Psaumes 137

1 Sur les fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, comme nous nous souvenions de Sion.

Di tepi sungai-sungai Babel, di sanalah kita duduk sambil menangis, apabila kita mengingat Sion.

2 Aux saules, au milieu d’elle, nous avons suspendu nos instruments.

Pada pohon-pohon gandarusa di tempat itu kita menggantungkan kecapi kita.

3 Parce que là ceux qui nous avaient emmenés captifs, nous demandèrent les paroles de nos chants;

Sebab di sanalah orang-orang yang menawan kita meminta kepada kita memperdengarkan nyanyian, dan orang-orang yang menyiksa kita meminta nyanyian sukacita: "Nyanyikanlah bagi kami nyanyian dari Sion!"

4 Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur dans une terre étrangère?

Bagaimanakah kita menyanyikan nyanyian TUHAN di negeri asing?

5 Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite soit livrée à l’oubli.

Jika aku melupakan engkau, hai Yerusalem, biarlah menjadi kering tangan kananku!

6 Que ma langue s’attache à mon gosier, si je ne me souviens pas de toi,

Biarlah lidahku melekat pada langit-langitku, jika aku tidak mengingat engkau, jika aku tidak jadikan Yerusalem puncak sukacitaku!

7 Souvenez-vous, Seigneur, des fils d’Edom au jour de Jérusalem,

Ingatlah, ya TUHAN, kepada bani Edom, yang pada hari pemusnahan Yerusalem mengatakan: "Runtuhkan, runtuhkan sampai ke dasarnya!"

8 Fille malheureuse de Babylone, bienheureux celui qui te rendra la rétribution de ce que tu nous a fait!

Hai puteri Babel, yang suka melakukan kekerasan, berbahagialah orang yang membalas kepadamu perbuatan-perbuatan yang kaulakukan kepada kami!

9 Bienheureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!

Berbahagialah orang yang menangkap dan memecahkan anak-anakmu pada bukit batu!