Psaumes 38

1 Psaume de David, en souvenir touchant le sabbat. Seigneur, ne me reprenez pas dans votre fureur, et dans votre colère ne me châtiez pas.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 Parce que j’ai été percé de vos flèches; et que vous avez appesanti sur moi votre main.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 Il n’y a rien de sain dans ma chair en présence de votre fureur: il n’y a pas de paix dans mes os en présence de mes péchés.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 Parce que mes iniquités se sont élevées au-dessus de ma tête; et comme un fardeau pesant, elles se sont appesanties sur moi.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Mes plaies se sont putréfiées et corrompues en présence de ma folie.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 Je suis devenu malheureux, et je suis entièrement courbé: et tout le jour je marchais contristé.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 Parce que mes reins ont été remplis d’illusions, et qu’il n’y a rien de sain dans ma chair.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 J’ai été affligé et j’ai été humilié à l’excès; je rugissais dans le frémissement de mon cœur.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Seigneur, devant vous est tout mon désir, mon gémissement ne vous est pas caché.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 Mon cœur a été troublé, ma force m’a abandonné, et la lumière de mes yeux, elle-même n’est plus avec moi.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 Mes amis et mes proches se sont approchés vis-à-vis de moi, et ils se sont arrêtés. Et ceux qui étaient près de moi s’en sont tenus éloignés:

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Et ceux qui cherchaient mon âme usaient de violence envers moi.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 Mais moi, comme un sourd, je n’entendais pas; et j’étais comme un muet qui n’ouvre pas la bouche.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Je suis donc devenu comme un homme qui n’entend point, et qui n’a pas dans sa bouche de répliques.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 Parce que c’est vous. Seigneur, en qui j’ai espéré: c’est vous qui m’exaucerez. Seigneur mon Dieu.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 Parce que j’ai dit: Que mes ennemis ne se réjouissent jamais à mon sujet: et tandis que mes pieds étaient chancelants, ils ont parlé à mon sujet avec orgueil.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 Parce que moi je suis prêt à des châtiments, et que ma douleur est toujours en ma présence.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 Parce que je publierai mon iniquité; et que je penserai à mon péché.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 Mais mes ennemis vivent et se sont fortifiés contre moi; et ils se sont multipliés ceux qui me haïssent injustement.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Ceux qui me rendent des maux pour des biens me déchiraient, parce que je m’attachais au bien.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Ne m’abandonnez pas, Seigneur mon Dieu; ne vous éloignez pas de moi.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Songez à me secourir, Seigneur, Dieu de mon salut.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!