresse vers Dieu notre salut.

۱ بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

2 Prévenons sa présence par notre louange, et dans des psaumes poussons des cris d’allégresse vers lui.

۲ به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

3 Parce que le Seigneur est le grand Dieu, le grand roi au-dessus de tous les dieux.

۳ زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

4 Parce que dans sa main sont tous les confins de la terre, et que les cimes des montagnes sont à lui.

۴ و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

5 Parce qu’à lui est la mer et que c’est lui-même qui l’a faite, et que ses mains ont formé le continent.

۵ دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

6 Venez, adorons, et prosternons-nous, et pleurons devant le Seigneur qui nous a faits.

۶ بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

7 Parce que lui-même est le Seigneur notre Dieu, et que nous sommes le peuple de son pâturage, et les brebis de sa main.

۷ زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

8 Aujourd’hui si vous entendez sa voix, n’endurcissez pas vos cœurs,

۸ دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

9 Comme dans l’irritation, au jour de la tentation dans le désert, où vos pères me tentèrent, m’éprouvèrent, et virent mes œuvres.

۹ چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

10 Pendant quarante ans, j’ai été courroucé contre cette génération, et j’ai dit: Toujours ils errent de cœur.

۱۰ چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

11 Et eux, ils n’ont point connu mes voies; ainsi j’ai juré dans ma colère: S’ils entreront dans mon repos.

۱۱ پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»