Psaumes 137

1 Sur les fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, comme nous nous souvenions de Sion.

Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.

2 Aux saules, au milieu d’elle, nous avons suspendu nos instruments.

Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;

3 Parce que là ceux qui nous avaient emmenés captifs, nous demandèrent les paroles de nos chants;

Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, [mówiąc]: Śpiewajcie nam [którąś] z pieśni Syjonu.

4 Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur dans une terre étrangère?

Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?

5 Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite soit livrée à l’oubli.

Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.

6 Que ma langue s’attache à mon gosier, si je ne me souviens pas de toi,

Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

7 Souvenez-vous, Seigneur, des fils d’Edom au jour de Jérusalem,

Pamiętaj, PANIE, synów Edomu [i] dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie [je] aż do jego fundamentu.

8 Fille malheureuse de Babylone, bienheureux celui qui te rendra la rétribution de ce que tu nous a fait!

O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci [za] zło, jakie nam uczyniłaś.

9 Bienheureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!

Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.