Psaumes 95
1 Venez, réjouissons-nous au Seigneur; poussons des cris d’allégresse vers Dieu notre salut.
Komið! Við skulum lofsyngja Drottni! Hrópum gleðióp til heiðurs kletti hjálpræðisins!
2 Prévenons sa présence par notre louange, et dans des psaumes poussons des cris d’allégresse vers lui.
Komum fram fyrir hann með þakkargjörð, syngjum honum lofgjörðarsálm.
3 Parce que le Seigneur est le grand Dieu, le grand roi au-dessus de tous les dieux.
Því að Drottinn er mikill Guð og æðri öllum sem menn kalla guði.
4 Parce que dans sa main sont tous les confins de la terre, et que les cimes des montagnes sont à lui.
Hann hefur upphugsað djúp jarðar og hannað hin hæstu fjöll.
5 Parce qu’à lui est la mer et que c’est lui-même qui l’a faite, et que ses mains ont formé le continent.
Hann gerði hafið og myndaði þurrlendið, allt er hans!
6 Venez, adorons, et prosternons-nous, et pleurons devant le Seigneur qui nous a faits.
Komið! Föllum fram fyrir Drottni, skapara okkar,
7 Parce que lui-même est le Seigneur notre Dieu, et que nous sommes le peuple de son pâturage, et les brebis de sa main.
því að hann er okkar Guð. Við erum hjörðin hans og hann er hirðir okkar. Ó, að þið vilduð heyra kall hans í dag og koma til hans.
8 Aujourd’hui si vous entendez sa voix, n’endurcissez pas vos cœurs,
Forherðið ekki hjörtu ykkar eins og Ísraelsmenn gerðu hjá Meriba og Massa í eyðimörkinni.
9 Comme dans l’irritation, au jour de la tentation dans le désert, où vos pères me tentèrent, m’éprouvèrent, et virent mes œuvres.
Þar drógu feður ykkar orð mín í efa – sömu menn og sáu mig gera mörg kraftaverk. Þeir freistuðu mín, kvörtuðu og reyndu á þolinmæði mína.
10 Pendant quarante ans, j’ai été courroucé contre cette génération, et j’ai dit: Toujours ils errent de cœur.
„Í fjörutíu ár hafði ég viðbjóð á þessari kynslóð, “segir Drottinn Guð. „Hjörtu þeirra allra voru langt í burtu frá mér og ekki vildu þeir halda lög mín.
11 Et eux, ils n’ont point connu mes voies; ainsi j’ai juré dans ma colère: S’ils entreront dans mon repos.
Þá hét ég því að þeir skyldu aldrei komast inn í fyrirheitna landið, staðinn sem ég hafði ætlað þeim til hvíldar.“
