Psaumes 137

1 Sur les fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, comme nous nous souvenions de Sion.

Við sátum á bökkum Babylonsfljóts og minntumst Jerúsalem – og grétum.

2 Aux saules, au milieu d’elle, nous avons suspendu nos instruments.

Gígjurnar höfum við lagt til hliðar, hengt þær á greinar pílviðarins.

3 Parce que là ceux qui nous avaient emmenés captifs, nous demandèrent les paroles de nos chants;

Hvernig eigum við að geta sungið?

4 Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur dans une terre étrangère?

Samt heimta kúgarar okkar söng, vilja að við syngjum gleðiljóð frá Síon!

5 Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite soit livrée à l’oubli.

Ef ég gleymi þér Jerúsalem, þá visni mín hægri hönd!

6 Que ma langue s’attache à mon gosier, si je ne me souviens pas de toi,

Ef ég elska annað umfram Jerúsalem, þá sé mér mátulegt að missa málið og tapa röddinni.

7 Souvenez-vous, Seigneur, des fils d’Edom au jour de Jérusalem,

Ó, Drottinn, gleymdu ekki orðum Edómíta, daginn þegar Babyloníumenn hernámu Jerúsalem. „Rífið allt til grunna!“æptu þeir.

8 Fille malheureuse de Babylone, bienheureux celui qui te rendra la rétribution de ce que tu nous a fait!

Þú Babýlon, ófreskja eyðingarinnar, þú munt sjálf verða lögð í rúst. Lengi lifi þeir sem eyða þig – þig sem eyddir okkur.

9 Bienheureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!

Og heill þeim sem tekur ungbörn þín og slær þeim við stein!